Το πολύνεκρο ναυάγιο στα ανοιχτά της Λέσβου αναδεικνύει με τον πλέον τραγικό τρόπο τον εγκληματικό χαρακτήρα της μεταναστευτικής πολιτικής της  Ευρωπαϊκής Ένωσης -της Ελληνικής κυβέρνησης συμπεριλαμβανομένης. Οι πνιγμένοι πρόσφυγες δεν είναι θύματα ενός “ατυχήματος” αλλά μιας σειράς πολιτικών ενεργειών που ξεκινάνε από την οικονομική και πολεμική ερήμωση ολόκληρων χωρών, περνάνε από τα τείχη του θανάτου στα σύνορα της ΕΕ, και καταλήγουν στη ρατσιστική βία στο εσωτερικό των ευρωπαϊκών χωρών.

Ως πότε θα ανεχόμαστε αυτή την πολιτική μηχανή που παράγει θάνατο; Ως πότε οι κρατικοί ιθύνοντες θα προσπαθούν να μετατρέψουν τους μετανάστες στους αποδιοπομπαίους τράγους της κρίσης; Ως πότε οι κυβερνήσεις θα επιμένουν σε αυτήν την εγκληματικά αδιέξοδη πολιτική και θα αρνούνται να παραδεχτούν ότι το προσφυγικό κύμα της απελπισίας δεν πρόκειται να ανακοπεί από φράκτες και Frontex;

Μια πολιτική στηριγμένη στη διεθνή αλληλεγγύη δεν είναι η μόνη ανθρωπιστική πρόταση, αλλά και η μόνη ρεαλιστική διέξοδος από το σημερινό θανατηφόρο τέλμα.