- Για άλλη μια φορά, σε μια Σύνοδο Κορυφής παίρνουν απόφαση να αυξήσουν τη δόση από το φάρμακο που έχει βάλει σε κώμα την Ευρώπη. Στην πραγματικότητα όμως, με κάθε αποτυχημένη Σύνοδο, φέρνουν ολοένα και πιο κοντά, αυτό που ξορκίζουν και που για την αποφυγή του καλούν τους λαούς σε δυσβάστακτες θυσίες. Δηλαδή τη διάλυση της ευρωζώνης.

 - Στόχος τους είναι να διαλύσουν το κοινωνικό συμβόλαιο στην Ευρώπη.  Στόχος τους είναι να πληρώσουν οι δυνάμεις της εργασίας τη κρίση και όχι οι δυνάμεις του κεφαλαίου.

- Ανάπτυξη μέσα από μια διαρκώς διαιωνιζόμενη ύφεση, δεν υπάρχει.

- Η Ευρώπη χρειάζεται νέα θεμέλια όχι μια γελοία απόπειρα να τσιμεντωθούν τα σαθρά νεοφιλελεύθερα θεμέλιά της.

- Το δικό μας αύριο δεν είναι η ηττοπάθεια και η παραίτηση. Δεν είναι η απομόνωση και ο ανταγωνισμός ανάμεσα στους λαούς. Το δικό μας αύριο είναι μια Ευρώπη απαλλαγμένη από εσάς. Είναι μια Ευρώπη των λαών. Μια δημοκρατική και κοινωνική Ευρώπη.

- Δε ζητάμε από το ΚΚΕ να αποσύρει τις απόψεις του, να υποστείλει τις σημαίες του ή να αναστείλει τη δράση του. Εμείς ζητάμε κρατώντας ο καθένας τις απόψεις και την αυτονομία του να βρούμε τον τρόπο να σταματήσουμε αυτή τη λαίλαπα, τη βαρβαρότητα που περνά ο λαός μας και αυτό γιατί ξέρουμε πολύ καλά ότι ο καθένας μόνος του δεν μπορεί να αλλάξει τους συσχετισμούς και να το καταφέρει.    Λέει το ΚΚΕ ότι εμείς κακώς κάνουμε προτάσεις και δεν μιλάμε για τη συνολική αλλαγή.  Εμείς όχι μόνο μιλάμε για τη συνολική αλλαγή, αλλά την περιγράφουμε στο πρόγραμμά μας. Μιλάμε για την οικονομία των αναγκών και το σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία. Αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα για το σοσιαλισμό, όμως, είναι οι αγώνες για νίκες μικρές ή μεγαλύτερες σήμερα. Και προϋπόθεση για νίκες είναι η συσπείρωση του λαού πάνω σε εφικτούς και μάχιμους στόχους.

- Ένα ερώτημα και προς τους πρώην συντρόφους μας της ΔΗΜΑΡ και ειδικότερα προς τον Φώτη Κουβέλη. Την περίοδο της κρίσης που η κοινωνία στενάζει και λαός μας υποφέρει, μας απαντά ότι δεν μπορεί να καθίσει στο ίδιο τραπέζι με όλους εμάς αλλά μπορεί να βρίσκεται στις ίδιες εκδηλώσεις με τον κ. Σημίτη και να δηλώνει ότι στόχος του είναι η μετεκλογική συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ. Με ποιο ΠΑΣΟΚ; Με αυτό που παρέδωσε τη χώρα στο ΔΝΤ; Με το ΠΑΣΟΚ του μνημονίου; Με αυτές τις δυνάμεις θα συμπορευτεί για να βγάλει τη χώρα από τη κρίση και όχι με την Αριστερά;

- Εμείς δε βγάζουμε το αριστερόμετρο. Σε αυτό το μέτωπο χωράει όποιος χωρίς μισόλογα στρατεύεται στην υπόθεση ανατροπής των μνημονίων.  

Χαιρετίζουμε τους πολίτες αλλά και της πολιτικές συλλογικότητες που αποστασιοποιούνται από τα δυο κόμματα εξουσίας και ιδίως από το ΠΑΣΟΚ και ανακοινώνουν την συμπαράταξη τους με το συμμαχικό σχήμα του ΣΥΡΙΖΑ.

