Έστω και με καθυστέρηση αρκετών μηνών από την ανάδειξη - Οκτώβρης 2008 – του θέματος, ο πρώην Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου κ. Σανιδάς διέταξε τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης για κακουργηματικές πράξεις στην υπόθεση μεταβίβασης έκτασης 37.000 στρεμμάτων στην κυριότητα της Μονής Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους, στη Σκύρο, αλλά  και για την πώληση 1.935 στρεμμάτων από τη Μονή στο ελληνικό Δημόσιο με υπέρογκο τίμημα.

Οι εκτάσεις αυτές που περιήλθαν στην κυριότητα της Μονής και τα τιμήματα απαλλοτριώσεων που ορίστηκαν μέσω δικαστικών αποφάσεων του πρωτοδικείου Χαλκίδας και του Εφετείου Αθηνών,  "δεν είναι νόμιμες", σύμφωνα με τον κ. Σανιδά, αφού στηρίχθηκαν σε στοιχεία που  παραπλάνησαν τα δικαστήρια.

Πρόκειται πράγματι για σκάνδαλο εφάμιλλο αυτού της μονής Βατοπεδίου για τους παρακάτω λόγους:

•    Το ελληνικό Δημόσιο κατέβαλε στη Μονή Μεγίστης Λαύρας το 1994 για την «απαλλοτρίωση» 1.923 στρεμμάτων δασικού χαρακτήρα εδαφών, που, κατά το αρμόδιο Δασαρχείο Αλιβερίου, διαχειρίζονταν ως Δημόσια, το ποσό των 7,5 δις δραχμών (είναι χαρακτηριστικό ότι η γνώμη του Δασαρχείου παρακάμφθηκε). Το τίμημα αυτό που καταβλήθηκε με βάση δικαστικές αποφάσεις, είναι εξωπραγματικό - χαρακτηριστικές οι αντιδράσεις του Δήμου Σκύρου το 2002, προς το Τμήμα Απαλλοτριώσεων του υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών, στις οποίες ανέφερε ότι η έκταση απαλλοτριώθηκε με την τιμή των 4.200 δρχ. ανά τ.μ., τη στιγμή που η αγοραστική αξία της έκτασης δεν ξεπερνούσε τότε τις 600 - 700 δρχ. ανά τ.μ.! Γενικότερα η διαδικασία υπολογισμού του αντιτίμου το οποίο κατέβαλε το Δημόσιο ήταν παράνομη γιατί στηρίχτηκε σε συγκριτικά στοιχεία που δεν πρέπει να λαμβάνονται υπʼ όψιν σε εκτιμήσεις δασικού χαρακτήρα εδαφών

•    Το Δημόσιο παραχώρησε το 2001 στη Μονή 37.000 στρέμματα, παραιτούμενο μετά από γνωμοδοτήσεις του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους και αποδοχή του τότε αρμόδιου υφυπουργού Οικονομικών κ. Γ. Δρυ της αναίρεσης στον Άρειο Πάγο. Η Μονή Μεγίστης Λαύρας στην προκειμένη περίπτωση έπρεπε πρώτα να απευθυνθεί στα αρμόδια Συμβούλια Ιδιοκτησίας Δασών και μόνο αν δεν δικαιωνόταν μπορούσε να προσφύγει στα πολιτικά δικαστήρια, ενώ φυσικά προξενεί εντύπωση γιατί διαρκούσης της αντιδικίας το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους δέχτηκε ερώτημα αν πρέπει να σταματήσει το Δημόσιο τη Δίκη, όταν μάλιστα η αρμόδια Γενική Γραμματεία Δασών του υπουργείου Γεωργίας με παλαιότερο έγγραφό της είχε ξεκαθαρίσει την αρνητική της θέση για την παραχώρηση τέτοιων εκτάσεων.

•       Όλα τα παραπάνω καλύφθηκαν εκ των υστέρων και νομοθετικά με την προσθήκη, την ύστατη στιγμή, στο άρθρο 15 του ν.3208/03 σχετικής τροπολογίας, ενώ ο Γ. Σανιδάς τονίζει ότι και οι δύο δικαστικές αποφάσεις που είχαν προηγηθεί και ήσαν βλαπτικές για τα συμφέροντα του Δημοσίου, είναι προϊόν παραπλάνησης των δικαστηρίων με την προσαγωγή ψευδών και εικονικών στοιχείων (κατά κύριο λόγο ψευδείς μαρτυρικές καταθέσεις).    

    Με δεδομένο ότι για όλα αυτά τα εγκλήματα σε βάρος της δημόσιας περιουσίας υπάρχουν ευθύνες και έχουν υπάρξει συγκεκριμένες μεθοδεύσεις,

                                                          Ερωτώνται οι κ. κ. Υπουργοί:

1.    Προτίθενται να διατάξουν διενέργεια διοικητικής έρευνας, πέραν της δικαστικής που πραγματοποιείται, προκειμένου να διαπιστωθούν και να αποδοθούν τυχόν ευθύνες των υπηρεσιών του δημοσίου των οποίων προΐστανται, αναφορικά με την σκανδαλώδη υπόθεση μεταβίβασης έκτασης 37.000 στρεμμάτων στην κυριότητα της Ιεράς Μονής Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους, στη Σκύρο, αλλά  και για την πώληση 1.935 στρεμμάτων από τη Μονή στο ελληνικό Δημόσιο με υπέρογκο τίμημα;

2.    Προτίθενται να προβούν στην ανάκληση όλων των σχετικών αποφάσεων και των γνωμοδοτήσεων αναγνώρισης κυριότητας καθώς και στην απόσυρση του άρθρου 15 του Ν. 3208/03 που επιτρέπει τέτοιες παραχωρήσεις, καθώς η εμπειρία (Μονή Βατοπεδίου, Μονή Τοπλού και τώρα Μονή Μεγίστης Λαύρας) αποδεικνύουν ότι το εν λόγω νομικό καθεστώς όχι μόνο δεν προστατεύει το Δημόσιο συμφέρον, αλλά λειτουργεί αντίθετα ως πολιορκητικός κριός υπονόμευσης του;

Ο ερωτών βουλευτής

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΚΟΡΟΒΕΣΗΣ