Με αφορμή το θέμα που δημιουργήθηκε με τη διάταξη του νομοσχεδίου «Διατήρηση της Βιοποικιλότητας κ.α. διατάξεις» που προβλέπει αύξηση του ορίου αρτιότητας από τα 4 στα 10 στρέμματα, η βουλευτής Λάρισας του ΣΥΡΙΖΑ Ηρώ Διώτη και ειδική αγορήτρια του ν/σ στη Διαρκή Επιτροπή Παραγωγής κι Εμπορίου, μετά και από παρελκυστικά ρεπορτάζ που είδαν το φως τη δημοσιότητας, έκανε την ακόλουθη τοποθέτηση:

Το νομοσχέδιο υπό τον τίτλο «Διατήρηση της βιοποικιλότητας και άλλες διατάξεις» που έφερε προς συζήτηση στη Διαρκή Επιτροπή Παραγωγής κι Εμπορίου η Υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, περνά ιδιαίτερα σημαντικά ζητήματα προστασίας του περιβάλλοντος. Είναι λυπηρό που κυρίως για επικοινωνιακούς λόγους, οι συνάδελφοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, χάριν κυρίως ψηφοθηρίας θυμήθηκαν να κάνουν όψιμα την “επανάστασή” τους απέναντι στο κόμμα τους, για το ζήτημα της αύξησης των ορίων αρτιότητας από τα 4 στα 10 στρέμματα, προκειμένου να προασπίσουν δήθεν τα δικαιώματα των μικροϊδιοκτητών γης. Οι ίδιοι βουλευτές που σηκώνουν σήμερα τα λάβαρα της αντίστασης, είναι οι ίδιοι που χωρίς δεύτερη σκέψη ψήφισαν όλη τη λαίλαπα των αντεργατικών και αντικοινωνικών μέτρων που έχει φέρει έως σήμερα η κυβέρνηση στη Βουλή.

Σε ό,τι αφορά στο άρθρο 9, παρ. 2α («Στα γήπεδα που βρίσκονται εκτός των εγκεκριμένων σχεδίων πόλεως ή εκτός των ορίων των οικισμών, οι οποίοι υφίστανται νομίμως προ του 1923, ή εκτός των ορίων των οικισμών με πληθυσμό μέχρι 2.000 κατοίκους, σε Ε.Ζ.Δ. και Ζ.Ε.Π., το ελάχιστο όριο αρτιότητας και κατάτμησης των γηπέδων ορίζεται σε 10.000 τ.μ. Δεν εφαρμόζονται κανενός είδους σχετικές παρεκκλίσεις»), η διάταξη είναι ένα μέτρο σε θετική κατεύθυνση, χωρίς όμως να λύνει το μεγάλο πρόβλημα, τη μεγάλη αναχρονιστική, παγκόσμια πατέντα που είναι η εκτός σχεδίου δόμηση στην χώρα μας.

Ως εκ τούτου η αύξηση του ορίου αρτιότητας στα 10 στρ. σε περιοχές NATURA εξακολουθεί να είναι ημίμετρο, όσο δεν ολοκληρώνονται τα χωροταξικά σχέδια και δεν έχουν οριστικοποιηθεί οι χρήσεις γης. Ο ΣΥΡΙΖΑ εδώ και χρόνια έχει πάρει ξεκάθαρη θέση για τη σταδιακή κατάργηση της εκτός σχεδίου δόμησης, πόσο δε μάλλον σε περιοχές που χρήζουν ειδικής προστασίας.

Τέλος, σε ό,τι αφορά στο ίδιο το νομοσχέδιο, την Τρίτη 26/01 οπότε και συνεχίζεται στην Επιτροπή η κατʼ άρθρον συζήτηση, ο ΣΥΡΙΖΑ θα τοποθετηθεί ειδικότερα σε όλα τα επιμέρους ζητήματα που προκύπτουν από το ν/σ και θα καταθέσει τις προτάσεις του.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας της ειδικής αγορήτριας του ΣΥΡΙΖΑ Ηρ. Διώτη (με πιο έντονα γράμματα, η αναφορά στο άρθρο 9):

ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΙΓ΄ -  ΣΥΝΟΔΟΣ Β΄                                                                                  

ΔΙΑΡΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΕΜΠΟΡΙΟΥ

Π Ρ Α Κ Τ Ι Κ Ο

(Άρθρο 40 παρ. 1 του Κ.τ.Β.)

