Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Θέλω να ξεκινήσω αυτή τη σύντομη παρέμβαση με το νέο στοιχείο που μπαίνει δυναμικά στην επικαιρότητα, με ένα νέο στοιχείο ιδιαίτερα ενθαρρυντικό,  που κατά την άποψη μου αλλάζει τα δεδομένα και αφορά στην δυναμική εμφάνιση στις εξελίξεις ενός πρωτοφανούς κινήματος αλληλεγγύης  και συμπαράστασης  των λαών της Ευρώπης στο δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό. Πρόκειται για μία μαζική και σημαντική παρουσία. Αυτήν την ώρα που μιλάμε, αυτήν την ώρα που εμείς συνεδριάζουμε, σε δεκάδες πόλεις σε όλη την Ευρώπη, πολίτες, εργαζόμενοι, νέοι άνθρωποι διαδηλώνουν ενάντια στις κυρίαρχες νεοφιλελεύθερες πολιτικές  που έχουν γονατίσει τον ελληνικό λαό. Είναι σημαντική αυτή η εξέλιξη γιατί χαλάει την κυρίαρχη επικοινωνιακή σούπα της ελληνικής κυβέρνησης και των μίντια στη χώρα μας . Τι μας λένε από τα δελτία των 8 μήνες τώρα; Ότι η Ελλάδα είναι με την πλάτη στον τοίχο, η Ελλάδα είναι απομονωμένη, η Ελλάδα είναι ο παρίας της Ευρώπης, μας φοβίζουν και μας τρομοκρατούν και έχουν μόνο ένα επιχείρημα. Ποιο είναι αυτό το επιχείρημα; Ότι αν δεν δεχτούμε αυτόν το μονόδρομο της συνολικής καταστροφής, το κόστος της  άρνησης θα είναι η αποχώρηση από την Ευρώπη. Η απομόνωση από την Ευρώπη.  Δεν ήταν όμως ποτέ άλλοτε, αν εξαιρέσει κανείς τη περίοδο της επτάχρονης δικτατορίας, την περίοδο της χούντας, πιο κοντά στον ελληνικό λαό οι λαοί της Ευρώπης  κι αυτό αποδεικνύεται από τις σημερινές κινητοποιήσεις. Το «Είμαστε όλοι Έλληνες» φανερώνει  τη βαθιά συνειδητοποίηση των λαών της Ευρώπης, ότι το πείραμα που διεξάγεται στην Ελλάδα δεν αφορά αποκλειστικά τον ελληνικό λαό και τους έλληνες εργαζόμενους. Αλλά είναι ένα πείραμα, η εξέλιξη του οποίου  θα διαμορφώσει τις δυνατότητες αυτή η πολιτική να εφαρμοστεί , αρχικά στις χώρες του Νότου , αργότερα όμως σε όλες τις χώρες τις Ευρώπης. Διότι η κρίση είναι συστημική, είναι οργανική, και το πείραμα που εφαρμόζεται είναι ένα πείραμα σκληρής εφαρμογής  πολιτικών νεοφιλελεύθερων, πολιτικών σοκ και θέλουν να δουν πόσο μπορεί να αντέξει ένας λαός, προκειμένου να δουν σε πόσο μεγαλύτερες δόσεις θα δώσουν την ίδια συνταγή  και στους υπόλοιπους λαούς . Συνεπώς συντρόφισσες και σύντροφοι, αυτή η εξέλιξη είναι μια σημαντική εξέλιξη, όταν το μόνο τους  επιχείρημα είναι ο φόβος και ο τρόμος, όταν το μόνο τους όπλο είναι ο φόβος και ο τρόμος και το μόνο τους επιχείρημα ότι είμαστε μόνοι μας και απομονωμένοι  από την Ευρώπη. Όταν το μόνο επιχείρημα της κυρίαρχης προπαγάνδας σε όλη την  Ευρώπη είναι οι τεμπέληδες έλληνες ,που δε θέλουν την κρίση και αυτό σπάει στους δρόμους  και τις κινητοποιήσεις των εργαζόμενων της Ευρώπης, τότε είναι καιρός να σπάσει και εδώ το κυρίαρχο επικοινωνιακό πυροτέχνημα, ότι η Ευρώπη είναι αυτή που απαιτεί τις θυσίες κι ότι οι ξένοι είναι αυτοί που έρχονται να καταλάβουν τη χώρα. Η αλήθεια δεν είναι αυτή.  