Την αναγκαιότητα εισαγωγής σταθερών κανόνων διαφάνειας, που θα αφορούν την χρηματοδότηση των κομμάτων, επεσήμανε ο βουλευτής Επικρατείας ΣΥΡΙΖΑ, Βασίλης Μουλόπουλος, στην τοποθέτησή του, στη σημερινή συνεδρίαση της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας. Τόνισε, επίσης ότι ενδεχόμενη κατάργηση της κρατικής επιχορήγησης θα ισοδυναμούσε με στραγγαλισμό εκείνων των κομμάτων και των πολιτικών προσώπων, που αρνούνται να έχουν σχέσεις με τη διαπλοκή και φανερούς ή μυστικούς χορηγούς. Ο βουλευτής Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσε και προτάσεις, μεταξύ άλλων, σχετικά με τον τρόπου υπολογισμό της επιχορήγησης, τη λογοδοσία και την καθιέρωση περιουσιολογίου και όρων δημοσίευσης των περιουσιακών στοιχείων των κομμάτων, την κατοχύρωση της χρηματοδότησης από μέλη ή φίλους των πολιτικών σχηματισμών.

Αναλυτικά η τοποθέτηση του βουλευτή Επικρατείας ΣΥΡΙΖΑ Βασίλη Μουλόπουλου στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας:

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ας μιλήσουμε τη γλώσσα της αλήθειας. Δεν ευθύνεται η κρατική επιχορήγηση για τις μίζες, τις υπεράκτιες εταιρείες, τις διευκολύνσεις σε κολλητούς και τα υπόγεια κανάλια ροής μαύρου χρήματος στα ταμεία των δύο μεγάλων κομμάτων και τις τσέπες ορισμένων πολιτικών.

Ευθύνεται ότι τα κόμματα είχαν μεταβληθεί σε ανώνυμες εταιρείες και οι πολιτικοί υπάλληλοι σε υπαλλήλους των ιδιωτικών συμφερόντων.

Ούτε ευθύνεται η κρατική επιχορήγηση για την εξόντωση των μισθωτών και των μικρομεσαίων. Την κατάργηση του κοινωνικού κράτους, της δημόσιας υγείας και παιδείας.

Ευθύνεται η πολιτική του νεοφιλελευθερισμού, η πολιτική των μνημονίων που υπηρετήσατε και εξακολουθείτε να υπηρετείτε.

Για εμάς, το αβάσταχτο κόστος του πολιτικού συστήματος δεν είναι η κρατική επιχορήγηση αλλά η διαφθορά και το μαύρο πολιτικό χρήμα. Οι κρατικοδίαιτοι εργολάβοι και επιχειρηματίες που επιχορηγούν τα κόμματα εξουσίας.

Η κατάργηση ή η υπέρογκη μείωση της κρατικής επιχορήγησης σημαίνει το στραγγαλισμό εκείνων των κομμάτων και των πολιτικών που αρνούνται να έχουν σχέση με τη διαπλοκή ή να έχουν χορηγούς, φανερούς ή κρυφούς.

Σʼ αυτή τη βάση προτείνουμε προς συζήτηση:

Α) Χρειάζονται σταθεροί κανόνες οικονομικής λειτουργίας. Άρα σταθερό ποσοστό επί του προϋπολογισμού που να αποδίδεται χωρίς να συνδέεται με την εκτέλεση του προϋπολογισμού. Τα κόμματα δεν έχουν ευθύνη για την ανεπάρκεια της κυβέρνησης να εκτελέσει τον προϋπολογισμό, δηλ. να πέσει έξω όπως κατά κανόνα γίνεται στα έσοδα.

