Εκλογική αναμέτρηση.

Πολιτευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ θα βάλουν πάλι τα αστραφτερά τους χαμόγελα και θα υπόσχονται τα πάντα στους πάντες. Θα σας φτιάξουμε γεφύρια. Θα σας φτιάξουμε και ποτάμια. Με λίγο ευρωπαϊκό χρώμα, βέβαια, όπως επιβάλλει η αναμέτρηση. «Θα παλέψουμε στην Ευρώπη για τα εθνικά μας δίκαια» θα λέει ο ένας. «Θα πηγαίνω προσωπικά στις Βρυξέλλες» θα απαντάει ο άλλος.

Προσπαθούν να μας πείσουν πως ζούμε σε μια εικονική πραγματικότητα. Πως τώρα τα πράγματα είναι λίγο πιο δύσκολα λόγω «κρίσης», αλλά αν προσπαθήσουμε όλοι μαζί η «εθνική οικονομία» θα ανακάμψει και πάλι. Και τότε τα προβλήματα των νέων θα λυθούν κι αυτά… Όμως αυτές οι εκλογές δεν θα είναι όπως αυτές που έχουμε συνηθίσει. Γιατί σε αυτές τις εκλογές κάτι μπορεί επιτέλους να αλλάξει.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά...

Τα κέρδη τους στο επίκεντρο, οι ανάγκες μας στο περιθώριο

Μας λένε, τώρα έχουμε κρίση και πρέπει όλοι και όλες να γίνουμε πιο… ευέλικτοι. Να δουλέψουμε με λιγότερα λεφτά και λιγότερα δικαιώματα. Να δείξουμε υπευθυνότητα. Να μην έχουμε παράλογες απαιτήσεις, όπως σταθερή δουλειά, αξιοπρεπή μισθό, δαπάνες για την εκπαίδευση, προστασία του περιβάλλοντος, ζωή χωρίς βία και διακρίσεις. Να μην κάνουμε παιδιά, αλλά και αν κάνουμε να ξέρουμε ότι θα τα μεγαλώσουμε χωρίς γονικές άδειες και χωρίς κοινωνικές υποδομές.

Όμως θυμήσου:

Τόσα χρόνια που κάναμε θυσίες για να πετύχει η «ανάπτυξή» τους, ήταν διαφορετικά; Θυμάσαι ποτέ η κυβέρνηση να έδωσε χρήματα στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο, στους εργαζόμενους, στον πολιτισμό; Περισσότερα χρήματα για πράσινο και χώρους αναψυχής, για κοινωνικές υποδομές; Θυμάσαι ποτέ η κυβέρνηση να ασχολήθηκε με τα προβλήματα των νέων;

Γιʼ αυτό που ονομάζουν «οικονομική κρίση» δεν έχουμε καμία ευθύνη!

Υπεύθυνοι είναι αυτοί που τόσα χρόνια διαχειρίζονται το δημόσιο χρήμα, που αφήνουν τις επιχειρήσεις να κερδοσκοπούν. Ακόμη και σήμερα, ενώ εμείς καλούμαστε να δείξουμε «συναίνεση» στην πολιτική τους και να μη ζητάμε πολλά, οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι συνεχίζουν να κερδίζουν εκατομμύρια. Και όλοι αυτοί έχουν το θράσος να μας ζητούν να πληρώσουμε την κρίση τους.

Σκέψου:

Ζητάμε δουλειά με αξιοπρέπεια και μας υπόσχονται να δουλεύουμε προσωρινοί, με stage, ανασφάλιστοι, με μπλοκάκια, και να χαιρόμαστε κιόλας γιατί τουλάχιστον έχουμε δουλειά. Μια δουλειά, δυο δουλειές, τρεις δουλειές, καμιά ζωή.

Ζητάμε να πηγαίνουμε σε ένα σχολείο που δεν θα μοιάζει με εξεταστικό κέντρο, που θα καλλιεργεί την γνώση και την έρευνα κι όχι τον στείρο ανταγωνισμό, τον συντηρητισμό, τον σεξισμό και τον ρατσισμό. Σε ένα πανεπιστήμιο που δεν θα διευθύνεται από μάνατζερ και επιχειρηματίες. Μας υπόσχονται περισσότερες εξετάσεις, ιδιωτικά πανεπιστήμια, πτυχία χωρίς επαγγελματικά δικαιώματα, μεταπτυχιακά με δίδακτρα.

Ζητάμε αξιοπρέπεια και δικαιώματα και αυτοί επιτίθενται στη νεολαία, φτιάχνουν νέες υπερεξοπλισμένες μονάδες ράμπο και γελοίους νόμους που μας γυρνάνε στη δεκαετία του ʼ50.

Διαδηλώνουμε στο δρόμο γιατί ένας ειδικός φρουρός σκότωσε εν ψυχρώ έναν δεκαπεντάχρονο και αυτοί δεν μπορούν να δουν την αγωνία μας, δεν θέλουν να εξηγήσουν γιατί αυτός ο πυροβολισμός προκάλεσε μια εξέγερση. Θέλουν μόνο να καταγγείλουν, να καταδικάσουν, να βρουν το εξιλαστήριο θύμα. Κανείς δεν λέει «γιατί». Μόνο «πρέπει» ξέρουν να λένε.

