Η τελευταία απόπειρα των ειδικών να εισέλθουν με ερπυστριοφόρο και  να εκτιμήσουν την κατάσταση της λίμνης Κορώνεια , όπως την παρακολουθήσαμε εν μέρει και από την τηλεόραση, κατέληξε σε ένα επικίνδυνο και για τους ίδιους φιάσκο, χρειάστηκε δε για τη διάσωση τους η παρέμβαση... ελικοπτέρου. Είναι πια ολοφάνερο ότι η λίμνη δεν υπάρχει πια παρά μόνο το πολύ πολύ ως ένας αδιάβατος βούρκος, και είναι συζητήσιμο αν μπορεί πια να αποκατασταθεί. Τα όσα είχαν πέρυσι εξαγγελθεί, οι έρευνες και τα προγράμματα δράσης προφανώς δεν εφαρμόστηκαν ή δεν απέδωσαν για λόγους που δεν έχει νόημα να αποδίδονται σε ευθύνες άλλων πέρα από την νομαρχιακή αυτοδιοίκηση και τον όποιο σχεδιασμό δράσης είχε, αν είχε, καταρτίσει. Η καταστροφή της λίμνης δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή ως μοιραία, και λόγω μεγέθους και συνεπειών και λόγω των όσων προοιωνίζεται για την ευρύτερη περιοχή στη συνέχεια.

Από την Κυβέρνηση είχαμε ζητήσει, κατά τη συζήτηση των προγραμματικών δηλώσεων και σε άλλες συζητήσεις επί του θέματος, να αφαιρέσει την αρμοδιότητα της προστασίας και της αποκατάστασης της λίμνης από τις τοπικές αρχές και να προχωρήσει σε κεντρική παρέμβαση, αξιοποιώντας και τα σημαντικά κονδύλια που μπορούσε να κινητοποιήσει από την ΕΕ. Η Κυβέρνηση είχε αρνηθεί, οι δε τοπικές αρχές είχαν θεωρήσει την πρόταση πράξη…προδοσίας. Τι έχει να πει τώρα το ΥΠΕΧΩΔΕ και ο κ. Σουφλιάς, έστω και στο παρά πέντε ή και στο και πέντε; Είναι αυτονόητο ότι από σήμερα κιόλας πρέπει να προχωρήσει σε δραστικές πρωτοβουλίες, και κατά προτεραιότητα ως προς άλλες δράσεις, ώστε ένα επείγον πρόγραμμα ανάσχεσης της καταστροφής να αρχίσει να εφαρμόζεται αμέσως με την ελπίδα να προλάβουμε το οριστικό τέλος ενός από τους σημαντικότερους βιότοπους της χώρας. Ειδάλλως οι ευθύνες είναι πολύ μεγάλες και πρέπει να τεθούν από τους πολίτες σε όλα τα επίπεδα της δικαιοσύνης αλλά και της πολιτικής δράσης για την καταγγελία της των όσων επιδεικτικά και ανέμελα τις αγνοούν.