Θέμα : Τοποθέτηση των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ, Παναγιώτη Λαφαζάνη, Β΄Πειραιώς και Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου, Θοδωρή Δρίτσα, Α΄ Πειραιά και Υπεύθυνου Τομέα Άμυνας της Κ.Ο., Νίκου Συρμαλένιου, Κυκλάδων, κατά την διάρκεια της διεξαχθείσας στις 4/6/2013 συζήτησης στην Ολομέλεια της Βουλής της με αριθμό 535/101/31.5.13 Τροπολογίας των Υπουργών Οικονομικών και Εθνικής Άμυνας σχετικά με την «Κύρωση της 11ης

Τροποποίησης της υπ΄αριθ. 001Β/00 Σύμβασης μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και της εταιρίας με την επωνυμία «Ναυπηγικές και Βιομηχανικές Επιχειρήσεις Ελευσίνας ΑΕ (ΝΒΕΕ ΑΕ), όπως αυτή ισχύει, για την προμήθεια πυραυλακάτων για τις ανάγκες του Πολεμικού Ναυτικού (ΠΝ)»

----------------------------------------------

Σας στέλνουμε προς ενημέρωσή σας τις τοποθετήσεις των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ, Παναγιώτη Λαφαζάνη, Β΄ Πειραιώς και Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου, Θοδωρή Δρίτσα, Α΄ Πειραιά και Υπεύθυνου Τομέα Άμυνας της Κ.Ο., Νίκου Συρμαλένιου, Κυκλάδων, κατά την διάρκεια της διεξαχθείσας στις 4/6/2013 συζήτησης στην Ολομέλεια της Βουλής της με αριθμό 535/101/31.5.13 Τροπολογίας των Υπουργών Οικονομικών και Εθνικής Άμυνας σχετικά με την «Κύρωση της 11ης Τροποποίησης της υπ΄αριθ. 001Β/00 Σύμβασης μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και της εταιρίας με την επωνυμία «Ναυπηγικές και Βιομηχανικές Επιχειρήσεις Ελευσίνας ΑΕ (ΝΒΕΕ ΑΕ), όπως αυτή ισχύει, για την προμήθεια πυραυλακάτων για τις ανάγκες του Πολεμικού Ναυτικού (ΠΝ)»

ΠΡΩΤΟΛΟΓΙΕΣ

-ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ : «Δεν θα μιλήσω ως αντιλέγων, αλλά για ένα θέμα το οποίο αφορά τη διαδικασία. Εδώ, δεν έχουμε προς συζήτηση μόνο τις δύο αυτές συμβάσεις στη συσκευασία της μιας, πράγμα απαράδεκτο, διότι είναι διαφορετικές και κάθε μία θα έπρεπε να εισαχθεί για συζήτηση ξεχωριστά στην Επιτροπή και στην Ολομέλεια να τη συζητήσουμε εφʼ όσον υπήρχαν, βεβαίως, σχετικές αντιρρήσεις. Εδώ κατετέθη τροπολογία -άλλη μια σύμβαση- μεταξύ του Δημοσίου και των Ναυπηγείων Ελευσίνας. Αυτή η τροπολογία, η οποία αφορά μια νέα σύμβαση, κατετέθη την Παρασκευή το βράδυ.

Εισάγεται, λοιπόν, ως τροπολογία μια νέα σύμβαση στις δύο συμβάσεις που είναι στη συσκευασία της μιας. Αυτά είναι πρωτοφανή και απαράδεκτα πράγματα. Αντιβαίνουν στον Κανονισμό και στις διαδικασίες μιας ομαλής συζήτησης, έτσι ώστε να είναι αποτελεσματική και λειτουργική σε αυτή την Αίθουσα.

Δεν είναι δυνατόν μια σύμβαση μεταξύ Δημοσίου και Ναυπηγείων –η οποία είναι σοβαρή και έχει ιδιαίτερη σημασία- να τοποθετείται ως τροπολογία τώρα και να τη συζητούμε χωρίς να έχουμε έγκριση από το Ελεγκτικό Συνέδριο, χωρίς να έχουμε έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου, χωρίς να υπάρχει η δυνατότητα μιας ευρύτερης συζήτησης, χωρίς να έχουμε τη δυνατότητα να ακούσουμε φορείς και επομένως εμπεριστατωμένα να εξετάσουμε το περιεχόμενο της σύμβασης και με βάση αυτήν την εξέταση να μπορέσουν να τοποθετηθούν όλες οι πτέρυγες και να τοποθετηθούμε υπεύθυνα και πειστικά κι εμείς.