Β) Ο υπολογισμός του ποσοστού ίσης χρηματοδότησης των κομμάτων χρειάζεται να αυξηθεί. Πρέπει να καθοριστεί ένα ελάχιστο ποσό λειτουργίας των κομμάτων το οποίο να μοιράζεται εξίσου σε όλα τα κόμματα ανεξάρτητα από το εκλογικό τους ποσοστό. Σήμερα ο υπολογισμός γίνεται: 80% με βάση τη δύναμη των κομμάτων στη βουλή (αναλογικά) – 10% ισόποσα στα κόμματα της ευρωβουλής – 10% σε όλα τα κόμματα που έχουν ξεπεράσει το 1,5% στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές. Το τελευταίο χρειάζεται να υπερδιπλασιαστεί τουλάχιστον στη βάση της ισονομίας των πολιτικών δυνάμεων σε σχέση με το πολιτικό έργο και τις κατά το Σύνταγμα επιδιώξεις τους.

Γ) Τα κόμματα χρηματοδοτούνται από το κράτος και από ιδιώτες. Οι συνδρομές μελών και φίλων δεν μπορούν να ελεγχθούν με ρυθμίσεις όπως να καταβάλλονται μέσω τραπεζών ή με ονομαστικοποίηση των κουπονιών. Αυτές οι ρυθμίσεις αν δεν είναι εκ του πονηρού είναι τουλάχιστον ανεφάρμοστες. Φανταστείτε κάποιον να πηγαίνει στην τράπεζα για να καταθέσει 10 ή 20 ? ενίσχυση ή για κάθε κουπόνι των 10 ή 20 ? να αναγράφεται το όνομα αυτού που έδωσε τη συνδρομή. Όσον αφορά στη χρηματοδότηση από επιχειρήσεις ή οικονομικούς ομίλους εκεί η διαφάνεια πρέπει να είναι πλήρης και να δημοσιοποιείται και το όνομα του «χορηγού» και το ύψος της «χορηγίας» για να γνωρίζει ο λαός ποιος χρηματοδοτεί ποιο κόμμα.

Δ) Μπορεί και πρέπει να υπάρξουν παροχές σε είδος που δε θα επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό π.χ. να διατεθεί τηλεοπτικός και ραδιοφωνικός χρόνος τόσο στα κρατικά όσο και ιδιωτικά ηλεκτρονικά μέσα για να μπορούν τα κόμματα να διαδίδουν τις ιδέες τους και την πολιτική τους. Οι συχνότητες είναι δημόσιο αγαθό το οποίο εκχωρείται και στη σύμβαση εκχώρησής τους να υπάρχει αυτός ο όρος. Μια άλλη παροχή μπορεί να είναι η ατέλεια χάρτου.

Ε) Πλήρης έλεγχος και διαφάνεια στα οικονομικά των κομμάτων, όχι μόνο στην πολιτειακή χρηματοδότηση. Να καθιερωθεί πόθεν έσχες και περιουσιολόγιο και στα κόμματα. Να ελεγχθεί αν μπορούν να μπουν στο διπλογραφικό σύστημα.  Δημοσιοποίηση των οικονομικών. Ο ελεγκτικός μηχανισμός να έχει κοινωνικό χαρακτήρα. (Να συμμετέχουν βουλευτές, δικαστές, κοινωνικοί φορείς)

Στ) Η πολιτειακή χρηματοδότηση να είναι δια νόμου ανεκχώρητη. Δηλαδή, να απαγορεύεται ο δανεισμός των κομμάτων από τις τράπεζες με εγγύηση της κρατικής χρηματοδότησης. Όσο για τα υπάρχοντα χρέη προς τις τράπεζες να δημιουργηθεί Ειδική Επιτροπή από τα κόμματα, το Υπ. Οικονομικών και τις ενδιαφερόμενες τράπεζες προκειμένου να βρεθεί λύση για την αποπληρωμή τους. Να γίνουν δηλαδή ρυθμίσεις –οι οποίες φυσικά δεν μπορεί να επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό– όπως η επαναδιαπραγμάτευση των επιτοκίων και ο χρόνος αποπληρωμής.