Η παρουσία σήμερα στη Φλώρινα έχει ένα συμβολικό, αλλά και ουσιαστικό χαρακτήρα, να αναδείξουμε τα πραγματικά δραματικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πολίτες μιας ξεχασμένης Ελλάδας μετά από 2,5 χρόνια βάρβαρης μνημονιακής πολιτικής. Διότι, πράγματι είναι βάρβαρο και βίαιο να είσαι άνεργος, να έχεις μικρά παιδιά και να μην μπορείς αγοράσεις πετρέλαιο για να ζεστάνεις την οικογένειά σου.  Αυτό θα πει βία. Κι αυτή τη βία τη ζουν στο πετσί τους εκατοντάδες συμπολίτες μας και πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει αυτός ο παραλογισμός. Δεν μπορούμε να ανεχθούμε ότι υπάρχουν πολίτες δεύτερης κατηγορίας, ότι μπορεί να υπάρχουν ολόκληρες περιοχές στο χάρτη ξεχασμένες.

Ελλάδα δεν είναι βεβαίως μονάχα τα αστικά κέντρα. Και ιδιαίτερα μια περιοχή που τη μαστίζει η ανεργία και η εγκατάλειψη δεν μπορεί να αφήνεται στην τύχη της αυτές τις δύσκολες στιγμές του χειμώνα. Οι φορείς εδώ έβγαλαν μια κραυγή αγωνίας την οποία δεν έχει νόημα να ακούσουμε μονάχα εμείς, αλλά να ακούσει και η κυβέρνηση. Ελπίζω η παρουσία μας εδώ να βοηθήσει στο να μεταφερθεί αυτή η κραυγή εκεί που πρέπει να μεταφερθεί.