Αυτή η διαδικασία για εμάς είναι απαράδεκτη. Και επειδή έχουμε κακά προηγούμενα με τέτοιου είδους συμβάσεις –οι οποίες έχουν οδηγήσει και σε καταστάσεις γνωστές με τις οποίες ασχολούνται πλέον τα δικαστήρια- θα παρακαλούσα, κύριε Υπουργέ, να αποσύρετε αυτήν την τροπολογία, να την καταθέσετε χωριστά και να τη συζητούμε με τη διαδικασία που προβλέπει ο Κανονισμός της Βουλής, δηλαδή ως ξεχωριστή σύμβαση. Θα εισαχθεί στην Επιτροπή μας, θα συζητηθεί, θα έχουμε τη δυνατότητα να ακούσουμε και να διαβουλευτούμε και με φορείς και θα έρθει κανονικά στην Ολομέλεια. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα καθυστερήσει ιδιαίτερα. Ίσα – ίσα μπορούμε να ακολουθήσουμε ταχύτατες διαδικασίες -τις ξέρετε πολύ καλά- και μπορεί αυτή η σύμβαση να συζητηθεί και μάλιστα ουσιαστικά.

Νομίζω, λοιπόν, ότι η πρόταση μας είναι λογική. Ωστόσο, δεν βλέπω εδώ τον κύριο Υπουργό Άμυνας… Ξέρετε, σε αυτά τα πράγματα πρέπει να υπάρχει και η δυνατότητα πρωτοβουλίας. Δεν ξέρω αν έχει τη δυνατότητα να αναλάβει τέτοια πρωτοβουλία. Ωστόσο, θα ήταν καλοδεχούμενο η Κυβέρνηση να αποδεχθεί τη δική μας πρόταση, η οποία, όπως σας είπα, είναι λογική.»

-ΘΟΔΩΡΗΣ ΔΡΙΤΣΑΣ : «Ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας κ. Βορίδης μας προκάλεσε, θέτοντας –όπως είπε- ευθεία ερώτηση. Θα επιχειρήσω, λοιπόν, να του δώσω μια ευθεία απάντηση, κύριε Πρόεδρε, αν και λείπει, ενώ θα όφειλε να βρίσκεται εδώ.

Εισάγεται αυτή η τροπολογία για την αναθεώρηση της σύμβασης του Ελληνικού Δημοσίου με τα Ναυπηγεία της Ελευσίνας με αυτήν την αιφνιδιαστική και απρόσμενη διαδικασία –και θα πω γιατί είναι απρόσμενη- η οποία δεν δίνει καμμία δυνατότητα να εξεταστεί σε βάθος η πραγματική ουσία της. Αυτό, όμως, δεν μπορεί να το κρίνει ούτε η Ολομέλεια ούτε κανείς άλλος.

Κύριε Πρόεδρε, καλώ εσάς και τον Πρόεδρο της Βουλής να πάρετε θέση. Το άρθρο 31β του Κανονισμού της Βουλής που προβλέπει όλα τα σχετικά με την Επιτροπή Εξοπλιστικών Προγραμμάτων και Συμβάσεων, αναφέρει ρητά ότι αντικείμενο της Επιτροπής Εξοπλιστικών Προγραμμάτων και Συμβάσεων είναι η προηγούμενη εξέταση και παρακολούθηση της εφαρμογής των εξοπλιστικών προγραμμάτων και συμβάσεων αμυντικού υλικού, δηλαδή και η παρακολούθηση της εφαρμογής.

Άρα, δεν υπάρχει κανένα περιθώριο αμφισβήτησης ότι κάθε τροποποίηση των συμβάσεων πρέπει να περνάει από αυτήν την Επιτροπή, η οποία, μάλιστα, εξασφαλίζει -εξαιτίας του γεγονότος ότι δεν λειτουργεί με δημόσιο τρόπο, προβλέπεται, δηλαδή, η δυνατότητα να μην δημοσιοποιηθούν τα πρακτικά της σε ευαίσθητα ζητήματα- τη διερεύνηση σε ακόμα μεγαλύτερο βάθος, κάτι που δεν το επιτρέπει αυτή η διαδικασία.

