Ως γνωστόν  κατά το άρθρο 82 του Ποινικού Κώδικα η στερητική της ελευθερίας ποινή  που είναι είτε μεγαλύτερη από  ένα μήνα και έχει μετατραπεί σε χρηματική ποινή είτε είναι μεγαλύτερη από 2 έτη και δεν υπερβαίνει τα 3 έτη, μπορεί να μετατραπεί σε ποινή παροχής κοινωφελούς εργασίας, με την προϋπόθεση ότι το ζητεί ή το αποδέχεται ο καταδικασθείς και εφόσον είναι εφικτή η παροχή τέτοιας εργασίας από το συγκεκριμένο άτομο.

Προϋπόθεση για  την εφαρμογή του είναι η λειτουργία του υποστηρικτικού θεσμού των Επιμελητών Κοινωνικής Αρωγής.

Τα προβλήματα που διαπιστώνονται στο θεσμικό επίπεδο είναι η απροθυμία των δικαστηρίων για μετατροπή των στερητικών της ελευθερίας ποινών σε παροχή κοινωφελούς εργασίας, με αποτέλεσμα το μέτρο να εφαρμόζεται σε ελάχιστες περιπτώσεις και  η ελλιπής στελέχωση των υπηρεσιών Επιμελητών Κοινωνικής Αρωγής, η οποία τις καθιστά σχεδόν ανενεργές στον τομέα της κοινωνικής υποστήριξης των παραβατών του νόμου.

Συνάρτηση των παραπάνω είναι και η, κατά κανόνα, απροθυμία από την Τοπική Αυτοδιοίκηση και τους άλλους φορείς να αποδεχθούν την προσφορά εργασίας, καθώς η μη εφαρμογή του μέτρου συντηρεί τις κοινωνικές προκαταλήψεις και την καχυποψία απέναντι στους παραβάτες του νόμου.

Ερωτώνται  οι  κκ. υπουργοί

1. Σε ποιους παράγοντες οφείλεται η περιορισμένη εφαρμογή του μέτρου της εναλλακτικής έκτισης της ποινής από τα δικαστήρια;

2. Ποια μέτρα θα ληφθούν ώστε να δοθεί ώθηση στο θεσμό της εναλλακτικής έκτισης της ποινής και στην αποτελεσματική εφαρμογή του;

3.  Ποια είναι η οργάνωση και λειτουργία  των Υπηρεσιών Επιμελητών Κοινωνικής Αρωγής, πόσοι αριθμούν και ποιο είναι το έργο τους μέχρι τώρα;

Οι ερωτώντες  βουλευτές

Κουράκης Τάσος

Κουβέλης Φώτης

Τσούκαλης Νίκος

Διώτη  Ηρώ

Δρίτσας   Θοδωρής