Η δική μας Αριστερά, δεν ήταν ποτέ και δεν θα γίνει η Αριστερά που ζητά πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων και αριστεροφροσύνης από κανέναν.

Δεν μοιράζουμε συγχωροχάρτια, ούτε ζητάμε δηλώσεις μετάνοιας από κανένα.

Άλλωστε ούτε και εμείς  ισχυριζόμαστε ότι σε όλη μας τη διαδρομή ήμασταν πάντοτε αλάθητοι.

Τους αλάθητους να τους αναζητήσετε στο Βατικανό.

Συντρόφισσες και Σύντροφοι

Ακούμε γύρω μας ότι η Ελλάδα δεν πάει καλά. Η Ευρώπη δεν πάει καλά. Ο κόσμος δεν πάει καλά.

Δεν είναι ακριβές.

Αν κάτι στον κόσμο δεν πάει καλά, αυτό είναι ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός.

Ο καζινοκαπιταλισμός που στηρίχθηκε στις χρηματιστηριακές φούσκες.

Αυτό που δεν πάει καλά είναι η λογική του κέρδους και των αγορών.

Ένα σύστημα, που εδώ και δεκαετίες υποσχέθηκε να φέρει ευημερία και ανάπτυξη στον κόσμο.

Είτε με στρατιωτικές χούντες, είτε με χειραγώγηση των συνειδήσεων, είτε με πολεμικές επεμβάσεις ανά τον κόσμο.

Ένα σύστημα που σήμερα βουλιάζει μέσα στα αδιέξοδά του. Απειλώντας να συμπαρασύρει μαζί του τη παγκόσμια οικονομία, κυρίως όμως τη δυνατότητα των λαών να ζουν με αξιοπρέπεια.

Γιατί αυτό που διακυβεύεται σήμερα σε παγκόσμιο επίπεδο είναι αν τη συστημική αστάθεια του καπιταλισμού, θα τη πληρώσουν οι εργαζόμενοι και οι λαοί, προκειμένου το κεφάλαιο και ιδίως το χρηματιστικό να μπορέσει για άλλη μια φορά να καταφέρει να ανασυγκροτηθεί με τις μικρότερες δυνατές απώλειες. 

Δείτε τι αποφάσισαν χθες οι ηγέτες της Ευρώπης στη Σύνοδο Κορυφής, την ώρα που βρισκόμαστε στο και πέντε της κρίσης.

Την επιβολή σκληρότερων δημοσιονομικών κανόνων.

Την κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους σε όλες τις χώρες.

Την απαλλοτρίωση της εθνικής και δημοκρατικής κυριαρχίας στα κράτη, προκειμένου όλα να είναι παραδομένα στις απαιτήσεις των αγορών και του χρηματιστικού κεφαλαίου.

Για άλλη μια φορά λοιπόν, σε μια Σύνοδο Κορυφής παίρνουν απόφαση να αυξήσουν τη δόση από το φάρμακο που έχει βάλει σε κώμα την Ευρώπη.

Για άλλη μια φορά οι ευρωπαϊκές ηγεσίες, παραμυθιάζουν και παραμυθιάζονται με ανόητα στερεότυπα.

Επιμένουν ότι η Ελλάδα είναι ειδική περίπτωση.

Και ότι η κρίση δεν είναι κρίση της αρχιτεκτονικής του ευρώ αλλά των υπερχρεωμένων χωρών.

Και έτσι μέσα στην εθελοτυφλία τους μας οδηγούν από τη μια σωτηρία στην άλλη.

Μας σώνουν κάθε δίμηνο.

Μας έσωσαν στην ιστορική Σύνοδο της 21ης Ιούλη.

Μας ξαναέσωσαν στην ακόμα πιο ιστορική της 26ης Οκτώβρη.

Και τώρα μας σώζουν για τρίτη φόρα.

Στην πραγματικότητα όμως, με κάθε αποτυχημένη Σύνοδο, φέρνουν ολοένα και πιο κοντά, αυτό που ξορκίζουν και που για την αποφυγή του καλούν τους λαούς σε δυσβάστακτες θυσίες.

Δηλαδή τη διάλυση της ευρωζώνης.