Αυτό δεν το λέει μόνο ο Κανονισμός. Το είπε ο ίδιος ο Υπουργός Άμυνας κ. Παναγιωτόπουλος στη συνεδρίαση αυτής της Επιτροπής στις 26/4, λέγοντας σε σχετική δική μου επισήμανση: «Αυτές τις μέρες που μιλάμε πέρασε η δεύτερη νομοθετική ρύθμιση και πάμε στην τροποποίηση της σύμβασης…» –μιλάει για τη σύμβαση αυτή- «…που θα έρθει, κύριε Δρίτσα, εδώ, αλλά ούτως η άλλως θα περάσει και από τη Βουλή. Όλα στο φώς…». Αυτή ήταν δέσμευση του Υπουργού. Και, φυσικά, δέσμευση σύμφωνα με τον Κανονισμό.

Αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί να το διαλέξει η Κυβέρνηση ή οποιοσδήποτε άλλος.

Προς αυτήν την κατεύθυνση, λοιπόν, ας αφήσουμε τις διάφορες δικαιολογίες περί επείγοντος. Αυτή η δήλωση του κυρίου Υπουργού έγινε στις 26 Απριλίου. Οι προηγούμενες δύο τροπολογίες είχαν ήδη μία εβδομάδα και δύο εβδομάδες πριν ψηφιστεί. Πάνω από ένας, ενάμισης μήνας έχει παρέλθει από τότε και δεν έχουμε τη σύμβαση. Κι έρχεται τώρα με αυτή τη διαδικασία και εκβιάζεται το Σώμα γιατί λέει πως είναι επείγον. Αλλού αυτά!

Επί της ουσίας τώρα: Δεν παραβιάζεται μόνο ο Κανονισμός, αλλά όλες οι νομοθετικές προβλέψεις που απαιτούν έλεγχο από το Ελεγκτικό Συνέδριο. Και, δυστυχώς, αυτή η πίεση του χρόνου δεν δίνει αυτή τη δυνατότητα. Και η αιτιολόγηση που έχει η εισηγητική έκθεση μόνο σε αστεϊσμούς του Μολιέρου ή της Commedia Dell Arte μπορεί να παραπέμψουν, ότι δεν χρειάζεται για συμβάσεις και τροποποιήσεις έλεγχος του Ελεγκτικού Συνεδρίου, όταν το ποσό της σύμβασης υπερβαίνει το ένα εκατομμύριο Ευρώ

Παραβιάζονται, δε, και οι νόμοι που προβλέπουν το έλεγχο από όλες τις αρμόδιες Υπηρεσίες του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού και όχι μόνο από την Οικονομική Διεύθυνση. Και στη σύμβαση, όμως, δεν αναφέρεται ότι έγινε τέτοιος έλεγχος. Το πληροφορηθήκαμε, αλλά δεν αναφέρεται. 

Απαιτείται, όμως, γνωμοδότηση από το Ανώτατο Ναυτικό Συμβούλιο, από την Επιτροπή Παραλαβής του Πολεμικού Ναυτικού. Και όλα αυτά παραβιάζονται. Γιατί; Διότι έχουμε μία σύμβαση η οποία υποτίθεται ότι εξασφαλίζει αυτά τα οποία πράγματι όλοι θέλουμε. Λέει ότι εξασφαλίζει δηλαδή, τη βιωσιμότητα των Ναυπηγείων Ελευσίνας, τη συνέχιση  της λειτουργίας τους, την παραλαβή από το Πολεμικό Ναυτικό των τορπιλακάτων στο συντομότερο χρονικό διάστημα με ένα ρεαλισμό, αφού μέχρι τώρα δεν έγινε, με μία παράταση -την οποία, όμως, πρέπει να εγκρίνει το Ανώτατο Ναυτικό Συμβούλιο, και να συμφωνήσει αν είναι εντός των σχεδιασμών του- κι εν συνεχεία λέει ότι  εξασφαλίζει τα συμφέροντα, την ασφαλή εργασία, τις θέσεις εργασίας και τα εργασιακά δικαιώματα. Πού γίνονται αυτά με αυτήν τη σύμβαση; Πού υπάρχει πρόβλεψη για την εξασφάλιση των εργασιακών δικαιωμάτων;

Ήδη από τα εικοσιπέντε εκατομμύρια που πήρε η εταιρεία με τις προηγούμενες τροπολογίες, πληρώθηκαν οι εργαζόμενοι, αλλά απολύθηκαν και εκατό άτομα. Λένε ότι ήταν «κοινή συναινέσει» και διάφορα τέτοια. Είχαμε, όμως, εκατό απολύσεις.

