• «Παραμένουν αναπάντητα τα αμείλικτα ερωτήματα για την διαχείριση της λίστας Λαγκάρντ.»

• «Αυτό που πασίδηλα προκύπτει ότι δεν συνέβη, είναι να υπερασπιστούν το δημόσιο συμφέρον και να αποδώσουν στην ελληνική κοινωνία τους πόρους εκείνους που είχε ανάγκη για να μην επιβαρυνθεί με όλες αυτές τις συγκλονιστικά βάρβαρες επιβαρύνσεις που υπέστη»

----------------------------------------------

Η ομιλία του Θοδωρή Δρίτσα, Βουλευτή Α΄ Πειραιά και Νησιών  ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – Ε.Κ.Μ, κατά την διάρκεια της συζήτησης στην Ολομέλεια της Βουλής (17/1/2013) της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ για την σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής κατά των Γ. Παπακωνσταντίνου και Ευ. Βενιζέλου :

Κύριε Βαρβιτσιώτη, πώς είναι δυνατόν να ηττήθηκε η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ όταν έγινε αποδεκτή; Εσείς μόνο μπορείτε να το εξηγήσετε.

Ο κ. Παπακωνσταντίνου λίγο πριν εξέθεσε τη δική του στάση στο θέμα που συζητάμε.  Δεν έδωσε, όμως, απάντηση, δεν επιχείρησε καν να δώσει απάντηση στο μείζον ερώτημα: Γιατί, και επί της δικής του θητείας και εν συνεχεία επί της θητείας του κ. Βενιζέλου δεν εισεπράχθη από αυτή τη διαδικασία ούτε ένα ευρώ. Το απέφυγε επιμελώς.

Όσο δε για τη δυνατότητα ή νομιμότητα ή υποχρέωση –λέμε εμείς- πρωτοκόλλησης ακόμα και του ηλεκτρονικού εγγράφου βεβαιώνουμε το Σώμα ότι υπάρχουν προβλεπόμενοι τρόποι κάθε είδους και απόρρητοι και εμπιστευτικοί και για τα ηλεκτρονικά έγγραφα και στα προσωπικά πρωτόκολλα των Υπουργών για να καλυφθεί αυτή η ανάγκη και δεν συνέβη ούτε από τον κ. Παπακωνσταντίνου ούτε από τον κ. Βενιζέλο. Και εκεί αναδεικνύεται -όχι ειδικά σε αυτές τις δύο μόνο περιπτώσεις, είναι γενικευμένο- μία αντίληψη ιδιωτικού κράτους για τους εκάστοτε Υπουργούς όλων αυτών των κυβερνήσεων των δύο κομμάτων που κυβέρνησαν αυτές τις δεκαετίες την Ελλάδα. Το ανεξέλεγκτο και το εντελώς αυθαίρετο είναι η βάση της πολιτικής τους.

Σκευωρία, λοιπόν, κύριε Μανιάτη; Αποτυχημένο «ρεσάλτο» του ΣΥΡΙΖΑ προς την εξουσία και σκοπιμότητες ένθεν και ένθεν εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ για την πρότασή του; Είναι θλιβερή αυτή η προσέγγιση και πράγματι θέτει πολύ σοβαρά ζητήματα.

Ωραία, ας μην ποινικοποιούμε την πολιτική ζωή, ας μη στήνουμε σκηνικό πόλωσης, όπως σήμερα στο πρωτοσέλιδο τους «ΤΑ ΝΕΑ» κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ. Ας μην επιλέγουμε τακτικές «πολιτικής αλητείας», μας είπαν τις προηγούμενες μέρες, για την τεχνητή αποσταθεροποίηση της Κυβέρνησης την ώρα που «σώζει» αυτή η Κυβέρνηση τη χώρα.

Ναι, να συμφωνήσουμε σε όλα αυτά, αλλά όλα αυτά πρέπει να οδηγήσουν σε μία «ομερτά», σε μία πλήρη απουσία ελέγχου τόσο κραυγαλέων ζητημάτων που έχουν ανάγκη να διερευνηθούν και να δοθούν απαντήσεις; Και κανείς ούτε από τη Νέα Δημοκρατία ούτε από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ούτε από τη ΔΗΜ.ΑΡ δεν θέτει αυτό το ζήτημα. Γιατί δεν προτείνετε με τη δική σας λογική τόσο καιρό, έστω μία εξεταστική επιτροπή;

Ας μιλήσουμε, λοιπόν, για το τι σημαίνει αντίληψη πολιτικής ευθύνης και κυρίως ανάληψη πολιτικής ευθύνης και μάλιστα εδώ για τη συγκεκριμένη περίπτωση της διαχείρισης της λίστας Λαγκάρντ.