Θα μου πείτε τότε γιατί επιμένουν. Κάνουν λάθος;

Είναι τόσο ανόητοι που νομίζουν ότι αν αλλάξουν τη συνθήκη, ακόμα και τα εθνικά Συντάγματα, ώστε αυτά να απαγορεύουν ρητά τα ελλείμματα, θα λύσουν το πρόβλημα;

Αν ήταν έτσι απλό, τότε ας προσθέταμε και μια συνταγματική απαγόρευση για την έλλειψη ρευστότητας ή για την ύφεση της οικονομίας, ακόμα και για τις ισχυρές βροχοπτώσεις και τους σεισμούς.

Η απάντηση είναι ότι δεν είναι ανόητοι αλλά τους παριστάνουν.

Η απάντηση είναι ότι δεν κάνουν λάθος.

Λάθος είναι η ιδεοληψία τους που τους έχει οδηγήσει σε αδιέξοδο.

Στόχος τους είναι να διαλύσουν το κοινωνικό συμβόλαιο στην Ευρώπη.

Στόχος τους είναι να πληρώσουν οι δυνάμεις της εργασίας τη κρίση και όχι οι δυνάμεις του κεφαλαίου.

Και αν εντέλει η τακτική τους οδηγήσει σε αυτό που λένε συστημικό λάθος, τότε επιδιώκουν να κερδίσουν χρόνο ώστε αυτό το λάθος να φέρει τις λιγότερες πιθανές απώλειες στους ισχυρούς, στις ισχυρές χώρες και ιδιαίτερα στη Γερμανία, που σήμερα μοιάζει εγκλωβισμένη στα αδιέξοδα που η πολιτική της προκαλεί. 

Δεν θα σχολιάσουμε το ηθικό μέρος των αποφάσεων αυτών, Θα σχολιάσουμε μόνο το πρακτικό. Μπορεί η Ευρώπη με τέτοια πολιτική να βγει από την κρίση;

Η απάντηση είναι όχι. Γιατί όταν αντιμετωπίζεις μια κρίση, το ζητούμενο είναι οι όροι με τους οποίους θα εξασφαλιστεί η  ανάπτυξη.

Και ανάπτυξη μέσα από μια διαρκώς διαιωνιζόμενη ύφεση, δεν υπάρχει.

Είναι περισσότερο φανερό από ποτέ ότι εδώ που φτάσαμε η Ευρώπη ή αλλάζει ή διαλύεται.

 Και αυτό φαίνεται ότι αρχίζει να το καταλαβαίνει κι ο κόσμος.

Ακούσαμε κάποιους έκπληκτους μπροστά στα ευρήματα των δημοσκοπήσεων, να λένε ότι είναι αντίφαση που η πλειοψηφία του λαού μας είναι κατά του μνημονίου και υπέρ της παραμονής της χώρας στο κοινό νόμισμα.

Καμία αντίφαση δεν υπάρχει. Απλά ο κόσμος έχει καταλάβει ότι τα μνημόνια είναι που διαλύουν την Ευρώπη.

Η Ευρώπη χρειάζεται νέα θεμέλια όχι μια γελοία απόπειρα να τσιμεντωθούν τα σαθρά νεοφιλελεύθερα θεμέλιά της.

Και δυστυχώς τίποτα από ότι έχει συμβεί εμάς δεν μας εκπλήσσει. 

Δυστυχώς δικαιωθήκαμε όταν λέγαμε από την αρχή ότι το πρόβλημα δεν είναι ελληνικό αλλά ευρωπαϊκό, τη στιγμή που η τότε ελληνική κυβέρνηση από τα πιο επίσημα χείλη, μίλαγε για λαμόγια, για κοπρίτες και διεφθαρμένους δημόσιους υπαλλήλους που φταίνε.

Δικαιωθήκαμε διότι προτείναμε ευρωπαϊκή ρύθμιση του χρέους με διαγραφή μεγάλου μέρους του, τη στιγμή που η κυβέρνηση έλεγε ότι αναδιάρθρωση σημαίνει χρεωκοπία και μόνο μέσα από τη βάρβαρη λιτότητα θα μας ξαναβγάλει στις αγορές.

Και δυστυχώς δικαιωθήκαμε όταν από το 2008, σας θυμίζω, η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ είχε καταθέσει πρόταση που έλεγε ότι, αν κάποιοι μεγαλομέτοχοι τραπεζών ιδιοκτήτες δεν μπορούν να επανακεφαλαιοποιήσουν τις τράπεζές τους, τότε να αφήνουν τα κλειδιά πάνω στο γκισέ και  να περνάνε στο δημόσιο έλεγχο.

Δικαιωθήκαμε όταν λέγαμε ότι όσο πιο πολλά είναι τα εισπρακτικά μέτρα, τόσο χειρότερα θα πηγαίνει η οικονομία και η κοινωνία.

Όταν λέγαμε ότι Νομισματική Ένωση χωρίς δανειστή τελευταίας καταφυγής δεν μπορεί να υπάρξει και ζητάγαμε την αναθεώρηση των Ευρωπαϊκών Συνθηκών.

Όταν προτείναμε σειρά μέτρων για να αποφύγουμε τη λιτότητα, μέτρα τα οποία στον καιρό τους μπορεί να δίνανε κάποιες λύσεις, σήμερα όμως ακόμη και αυτά τα μέτρα είναι ανεπαρκή.

Και τώρα τους απαντάμε και η απάντηση είναι:  Επιτέλους τελειώνετε.

«Τελειώνετε» ως προστακτική. Μην το κουράζετε άλλο.

Δεν πείθετε κανέναν. Μην παριστάνετε ότι έχετε απαντήσεις στην κρίση που εσείς οι ίδιοι δημιουργήσατε.

Αλλά και «τελειώνετε» ως απλή διαπίστωση. ¨Έχετε τελειώσει.

Δεν έχετε να υποσχεθείτε τίποτα. Δεν μπορείτε να υπερασπιστείτε τίποτα.

Οι αγορές σας τρώνε τα σπλάχνα και δεν είστε ικανοί να ελέγξετε την κατάσταση.  Έχετε ξοφλήσει.

Πάρτε αγκαλιά τα παρασιτικό κεφάλαιο και πηδήξτε στο κενό.

Οι λαοί και οι κοινωνίες δεν πρόκειται να σας ακολουθήσουν.

Έχετε τελειώσει γιατί δεν είστε σε θέση να αναγνωρίσετε την χρεωκοπία του οικονομικού σας προτύπου.

Κάντε λοιπόν στην άκρη. Αφήστε τους λαούς να επιλέξουν το μέλλον τους.

Το δικό μας αύριο δεν είναι η ηττοπάθεια και η παραίτηση. Δεν είναι η απομόνωση και ο ανταγωνισμός ανάμεσα στους λαούς.

Το δικό μας αύριο είναι μια Ευρώπη απαλλαγμένη από εσάς. Είναι μια Ευρώπη των λαών. Μια δημοκρατική και κοινωνική Ευρώπη.

Μας λένε όμως πολλοί, εντάξει αυτοί μας οδηγούν σε αδιέξοδο αλλά πως γίνεται να αλλάξουν τα πράγματα ταυτόχρονα σε όλες τις χώρες της Ευρώπης.

Εμείς τους απαντάμε:

Αν η Ελλάδα επιλέχθηκε ως το πειραματόζωο για το πείραμα της εφαρμογής του κοινωνικού σοκ, αυτό δεν ήταν τυχαίο.

Αν το πειραματόζωο αντιδράσει, το πείραμα δε θα εξαπλωθεί.

Αν στην Ελλάδα έχουμε το μέτωπο του πολέμου, η έκβαση στης μάχης στο μέτωπο θα είναι καθοριστική για την έκβαση του πολέμου σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Δείτε τι γίνεται τώρα στη χώρα μας.

Μετά από δύο χρόνια εξόντωσης του λαού, μας λένε σκύψτε το κεφάλι μέχρι το 2020.

Και τότε θα αρχίσουμε να βγαίνουμε από τη κρίση.

Υπάρχει πια κανείς που να το πιστεύει;

Και εδώ η απάντηση είναι όχι.

Και η απάντηση αυτή είναι ξεκάθαρη. Φαίνεται σε όλα τα επίπεδα. Ο θίασος των δυόμισι κομμάτων που στηρίζει την κυβέρνηση Παπαδήμου, έχει χάσει πλέον κάθε αξιοπιστία.

Η δική μας ευθύνη είναι  να μετατρέψουμε την κοινωνική αγανάκτηση σε εναλλακτική προοπτική. Και να συσπειρώσουμε όλη την κοινωνία γύρω από ένα σχέδιο ανατροπής και διεξόδου.  

Μπροστά στη σημερινή κατάσταση ο ΣΥΡΙΖΑ έχει περιγράψει με σαφήνεια  το σύνολο των προτάσεων για μια εναλλακτική πολιτική.