Και προχωράμε: Είναι δυνατόν να μην υπάρχει ρητή δέσμευση της εταιρείας ότι αποσύρει την αίτηση προσφυγής στο άρθρο 99 και στην πτωχευτική διαδικασία; Τι εγγυήσεις έχει η Ελληνική Κυβέρνηση και το Ελληνικό Κράτος; Προβλέπει η σύμβαση εγγυήσεις; Δεν έχω το χρόνο να το αναπτύξω. Θα είχαμε το χρόνο, αν ήμασταν στην Επιτροπή και τα συζητούσαμε. Αυτές δεν είναι εγγυήσεις. Και κυρίως δεν είναι εγγυήσεις για τους εργαζόμενους. Διότι στις μεταβατικές διατάξεις προβλέπεται ότι αν οι εργαζόμενοι, σε περίπτωση πτώχευσης της εταιρείας, μείνουν απλήρωτοι, το ελληνικό δημόσιο δεν έχει καμμία ευθύνη απέναντί τους. Λογικό φαντάζει αυτό από μία μεριά. Ποιος έχει, όμως, ευθύνη και από πού θα ικανοποιηθούν;

Επίσης, έχουμε εγγύηση του ελληνικού δημοσίου για δανειοδότηση της εταιρείας, μιας πτωχευμένης εταιρείας. Ποιος τη δίνει αυτή την εγγύηση; Αν καταπέσει αυτή η εγγύηση, ποιος θα την πληρώσει; Με τι βεβαιότητα δίνει το ελληνικό δημόσιο αυτήν την εγγύηση; Βεβαίως, να διευκολύνει…

ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ ΒΟΡΙΔΗΣ: Να μην τη δώσει;

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΔΡΙΤΣΑΣ: Τριάντα πέντε εκατομμύρια, κύριε Βορίδη. Τριάντα πέντε εκατομμύρια! Από πού θα πληρωθεί; Από τις εγκαταστάσεις; Από την ακίνητη περιουσία;

ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ ΒΟΡΙΔΗΣ: Να κλείσει τότε.

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΔΡΙΤΣΑΣ: Από αυτήν την άποψη –και θα μπορούσα να περάσω και σε πολύ λεπτομερέστερα…

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λεωνίδας Γρηγοράκος): Όχι, να ολοκληρώσετε, κύριε Δρίτσα.

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΔΡΙΤΣΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, επιτρέψτε μου, ολοκληρώνω.

Θα μπορούσα να περάσω σε λεπτομερέστερες επισημάνσεις, οι οποίες, όμως, ανήκουν στην κατηγορία των λεπτών ζητημάτων που θα μπορούσαμε να τα πούμε στην Επιτροπή και δεν μπορούμε να τα πούμε εδώ.

Έχουμε, όμως, και ανεκτέλεστα αντισταθμιστικά ωφελήματα.

 Έχουμε την ίδια παθογένεια αυτών των συμβάσεων -έχουν πολλές παθογένειες, αλλά μία κεντρική, που ήταν πατέντα Σμπώκου - Τσοχατζόπουλου- την «εμπροσθοβαρή εξόφληση», η οποία δεν αλλάζει, δεν αναθεωρείται και η οποία έχει καταδυναστεύσει και τη σύμβαση αυτή και τη σύμβαση για το Σκαραμαγκά και τα υποβρύχια.

Αυτός είναι ο πυρήνας. Κι εκεί βρέθηκε στον τοίχο το Ελληνικό Δημόσιο και είναι αυτή τη στιγμή σε ομηρία: Η «εμπροσθοβαρής εξόφληση». Έχει εισπράξει η επιχείρηση το 81% του συνολικού κόστους του έργου κι έχει εκτελέσει το 40%. Στην περίπτωση των ναυπηγείων έχει εκτελεστεί ακόμα μεγαλύτερο ποσοστό. Εδώ είναι ακόμα πιο πίσω.

Όλα αυτά -και πολλά άλλα- δεν πρέπει να τα συζητήσουμε στην Επιτροπή τουλάχιστον; Είναι κατά τη γνώμη σας έγκυρη αυτή η διαδικασία; Και απορώ με τη ΔΗΜΑΡ, το κόμμα που δήθεν υπερασπίζεται τους θεσμούς και την ουσία τους. Απορώ με τέτοιες προσεγγίσεις.

