Άλλη μία περίπτωση προκλητικής ατιμωρησίας αστυνομικών οργάνων έρχεται στο φως της δημοσιότητας, ύστερα από μία ακόμη αθωωτική ΕΔΕ της Αστυνομίας(σημερινή Ελευθεροτυπία 6.2.2009).

 Συγκεκριμένα:

Στις 22 Μαΐου 2007 ο 34χρονος Χρήστος Χρονόπουλος συνελήφθη από διερχόμενο περιπολικό στις 23:00 στην πλατεία Καλλιθέας και εν συνεχεία οδηγήθηκε στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής (Εποχή 30.9.2007). Λίγες ώρες μετά, στις 03:00 της 23ης Μαΐου 2007, ο κρατούμενος είχε διακομιστεί στο Θριάσιο Νοσοκομείο Ελευσίνας σε κωματώδη κατάσταση. Σύμφωνα με την ιατροδικαστική έκθεση, την ιατρική βεβαίωση νοσηλείας, καθώς και την έκθεση ιατροδικαστικής πραγματογνωμοσύνης, ο εν λόγω πολίτης έφερε βαρύτατες κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις και σωματικές κακώσεις που προκλήθηκαν από θλώντα αμβλέα όργανα. Σήμερα πλέον ο Χρήστος Χρονόπουλος, εξαιτίας των συμβάντων εκείνης της νύχτας, αντιμετωπίζει σοβαρότατα προβλήματα υγείας και είναι πλέον ανίκανος να αυτοεξυπηρετηθεί, πράγμα που αποδεικνύεται και από πρόσφατη γνωμάτευση της αρμόδιας επιτροπής του ΙΚΑ, η οποία σημειώνει ότι «προσήλθε υποβασταζόμενος» στο Ίδρυμα και ότι «του χορηγούν επίδομα παραπληγικού και σύνταξη αναπηρίας».

Η Ένορκη Διοικητική Εξέταση (ΕΔΕ) που διατάχθηκε αναφορικά με τον εν λόγω τραυματισμό, προκειμένου να διαπιστωθούν τυχόν αστυνομικές ευθύνες, αθώωσε -κατά το σύνηθες- τους εμπλεκόμενους αστυνομικούς, με αποτέλεσμα η υπόθεση να τεθεί στο αρχείο. Παράλληλα, η υπόθεση εκκρεμεί σχεδόν δύο χρόνια στα ποινικά δικαστήρια, κατόπιν μήνυσης των συγγενών του Χρήστου Χρονόπουλου, και εξακολουθεί να μην έχει πάρει δικάσιμο ημερομηνία.

Το προαναφερθέν περιστατικό είναι ένα από τα πολλά γεγονότα που σχετίζονται με καταγγελίες περί αστυνομικής βίας. Με βάση τα επίσημα στοιχεία της πολιτείας, που έχουν δημοσιοποιηθεί σε πρόσφατη έκθεση στον ΟΗΕ, κατά την περίοδο 2003-2007 ερευνήθηκαν πειθαρχικά 238 καταγγελίες κατά αστυνομικών για κακομεταχείριση και αποτάχθηκε μόνο ένας (αριθμός: 1), ενώ για 127 από αυτές σχηματίσθηκαν και ποινικές δικογραφίες αλλά μέχρι σήμερα υπάρχουν μόνο 2 πρωτόδικες καταδίκες που εκκρεμούν ενώπιον Εφετείων. Ενώ λοιπόν στην Ελλάδα οι υποθέσεις αυτές φτάνουν κατά κανόνα σε αθωώσεις, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) και η Επιτροπή του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου καταδίκασαν τη χώρα μας κατά την τελευταία τετραετία δέκα φορές για κακομεταχείριση και παράνομη χρήση όπλων (η πιο πρόσφατη στις 8/1 για το φόνο του 18χρονου παλιννοστούντος Ν. Λεωνίδη από αστυνομικό στη Θεσσαλονίκη). Στις περισσότερες περιπτώσεις η καταδίκη περιλάμβανε και τους αστυνομικούς που έκαναν τις απαλλακτικές ΕΔΕ ή τους δικαστικούς που αθώωναν τους δράστες. Κανένας από αυτούς όμως δεν τιμωρήθηκε ποτέ.

Χαρακτηριστικά, οΤόμας Χάμαρμπεργκ, επίτροπος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Ευρώπης (θεσμός που λειτουργεί συμπληρωματικά προς το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το οποίο έχει καταδικάσει πολλές φορές την Ελλάδα για τη συμπεριφορά των αστυνομικών και την ατιμωρησία τους από το κράτος) δήλωσε: «Είναι απαραίτητο να στηθεί ένας ανεξάρτητος μηχανισμός για να ερευνά τα αδικήματα που διαπράττουν οι αστυνομικοί», φέρνοντας το παράδειγμα της Ιρλανδίας που έχει ορίσει ένα είδος Συνηγόρου του Πολίτη για ζητήματα αστυνομικών παραβάσεων, ο οποίος μάλιστα, για να εξασφαλίσει την ανεξαρτησία του γραφείου του, που απασχολεί 80 άτομα, το έχει στελεχώσει με ανθρώπους από άλλες χώρες (ΒΗΜΑ 11.12.2008).

Ο Βουλευτής του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Π. Κοροβέσης, ενημερωθείς για την αθωωτική Ε.Δ.Ε. και έχοντας καταθέσει στο παρελθόν σχετική ερώτηση μαζί με τον Φ. Κουβέλη επί του θέματος, δήλωσε τα εξής: «Υπάρχει μια χρεοκοπία του συστήματος λογοδοσίας της αστυνομίας, κάτι που επισήμανε πριν λίγο καιρό ο Τόμας Χάμαρμπεργκ,  αλλά και η Διεθνής Αμνηστία με ανακοίνωσή της. Οι ευθύνες γιʼ αυτό είναι κατά κύριο λόγο, όπως έχω ξαναπεί, κυβερνητικές - της εκάστοτε κυβέρνησης. Εμείς, ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, φέραμε το ζήτημα στη Βουλή προχθές, αλλά ο πρωθυπουργός και ο υπουργός κ. Μαρκογιαννάκης αρνήθηκαν να αναλάβουν τις ευθύνες τους απέναντι στην κοινωνία και τη Δημοκρατία. Ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των πολιτικών ελευθεριών σε καθεστώς νεοφιλελευθερισμού αποτελεί πολυτέλεια. Θα επιμείνουμε, και θα επιμείνει εκτός από μας κι η κοινωνία».