Μια πολιτική διεξόδου από την κρίση, και χειραφέτησης από το κεφάλαιο και τις αγορές.

Το πρώτο βήμα, και το πιο σημαντικό είναι κοινωνικές αντιστάσεις παντού. Στους δρόμους, στις γειτονιές, στους χώρους δουλειάς.

Να πάρουμε δύναμη και να δώσουμε δύναμη. Το πρώτο βήμα είναι ο αγώνας, η αποφασιστικότητα και η αξιοπρέπεια.

Από εκεί και πέρα, οι κοινωνικοί αγώνες πρέπει να πάρουν συγκεκριμένο πολιτικό περιεχόμενο. Και να καταθέσουν τα αιτήματα και τους στόχους, γύρω από τους οποίους χρειάζεται να συσπειρωθεί η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία.

ΟΙ στόχοι αυτοί είναι:

Στόχος πρώτος; Να φορολογηθεί επιτέλους ο πλούτος και το κεφάλαιο.

Αρκετά με την φορολογική ασυλία του κεφαλαίου. Αρκετά με την πολιτική που παράγει κέρδη για τις ανώνυμες εταιρείες και φτώχεια για την κοινωνία.

Αρκετά με το πολιτικό κατεστημένο που κυβέρνησε την χώρα τόσες δεκαετίες για λογαριασμό των ισχυρών συμφερόντων.

Αρκετά με τις Siemens, τις καταθέσεις στην Ελβετία, τη φορολογική ασυλία των εφοπλιστών.

Αρκετά με την αυθαιρεσία των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, και με την απαίτηση τω εργολάβων να βάζουν τους κανόνες.

 Στόχος δεύτερος: Δημόσιος έλεγχος στο τραπεζικό σύστημα.

Αρκετά με την κερδοσκοπία. Αρκετά με την χορήγηση ρευστού και εγγυήσεων, σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος.

Τις τράπεζες τις έχουμε διπλοπληρώσει. Μας ανήκουν. Να τεθούν υπό δημόσιο έλεγχο τώρα.

Στόχος τρίτος. Μορατόριουμ στις πληρωμές του χρέους. Αρκετά με τους δανειστές. Αρκετά με την τοκογλυφία και τους εκβιασμούς.

Να κατοχυρώσουμε μόνο τα ασφαλιστικά ταμεία και τους μικρούς κατόχους ομολόγων. Και να μπούμε σε νέα διαπραγμάτευση με τους δικούς μας όρους. Θα χάσουν λεφτά οι έχοντες; Ε επιτέλους, δεν θα καταστραφεί και ο κόσμος.

Η άμεση υλοποίηση ενός τέτοιου σχεδίου μας δίνει τη δυνατότητα να απεμπλακούμε από τον φαύλο κύκλο της ύφεσης.

Να αντιμετωπίσουμε άμεσα την κρίση χρέους και να ανοίξουμε έναν εναλλακτικό δρόμο.

Να στραφούμε σε ένα αναπτυξιακό πρότυπο, που θα εξυπηρετεί τις ανάγκες της κοινωνίας, όχι του κεφαλαίου και των αγορών.

Σε μια στρατηγική ανάπτυξης, βασισμένη στην σταθερή και μόνιμη απασχόληση, την κοινωνική αλληλεγγύη και την διεύρυνση των δημόσιων αγαθών.

Αυτός είναι ο λόγος που απαιτούμε άμεση προσφυγή σε εκλογές.

Η σημερινή κυβέρνηση δεν έχει καμιά δημοκρατική νομιμοποίηση. Φτιάχτηκε για να σώσει τον δικομματισμό από την καταστροφή. Και οδήγησε το άλλοτε πανίσχυρο πολιτικό κατεστημένο στην τσέπη των γραφικών ακροδεξιών του Κατατζαφέρη.

Αρκετά λοιπόν με την τρικοματική συμμαχία. Έχουμε δημοκρατία και είμαστε αποφασισμένοι να την υπερασπιστούμε. Και στις Δημοκρατίες, οι κυβερνήσεις νομιμοποιούνται από τον λαό. Δεσμεύονται για την πολιτική που θα ακολουθήσουν.