Πράγματι, θέλουμε να εξασφαλιστούν οι εργαζόμενοι. Πιστεύουμε ότι το μόνο που δεν γίνεται με αυτή τη σύμβαση είναι να εξασφαλίζονται οι εργαζόμενοι, κύριε Πρόεδρε. Και, φυσικά, δεν εξασφαλίζονται ούτε τα συμφέροντα του Πολεμικού Ναυτικού, ούτε του ελληνικού κράτους.»

ΝΙΚΟΣ ΣΥΡΜΑΛΕΝΙΟΣ : «Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σε σχέση με την τροπολογία που συζητάμε τώρα για τα ναυπηγεία, πολύς φιλεργατικός λόγος έγινε από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας και από την πλευρά των κομμάτων της Συγκυβέρνησης.

Θα ήθελα, όμως, να επισημάνω τα παρακάτω:

Πρώτον, η προχειρότητα με την οποία έρχεται αυτή η Σύμβαση είναι απίστευτη, αφού περίπου σαράντα, σαράντα πέντε μέρες πριν ψηφίστηκε νομοσχέδιο του Υπουργείου Ναυτιλίας με την τροπολογία που ενσωματώθηκε και ονομάστηκε «άρθρο 72». Και σήμερα έρχεστε ασθμαίνως να περάσετε νέα τροπολογία επί του ιδίου θέματος, δηλαδή τροπολογία στην τροπολογία.

Δεύτερον, με το άρθρο 72 κατέστη δυνατή η εκταμίευση 25 εκατομμυρίων ευρώ προς τον Όμιλο των Ναυπηγείων Ελευσίνας, στον οποίο ως γνωστόν εκτός από τα Ναυπηγεία Ελευσίνας ανήκει και το Ναυπηγείο του Νεωρίου Σύρου.

Τρίτον, από τα χρήματα αυτά -ειπώθηκε ότι 11 εκατομμύρια ευρώ πήγαν στον εργαζόμενους και 14 εκατομμύρια ευρώ στους υποπρομηθευτές ή στον ιδιοκτήτη- δεν γνωρίζω πόσα πήγαν πραγματικά στα δεδουλευμένα των εργαζομένων της Ελευσίνας και πόσα στον κ. Ταβουλάρη. Εκείνο, όμως, που γνωρίζω πάρα πολύ καλά είναι ότι στα δεδουλευμένα των εργαζομένων του Νεωρίου μέχρι σήμερα δεν πήγε ούτε ευρώ τσακιστό.

Άρα, για ποια πληρωμή των εργαζομένων μιλάτε και για ποια κροκοδείλια δάκρυα υπέρ των εργαζομένων;

Τέταρτον, πρέπει να γνωρίζετε ότι με βάση την εσωτερική κατανομή στα πλαίσια του Ομίλου, το Ναυπηγείων του Νεωρίου ανέλαβε την κατασκευή των πυραυλακάτων «6» και «7», που αντιστοιχεί στο 30% περίπου του συνολικού έργου, δηλαδή γύρω στα 8 εκατομμύρια ευρώ.

Πέμπτον, προς επιβεβαίωση του ισχυρισμού μου παραθέτω -και θα το  καταθέσω για τα πρακτικά- απόσπασμα του εγγράφου του Εργοστασιακού Σωματείου των εργαζομένων του Νεωρίου  -καταθέσαμε ήδη σχετική ερώτηση με το συνάδελφο, το Θοδωρή τον Δρίτσα- όπου οι εργαζόμενοι απευθυνόμενοι προς τον Πρόεδρο του Ομίλου κ. Ταβουλάρη Νικόλαο στις 22/5/2013 -και ό,τι γράφουν εδώ, ισχύει ακόμα και μέχρι αυτή τη στιγμή- λένε επί λέξει:

«Κύριε Πρόεδρε, από τις 10/5/2013 και μετά την ανακοίνωσή σας προς τους εργαζόμενους του Ομίλου, όπου αναφέρεται ότι άνοιξε ο δρόμος για την πληρωμή των εργαζομένων, σας στείλαμε επιστολή με την οποία ζητούσαμε να ενημερώσετε και τους εργαζόμενους του Νεωρίου πότε θα πάρουν τα οφειλόμενα τους. Με λύπη διαπιστώσαμε ότι αδιαφορήσατε και αγνοήσατε τους εργαζόμενους και το Ναυπηγείο μας, αφού δεν καταδεχθήκατε να μας απαντήσετε. Κύριε Πρόεδρε, οφείλετε να απαντήσετε στο ερώτημα των εργαζομένων του Νεωρίου, διότι όπως γνωρίζετε και γνωρίζει και η Κυβέρνηση, οι «6» και «7» πυραυλάκατοι δόθηκαν για να στηριχθεί το Νεώριο της Σύρου. Και από αυτές τις πυραυλακάτους συντηρείται μέχρι σήμερα και ο Όμιλος, όπως και εσείς ο ίδιος έχετε παραδεχθεί και συμφωνήσατε απόλυτα στην τελευταία, μετά από χρόνια, επίσκεψή σας στη Σύρο στις 4/4/2013. Πρέπει να σας επισημάνουμε ότι η υπομονή μας έχει εξαντληθεί και από εδώ και στο εξής ο καθένας θα αναλάβει τις ευθύνες του.»