18 Ιανουαρίου 2011, ημέρα Τρίτη και ώρα 16:45΄, θέμα ημερήσιας διάταξης:

Επεξεργασία και εξέταση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής «Διατήρηση της βιοποικιλότητας και άλλες διατάξεις».

ΗΡΩ ΔΙΩΤΗ (Ειδική Αγορήτρια του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όπως λέει η Αιτιολογική Έκθεση του νομοσχεδίου, το 2001, η Ε.Ε. έθεσε έναν εξαιρετικά φιλόδοξο στόχο: Την ανάσχεση της απώλειας της βιοποικιλότητας μέχρι το 2010. Ένα χρόνο αργότερα, ο στόχος αυτός υιοθετήθηκε επί της αρχής και από την παγκόσμια κοινότητα με ορίζοντα το 2010. Οι στόχοι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αλλά και της παγκόσμιας κοινότητας συνολικά για το 2010 δεν επιτεύχθηκαν. Το Μάιο του 2006, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υιοθέτησε το στόχο «Η ανάσχεση της απώλειας της βιοποικιλότητας στο 2010 και μετέπειτα – Η υποστήριξη των υπηρεσιών οικοσυστήματος με στόχο την ευημερία του ανθρώπου» και το σχετικό σχέδιο δράσης, στο οποίο τονίζεται ότι η προστασία της βιοποικιλότητας αποτελεί προϋπόθεση για την επίτευξη της αειφόρου ανάπτυξης. Σε αυτό το πνεύμα και το ίδιο το νομοσχέδιο υποστηρίζει στο άρθρο 1 ότι η βιοποικιλότητα είναι πολύτιμο, αναντικατάστατο και σπουδαίας σημασίας εθνικό κεφάλαιο. Μέχρι εδώ καλά και πραγματικά πρέπει να αναφέρω πως όλο το κείμενο έχει αρκετές καλές στιγμές. Να δούμε, όμως, το κείμενο, όχι ως κείμενο , αλλά ως νομοσχέδιο. Τι δυνατότητες έχει εφαρμοστεί, αν πραγματικά προστατεύει τη βιοποικιλότητα και εάν εννοεί αυτά που λέει, λαμβάνοντας υπόψη φυσικά τη γενικότερη κατεύθυνση της κυβέρνησης ως προς τα περιβαλλοντικά ζητήματα, αλλά και τους νόμους που έχει προωθήσει το Υ.ΠΕ.Κ.Α..

Ζούμε σε μια εποχή πολύ δύσκολη την ελληνική κοινωνία. Η δυσκολία της πάνω απ όλα βρίσκεται στο με ποια πολιτική αποφάσισε η Κυβέρνηση να αντιμετωπίσει την κρίση που το ίδιο το οικονομικό σύστημα που υπηρετεί δημιούργησε. Αποφάσισε, λοιπόν, να την αντιμετωπίσει με την καταλήστευση του εισοδήματος των εργαζομένων, με την εκποίηση κάθε δημόσιου έως τώρα, με την αύξηση του κόστους ζωής στα πολύ βασικά είδη, τρόφιμα, μεταφορές κ.λπ., με τη διάλυση οποιασδήποτε κοινωνικής πρόνοιας και με την εκποίηση του φυσικού πλούτου. Είτε αυτός ο πλούτος τυγχάνει ειδικής προστασίας είτε όχι. Με το επιχείρημα της προσέλκυσης επενδύσεων, παραχωρούνται δημόσιες εκτάσεις σε ιδιώτες, παρακάμπτεται ουσιαστικά η περιβαλλοντική νομοθεσία, προκειμένου να πάρουν άδεια τα μεγάλα έργα και ούτω καθεξής. Το fast track, για παράδειγμα, ήταν ένα νομοσχέδιο κακέκτυπο της νομοθεσίας της επιτάχυνσης των ολυμπιακών έργων, δια της οποίας δεν καταστρατηγήθηκε απλώς το σύνολο σχεδόν της περιβαλλοντικής νομοθεσίας, αλλά προκλήθηκε ανυπολόγιστη επιβάρυνση του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής στην Αττική.