Η δική μας πολιτική είναι ξεκάθαρη. Τα υπολείμματα του δικομματισμού είναι που αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι την προοπτική μιας εκλογικής αναμέτρησης.

Ας ξέρουν λοιπόν, ότι δεν μπορούν να κυβερνούν για πάντα, ενάντια στην λαϊκή θέληση.

Όσο καθυστερούν την προσφυγή στις κάλπες, τόσο ταχύτερη και πιο επώδυνη θα είναι η κατάρρευσή τους.

Γεγονός που έχει αρχίσει να καταγράφεται με σαφήνεια και στις δημοσκοπήσεις.

Μας ρωτάνε όμως: Μα δεν είστε χαρούμενοι τώρα που οι δημοσκοπήσεις ανεβάζουν τα ποσοστά σας;

Τους απαντάμε ότι σε αυτές τις συνθήκες δεν έχει κανένα νόημα να είμαστε χαρούμενοι επειδή πιθανώς να εκλέξουμε 10,15 ή 20 περισσότερους βουλευτές, οι οποίοι θα συγκροτήσουν για μια ακόμη φορά τη μειοψηφία στα έδρανα του κοινοβουλίου.

Ενός κοινοβουλίου που θα παίρνει ντροπιαστικές αποφάσεις καταστροφής για το λαό μας και που θα εποπτεύεται και θα καθοδηγείται από τους ανθύπατους της κας Μέρκελ, τους κους Ράιχενμπάχ και Χούφτεν, τους επιτελάρχες της τρόικας.

Εμείς θα ήμασταν χαρούμενοι αν βάζαμε έστω ένα λιθαράκι να ανατρέψουμε αυτούς τους συσχετισμούς.

Αυτός είναι ο καημός μας.

Συντρόφισσες και Σύντροφοι.

Το ζήτημα του ελάχιστου κοινού προγράμματος των αντιμνημονιακών δυνάμεων, το καταθέτουμε δημόσια με κάθε ευκαιρία.

Προφανώς οι αντιδράσεις από την μεριά της εξουσίας είναι σφοδρές. Αλλά δεν μπορούν πια να μας κατηγορήσουν για έλλειψη ρεαλισμού, όπως λίγο καιρό πριν. Αποδείχτηκε ότι η Αριστερά είχε την πιο ρεαλιστική ανάλυση για τα πράγματα.

Την εποχή που άλλοι μας έλεγαν ότι το βούλιαγμα της χώρας στην ύφεση, θα έχει άμεσο αποτέλεσμα στην αντιμετώπιση της κρίσης.

Δεχόμαστε κριτική και από άλλες δυνάμεις της αριστεράς. Καλωσορίζουμε την έναρξη αυτού του δημόσιου διαλόγου. Καλωσορίζουμε την κριτική ακόμα και αν είναι απολύτως αβάσιμη ακόμα και προσχηματική.

Άκουσα – και ίσως οι περισσότεροι από εσάς- την ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα προχθές στη Βουλή για τον Προϋπολογισμό.

Το μεγαλύτερο μέρος της ομιλίας ήταν αφιερωμένο στις δικές μας προτάσεις, στο προγραμματικό πλαίσιο που έχουμε καταθέσει.

Ίσως με αυτό τον τρόπο η κα Παπαρήγα να επιχειρεί να ανοίξει μαζί μας έναν ιδιότυπο προγραμματικό διάλογο.

Καλοδεχούμενος, έστω και έτσι. Έστω και δια παράλληλων μονολόγων, αφού αρνείται να κάτσουμε σε ένα τραπέζι και να κουβεντιάσουμε.

Ας συνεχίσουμε αυτό το διάλογο, λοιπόν, προσπαθώντας να εντοπίσουμε τις διαφωνίες και τις συμφωνίες μας.

Το πρώτο πράγμα που θέλω να ξεκαθαρίσω είναι ότι εμείς δεν ζητάμε από το ΚΚΕ να αλλάξει τις απόψεις του και να αυτοδιαλυθεί.

Δεν ζητάμε την ένωση σε ένα σχήμα. Ζητάμε την ενότητα. Την ενότητα στη δράση, την ενότητα στους αγώνες, ακόμη και την εκλογική συμπαράταξη αλλά όχι  την άρση της αυτονομίας του καθενός.

Δε ζητάμε από το ΚΚΕ να αποσύρει τις απόψεις του, να υποστείλει τις σημαίες του ή να αναστείλει τη δράση του.