Αυτό είναι το έγγραφο του Σωματείου του Νεωρίου.

Επομένως, για ποιους εργαζόμενους κόπτεστε ότι θέλετε να πληρωθούν, όταν οι ίδιοι του Εργοστασιακού Σωματείου διαμαρτύρονται ακριβώς ότι δεν έχουν πάρει ούτε δεκάρα;

Τέλος, επειδή αναφέρθηκα και στο Νεώριο, θα ήθελα να ρωτήσω: Τι θα γίνει επιτέλους με αυτές τις περίφημες συμβάσεις για την ανάθεση των δεξαμενών του Πολεμικού Ναυτικού που χρονίζουν εδώ και δύο-τρία χρόνια, που πάνε κι έρχονται από το Ελεγκτικό Συνέδριο -και δεν ξέρω πού αλλού- και τελικά έχει μείνει στον αέρα;

Σε αυτά τα ερωτήματα οφείλει το Υπουργείο Άμυνας πρωτίστως, αλλά και συνολικά η Κυβέρνηση, να απαντήσουν.

Σε ό,τι αφορά τα όσα ακούστηκαν για το ΣΥΡΙΖΑ κλπ. –και από συναδέλφους από τη Δημοκρατική Αριστερά, εκτός των άλλων- θέλω να ρωτήσω το εξής: Τελικά τι είμαστε εμείς; Μας κατηγορείτε ότι είμαστε υπερασπιστές όλως των αιτημάτων, όλων των συντεχνιών, των πάντων.

Τώρα, που δεν λέμε ευθέως ότι ψηφίζουμε «ναι» γιατί ακριβώς είμαστε πολύ δύσπιστοι για το πού θα καταλήξουν αυτά τα χρήματα, μας λέτε ότι είμαστε εναντίον των εργαζομένων και μας κατηγορείτε για το «παρών». Διαλέξτε, τι από τα δύο θέλετε.»

ΔΕΥΤΕΡΟΛΟΓΙΕΣ :

-ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ : «Έχουν ανοίξει πολλά θέματα και αυτό δείχνει ότι έπρεπε να ακολουθήσουμε μια κανονική διαδικασία για να συζητήσουμε αυτή τη Σύμβαση. Αν ακολουθούσαμε αυτή τη διαδικασία, νομίζω ότι όλοι θα γινόμασταν σοφότεροι. Θα υπήρχε δυνατότητα σε όλους μας να μάθουμε πολύ περισσότερα πράγματα, να απαντήσουμε σε δικές μας απορίες. Διότι δεν είναι μια σύμβαση ιδιωτών, είναι μια σύμβαση δημοσίου συμφέροντος -κρίσιμου δημοσίου συμφέροντος- που αφορά το Πολεμικό Ναυτικό, αφορά με μια έννοια και την προοπτική ενός τμήματος της Ελληνικής Ναυπηγικής Βιομηχανίας.

Επομένως, της άξιζε μια καλύτερη μεταχείριση από το να τη συζητάμε, μετά από πίεση βεβαίως και της Αντιπολίτευσης, εδώ σε ένα δίωρο, με ένα περιορισμένο τρόπο και με λιγοστές πληροφορίες. Διότι μια σύμβαση τέτοιου χαρακτήρα, όσο και να είναι κανείς εξειδικευμένος -που εμείς δεν είμαστε ή τουλάχιστον όλοι δεν είμαστε- δεν διαβάζεται το Σαββατοκύριακο. Δεν είναι δυνατόν να μας φέρνετε συμβάσεις τέτοιου είδους το Σαββατοκύριακο. Γιʼ αυτό φέρατε εδώ την Ελληνική Ναυπηγική Βιομηχανία. Και δεν μιλάω για σας προσωπικά. Εννοώ τις διαδοχικές κυβερνήσεις. Διότι κάποτε η Ναυπηγική Βιομηχανία στη χώρα μας ήταν κραταιά. Απασχολούσε δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους. Έκανε μεγάλες κατασκευές και επισκευές. Έρχονταν πλοία από παντού -όχι μόνο από τον μεσογειακό χώρο, αλλά από όλο τον κόσμο- στα περίφημα και ξακουστά ελληνικά ναυπηγία για να τύχουν εξυπηρετήσεων και υπηρεσιών από ένα πολύ εξειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό, το οποίο είχε να προσφέρει ποιότητα εργασίας.