Οι νέοι μετανάστες και μετανάστριες ζητάμε αξιοπρέπεια, αντί για μια ζωή σε εγκαταλειμμένα κτίρια, με τρόμο, εξαθλίωση, ρατσισμό. Ακόμη κι αν γεννιόμαστε και μεγαλώνουμε εδώ, αν πηγαίνουμε σχολείο, αν κάνουμε φίλους και όνειρα στην Ελλάδα, αυτοί επιμένουν να μας κρατάνε παράνομους, χωρίς χαρτιά και δικαιώματα.

Ζητάμε ισότητα και ίσες ευκαιρίες για τις γυναίκες κι αυτοί αφήνουν την ανεργία των νέων γυναικών να εκτινάσσεται στα ύψη. Κι όταν υψώνουμε τη φωνή μας και διεκδικούμε, μας υπενθυμίζουν με κάθε τρόπο την εξουσία τους. Στη συνδικαλίστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα έριξαν βιτριόλι στα μάτια. Η Κωνσταντίνα είναι γυναίκα, μετανάστρια, συνδικαλίστρια. Πολλές από εμάς βιώνουν, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, τη βία καθημερινά. Μας θέλουν μόνο σώματα εμπορευματοποιημένα, διαθέσιμα, υποταγμένα, χωρίς φωνή, χωρίς δικαιώματα, πολλές φορές φτηνό, αναλώσιμο, εργατικό δυναμικό.

Ε, αυτές οι πολιτικές δυνάμεις δεν μπορούν να κατανοήσουν τους νέους ανθρώπους, δεν μπορούν να δώσουν λύση στα προβλήματά μας. Όχι γιατί δεν είναι συμπαθητικές ή γιατί «κουράστηκαν», αλλά γιατί η πολιτική που ακολουθούν δεν έχει τίποτε άλλο να καταστρέψει, εκτός από ότι έχει απομείνει.

Έχουν βάλει τους νέους ανθρώπους στο στόχαστρο

Η κυβέρνηση, αντί να απαντήσει στις ανάγκες των νέων ανθρώπων ετοιμάζει πιο αυστηρά κατασταλτικά μέτρα και συκοφαντεί τους αγώνες των νέων. Επιτίθεται στις πολιτικές ελευθερίες και τα δικαιώματα. Φοβάται τους νέους και τις νέες γιατί ξέρει καλά ότι δεν είμαστε διατεθειμένοι να το ανεχτούμε για πολύ ακόμη. Γιατί δεν μπορεί να ξεχάσει ότι τα σχέδιά της για ιδιωτικά πανεπιστήμια ανατράπηκαν επειδή εκατοντάδες χιλιάδες νέοι άνθρωποι ήταν κάθε μέρα στο δρόμο. Γιατί θυμάται πολύ καλά ότι ήμασταν οι νέοι και οι νέες που δεν αφήσαμε τη δολοφονία ενός δεκαπεντάχρονου να καταγραφεί ως άλλη μια τυχαία εκπυρσοκρότηση στο αστυνομικό δελτίο. Γιατί ξέρει ότι οι νέοι και οι νέες μπορούμε να τους χαλάσουμε τα σχέδια.

Και εγώ τι μπορώ να κάνω;

«Στις ευρωεκλογές θα πάω για μπάνιο και ότι είναι να γίνει ας γίνει». Και το μόνο που μπορούμε με ασφάλεια να πετύχουμε έτσι, είναι να συνεχιστεί η ίδια κατάσταση…

Οι ευρωεκλογές δεν είναι μια αναμέτρηση χωρίς σημασία. Όχι μόνο γιατί η πολιτική που αποφασίζεται σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης επηρεάζει άμεσα τη ζωή μας, αλλά γιατί σε αυτές τις ευρωεκλογές μπορούμε να στείλουμε το μήνυμα ότι τίποτα πλέον δεν θα αποφασίζεται για μας χωρίς εμάς.

Γιατί σε αυτές τις εκλογές οι νέοι και οι νέες τις Ελλάδας, που με τους αγώνες μας και τις κινητοποιήσεις μας δώσαμε σε όλους τους λαούς της Ευρώπης το μήνυμα ότι μπορούμε να νικήσουμε, δίνουμε το μήνυμα ότι συνεχίζουμε…

Ότι πλέον δεν δεχόμαστε να κάνουμε καμία θυσία για να αυξάνουν οι επιχειρηματίες τα κέρδη τους.

Ότι το περιβάλλον και η φύση δεν θα αποτελούν την πρώτη ύλη για επιπλέον κέρδη για τις επιχειρήσεις.

Ότι οι γυναίκες θα είμαστε ορατές στην πολιτική και οι διεκδικήσεις μας θα είναι διεκδικήσεις όλης της κοινωνίας.

Ότι τα δικαιώματά μας δεν είναι υπό διαπραγμάτευση.

Στις 7 Ιουνίου ενώνουμε τη φωνή μας με όλους και όλες αυτές που αγωνίζονται στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.

Στηρίζουμε το ενωτικό εγχείρημα της ριζοσπαστικής και οικολογικής Αριστεράς.
Γιατί η ενότητα είναι η μόνη ελπίδα για νίκες.

Στις 7 Ιουνίου στηρίζουμε τον Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς
για να αλλάξουμε το τοπίο,
για να ανατρέψουμε το σκηνικό σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Για τις ανάγκες των πολλών.