Εμείς ζητάμε κρατώντας ο καθένας τις απόψεις και την αυτονομία του να βρούμε τον τρόπο να σταματήσουμε αυτή τη λαίλαπα, τη βαρβαρότητα που περνά ο λαός μας και αυτό γιατί ξέρουμε πολύ καλά ότι ο καθένας μόνος του δεν μπορεί να αλλάξει τους συσχετισμούς και να το καταφέρει.   

Λέει το ΚΚΕ ότι εμείς κακώς κάνουμε προτάσεις και δεν μιλάμε για τη συνολική αλλαγή.

Εμείς όχι μόνο μιλάμε για τη συνολική αλλαγή, αλλά την περιγράφουμε στο πρόγραμμά μας. Μιλάμε για την οικονομία των αναγκών και το σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία. Αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα για το σοσιαλισμό, όμως, είναι οι αγώνες για νίκες μικρές ή μεγαλύτερες σήμερα. Και προϋπόθεση για νίκες είναι η συσπείρωση του λαού πάνω σε εφικτούς και μάχιμους στόχους.

Για αυτό, λοιπόν, προτάσεις εφικτές οφείλουμε να καταθέτουμε διαρκώς. Να τραβάμε το χαλί κάτω από τα πόδια των κομμάτων του μνημονίου που προσπαθούν συνέχεια να πείσουν το λαό ότι δεν γίνεται αλλιώς.

Τις διατυπώνουμε και διεκδικούμε να διαμορφώσουμε ευρύτερα μέτωπα για να εφαρμοστούν στο σήμερα.

Λέει επίσης το ΚΚΕ, ότι κακώς βάζουμε πολύ ψηλά το αίτημα των εκλογών διότι μέσω των εκλογών θα ανανεωθεί το σύστημα.

Η σύγχρονη ιστορία έχει αποδείξει ότι όταν ο καπιταλισμός είναι σε κρίση η δημοκρατία είναι κάτι που δεν μπορεί να αντέξει και να ανεχθεί.

 Η υπεράσπιση της δημοκρατίας και της λαϊκής κυριαρχίας, η προσφυγή στις κάλπες, μπορούν να είναι ένα όπλο στα χέρια του λαού μας. Δε λέμε ότι είναι πανάκεια αλλά αν ο λαός δε τρομοκρατηθεί και ανατρέψει τους συσχετισμούς μπορεί να είναι μια η διέξοδος αυτή τη στιγμή.

Και σε κάθε περίπτωση αυτή η κυβέρνηση δε δικαιούται να δεσμεύει τις επόμενες γενιές ερήμην της λαϊκής εντολής.

Σε κάθε περίπτωση σεβόμαστε τις απόψεις του ΚΚΕ. Σεβόμαστε και το γεγονός ότι έχουμε διαφορετικές στρατηγικές προσεγγίσεις.

Θέτουμε όμως και εμείς ένα ερώτημα:

Ο στόχος για τη λαϊκή εξουσία, πως θα υλοποιηθεί;

Από τη μια μέρα στην άλλη;

Και εν τέλει τι εξυπηρετεί το στρατηγικό τους στόχο;

Η διάλυση της κοινωνίας και η συνέχεια των μνημονίων ή η αναχαίτιση της βαρβαρότητας και η ανατροπή αυτής της πολιτικής;

Θα περιμένουμε απαντήσεις.

Θα ήθελα όμως σε αυτό το σημείο να απευθύνω ένα ερώτημα και προς τους πρώην συντρόφους μας της ΔΗΜΑΡ και ειδικότερα προς το Φώτη Κουβέλη.

Όλα αυτά τα χρόνια πορευτήκαμε μαζί. Ο Φώτης ειδικά 35 χρόνια βρέθηκε στο ίδιο μετερίζι με όλους εμάς. Στο ΚΚΕ εσωτερικού, μετά στον ΣΥΝ και στο ΣΥΡΙΖΑ.

Και τώρα, τη περίοδο της κρίσης που η κοινωνία στενάζει και λαός μας υποφέρει, μας απαντά ότι δεν μπορεί να καθίσει στο ίδιο τραπέζι με όλους εμάς αλλά μπορεί να βρίσκεται στις ίδιες εκδηλώσεις με τον κ. Σημίτη και να δηλώνει ότι στόχος του είναι η μετεκλογική συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ.

