Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ διοργάνωσε σήμερα ημερίδα -διαβούλευση για τη βία και την εγκληματικότητα εν όψει  της προ ημερησίας διατάξεως συζήτησης στη Βουλή την Τετάρτη.

Στην ημερίδα είχαν κληθεί να καταθέσουν τις απόψεις τους εκπρόσωποι του νομικού κόσμου, πολιτικοί επιστήμονες, ψυχίατροι, δημοσιογράφοι,  εκπρόσωπο νεολαίας, συνδικαλιστικών οργάνων των αστυνομικών. Τον λόγο έλαβαν, μεταξύ άλλων, οι Αργυρόπουλος Χρ. (Πρόεδρος Ένωσης Ελλήνων Ποινικολόγων), Γεωργαντζής  Δημ.(Πρόεδρος της ΠΟΑΞΙΑ), Γιαλκέτσης Θ. , Διαμαντάκου Π. (Δημοσιογράφος), Δριβάκος Γ. (Πρόεδρος Ομοσπονδίας Λιμενικών), Ηλιόπουλος Ν. (νεολαία ΣΥΝ), Κυρίτσης Γ. (δημοσιογράφος), Μανδραβέλης Π. (δημοσιογράφος), Μουρελή Φρ. (ψυχίατρος), Πλουμπής Π. (μέλος του Τμήματος Σωμάτων Ασφαλείας), Σιδέρης Ν. (ψυχίατρος), Φωτόπουλος Χρ. (Πρόεδρος ΠΟΑΣΥ), Χριστόπουλος Δ. (Πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου)

Ανοίγοντας τις εργασίες της ημερίδας ο Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας Αλέκος τόνισε:

«Να σας ευχαριστήσω όλους πάρα πολύ που είστε εδώ σήμερα. Όπως είπε και ο Δημήτρης Χατζησωκράτης, κάνουμε τη συνάντηση αυτή για μια σειρά λόγους.

Ο πρώτος λόγος είναι ότι έχουμε αύριο μια προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση, την οποία ζήτησε ο πρόεδρος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης πάνω στα θέματα της ασφάλειας και της βίας και της κρατικής αντιμετώπισης αυτών των προβλημάτων. Κι έχουμε μία  πρακτική, που για μας ήταν πάρα πολύ χρήσιμη, σε σημαντικά νομοθετήματα ή σε σημαντικές συζητήσεις στη Βουλή να προσπαθούμε, να ακούμε, τις γνώμες, τις απόψεις έγκυρων ανθρώπων που ασχολούνται και προσεγγίζουν το θέμα από διάφορες πλευρές, προσπαθώντας, όσο είναι δυνατόν η γλώσσα μας να είναι λιγότερο ξύλινη. Και η σκέψη μας να είναι λιγότερο ξύλινη.

Ο δεύτερος λόγος  που κάνουμε αυτή τη συνάντηση, είναι γιατί είναι ένα θέμα, το οποίο είναι υπαρκτό απασχολεί την κοινωνία, απασχολεί και τις πολιτικές δυνάμεις εδώ και τρία χρόνια με μια κλιμάκωση τον τελευταίο καιρό, τόσο σε ό,τι αφορά το ποινικό επίπεδο, όσο και σε ό,τι αφορά το επίπεδο των εκδηλώσεων ακραίας βίας, που βλέπουμε να έχουν ένα πολιτικό ένδυμα.

Το κάνουμε αυτό συν τοις άλλοις γιατί πιστεύουμε ότι υπάρχει και μια επιπόλαια προσέγγιση. Συχνά επιφανειακή και  λαθεμένη. Δηλαδή το καθήκον μιας πολιτικής δύναμης είναι να πει «αποκηρύσσω τη βία». Σαν  να έχουμε βαφτίσια που χρησιμοποιούνται οι εκφράσεις «απεταξάμην τη βία». Πιστεύουμε ότι το πρόβλημα είναι πολύ πιο βαθύ και κυρίως να προσπαθήσει μια πολιτική δύναμη να δει τη μήτρα, τα θερμοκήπια, στα οποία αναπτύσσεται η βία σε πολλαπλά επίπεδα, ώστε να υπάρξουν εκείνες οι ριζικές αλλαγές πολιτικών οι οποίες θα μπορούσαν να το αντιμετωπίσουν. Και μιλάμε για κεντρικές επιλογές.

Το τρίτο. Θεωρούμε ότι, σήμερα γίνεται μια μεγάλη προσπάθεια στο όνομα της βίας, της τρομοκρατίας, της εγκληματικότητας -και αυτό το έχουμε δει και σε διεθνές επίπεδο από την αρχή του αιώνα μας- να υπάρξει ένα περιορισμός των ελευθεριών, των δικαιωμάτων των πολιτών, ενώ την ίδια στιγμή βέβαια οι πολιτικές δυνάμεις και η Αριστερά ιδιαίτερα θα έπρεπε να δει πώς δημοκρατικές κατακτήσεις δεν θα χάσουν τη λαϊκή νομιμοποίηση που είχαν. Ξέρετε ότι ένα θέμα το οποίο «παίζεται» όσον αφορά τη στήριξη από την κοινωνία είναι το θέμα του ασύλου, αλλά όχι μόνο αυτό. Η ελευθερία των προσωπικών δεδομένων και μια σειρά άλλα ζητήματα.