Τι έχουμε σήμερα; Κουφάρια! Στο Πέραμα δεν δουλεύει ούτε ένας. Η Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη του Περάματος είναι κλειστή. Ο Σκαραμαγκάς είναι κλειστός. Εφαρμόζεται εκ περιτροπής εργασία, μία ημέρα την εβδομάδα. Μπορεί να ζήσει κανείς με μισθό μιας ημέρας την εβδομάδα; Δεν μπορεί να ζήσει. Τελειωμένα είναι τα ναυπηγία. Εκεί σκουριάζουν υποβρύχια τεράστιας σημασίας και αξίας, που τα έχει χρυσοπληρώσει ο ελληνικός λαός.

Όταν έχουν προηγηθεί τέτοια σκάνδαλα γύρω από τα ναυπηγία -σκάνδαλα ολκής, συμβάσεις λεόντειες, μίζες- όταν έχουν εδώ πέρα ανακατευτεί πάρα πολλά πρόσωπα κι έχουμε αυτό το πλήγμα στην ελληνική οικονομία και στον κόσμο της εργασίας, θα έπρεπε να είστε πιο προσεκτικοί, να κάνετε καλύτερη δουλειά, να σέβεστε τις διαδικασίες της Βουλής.

Το είπε και ο Πρόεδρος, ο κ. Κακλαμάνης, προηγουμένως. Δεν το λέει μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ. Το λένε κι άλλες φωνές σʼ αυτή την Αίθουσα, οι οποίες δεν μπαίνουν στο στενό κομματικό παιχνίδι και θέλουν να δουν τα πράγματα με ένα άλλο πνεύμα και άλλο μάτι. Θα άξιζε μια καλύτερη μεταχείριση.

Εμείς δεν σας είπαμε να μην φέρετε γενικά σύμβαση. Αυτό που σας είπαμε είναι ότι αν θέλετε αυτή τη Σύμβαση -εμείς θα θέλαμε κάτι το διαφορετικό- να τη φέρετε υπό κανονικές διαδικασίες. Ταχύτατες, αλλά κανονικές.

Μου είπατε -επειδή δεν είμαι ειδικός, αλλά πρέπει να τοποθετούμεθα εδώ, γιατί όλοι δεν είναι ειδικοί στα πράγματα- ότι το 81% είναι έτοιμο στις δύο πυραυλάκατους και ότι η άλλη είναι τελειωμένη.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΕΛΕΥΣΙΝΙΩΤΗΣ (Υφυπουργός Εθνικής Άμυνας): Το 95%.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Το 95%.

Εγώ διαβάζω, λοιπόν, εδώ ότι η παράδοση για την τορπιλάκατο 5 θα γίνει σε εννιά μήνες, για την τορπιλάκατο 6 σε είκοσι τέσσερις μήνες, για την τορπιλάκατο 7 σε τριάντα τέσσερις μήνες, δηλαδή τρία χρόνια. Μήπως είμαι τόσο αδαής; Αυτό είναι υπολειπόμενο έργο περίπου 20% που είπατε και 5%; Τόσοι μήνες χρειάζονται;

Εν πάση περιπτώσει, το Πολεμικό Ναυτικό έχει κάποιες ανάγκες. Εκτός εάν οι παραγγελίες δεν γίνονται για τις ανάγκες του Πολεμικού Ναυτικού αλλά για άλλους λόγους που δεν το πιστεύω. Το Πολεμικό Ναυτικό έχει κάποιες ανάγκες. Δεν μπορεί να παραγγέλνει το 2013 πυραυλάκατους και να τους παίρνει το 2030. Δεν γίνεται. Αν υπάρχουν ανάγκες, οι ανάγκες δεν νομίζω ότι είναι για το 2030. Βλέπει πιο κοντά και προγραμματίζει και σχεδιάζει.