Η αλήθεια είναι ότι τις θυσίες τις απαιτούνε οι κεφαλαιοκράτες της Ευρώπης  και το κυρίαρχο πολιτικό κατεστημένο της Ευρώπης, σε αγαστή συνεργασία με το πολιτικό κατεστημένο και τους κεφαλαιοκράτες στην Ελλάδα. Είναι συνένοχοι και συνεργοί στο έγκλημα και η κυβέρνηση Παπαδήμου και τα δύο κόμματα εξουσίας. Ήρθε η ώρα να συνειδητοποιήσουμε, ότι οι εχθροί του ελληνικού λαού δεν είναι οι λαοί της Ευρώπης, αλλά η ελληνική κυβέρνηση πρώτα και κύρια  που συνεργεί στα σχέδια εξόντωσης του ελληνικού λαού  μαζί με το Σόιμπλε, μαζί με το Eurogroup,  για να ανοίξει στην Ελλάδα την κερκόπορτα  της διάλυσης του κοινωνικού συμβολαίου σε ολόκληρη την Ευρώπη.  Αυτή λοιπόν η εξέλιξη είναι μια εξαιρετικά σημαντική εξέλιξη.  Πρέπει να την αξιολογήσουμε και πρέπει να βγάλουμε τα συμπεράσματα μας.

Το δεύτερο στοιχείο. Οι μάσκες πλέον έχουνε πέσει. Τα προσχήματα δεν υπάρχουν . κάθε γύρος νέων μέτρων λιτότητας μας οδηγεί ολοένα και πιο κοντά στην κοινωνική διάλυση και στη χρεοκοπία. Υπάρχει ένα ερώτημα: έχουν σχέδιο; Είναι προφανές ότι έχουν σχέδιο, ότι έχουν στόχο. Το μνημόνιο δεν απέτυχε. Το μνημόνιο πέτυχε. Δεν ήταν κακός ο μάγειρας, ήταν λάθος συνταγή. Αλλά η συνταγή είχε στόχευση. Το σχέδιο τους τώρα που βρισκόμαστε στην υλοποίηση του δεύτερου σταδίου – το πρώτο στάδιο ήταν το πρώτο μνημόνιο πριν δύο χρόνια και  τώρα είναι το δεύτερο στάδιο της υλοποίησης του σχεδίου εκποίησης του δημόσιου πλούτου και φτωχοποίησης των ελλήνων εργαζομένων –  το σχέδιο λοιπόν τώρα είναι η οργάνωση της χρεοκοπίας, όχι η αποφυγή. Η οργάνωση της χρεοκοπίας ώστε να πλήξει όσο το δυνατόν λιγότερο τράπεζες, πιστωτές και διαπλοκή. Όταν λένε να αποφύγουν τα χειρότερα, περιγράφουν βεβαίως στον ελληνικό λαό σκηνές από την Αποκάλυψη του Ιωάννη. Μας λέγανε επί πέντε μέρες ότι αν δεν ψηφιστούν τα μέτρα θα ανοίξουν οι ουρανοί, δε θα χουμε να φάμε, δε θα χουμε να πιούμε… τι εννοούσαν στην πραγματικότητα; Όταν λένε χρεοκοπία άτακτη εννοούν την πιθανότητα, από τις εξελίξεις τις δυσμενείς τις οικονομικές, να μην καταφέρουν να σωθούν οι ίδιοι, οι τράπεζες και το τραπεζικό σύστημα, αυτό εννοούν. Και αν, προσέχετε τη σημειολογία των λόγων τους το τελευταίο διάστημα , λένε να αποφύγουμε την άτακτη χρεοκοπία. Γιατι; Γιατί προφανώς η χρεοκοπία και το ενδεχόμενο πιστωτικό γεγονός με τις αποφάσεις που οι ίδιοι παίρνουν, είναι ένα αναπόφευκτο ενδεχόμενο και με κάθε νέα πακέτα μέτρων που παίρνουν, τόσο πιο κοντά φέρνουν την πιθανότητα πραγματοποίησης αυτού του ενδεχομένου. Η χώρα λοιπόν οδεύει ολοταχώς προς κοινωνικό ολοκαύτωμα. Όσα ζητούν οι δανειστές και οι εταίροι είναι παρανοϊκά. Η κυβέρνηση βεβαίως είναι ακόμα πιο παρανοϊκή που τα δέχεται  και τα αποδέχεται γιατί το πολιτικό προσωπικό  των κομμάτων  εξουσίας , αυτοί οι οποίοι   μας κυβερνάν δεν είναι απλά παραδομένοι. Είναι συνένοχοι. Θέλουν να σώσουν τους εαυτούς τους  και να δώσουν τη δυνατότητα σε ένα χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα να συνεχίσει να βρίσκεται στη ζωή  και ταυτόχρονα σ αυτούς, οι οποίοι καταλήστευσαν τον πλούτο της χώρας ,να έχουν ακόμα μεγαλύτερες δυνατότητες να τον καταληστεύσουν.