Δεν σας κρύβω ότι ταλαντευτήκαμε αν θα κάνουμε αυτή την εκδήλωση. Ταλαντευτήκαμε για μια σειρά λόγους. Υπήρξε η άποψη να μην την κάνουμε, γιατί, κατά τη γνώμη ορισμένων, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι στη γωνία, γιʼ αυτό ζήτημα, έχει υποστεί μια πίεση από ένα ασύλληπτο εύρος πολιτικών δυνάμεων, που ξεκινάει από το χώρο της Αριστεράς και φθάνει μέχρι το χώρο του ΛΑΟΣ. Παρʼ όλα αυτά η ένσταση αυτή δεν μέτρησε γιατί θέλουμε να συζητάμε. Θέματα εύκολα ή δύσκολα για μας, ή θέματα στα οποία η άποψή μας περνάει εύκολα ή περνάει δύσκολα, αλλά κυρίως γιατί θέλουμε συζητώντας μαζί σας να βγούμε με μια καλύτερη άποψη εδώ.

Υπήρχε ο προβληματισμός αν θα καλέσουμε επιστήμονες, νομικούς, ψυχιάτρους, αστυνομικούς, συνδικαλιστές, δημοσιογράφους, οι οποίοι είναι κοντά στις θέσεις μας ή θα καλέσουμε και πρόσωπα τα οποία μας έχουν κάνει κριτική δημόσια ή όχι. Εμείς επιλέξαμε το δεύτερο, προκειμένου να έχουμε μια συζήτηση και προκειμένου να ακούσουμε εδώ μέσα τις κριτικές απόψεις, που υπάρχουν, να τις πάρουμε υπόψη, προκειμένου να δώσουμε τις απαντήσεις που μπορούμε.

Θέλω να πω ότι είναι δύσκολη υπόθεση και όχι μόνο για τις πολιτικές δυνάμεις. Υπάρχει ένα ενδιαφέρον αφιέρωμα, με ορισμένα ενδιαφέροντα άρθρα, η ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ. «Τι συνέβη το Δεκέμβρη του 2008;» Είναι το τελευταίο τεύχος της το οποίο έχει βγει. Ξεφύλλισα μερικά άρθρα, ανάμεσα σʼ αυτά και του εκδότη της ΝΕΑΣ ΕΣΤΙΑΣ του Σταύρου Ζουμπουλάκη. Ο οποίος, σʼ ένα ενδιαφέρον άρθρο – δεν συμφωνώ με τις απόψεις του – καταλήγει παραπέμποντάς μας στον Πλάτωνα. Λέει, «όσοι κολακεύουν τη νεολαία σήμερα, θα έπρεπε να διαβάσουν την Πολιτεία του Πλάτωνα και συγκεκριμένα τους στίχους 563 Α έως Ε.» Βρήκα την Πολιτεία διάβασα αυτή τη μιάμιση σελίδα του Πλάτωνα, ο οποίος έλεγε το εξής «ότι δεν μπορεί κανείς να θέλει μια νέα τάξη πραγμάτων, να κολακεύει τους νέους και οι νέοι άνθρωποι να έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους γέρους. Είναι τόσο εξωφρενικό, λέει ο Πλάτωνας, σαν να διεκδικούν οι μέτοικοι να έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους πολίτες. Και σαν να διεκδικούν οι δούλοι να έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους κυρίους τους. Και σαν να διεκδικούν οι γυναίκες – κι έχουμε πολλές εδώ – να έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους άνδρες». Θέλω να πω ότι ακόμα και σʼ ένα ειδικό αφιέρωμα, οι προσεγγίσεις και η αξιοποίηση της θεωρητικής δουλειάς από τα βάθη των αιώνων και πολύ περισσότερο σήμερα δεν είναι κάτι πολύ εύκολο. Μ ʽαυτή την έννοια σας καλωσορίζουμε σήμερα εδώ. Μας τιμάτε που είστε εδώ.

Ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς δεν διστάζει να συζητήσει όλα τα θέματα.  Το θεωρούμε βασικό ζήτημα αυτό, σε σχέση με τη στήριξη και την προώθηση της δημοκρατίας μας. Την ευθύνη από τη δική μας μεριά θα την έχει ο Κοινοβουλευτικός μας Εκπρόσωπος Φώτης Κουβέλης, ο οποίος θα παρέμβει την κατάλληλη στιγμή.

Και λέω να ξεκινήσουμε τη συζήτησή μας.

Τελειώνοντας να πω ότι είχαμε ακόμη μία ένσταση -αυτή ήταν η πιο σοβαρή- και μία φοβία. Ξέρουμε ότι είναι, σε σχέση με επιστημονικές συναντήσεις, λίγο γρήγορος ο τρόπος οργάνωσης μιας τέτοιας συζήτησης. Η πολιτική όμως έχει τους δικούς της ρυθμούς. Η ημερήσια διάταξη δεν καθορίζεται πάντα με τον τρόπο που θέλουμε και με την άνεση χρόνου που θέλουμε. Φυσικά υπάρχουν και οι δικές μας αδυναμίες , κατά πόσον έγκαιρα προσεγγίζουμε ζητήματα, τα οποία ξέρουμε ότι θα έρθουν. Γι ʽαυτό, παρότι δεν είναι μια επιστημονική συζήτηση, παρότι δεν έχει τις ίδιες απαιτήσεις, πιστεύω ότι θα είναι πάρα πολύ χρήσιμο και ξαναλέω ότι όσοι και όσες βρίσκεστε εδώ μας τιμάτε με την παρουσία σας.»