Δεν ξέρω πραγματικά, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, από πού αντλούν οι εκάστοτε κυβερνώντες την πεποίθηση ότι μπορούν να σχεδιάζουν και να υλοποιούν, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη το περιβάλλον και χωρίς τη συμμετοχή της κοινωνίας στις διαδικασίες λήψης των αποφάσεων, είτε αυτές οι αποφάσεις αφορούν ολυμπιακούς αγώνες είτε χωματερές στην Κερατέα είτε αφορούν εγκατάσταση ανεμογεννητριών σε μέρη που δεν θα έπρεπε και θα επανέλθουμε σε λίγο σε αυτό.

Δεν μπορούμε, λοιπόν, να συμφωνήσουμε σε μια προσχηματική συζήτηση για την προστασία της βιοποικιλότητας, όταν είναι ηλίου φαεινότερο ότι μόνο αυτό δεν είναι ο καημός της σημερινής Κυβέρνησης. Θεωρούμε ότι οι όποιες επιμέρους ρυθμίσεις αυτού του ειδικού νομοσχεδίου δεν μπορούν να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις από τις αντιπεριβαλλοντικές γενικότερες πολιτικές της Κυβέρνησης - fast track, υγροποιημένο αέριο σε διάφορες περιοχές, ανεμογεννήτριες σε Natura, θεσμικό πλαίσιο για αδειοδότηση επιχειρήσεων. Εδώ, να κάνω μια μικρή υποσημείωση που έχει τη σημασία της. Η αιτιολογική έκθεση αναφέρεται στα αίτια απώλειας της βιοποικιλότητας και λέει: Βασικά αίτια της απώλειας της βιοποικιλότητας είναι η καταστροφή, η υποβάθμιση και ο κατακερματισμός των οικοτόπων, η αλόγιστη χρήση των φυσικών πόρων, η ρύπανση, η εισβολή ξενικών ειδών στα φυσικά οικοσυστήματα και, βεβαίως, η κλιματική αλλαγή. Ξεχνάει να μας πει αυτό που υπάρχει σε κάθε σύγγραμμα ή σε κάθε κείμενο, που αφορά την απώλεια της βιοποικιλότητας, ότι δηλαδή ένας από τους σημαντικούς λόγους είναι η αλλαγή της χρήσης γης σε πολλές περιοχές, με συνέπεια την αλλοίωση των οικοτόπων. Δεν είναι τυχαίο ότι δεν το αναφέρετε, ούτε μπορεί να το ξεχάσατε, διότι αναφέρεται και στη μελέτη για την κατανόηση των αιτίων της απώλειας της βιοποικιλότητας και το πλαίσιο αξιολόγησης πολιτικής της Ε.Ε. - τελική έκθεση. Απλά οι επεμβάσεις που επιτρέπονται και με αυτό το νομοσχέδιο για εγκατάσταση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας σε περιοχές προστατευόμενες είναι αλλαγή χρήσης γης. Με τη δικαιολογία του δημόσιου και εθνικού στόχου κ.λπ., καταστρατηγείτε, αγαπητή κυρία Υπουργέ, κάθε περιβαλλοντική νομοθεσία και υπονομεύετε το έργο σας, εσείς η ίδια, όπως κάνετε και με αυτό το νομοσχέδιο που επιπλέον επιτρέπει να εγκατασταθεί σε τέτοιες περιοχές ό,τι μέχρι τότε έχει πάρει άδεια ή μέχρι να προχωρήσει, ώστε να είναι εφαρμόσιμο αυτό το νομοσχέδιο, θα επιτρέπεται η εγκατάσταση σε ευαίσθητες περιοχές έργων ουσιαστικά βλαβερών για τις περιοχές και τα είδη. Υποκρισία, δηλαδή, αγαπητοί συνάδελφοι.

Μόλις χθες νομίζω, κυρία Υπουργέ, έφθασαν στο γραφείο σας καταγγελίες για τη σωρεία παραβάσεων εταιρείες που εγκαθίστανται ανεμογεννήτριες σε αναδασωτέα περιοχή, στις θέσεις Γκρόπες – Ράχη Γκιώνη και Καρογεροβούνι – Πούλος στην Λακωνία, όπου είναι προστατευόμενη περιοχή. Εκτός του ότι η εταιρεία, όπως λέει η Επιθεώρηση Δασών της Περιφέρειας Πελοποννήσου, έχει προβεί σε σωρεία παραβάσεων, έχετε στα χέρια σας και γνωμοδοτήσεις που λένε ότι στη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων αποκρύπτεται ότι στις θέσεις των αιολικών πάρκων καταγράφηκαν δύο παγκοσμίως απειλούμενα είδη αρπακτικών, το Κιρκινέζι και το Μαυροκιρκίνεζο. Παρόλα αυτά, δώσατε το Δεκέμβρη έγκριση περιβαλλοντικών όρων. Δεν έχω χρόνο να μπω σε λεπτομέρειες τώρα, αλλά θα επανέλθουμε σε αυτή την περίπτωση.