Μίλησα χθες στην Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του ΣΥΝ για το τρίγωνο της αμαρτίας. Ποιο είναι το τρίγωνο της αμαρτίας στην πολιτική ζωή του τόπου;  Ένα τρίγωνο που στη μία άκρη έχει το πολιτικό σύστημα, αυτό το διεφθαρμένο, το ετοιμόρροπο πολιτικό σύστημα και το προσωπικό που επί δεκαετίες στα χρόνια της ανάπτυξης, οι ίδιοι άνθρωποι είναι, παίρνανε τις μίζες από τις γερμανικές εταιρείες και άλλες εταιρείες και άρα, ενδεχομένως αυτός είναι, και ένας από τους λόγους που στον  κ. Σόιμπλε παριστάνουν  τις όρνιθες αλλά  τους λέοντες στον ελληνικό λαό. Στην άλλη άκρη  είναι οι τράπεζες και οι τραπεζίτες, που ενώ έχουν χρεοκοπήσει και έχουν ήδη  πάρει 130 δις σε ρευστό θέλουν να παραμείνουν οι ίδιοι άνθρωποι στις διοικήσεις  και στην άλλη άκρη την τρίτη του τριγώνου είναι τα ΜΜΕ . Προσέξτε, το πολιτικό σύστημα χρηματοδοτεί αδρά, σώζει τους τραπεζίτες, οι τραπεζίτες επιλέγουν ποια μέσα μαζικής ενημέρωσης θα συνεχίσουν να χρηματοδοτούν, αυτά που βρίσκονται σε λειτουργία, της μεγάλης ακροαματικότητας και έχουνε χρέη δυσθεώρητα, αλλά συνεχίζουν να είναι σε λειτουργία, αυτά τα οποία δεν βολεύουν κάποιους αναγκάζονται να κλείσουν και ως αντάλλαγμα αυτά τα μέσα μαζικής ενημερώσης πριμοδοτούν και καθορίζουν την κοινή γνώμη, χειραγωγούν την κοινή γνώμη προς όφελος της συντήρησης αυτού του ετοιμόρροπου πολιτικού συστήματος. Αυτό είναι το τρίγωνο της αμαρτίας στην Ελλάδα. Και αυτό είναι το τρίγωνο που στηρίζει αυτές τις πολιτικές, δεν παραδίνεται, είναι συνένοχος  στις πολιτικές επιλογές του Eurogroup, του Σόιμπλε, της τρόικα, της Ε.Ε και της κυρίαρχης σήμερα νεοφιλελεύθερης ηγεμονίας σε αυτή.  Θα μου πείτε δεν υπάρχει ζήτημα κυριαρχίας; Προφανώς και υπάρχει ζήτημα κυριαρχίας. Η υπερψήφιση από τη Βουλή του νέου μνημονίου στο οποίο έχει ενσωματωθεί - μόνο σ αυτό θα αναφερθώ γιατί δεν αναφέρθηκα εκτενώς ίσως  στην ομιλία μου στη βουλή και δεν το αναδείξαμε εκτενώς και αναφέρομαι γιατί  βλέπω μπροστά και το Μανώλη Γλέζο που έχει κάνει αγώνες γι αυτό που θα σας πω –  η ρήτρα στο νέο μνημόνιο ότι η Ελλάδα θα αποποιηθεί  κάθε διεκδίκησης χρεών από τρίτες χώρες προς αυτήν και ότι παραιτείται του αιτήματος συμψηφισμού των χρεών, αποτελεί εθνική ντροπή. Και αυτή η ρήτρα είναι κατάπτυστη, είναι σαφέστατη και φιγουράρει στο νέο μνημόνιο. Δεν το αναδείξαμε γιατί ήταν πιο σημαντικό να μιλήσουμε ενδεχομένως  για τις συνέπειες τις κοινωνικές της πολιτικής τους , για το αγγλικό δίκαιο στο οποίο μετατρέπουνε το χρέος για το κατάπτυστο ταμείο διαχείρισης των κρατικών εσόδων που θα βρίσκεται κάπου στο Λουξεμβούργο , δεν ξέρω  που θα βρίσκεται, όμως και αυτό ακόμα είναι ενδεικτικό της αναξιοπρέπειας, της ταπείνωσης, της εκχώρησης  κυριαρχικών δικαιωμάτων του ελληνικού λαού.  