«Σήμερα είναι η επέτειος για την ημέρα της Δημοκρατίας. Και το πρώτο ερώτημα που θέλω να θέσω εδώ είναι το εξής: είναι επέτειος η Δημοκρατία; Προφανώς όχι. Αλλά είναι μια ευκαιρία η επέτειος για σκέψη και για να μπορέσουμε να ανακατέψουμε μερικά πράγματα που καμιά φορά στην καθημερινότητα τα ξεχνάμε.

Νομίζω ότι καλώς συζητάμε και καλώς έχει πάρει την πρωτοβουλία το Προεδρείο της Βουλής. Επίσης, καλώς έκανε το Υπουργείο Παιδείας που έστειλε μια εγκύκλιο και έδινε κάποιες οδηγίες. Και θα ξεχωρίσω από εκεί το ότι οι μαθητές της Εʼ τάξης για δυο διδακτικές ώρες θα ζωγραφίσουν σε χαρτί διαστάσεων τάδε με θέμα «η Δημοκρατία σε μια ζωγραφιά».

Και μάλιστα σκέφτομαι ότι αν ένα παιδί ζωγραφίσει μια πραγματικότητα, τον πατέρα του που είναι άνεργος για παράδειγμα, τι θα του απαντήσει ο δάσκαλος για τη δημοκρατία και την ανεργία;

Θα ήθελα επίσης να πω ότι το δικαίωμα στην εργασία είναι Δημοκρατία. Η ανεργία τι είναι; Ας αρχίσουμε να μιλάμε πιο συγκεκριμένα, για να σπάσουμε το επετειακό, αλλά να μπούμε σε μια ουσία, με την ευκαιρία όμως της επετείου.

Κάτι άλλο που είδα σήμερα και το παρατήρησα, κύριοι συνάδελφοι, είναι ότι στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, εκείνα που διαμορφώνουν την πραγματικότητα, αυτό το θέμα δεν έχει περάσει. Δεν ξέρω αν θα βγει από εδώ επειδή το συζητάμε αλλά δεν έχει βγει από μόνο του.

Τι είναι τελικά η ενημέρωση στη Δημοκρατία; Είναι η πληροφορία και μόνο; Καμιά φορά δεν είναι ούτε η πληροφορία. Ή μήπως είναι η ουσία; Η διαμόρφωση της κοινής γνώμης, η δυνατότητα για κρίση και για άποψη; Και σε ποια κατεύθυνση; Ποιοι όμως έχουν τον έλεγχο, στην Ελλάδα τουλάχιστον, στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης; Αλλά και παγκόσμια. Γιατί τα ελέγχουν; Από βίτσιο και εγωισμό ή για τη δόξα; Μπορεί κανείς να σκεφτεί για το οτιδήποτε άλλο. Προκύπτει και ένα θέμα. Το μείζον ίσως όταν μιλάμε για Δημοκρατία. Δημοκρατία για ποιον; Για τους λίγους και ισχυρούς; Για τους πολλούς, το δήμο και την πλειοψηφία; Υπάρχουν τάξεις; Για ποια τάξη;

Και ένα άλλο θέμα. Δημοκρατία είναι καλοί νόμοι απλά; Ή μόνο καλή εφαρμογή των νόμων; Είναι να προστατεύεται η πλειοψηφία; Η μειοψηφία είτε ως άποψη είτε ως πράξη πως προστατεύεται;  Τάξεις λοιπόν και Δημοκρατία αλλά και οικουμενικά θέματα που εμπεριέχουν το ταξικό και Δημοκρατία. Και να αναφέρω το περιβάλλον, να αναφέρω την τρύπα του όζοντος, να αναφέρω την παιδική θνησιμότητα.

Και να αναφέρω κι ένα μεγάλο ζήτημα: Γίνεται κριτική στο σύστημα και υπάρχει και η άμυνα του συστήματος. Υπάρχει μία στοχοποίηση από τη μία  πλευρά: Γιατί κάνετε αυτές τις κινητοποιήσεις, γιατί εμποδίζετε τον άλλο κλπ.. Ποιο είναι, όμως, το μείζον εδώ;

Και κάτι άλλο: Αυτή η Δημοκρατία που βιώνουμε παγκόσμια σήμερα, μήπως είναι η Δημοκρατία εκείνη που βάζει το μισό κόσμο να πεθαίνει από πείνα -παιδική θνησιμότητα- από έλλειψη νερού κλπ. και τον άλλο μισό πληθυσμό να πεθαίνει από εγκεφαλικό, από καρδιά, δηλαδή επειδή τρώει περισσότερο;

Θέλω να πω ότι υπάρχει ένα ζήτημα εδώ. Επικαιρότητα θα το πείτε; Θα υποβαθμιστεί. Ελληνικό Κοινοβούλιο και η Δημοκρατία του μνημονίου: Όταν εκχωρείται μέσω του μνημονίου Δημοκρατία, πώς θα ενεργοποιείται ο πολίτης, όταν στην κορυφή της πυραμίδας του αντιπροσωπευτικού συστήματος καταλαβαίνει πως ό,τι κάνει, θα απολήξει εκεί και θα είναι κουτσουρεμένο;

Υπάρχει κι το μεγάλο θέμα Δημοκρατία και αποτελεσματικότητα, όπου με όρους εμπορευματοποίησης, ποσοτικοποίησης και μία λογική του κέρδους, βλέπουμε ότι διαστρέφεται σήμερα το θέμα της Δημοκρατίας και πηγαίνει σε κάτι μετρήσιμο, αλλά και εμπορευματοποιημένο.

Τελειώνοντας: Δημοκρατία και περιβάλλον, Δημοκρατία και περιφέρεια, Δημοκρατία και ρατσισμός κάθε μορφής, Δημοκρατία και ανθρώπινα κοινωνικά δικαιώματα. Κι εν τέλει, Δημοκρατία ή βαρβαρότητα; Η Δημοκρατία, κατά τη γνώμη μας, πρέπει να είναι μία μάχη ανειρήνευτη για την κοινωνία των ανθρώπων, για το περιβάλλον, για την κοινωνική δικαιοσύνη.»