Πιστεύω ότι αυτή θα είναι γενικά η εικόνα από δω και πέρα. Παραδείγματα έχουμε και άλλα και θα αναφέρουμε στην κατʼ άρθρο συζήτηση. Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, πέραν των παραπάνω, είναι ένα κείμενο μη εφαρμόσιμο, τουλάχιστον για την ώρα, διότι δεν προβλέπει σαφή και αποτελεσματικό τρόπο εφαρμογής του σε νομοθετικό, διοικητικό, εκτελεστικό ερευνητικό και χρηματοδοτικό επίπεδο. Πουθενά δεν μας λέτε, κυρία Υπουργέ, πώς ακριβώς, πότε και με τι χρήματα θα γίνουν όλα αυτά. Επίσης, πουθενά δεν μας λέτε με ποιους μηχανισμούς και ποιους ανθρώπους θα γίνεται ο έλεγχος. Για παράδειγμα, λέει το νομοσχέδιο κάτι θετικό: ότι θα απαγορεύεται η κίνηση μηχανοκίνητων οχημάτων εκτός οδικού δικτύου σε οικολογικά ευαίσθητες περιοχές. Με ποιο τρόπο, κυρία Υπουργέ, θα το διασφαλίσετε αυτό, με ποιο τρόπο θα το ελέγχετε; Δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητή, αλλά εάν δεν διασφαλίζετε πώς θα γίνουν πράξη τα προβλεπόμενα, απλώς κοροϊδεύουμε τον κόσμο.

Παρά την προσπάθεια που φαίνεται ότι έχει γίνει, δεν είναι ολοκληρωμένος ο εκσυγχρονισμός και η κωδικοποίηση του νομοθετικού πλαισίου. Παραμένουν θολά σημεία, που θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν, όπως γίνεται και σήμερα και έχει γίνει και στο παρελθόν, για ερμηνείες που βολεύουν. Επίσης, προβλήματα προκύπτουν από την παραπομπή σε δεκάδες υπουργικές αποφάσεις, που θα αποσαφηνίζουν προδιαγραφές, διαδικασίες και τρόπο εφαρμογής όσων αναφέρονται στο νομοσχέδιο.

Από την αναγόρευση του ΥΠΕΚΑ και της Υπουργού σε ρόλο απόλυτου άρχοντα στα θέματα του περιβάλλοντος, καθώς και η θέσπιση και άλλων οργάνων μάλλον αχρείαστων.

Από την σύγχυση που εισάγει σχετικά με τις αρμοδιότητες των Φορέων Διαχείρισης και Προστατευόμενων Περιοχών και των νέων ρυθμίσεων.

Από την εκ νέου υποβάθμιση της δασικής υπηρεσίας της μόνης που έχει άμεση εμπλοκή στην προστασία της φύσης, της μόνης που έχει από πολλές δεκαετίες θεσπίσει προστατευόμενες περιοχές (εθνικοί δρυμοί, αισθητικά δάση, μνημεία της φύσης, καταφύγια άγριας ζωής) και γνωρίζει τον τρόπο διαχείρισής τους.

Όλο το νομοσχέδιο είναι διαποτισμένο από τη λογική του είδους (φυτό ή ζώο) και του οικοτόπου (ως μονάδα βλάστησης), ενώ σπάνια ή καθόλου δεν αναφέρεται η έννοια του οικοσυστήματος, που θα πρέπει να έχει βασικό ρόλο στην παρακολούθηση της βιοποικιλότητας.  Επίσης αναφέρεται αποκλειστικά σε περιοχές που προστατεύονται και όχι στην προστασία της βιοποικιλότητας στη χώρα. Το θέμα μας δεν είναι να δίνουμε λεφτά για να προστατεύονται συγκεκριμένα είδη μόνο, αλλά πρέπει να έχουμε μια λογική συνολικής και ολοκληρωμένης προστασίας και διαχείρισης των πιο σύνθετων «οικοσυστημάτων». 

