Σήμερα είναι δίκαιο και επιβεβλημένο να αγωνίζεσαι.

Όχι για να διασωθείς ατομικά ή κλαδικά. Γιατί καμιά επαγγελματική κατηγορία, καμιά κοινωνική ομάδα που ανήκει στο χώρο της εργασίας, καμιά κατηγορία εργαζομένων δεν μπορεί να διασωθεί από τη μνημονιακή λαίλαπα που σαρώνει την οικονομία και την κοινωνία και η οποία λεηλατεί τα εισοδήματα, τα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια των ανθρώπων.

Οι αγρότες είναι στο δρόμο παλεύοντας για την επιβίωση τη δική τους και των οικογενειών τους, αλλά και για την επιβίωση της ελληνικής γεωργίας-κτηνοτροφίας, δηλαδή για τη διατροφική επάρκεια και ασφάλεια της χώρας και για την αποτροπή μιας γενικευμένης επισιτιστικής κρίσης.

Ο Πρωθυπουργός συναγελάζεται με τους κρατικοδίαιτους «εθνικούς εργολάβους», με τους εκπροσώπους του κεφαλαίου, των τραπεζιτών και των εφοπλιστών που έχουν φορολογική ασυλία, αλλά αρνείται να δει τους εκπροσώπους του αγροτικού κόσμου και αντιμετωπίζει τις κινητοποιήσεις τους με πολιτική «πυγμής», αυταρχισμού και καταστολής.

Στον αγροτικό τομέα πληρώνουμε σήμερα με δραματικό τρόπο την απαξίωση της έντιμης και παραγωγικής εργασίας, την αποσύνδεση των επιδοτήσεων από την παραγωγή ποιοτικών προϊόντων, την αδιαφορία και την ανικανότητα των συνεταιρισμών να υπερασπιστούν το αγροτικό εισόδημα και τη μετατροπή τους σε μηχανισμούς διαφθοράς, διαπλοκής, πελατειακών σχέσεων και εξαρτήσεων.

Η πλήρης διάλυση της γεωργίας και της κτηνοτροφίας λόγω του αυξημένου καλλιεργητικού κόστους, της ανεξέλεγκτης ανόδου της τιμής των ζωοτροφών και των αγροτικών εφοδίων, των δυσβάστακτων φορολογικών μέτρων του Μνημονίου και των εξευτελιστικών τιμών στον παραγωγό, πρέπει να σταματήσει.

Ο αγροτικός κόσμος οφείλει να πάρει τις τύχες του στα χέρια του, να αυτοοργανωθεί και να διεκδικήσει ένα μέλλον με παραγωγική προοπτική και αξιοπρέπεια.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίσει να στηρίζει τους συλλογικούς αγώνες των αγροτών όπως και κάθε κοινωνικό αγώνα ανατροπής της μνημονιακής βαρβαρότητας. Θα συνεχίσει να προτάσσει το πολιτικό αίτημα ενός εθνικού σχεδίου παραγωγικής και κοινωνικής ανασυγκρότησης της υπαίθρου, της προτεραιότητας στη στήριξη του πρωτογενούς τομέα από το νέο ευρωπαϊκό χρηματοδοτικό πλαίσιο, της δίκαιης και διαφανούς κατανομής αλλά και της παραγωγικής αξιοποίησης των επιδοτήσεων, της αναδιοργάνωσης και αποκατάστασης του κύρους του συνεταιριστικού κινήματος και της οριστικής απαλλαγής του αγροτικού κόσμου από τη λογική της διαμεσολάβησης, της συναλλαγής και του πολιτικού παραγοντισμού.