Η κυρίαρχη λοιπόν αστική τάξη στην Ελλάδα, των τραπεζιτών, του Συνδέσμου Βιομηχάνων, των μεγαλοεφοπλιστών ,όχι απλά σε σχέση συνδιαλλαγής αλλά σε σχέση συνύπαρξης με το πολιτικό σύστημα εξουσίας, συνειδητά οδηγούν το λαό στη χρεοκοπία. Συνειδητά ξεπουλάνε το δημόσιο πλούτο και μετατρέπουν τη χώρα σε προτεκτοράτο εντός της ευρωζώνης των χωρών με τρία Α στην  πιστοληπτική  τους δυνατότητα, προκειμένου να σώσουν τους εαυτούς τους. Προκειμένου να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις να συνεχίσουν οι ίδιοι  άνθρωποι να καταληστεύουν το δημόσιο πλούτο.

Συντρόφισσες και σύντροφοι δε θα πρέπει να αγνοούμε και να υποτιμούμε τη δυνατότητα του αντιπάλου ακόμα και αν βρίσκεται στο καναβάτσο, όταν τα επιχειρήματά του γίνονται τελείως και γελοία και ανυπόστατα, τη δυνατότητα του να δημιουργεί ή να ενορχηστρώνει σχέδια, τα οποία θα τα βρούμε μπροστά μας το επόμενο διάστημα και άρα πρέπει να τα αναγνωρίσουμε, και να τα αναλύσουμε προκειμένου να τα αντιμετωπίσουμε. Γιατί το λέω αυτό; Γιατί πέρα από το ενορχηστρωμένο ντελίριο της τρομοκρατίας , το οποίο εμείς μπορεί να το συνειδητοποιούμε ότι είναι τέτοιο, αλλά άντε να πείσουμε και τον απλό άνθρωπο, τη γιαγιά και τον παππού στην επαρχία που σηκώθηκε από το κρεβάτι του να πάει στο ΑΤΜ το βράδυ του Σαββάτου να σηκώσει λεφτά ή στο σουπερ μαρκετ να πάρει προμήθειες. Τον απλό άνθρωπο και τρομοκρατείτε γιατί φοβάται ότι τον περιμένουν τα χειρότερα . Πρέπει να δώσουμε λοιπόν στον κόσμο επιχειρήματα, πρέπει να τον πείσουμε ότι τα χειρότερα έρχονται με τις δικές τους επιλογές  και πρέπει να συνειδητοποιήσουμε επίσης ότι αυτή την ώρα φαίνεται το ντελίριο της τρομοκρατίας. Ότι υπάρχει ένα σχέδιο σε εξέλιξη με στόχο να χρεώσουν την αποτυχία των επιλογών τους σε όσους αγωνίζονται και υπερασπίζονται την κοινωνία και το δημόσιο συμφέρον. Με περισσό θράσος περιγράφουν  τρομοκρατώντας ως καταστροφή τις προτάσεις της αριστεράς, ενώ την ίδια στιγμή στην καταστροφή μας οδηγούν οι δικές τους αποφάσεις ,όχι οι δικές μας προτάσεις.  Και στόχος τους, γιατί ξέρουν ότι κάποια στιγμή δεν θα καταφέρουν να αποφύγουν τις εκλογές, είναι να μας οδηγήσουν στις εκλογές με κυρίαρχο εκβιαστικό δίλλημα.  Ψηφίζετε τις δυνάμεις που θα στηρίξουν το επώδυνο μεν μνημόνιο το οποίο μπορεί να μας κρατήσει στη ζωή ή τις δυνάμεις που θα μας οδηγήσουν στην κόλαση.  Στόχος τους λοιπόν είναι, να μας οδηγήσουν στις εκλογές με το δίλλημα, ψήφο στην αριστερά ίσον καταστροφή.  Ή να το πω αλλιώς, προσέξτε τι θα ψηφίσετε  γιατί αλλιώς θα τα χάσετε όλα. Δεν πρέπει λοιπόν να αγνοήσουν αυτόν το κίνδυνο. Αλλά να αξιοποιήσουμε τη δυνατότητα που έχουμε να διατυπώσουμε μια εναλλακτική πρόταση που μπορεί να εφαρμοστεί. Πρέπει να πείσουμε τον κόσμο ότι μπορεί να εφαρμοστεί και να εξηγήσουμε τις δυσκολίες, να μιλήσουμε τη γλώσσα της αλήθειας στον ελληνικό λαό. Η δυνατότητα αυτή είναι καθοριστικής σημασίας  για να σπάσουμε το κλίμα της τρομοκρατίας. Δεν πρέπει επίσης να παραγνωρίζουμε ότι το επόμενο διάστημα θα ενταθεί  και μια χυδαία προβοκάτσια και μια χυδαία επίθεση ιδιαίτερα στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, προβοκάτσια όχι μόνο εντός της Ελλάδας όχι μόνο στο εσωτερικό, αλλά και στο εξωτερικό. Δεν είναι τυχαίο το προχθεσινό δημοσίευμα στη ηλεκτρονική σελίδα της  εφημερίδας BILD, δεν ξέρω πόσοι από σας το είδατε, στο οποίο δημοσίευμα  εμφανίζεται ο μεγάλος κίνδυνος για την Ελλάδα και την Ευρώπη  να αυξηθούν τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ  και να υπάρξει δυνατότητα ο ΣΥΡΙΖΑ και η ριζοσπαστική αριστερά στην Ελλάδα, σε συνεργασία με άλλες αριστερές δυνάμεις, να πάρουν τη διακυβέρνηση της χώρας.  Και ποιος είναι ο κίνδυνος; Ο κίνδυνος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και συγκεκριμένα ότι ο  πρόεδρος της κοινοβουλευτικής του ομάδας  χρηματοδοτεί όλες τις ομάδες τυφλής βίας  που καταστρέφουν τις πόλεις και ιδιαίτερα την Αθήνα. Θα μπορούσε κανείς αυτά να τα αγνοήσει ή να τα λοιδορήσει ,αλλά δεν είναι ούτε να τα αγνοούμε ούτε να τα λοιδορούμε. Είναι να τα καταπολεμούμε με τρόπο επιθετικό  και είναι για να αναδεικνύουμε στον ελληνικό λαό το σχέδιο που κρύβεται πίσω από όλα αυτά. Και αυτοί οι οποίο έγραψαν αυτά που έγραψαν πολύ σύντομα θα λογοδοτήσουν στη δικαιοσύνη.  Δε θα τους αφήσουμε έτσι γιατί γνωρίζουμε πόσο αστεία είναι αυτά που γράφουνε, γνωρίζουμε όμως ότι τα σχέδια τους δεν είναι καθόλου αστεία.  Είναι σχέδια συρρίκνωσης της δημοκρατίας στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.

Έρχομαι λοιπόν στο κύριο θέμα της σημερινής μας σύσκεψης της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ , που δεν είναι άλλο από την ανάδειξη του εναλλακτικού δρόμου.  Συζητάμε το πρόγραμμα, τους βασικούς άξονες της προγραμματικής μας πρότασης  και θεωρώ ότι είναι επιτακτική ανάγκη η τολμηρή διατύπωση του εναλλακτικού δρόμου και προγράμματος μας. Η τολμηρή διατύπωση των εναλλακτικών προτάσεων για την έξοδο από την κρίση καθώς και η διάχυση του στο λαό. Πρέπει να πείσουμε, να εμπνεύσουμε, να ενθαρρύνουμε τον κόσμο ότι υπάρχει ρεαλιστικός  εναλλακτικός δρόμος στην κυβερνητική ισοπέδωση. Πρέπει όμως ταυτόχρονα να παραδεχτούμε  ότι εδώ που έχουμε φτάσει εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν. Δεν υπάρχουν όμως ούτε και μονόδρομοι. Ζητάμε εκλογές και μάλιστα με απλή αναλογική γιατί πιστεύουμε ότι μόνο με το λαό παρόντα μπορεί να υπάρξει θετική εξέλιξη, θετική προοπτική. Ζητάμε μια νωπή λαϊκή εντολή προκειμένου να αρνηθούμε  το μνημόνιο και τα πακέτα που το συνοδεύουν. Ζητάμε μια νωπή λαϊκή εντολή για να καταγγείλουμε και μην αποδεχτούμε να μην αναγνωρίσουμε τις αντισυνταγματικές συμβάσεις που υπογράφουν και άρουν την κυριαρχία του ελληνικού λαού και είναι καταφανώς απέναντι στο δημόσιο λαϊκό συμφέρον.  Ζητάμε μια νωπή λαϊκή εντολή για να αρνηθούμε την εκχώρηση των εσόδων του κράτους στα ταμεία της κ Μέρκελ και της τρόικα. Ζητάμε μια νωπή λαϊκή εντολή για να προχωρήσουμε στην αναγκαία αναστολή πληρωμών προς τους πιστωτές για όσο χρονικό διάστημα χρειαστεί.  Και μπροστά στο δίλλημα που βάζει πολύ γρήγορα η ελληνική  κοινωνία αν θα έχουμε να πληρώνουμε για τους τόκους  ή για μισθούς , συντάξεις και τη στήριξη του κοινωνικού κράτους , των νοσοκομείων ,των σχολείων που καταρρέουν εμείς δεν μπορούμε να έχουμε δεύτερη σκέψη. Θα στηρίξουμε το κοινωνικό κράτος . Θα στηρίξουμε την κοινωνία και όχι τους τοκογλύφους.  Ζητάμε επίσης μια νωπή λαϊκή εντολή για να διεκδικήσουμε την αναδιαπραγμάτευση  του χρέους με στόχο τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χωρίς μνημόνια λιτότητας,  αλλά με ρήτρα ανάπτυξης όπως έγινε το 1953 για τη Γερμανία, όπου διεγράφη το 62,5% του χρέους με ρήτρα όχι μνημονιακών λιτότητας  αλλά  που το υπόλοιπο θα αποπληρώνεται  μονάχα αν έχει θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης η γερμανική οικονομία. Ζητάμε τέλος μια ισχυρή λαϊκή εντολή, για να σταματήσει επιτέλους σε αυτή τη χώρα να φορολογείται η φτώχεια και να φορολογηθεί επιτέλους και ο πλούτος . Να προχωρήσει ένα γενναίο πρόγραμμα αναδιανομής του πλούτου και χρηματοδότησης της ανάπτυξης, της απασχόλησης με κέντρο τις κοινωνικές ανάγκες.

Συντρόφισσες και σύντροφοι όμως οφείλω να πω ότι, όσο εμπεριστατωμένο και να είναι  το πρόγραμμα μας, όσο εξειδικευμένες τις προτάσεις μας, αυτό που είναι κυρίαρχο σήμερα  είναι ότι πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι πρέπει να πείσουμε το λαό,  όχι μονάχα για το ρεαλισμό των προτάσεων, αλλά και για έναν άλλο προσανατολισμό, για μια άλλη κατεύθυνση. Τώρα που κατάλαβαν, και πιστεύω το είπαμε εμείς πρώτοι και το συνειδητοποιούν πια όλοι,  ότι το πρόβλημα δεν είναι ελληνικό αλλά βρίσκεται σε ευρωπαϊκή κλίμακα, ήρθε και η ώρα να καταλάβουνε ότι το πρόβλημα δεν είναι διαχειριστικό αλλά συστημικό.  Το πρόβλημα αν θέλετε δεν είναι το χρέος . Το χρέος είναι το σύμπτωμα της ασθένειας, η ασθένεια που παράγει το χρέος είναι  ο ίδιος ο καπιταλισμός .  Είναι το ίδιο το σύστημα του καπιταλισμού, του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, είναι οι ανεξέλεγκτες αγορές, είναι η λογική ότι τα κέρδη πρέπει να είναι πάνω από τις ανθρώπινες ανάγκες και πάνω από τον άνθρωπο.  Αν αυτό δεν το συνειδητοποιήσουμε και αν για αυτό δεν προσανατολιστούμε  να πείσουμε το λαό  και ταυτόχρονα να συναγωνιστούμε και με τους άλλους λαούς στην Ευρώπη που αρχίζουν κι αυτοί να πλήττονται σιγά σιγά, δε θα μπορέσουμε να καταφέρουμε να συνεγείρουμε τις μάζες σε μια προοπτική μεγάλης ανατροπής . Πιστεύω όμως και πιστεύουμε ολοένα και περισσότεροι,  ότι τώρα είναι η ώρα ταυτόχρονα με τις προτάσεις μας τις ρεαλιστικές, τις ανατρεπτικές ,να ξαναμιλήσουμε  και για την αναγκαιότητα του σοσιαλισμού της κοινωνικής δικαιοσύνης, της αναδιανομής σύμφωνα με τις ανάγκες τις κοινωνίας, για την επικαιρότητα της οικονομίας των κοινωνικών αναγκών απέναντι στην κυρίαρχη οικονομία των αγορών που μας είχαν επιβάλλει ως μονόδρομο όλα αυτά τα χρόνια και να μιλήσουμε για μια σοσιαλιστική προοπτική σε ευρωπαϊκή αν όχι σε διεθνή κλίμακα . Τώρα που οι λαοί της Ευρώπης συνειδητοποιούν και αγωνίζονται και δείχνουνε την αλληλεγγύη τους στον ελληνικό λαό, τώρα είναι η  ώρα να μιλήσουμε  για την ανάγκη  υπέρβασης  του σημερινού νεοφιλελεύθερου μοντέλου για μια άλλη Ευρώπη  στην προοπτική τη σοσιαλιστική. Αντιλαμβάνομαι βεβαίως ότι για πολλούς ότι αυτά θα φαντάζουν δύσκολα και υπερβατικά. Επιτρέψτε μου όμως, οι ώρες  είναι  θα ʽλεγε κανείς  – δε θα πρωτοτυπήσω αν το πω- ιστορικές. Ζούμε στιγμές ιστορικής τομής  και αν δεν τα δούμε τώρα αυτά, αναρωτιέμαι πότε θα τα δούμε; Και αν δεν τα πούμε εμείς, ποιοι θα τα πούνε;

Φίλες και φίλοι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καταξιωθεί ως μια δύναμη που πρωτοστατεί στους κοινωνικούς αγώνες. Οφείλει να καταξιωθεί στην ελληνική κοινωνία σαν τη δύναμη που θέλει να μετατρέψει και να μετουσιώσει αυτούς τους κοινωνικούς  αγώνες  σε ένα σχέδιο διεκδίκησης της εξουσίας, όχι για να τη διαχειριστούμε όσοι βρισκόμαστε σε αυτήν εδώ την αίθουσα, αλλά για να τη δώσουμε εκεί από όπου πηγάζει , στον ίδιο το λαό και να εξυπηρετήσουμε τις ανάγκες του. Έχουμε πει το πώς , παρά τις εσωτερικές μας διαφωνίες σε ορισμένα ζητήματα. Παρόλα αυτά σήμερα μπορούμε να πούμε ότι έχουμε καταφέρει να έχουμε έναν κορμό που δίνει μια κατεύθυνση που δίνει μια προοπτική. Έχουμε επίσης εξηγήσει και το με ποιους, με ποιες δυνάμεις.  Ενάμιση χρόνο τώρα καταθέτουμε δημόσια στην ελληνική κοινωνία μια πρόταση για το πώς , με ποιες δυνάμεις και με ποιες προϋποθέσεις  θα στηθεί ένας νέος συνασπισμός εξουσίας  πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων,  που θα ανατρέψει αυτήν την πολιτική  και θα ανοίξει εναλλακτικούς δρόμους. Όταν την είπαμε αυτήν την πρόταση πολλοί έσπευσαν να μας λοιδορήσουν γιατί τα δημοσκοπικά ποσοστά δεν έβγαιναν. Είπαμε όμως ότι αυτό που έρχεται είναι λαίλαπα και δεν μπορεί να σκεφτόμαστε τις εξελίξεις στην Ελλάδα σε μια λογική γραμμικής εξέλιξης .  Να σκεφτόμαστε δηλαδή ότι επειδή από  την μεταπολίτευση και μετά είχαμε δυο κόμματα που εναλλάσσονταν στην εξουσία το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, τώρα που εφαρμόζουν και υπογράφουν αυτή την πολιτική της διάλυσης να συνεχίζουν να είναι κυρίαρχοι.  Μιλήσαμε για την ανάγκη μιας ευρύτατης συσπείρωσης  με κυρίαρχες τις δυνάμεις της αριστεράς, αλλά και με άλλες δυνάμεις που απεγκλωβίζονται από τα δυο κόμματα εξουσίας .

Οφείλω να ομολογήσω ότι η ενωτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να μην συγκινεί  το ίδιο τις ηγεσίες των κομμάτων της αριστεράς.  Συγκινεί όμως τους απλούς ανθρώπους και αυτό το διαπιστώνουμε και το συνομολογούμε όλοι μας, όπου και αν βρεθούμε, είναι ότι το μόνο πράγμα που μας  λένε είναι αγωνιστείτε για την ενότητα για να σωθεί η κοινωνία. Δεν πρέπει λοιπόν να μας απογοητεύει το γεγονός  ότι πρόσκαιρα ενδεχομένως  ακόμα και τώρα οι ηγεσίες αρνούνται αυτήν την αναγκαία  σύμπραξη, συμπόρευση σε ένα μέτωπο ανατροπής .  Διότι όταν μας ρωτάνε , αφού διαφωνούν  με το νέο συνασπισμό εξουσίας η κ. Παπαρήγα και ο κ. Κουβέλης, αφού η κ Παπαρήγα μας λέει ότι δεν επιδιώκει να κυβερνήσει στην Ελλάδα η Αριστερά γιατί δε θα τα καταφέρει και ο κ. Κουβέλης μάλλον  επιδιώκει να κυβερνήσει ξανά η  κεντροαριστερά, εμείς απαντάμε ότι η πρόταση μας απευθύνεται πρώτα και κύρια στον κόσμο της Αριστεράς,  αλλά και συνολικά στην ελληνική κοινωνία.  Και θα έλεγα όχι μόνο στους αριστερούς, γιατί δεν είναι μόνο οι αριστεροί που μας σταματάνε στο δρόμο και μας λένε προχωρήστε για να σταματήσουμε τη λαίλαπα. Τούτες τις μέρες βιώνουμε έναν επώδυνο ανακαθορισμό της πολιτικής συνείδησης του καθενός και της καθεμιάς  με βάση την κοινωνική κατάσταση που βιώνουμε.  Αλλά καθορίζεται και η πολιτική συνείδηση με βάση την ταξική αναγκαιότητα και το ταξικό συμφέρον. Είναι αναγκαίο ένα  σχέδιο λοιπόν στόχου, που θα προτάσσει  την υπεράσπιση των κοινωνικών δικαιωμάτων , την αναδιανομή, την απεμπλοκή από αυτή την πολιτική της διάλυσης και ξέρουμε ότι μπορεί να συσπειρώσει πολίτες από το ευρύτερο φάσμα το πολιτικό και το κοινωνικό και όχι μόνο από το στενό φάσμα της Αριστεράς και μπορεί να είναι  πλειοψηφικό .

Συντρόφισσες και σύντροφοι αν  λοιπόν πρέπει να απαντήσω με τρεις φράσεις στο ερώτημα, αφού δε συμφωνούν οι ηγεσίες, τότε με ποιους θα φτιάξετε το συνασπισμό εξουσίας, θα απαντούσα ότι θα τον φτιάξουμε με τον κόσμο που χειραφετείται,  με τον κόσμο που αφυπνίζεται  και με την κοινωνία που εξεγείρεται και θα επιμείνουμε μέχρι την τελευταία στιγμή διότι πιστεύουμε ότι μπορούμε να νικήσουμε .