Κυριαρχεί η ιδέα της ενσωμάτωσης της περιβαλλοντικής διάστασης (μια άλλη διατύπωση που φυσικά είναι χρήσιμη σε ένα φαινομενικά άσχετο με το περιβάλλον νομοσχέδιο). Αντί για την  αντίστροφη ιδέα σε ένα νομοσχέδιο που έχει  ως πυρήνα του το περιβάλλον, δηλαδή, σχεδιάζουμε με βάση τις ανάγκες του περιβάλλοντος.

Επιπλέον, στο κείμενο οι εκτιμήσεις περιορίζονται συνήθως σε είδη και οικοτόπους κοινοτικού ενδιαφέροντος. Αυτό ουσιαστικά περιορίζει το εύρος εφαρμογής της στρατηγικής. Είναι προφανές ότι αυτό οφείλεται σε πρωτογενή έρευνα  καταγραφής και εκτίμησης της βιοποικιλότητας στη χώρα μας, που σε μεγάλο βαθμό είναι αποτέλεσμα ανεπαρκούς και σταθερής χρηματοδότησης.

Δε θεωρώ λιγότερο σημαντικό ότι, παρότι στην Εισηγητική Έκθεση αναφέρεστε στη διαβούλευση, ήταν προκλητικά – ελάχιστος ο χρόνος γιʼ αυτήν (μόλις  7 ημέρες).

Έχουμε πολλές φορές ως ΣΥΡΙΖΑ, αγαπητοί συνάδελφοι υπογραμμίσει ότι, παρά την ίδρυση ορισμένων Φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων περιοχών, η κατάσταση των φυσικών οικοτόπων της χώρας επιδεινώνεται για πολλούς λόγους. Εξαιτίας των πυρκαγιών, της υπερβόσκησης, του κυνηγιού, της οικιστικής επέκτασης,  της απόρριψης στερεών  και υγρών αποβλήτων, περιλαμβανομένων και τοξικών, της παράνομης αποψίλωσης, της υλοποίησης αλόγιστων επεμβάσεων, όπως η εκτροπή μεγάλων ποταμών, της προώθησης μη αειφορικών επενδύσεων, της προώθησης fast trαck, της επιβάρυνσης από τη χρήση αγροχημικών κλπ. Πώς θα προστατευθεί η βιοποικιλότητα αν δεν έχετε ούτε ένα μέτρο θεσπίσει γιʼ αυτά;

Πέρα από την ενσωμάτωση στο εθνικό δίκτυο της Οδηγίας Natura και ελάχιστων συνοδευτικών επικαιροποιημένων υφιστάμενων νόμων, δεν υπάρχει ουσιαστικό νομικό πλαίσιο που να προστατεύει τις περιοχές αυτές. Υπάρχει και διατηρείται εκουσίως ένα απίστευτα χαώδες θεσμικό πλαίσιο και έτσι σχεδόν οποιαδήποτε κρατική, πολιτική, μικροκομματική ή οικονομική «εξυπηρέτηση» μπορεί να χωρέσει εις βάρος του περιβάλλοντος των προστατευόμενων περιοχών. Δεν πιστεύουμε ότι θα λυθούν προβλήματα με αυτό το νομοσχέδιο.

Η σύσταση των πρώτων Φόρων Διαχείρισης  φορτώθηκε γρήγορα και το γνωρίζετε όλοι την παθογένεια, ήταν αδιαφορία του ελληνικού κράτους. Το κράτος δεν ενδιαφέρθηκε για την επαρκή στελέχωση και θεσμική θωράκιση των φορέων. Έτσι, τεράστιες εκτάσεις προστατευόμενης γης φυλάσσονται από μετρημένους στα δάχτυλα ανθρώπους, σπάνια  είδη πανίδας και χλωρίδας κινδυνεύουν, ενώ ουσιαστική δουλειά για τη βιοποικιλότητα από πλευράς πολιτείας δεν έχει γίνει ποτέ. Ο ρόλος των περισσοτέρων Φορέων Διαχείρισης της χώρας είναι συνήθως περιορισμένος και οι δυνατότητες παρέμβασής τους εντός των προστατευόμενων περιοχών είναι σχεδόν μηδαμινές.

Επίσης κυρία Υπουργέ πολλές φορές ζητήσαμε την άμεση έκδοση Προεδρικών Διαταγμάτων για τις προστατευόμενες περιοχές και ίδρυση Φορέων Διαχείρισης με διαφανή κριτήρια για τη σύνθεση των Δ.Σ..

Η στελέχωση όλων αυτών των φορέων με το απαραίτητο  μόνιμο επιστημονικό, διοικητικό και τεχνικό προσωπικό και την παροχή κεντρικής  επιτελικής υποστήριξης των δράσεών τους.

Την τήρηση ουσιαστικών διαδικασιών ενημέρωσης και διαβούλευσης για τις προστατευόμενες περιοχές, με τη συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας, των κοινωνικών και περιβαλλοντικών  φορέων και πολιτών.  Και όπως σας έχει προταθεί από φορείς και τη θεωρούμε ενδιαφέρουσα πρόταση που δίνει βάρος στο θέμα της βιοποικιλότητας είναι η σύσταση Εθνικού Ινστιτούτου Βιοποικιλότητας.

Γνωρίζουμε αγαπητοί συνάδελφοι πως όταν οι πολιτικές απόψεις και κατευθύνσεις πάνω σε ορισμένα ζητήματα είναι τελείως διαφορετικές, είναι ίσως μάταιο να κάνει κανείς προτάσεις. Εμείς υποστηρίζουμε και θα το ξαναπούμε ένα μοντέλο ανάπτυξης που διαπνέεται από θεμελιώδεις κοινωνικές και περιβαλλοντικές αρχές, όπως το δικαίωμα όλων, ανεξαρτήτως οικονομικών δυνατοτήτων και των μελλοντικών γενεών σε ένα υγιεινό και βιώσιμο περιβάλλον, την αρχή της προφύλαξης από κάθε πιθανή περιβαλλοντική ζημιά και επιβάρυνση, το σεβασμό στα φυσικά και ανθρωπογενή οικοσυστήματα, την ορθολογική διαχείριση των πεπερασμένων φυσικών πόρων, που αποτελούν συλλογική κληρονομιά της ανθρωπότητας,  την πραγματική προστασία της βιοποικιλότητας, χωρίς νόμους με δεκάδες παράθυρα και νόμους που δεν μπορούν να βρουν εφαρμογή στην πράξη.

Την αντιμετώπιση των φυσικών πόρων ως συλλογικών, κοινωνικών αγαθών που η διαχείρισή τους από την πολιτεία πρέπει να υπόκειται στη δημοκρατική λογοδοσία.

Την διοχέτευση δημοσίων πόρων στην περιβαλλοντική προστασία.

Την ενσωμάτωση της περιβαλλοντικής διάστασης σε όλες τις τομεακές πολιτικές για την ενέργεια, τη βιομηχανία, την αγροτική παραγωγή, τον τουρισμό, τα αστικά κέντρα, τις μετακινήσεις κλπ., αλλά και στην κρατική,  οικονομική και φορολογική πολιτική αναπτυξιακών κινήτρων.

Πριν κλείσω μια φράση για το περιβόητο άρθρο 9, τα όρια αρτιότητας και για τα εκτός σχεδίου δόμησης. Εδώ και πολλές δεκαετίες υπό όρους εκτός σχεδίου δόμηση αποτελεί  ελληνική πρωτοτυπία που πλέον δεν εξυπηρετεί τις ανάγκες στέγασης ούτε του λαϊκού κόσμου και την ανάπτυξη. Η εκτός σχεδίου δόμηση και το τουριστικό  real estate απειλούν σήμερα την ελληνική φύση και το τοπίο και έχουν πολλαπλές αρνητικές, οικονομικές, κοινωνικές  συνέπειες. Η ανανεωτική και ριζοσπαστική αριστερά έχει εδώ και χρόνια με σαφήνεια σε προγραμματικά της κείμενα τοποθετηθεί υπέρ της σταδιακής κατάργησης της εκτός σχεδίου δόμησης. Αυτή  η αρνητική  παράδοση πρέπει κάποτε να σταματήσει με όλες βέβαια τις πρόνοιες, χωροταξικό σχεδιασμό, χρήση γης, που θα διαφυλάξουν τα καλώς εννοούμενα συμφέροντα του μικρού κλήρου και δε θα ανοίξουν το δρόμο στην υπερσυγκέντρωση ιδιοκτησίας γης στο μεγάλο κεφάλαιο.

Τέλος, κύριοι συνάδελφοι και κυρία Υπουργέ, θα κάνουμε συγκεκριμένες προτάσεις επί των άρθρων που μας ενδιαφέρουν αλλά επί της αρχής θα καταψηφίσουμε το νομοσχέδιο.