Θέλω εδώ να κάνω μία ενδιάμεση παρέμβαση. Δεν ξέρω γιατί ο Πρόεδρος της Βουλής, όταν αναφέρθηκε στην επιστολή του κ. Παπαδήμου που απέστειλε σήμερα, δεν την ανέγνωσε και εν συνεχεία να την καταθέσει στα Πρακτικά. Η επιστολή αυτή προς τον Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων, κ. Ευάγγελο Μειμαράκη, από τον πρώην Πρωθυπουργό, κ. Λουκά Παπαδήμο, λέει σαφώς ότι «πρώτον, κατά τη διάρκεια της θητείας μου ως Πρωθυπουργού ουδέποτε ενημερώθηκα αρμοδίως για την ύπαρξη της επονομαζόμενης λίστας Λαγκάρντ ούτε για οποιοδήποτε ζήτημα που συνδέεται με την υπόθεση αυτή». Μπορεί να ελεγχθεί η ειλικρίνεια ή όχι του κ. Παπαδήμου, αλλά αν αυτό ισχύει και δεν το διαψεύσετε κανένας από εσάς και πρώτος από όλους ο κ. Βενιζέλος, δεν είναι αυτό μια σαφής και ισχυρή ένδειξη απόκρυψης ή και υπεξαγωγής στην πραγματικότητα του δημοσίου αυτού εγγράφου; Τι άλλο χρειάζεται για να αποδειχθεί από αυτήν την επιστολή του κ. Παπαδήμου, η ισχυρή ένδειξη για την υπεξαγωγή; Τουλάχιστον!

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η πολιτική ευθύνη είναι μια πολύ σπουδαία ιστορία και όταν την αναλαμβάνεις πρέπει να έχει και συνέπειες και γιʼ αυτό αυτή η υπόθεση δεν αφορά τον Πρόεδρο του ΠΑ.ΣΟ.Κ., αλλά αφορά τους δύο διατελέσαντες τότε Υπουργούς Οικονομικών. Και αυτό που πασίδηλα προκύπτει ότι δεν συνέβη, είναι να υπερασπιστούν το δημόσιο συμφέρον και να αποδώσουν στην ελληνική κοινωνία τους πόρους εκείνους που η κοινωνία αυτή είχε ανάγκη για να μην επιβαρυνθεί με όλες αυτές τις συγκλονιστικά βάρβαρες επιβαρύνσεις που υπέστη. Αμείλικτα τα ερωτήματα. Γιατί δεν έχουν αναλάβει την ευθύνη να απαντήσουν ο κ. Βενιζέλος και ο κ. Παπακωνσταντίνου; Στην κοινωνία, όχι στον ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί δεν εισπράχθηκε ούτε ένα ευρώ; Ποιοι ωφελήθηκαν από αυτό το γεγονός; Ποιο είναι το μέγεθος της ωφέλειας; Ένα ευρώ, δέκα, εκατό, ένα εκατομμύριο, ένα δισεκατομμύριο; Ποιο ακριβώς είναι, με τα στοιχεία που εκείνοι διαθέτουν και είχαν τη δυνατότητα να το κάνουν;

Αυτήν την άποψη, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω πάρα πολύ στενά χρονικά περιθώρια για να την αναπτύξω παραπέρα. Στην πρότασή μας έχουμε ακριβώς σταθεί με απόλυτη ευθύνη, τεκμηριώνοντας τα στοιχεία εκείνα που αναδεικνύουν και τις ενδείξεις ποινικής ευθύνης που πρέπει να διερευνηθούν. Μέχρι εκεί είναι η σημερινή υποχρέωση των κομμάτων και των Βουλευτών και σε αυτήν ο ΣΥΡΙΖΑ ανταποκρίνεται και με τη μεγαλύτερη τεκμηρίωση και με τη μεγαλύτερη ευθύνη. Αλλού βρίσκονται τα «ρεσάλτα» και αλλού βρίσκονται οι ανεύθυνες και πραγματικά υπόλογες απέναντι στην κοινωνία επιλογές και τακτικές.