Με ποιο ΠΑΣΟΚ; Με αυτό που παρέδωσε τη χώρα στο ΔΝΤ; Με το ΠΑΣΟΚ του μνημονίου; Με αυτές τις δυνάμεις θα συμπορευτεί για να βγάλει τη χώρα από τη κρίση και όχι με την Αριστερά;

Συντρόφισσες και Σύντροφοι

Για εμάς, τον Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς, ο στόχος για εκλογική συνεργασία και για ένα νέο συνασπισμό εξουσίας δεν είναι πολιτικό παιχνίδι.

 Είναι στρατηγική απέναντι σε μια ιστορική ευθύνη.  Η συνεργασία πολλαπλασιάζει τις δυνάμεις, και κάνει πιο άμεσες και ρεαλιστικές τις εναλλακτικές προοπτικές.

Και σήμερα οι συνθήκες είναι κάτι περισσότερο από ώριμες.

Λέμε λοιπόν:

Πρώτα από όλα: Ενότητα με την Κοινωνία. Υπεράσπιση της εργασίας, του κοινωνικού κράτους, της αλληλεγγύης, του δημόσιου πλούτου. Οι κοινωνικοί αγώνες πρέπει να αποκτήσουν ενιαίο και ολοκληρωμένο πολιτικό πλαίσιο.

Δεύτερον: Συνεργασία με όλη την Αριστερά. Να βάλουμε στην άκρη τις διαφωνίες. Ο απομονωτισμός, η εσωτερική αντιπαράθεση, η εμμονή στα οφέλη του κάθε μαγαζιού και ο παραγοντισμός είναι αδιέξοδη πολιτική.

Και Τρίτον: Ενότητα με όλες τις δυνάμεις που συμπορεύονται στον αγώνα για την ανατροπή των Μνημονίων. Οικολόγους, Σοσιαλιστές, Κομουνιστές,  Δημοκράτες, τους πάντες.

Εμείς δε βγάζουμε το αριστερόμετρο. Σε αυτό το μέτωπο χωράει όποιος χωρίς μισόλογα στρατεύεται στην υπόθεση ανατροπής των μνημονίων.  

Χαιρετίζουμε  τους πολίτες αλλά και της πολιτικές συλλογικότητες που αποστασιοποιούνται από τα δυο κόμματα εξουσίας και ιδίως από το ΠΑΣΟΚ και ανακοινώνουν την συμπαράταξη τους με το συμμαχικό σχήμα του ΣΥΡΙΖΑ.

Η δική μας Αριστερά, δεν ήταν ποτέ και δεν θα γίνει η Αριστερά που ζητά πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων και αριστεροφροσύνης από κανέναν.

Δεν μοιράζουμε συγχωροχάρτια, ούτε ζητάμε δηλώσεις μετάνοιας από κανένα.

 Άλλωστε ούτε και εμείς  ισχυριζόμαστε ότι σε όλη μας τη διαδρομή ήμασταν πάντοτε αλάθητοι.

Τους αλάθητους να τους αναζητήσετε στο Βατικανό.

Αυτό που ζητάμε απʼ όλους όσοι επιθυμούν τη συμπαράταξη μαζί μας, είναι την ειλικρινή τους διαβεβαίωση ότι επιθυμούν να συμβάλουν δίχως ιδιοτέλεια και δίχως ανταλλάγματα σε κοινό, όμορφο και δίκαιο αγώνα, για την στήριξη του λαού μας, για τη στήριξη της κοινωνίας, για τη σωτηρία του τόπου από τη βαρβαρότητα των επιλογών του μνημονίου.   

Πάνω σε αυτή τη βάση μπορεί να οικοδομηθεί ένας Νέος Πολιτικός και Κοινωνικός Συνασπισμός Εξουσίας.

Ας είμαστε δυνατοί και αισιόδοξοι. Είναι η ώρα να συσπειρώσουμε την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία και να κάνουμε την νεοφιλελευθερισμό παρελθόν.

Να απλώσουμε το χέρι στους πολίτες ανεξάρτητα με το τι ψήφιζαν μέχρι χθες.

Είναι η ώρα να ανοίξουμε νέους δρόμους στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Είναι η ώρα να μπολιάσουμε την μαχόμενη κοινωνία με την πίστη σε μια εναλλακτική προοπτική.