«Τα όσα συνέβησαν με τις απαράδεκτες κυβερνητικές μεθοδεύσεις ιδιωτικοποίησης στο λιμάνι του Πειραιά και συμβαίνουν τώρα στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως φαρσοκωμωδία αν δεν ήταν άκρως επικίνδυνα για την ίδια τη χώρα και το μέλλον της.

Το πρωτοφανές, εξοργιστικό και αδιανόητο δεν είναι μόνο ότι η κυβέρνηση είναι έτοιμη να παραδώσει, μέσα από περίεργες διαδρομές και περίπου παρασκηνιακές διαφωνίες, τα δύο πιο στρατηγικά λιμάνια της χώρας σε ιδιωτικά και μάλιστα πολυεθνικά συμφέροντα. Το ακόμα χειρότερο είναι ότι η κυβέρνηση είναι έτοιμη, στην ουσία, να παραχωρήσει το μονοπώλιο των λιμενικών εμπορευματικών μεταφορών της χώρας σε ένα τρίτο κράτος, με την παράλληλη διάλυση των εργασιακών σχέσεων στα λιμάνια.

Είναι τραγικό ότι το τίμημα που φαίνεται να δίδεται για το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, του οποίου η κίνηση κινείται στο 1/3 του λιμανιού του Πειραιά, είναι περίπου το ίδιο με το τίμημα που προσφέρεται για το τελευταίο. Δίδεται άραγε «κοψοχρονιά» το λιμάνι του Πειραιά ή οι αγοραστές του λιμανιού της Θεσσαλονίκης εμφανίζονται ιδιαίτερα γενναιόδωροι; Η αλήθεια είναι ότι οι κυβερνητικές προσυμφωνημένες μεθοδεύσεις θυμίζουν την ρήση «της νύχτας τα καμώματα τα βλέπει η μέρα και γελά».

Η κυβέρνηση, έστω και την ύστατη στιγμή, οφείλει να εγκαταλείψει τα σχέδια ιδιωτικοποίησης των λιμανιών του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης, να ακυρώσει τους διαγωνισμούς για την εκποίησή τους που κατέληξαν σε συμπαιγνία δύο εταιρειών, των ίδιων στην ουσία συμφερόντων, και να προχωρήσει  στην ανασυγκρότηση των δύο στρατηγικών μας λιμανιών υπό πλήρη και απόλυτο δημόσιο έλεγχο, δίνοντας προτεραιότητα σε ένα πρόγραμμα επενδύσεων για την αναβάθμιση και ανάπτυξή τους προς όφελος της ελληνικής οικονομίας και ειδικότερα του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης».