Τον Ιούλιο του 2010 η Γ.Σ. Συνέλευση του Ο.Η.Ε. ενέκρινε ψήφισμα με το οποίο ανακήρυσσε την πρόσβαση σε καθαρό πόσιμο νερό σαν «θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα». Στην σχετική ψηφοφορία που έγινε η Ελλάδα και άλλες χώρες όπως οι Η.Π.Α., το Ην. Βασίλειο, η Τουρκία και η Κύπρος, απείχαν.

Παρόλα αυτά τον Σεπτέμβριο του 2010 το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ στην Γενεύη υιοθέτησε το ψήφισμα και επιβεβαίωσε ότι, «το δικαίωμα στο καθαρό πόσιμο νερό και σε ικανοποιητικές συνθήκες υγιεινής, προέρχονται από το δικαίωμα σε ικανοποιητικό επίπεδο διαβίωσης και είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το δικαίωμα της διατήρησης του υψηλότερου επίπεδου φυσικής και πνευματικής υγείας, καθώς και στο δικαίωμα στην ζωή και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια».

 Δύο χρόνια έχουν περάσει από τότε και στην χώρα μας δεν έχει γίνει τίποτα ουσιαστικό για την ενσωμάτωση των διεθνών υποχρεώσεων της χώρας στην εθνική νομοθεσία. Αντίθετα προς αυτές τις υποχρεώσεις προωθείται η ιδιωτικοποίηση των φορέων ύδρευσης, με αποτέλεσμα την μετατροπή θεμελιώδους δικαιώματος σε εμπορικό αγαθό.

Δεδομένου ότι το νερό  συστατικό στοιχείο της ζωής και  κλειδί για την βιώσιμη ανάπτυξη,

Ερωτώνται οι κ.κ. Υπουργοί: 

1.    Τί μέτρα  και νομοθετικές πρωτοβουλίες προτίθενται να αναλάβουν ώστε να διασφαλιστεί το θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα της απρόσκοπτης πρόσβασης σε καθαρό πόσιμο νερό και συνθήκες υγιεινής και στην χώρα μας;

2.    Τί μέτρα προτίθενται να αναλάβουν για την προστασία των υδροφορέων και  διατήρηση της καλής ποιότητας του παρεχόμενου νερού σε όλες τις περιφέρειες της χώρας και σε όλες τις ομάδες του πληθυσμού; 

3.    Τί μέτρα προτίθενται να αναλάβουν ώστε να αποτραπεί η μετατροπή ενός φυσικού πόρου σε εμπορικό προϊόν και να γίνει βορά σε κερδοσκοπικές τάσεις;

Η  βουλευτής,

Χαρά Καφαντάρη
ΣΥΡΙΖΑ –ΕΚΜ Β ΑΘΗΝΑΣ