Κατά τη διάρκεια της επτάχρονης  δικτατορίας  και στο Γ΄ Σώμα Στρατού, στη  μονάδα 4551 της τότε ΚΥΠ βασανίστηκαν  εκατοντάδες αγωνιστές της δημοκρατίας, ανάμεσά τους και αξιωματικοί,  πλήθος στελεχών και οπαδών της ΕΔΑ, καθώς και άλλων αριστερών κομμάτων και οργανώσεων. Εκεί άφησε την τελευταία του πνοή μετά από φρικτά βασανιστήρια ο βουλευτής της ΕΔΑ  Γιώργης Τσαρουχάς.

«Η ανάδειξη, επομένως, της ιστορίας του χώρου αυτού αποτελεί ελάχιστο δείγμα σεβασμού προς τις αγωνιστικές, δημοκρατικές παραδόσεις της πόλης μας, έστω και με καθυστέρηση τόσων χρόνων από την αποκατάσταση των δημοκρατικών θεσμών», όπως τονίζουν 48 αγωνιστές του αντιδικτατορικού αγώνα σε αίτημά τους προς το Δ.Σ.  Θεσσαλονίκης.

Προτείνουν, λοιπόν, στην πρώην Μονάδα 4551 της χουντικής ΚΥΠ να λειτουργήσει αρχείο για την επτάχρονη Δικτατορία και για ό,τι προηγήθηκε και οδήγησε σʼ αυτήν: πρακτικά και αποφάσεις του Διαρκούς και Έκτακτου Στρατοδικείου, αλλά και των δικαστηρίων που δίκασαν τους βασανιστές της Δικτατορίας στη μεταπολίτευση, προκηρύξεις, παράνομος τύπος, ενθύμια και φωτογραφίες, κείμενα και δραστηριότητες του πολιτικού κόσμου και οτιδήποτε άλλο συμβάλλει στο να μείνει ζωντανή η πρόσφατη ιστορία του τόπου μας, για να γίνει κτήμα των νεότερων γενεών, ώστε να μην πέφτουν στην παγίδα των νοσταλγών της χούντας και του φασισμού.

Το αίτημά τους αυτό υιοθέτησε με την 735/9-5-2012 ομόφωνη απόφαση - ψήφισμά του και το Δ.Σ.  Θεσσαλονίκης, σύμφωνα με το οποίο «διεκδικεί την παραχώρηση από τη Διοίκηση του Πολεμικού Μουσείου Θεσσαλονίκης του χώρου στον οποίο βασανίστηκαν αγωνιστές κατά της Απριλιανής Δικτατορίας του 1967 και άφησε την τελευταία του πνοή ο Γιώργος Τσαρουχάς, Βουλευτής της ΕΔΑ, ώστε να αναδειχθεί ως τόπος μνήμης, ιστορικής αυτογνωσίας, τιμής στον αντιδικτατορικό αγώνα».

Στη συνέχεια, το αίτημα κατατέθηκε στο Πολεμικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, και ο Διευθυντής του το διαβίβασε στο Δ.Σ. του Μουσείου για να γνωμοδοτήσει σχετικά προς την υπερκείμενη αρχή, το Πολεμικό Μουσείο Αθηνών, ώστε αυτό να αποφανθεί τελεσίδικα επί του αιτήματος. Το Δ.Σ. του Πολεμικού Μουσείου Θεσσαλονίκης αποφάνθηκε ομόφωνα πως το εν λόγω αίτημα δεν ευσταθεί(!)  Παρά το γεγονός ότι πέρυσι, ανήμερα της αποφράδας 21ης Απριλίου, οργανώθηκε επίσκεψη μνήμης στο πρώην «χειρουργείο» της ΚΥΠ με πρωτοβουλία της «Εταιρείας Διάσωσης Ιστορικών Αρχείων Κ.-Δ. Μακεδονίας 1940-ʽ74» και με «ξεναγούς» πολιτικούς κρατούμενους που μαρτύρησαν στο χώρο αυτό από τους δήμιους της χούντας-οι οποίοι και διώχτηκαν ποινικά κατά τη μεταπολίτευση. 

 Ειδικότερα, σύμφωνα με ενημέρωση του διευθυντή του Πολεμικού Μουσείου Θεσσαλονίκης για την απόρριψη του αιτήματος γνωμοδότησαν δύο ιστορικοί, καθηγητές του ΑΠΘ, με τον παντελώς ανιστόρητο και προκλητικό ισχυρισμό πως: «τα πολεμικά μουσεία είναι αφιερωμένα στους ιερούς αγώνες των Ελλήνων και δεν τεκμηριώνεται ότι στο χώρο του μουσείου γίνονταν βασανιστήρια εις βάρος πολιτών την περίοδο της δικτατορίας».  Σύμφωνα μάλιστα με  καταγγελία του δημοσιογράφου κ. Κλέαρχου Τσαουσίδη (Η Αυγή, 15/02/2013) το ιστορικό  αντικείμενο με το οποίο ασχολούνται οι δύο καθηγητές-μέλη του Δ.Σ. του Πολεμικού Μουσείου Θεσσαλονίκης δεν αφορά τη σύγχρονη, πρόσφατη μας ιστορία, για την οποία, σε πείσμα των γεγονότων, τόσο κατηγορηματικά αποφάνθηκαν. 

Όταν ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης, Παναγιώτης Αβραμόπουλος, παρουσία της κόρης του δολοφονημένου Βουλευτή Γ. Τσαρουχά, Καίτης, και του δημοτικού συμβούλου, ισοβίτη της Δικτατορίας, Τριαντάφυλλου Μηταφίδη, ζήτησε εγγράφως την απορριπτική απόφαση, το Πολεμικό Μουσείο Αθηνών, στο οποίο υπάγεται το Πολεμικό Μουσείο Θεσσαλονίκης,  απάντησε πως δεν είναι δυνατόν να τους κοινοποιηθούν «στρατιωτικά έγγραφα, όπως καθορίζεται από τον Εθνικό Κανονισμό Ασφαλείας» (Φ. 900/08/9269, με υπογραφή του Ταξίαρχου Παναγιώτη Καπερώνη).

Πρέπει να σημειωθεί ότι, κατόπιν αιτήματος του διευθυντή του Πολεμικού Μουσείου Αθηνών, απεστάλη από την «ΕΔΙΑ Κ.-Δ. Μακεδονίας 1940-ʽ74» ιστορικό υλικό για την επαρκή τεκμηρίωση του αιτήματος που τόσο προκλητικά απορρίφθηκε.

Με βάση τα ανωτέρω ερωτάται ο κ. Υπουργός,

1)    Πώς δικαιολογείται η άρνηση απάντησης σε αίτημα δημόσιου-αιρετού θεσμού όπως το Δ.Σ. Θεσσαλονίκης; Με ποιο σκεπτικό θεωρείται «κρατικό απόρρητο»  η απάντηση σε δημοσιοποιημένο αίτημα πολιτών, όταν μάλιστα αναφέρεται στην ανάδειξη της ιστορικής μνήμης;

2)    Τι μέτρα προτίθεται να λάβει, ώστε η Διοίκηση του Πολεμικού Μουσείου Θεσσαλονίκης να διαθέσει το χώρο  στον οποίο βασανίστηκαν αντίπαλοι της επτάχρονης τυραννίας, προκειμένου να αναδειχθεί σε τόπο μνήμης, ιστορικής αυτογνωσίας, τιμής στον αντιδικτατορικό αγώνα;

Οι ερωτώντες βουλευτές

Τάσος Κουράκης

Μανώλης Γλέζος

Γιάννης Αμανατίδης

Δέσποινα Χαραλαμπίδου

Ιωάννα Γαϊτάνη

Ευαγγελία Αμμανατίδου

Θοδωρής Δρίτσας

Βασίλης Χατζηλάμπρου