Εδώ τι κάνετε, λοιπόν; Αυτό είναι ένα ερώτημα στο οποίο θα ήθελα μια απάντηση.

Κόπτεστε για τα συμφέροντα των εργαζομένων. Εγώ δεν αμφισβητώ τις προθέσεις σας. Δεν μπορώ να αμφισβητήσω τις προθέσεις κανενός. Αλίμονο! Ρωτάω, όμως, γιατί εδώ άκουσα πολλούς αριθμούς στην Αίθουσα. Μιλάτε για απασχόληση χιλίων τριακοσίων εργαζομένων; Για χίλιους; Για επτακόσιους; Γιατί άκουσα και τους τρεις αριθμούς μέσα στην Αίθουσα. Μπορείτε να μας πείτε, κύριε Υπουργέ, πόσες θέσεις εργασίας θα διασφαλιστούν με αυτή τη σύμβαση;

Και αν μιλάμε για διασφάλιση θέσεων εργασίας συγκεκριμένου αριθμού, γιατί δεν βάζετε και μια ρήτρα στη σύμβαση απασχόλησης; Να βάλετε μια ρήτρα απασχόλησης. Θα μπορεί αύριο να κάνει απολύσεις ο ιδιοκτήτης της Ελευσίνας μετά κι απʼ αυτή τη σύμβαση, αφού πήρε τα 20 εκατομμύρια και τώρα έχουμε και εγγυήσεις του δημοσίου 25 εκατομμυρίων εάν δεν κάνω λάθος; Διότι μετά την πρώτη αυτή συμφωνία-πλαίσιο που ψήφισε η Βουλή, είχαμε μείωση του προσωπικού κατά εκατό εργαζόμενους. Ορισμένοι κατήγγειλαν απόλυση. Θα μπορεί αύριο, λοιπόν, ο ιδιοκτήτης να κάνει απολύσεις, να αφήσει στο δρόμο εργαζομένους και να επικαλεστεί χίλιους δυο λόγους; Θα μπορεί να τροποποιήσει τις συμβάσεις επί το χειρότερο των εργαζομένων, επικαλούμενος x, ψ, z λόγους; Θα μπορεί να υποβαθμίσει τις εργασιακές σχέσεις μέχρι διαλύσεως, δηλαδή να μιλήσει για εκ περιτροπής εργασία, όχι μια φορά την εβδομάδα ίσως, αλλά δυο με τρεις φορές την εβδομάδα; Παραδείγματα αναφέρω. Γιατί δεν διασφαλίζετε τους εργαζόμενους με αυτή τη σύμβαση και με αυτή τη συμφωνία βάζοντας κάποιους όρους που θα προστατεύουν τα συμφέροντά τους, τις αμοιβές, τις απολαβές και την προοπτική τους;

Δόθηκαν τα λεφτά και υπήρχε προφορική δέσμευση την προηγούμενη φορά ότι θα πληρωθούν οι εργαζόμενοι. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν πληρωθεί. Σας διάβασε την ανακοίνωση των εργαζομένων στο Νεώριο Σύρου. Δεν έχουν πληρωθεί. Γιατί δεν πληρώθηκαν; Τα λεφτά τα πήρε αλλά δεν πληρώθηκαν οι εργαζόμενοι.

Τι θα γίνει, λοιπόν; Τι προστασία προσφέρετε στους εργαζομένους; Μήπως το ενδιαφέρον είναι μονομερές, δηλαδή προς την ιδιοκτησία και όχι τόσο προς τους εργαζομένους;

Γιʼ αυτά πρέπει να δεσμευθείτε όχι προφορικά αλλά να τα βάλετε και στη συμφωνία. Και βεβαίως και η προφορική δέσμευση έχει μια αξία, να πάρετε θέση επʼ αυτών, πόσοι θα πληρωθούν, πόσοι θα δουλεύουν, για πόσο θα δουλεύουν, με τι είδους εργασιακές σχέσεις, με τι είδους συμβάσεις. Όλα αυτά είναι απαραίτητα. Αυτά προασπίζουν τα συμφέροντα των εργαζομένων, όχι τα λόγια. Θα θέλαμε, λοιπόν, επʼ αυτών μια δέσμευση.

Είναι αρκετά αυτά που θα ήθελα να πω. Θα τόνιζα όμως ιδιαιτέρως αυτό το οποίο διαβάζω με έκπληξη. Λέτε εδώ ότι παράλληλα, λόγω του κατεπείγοντος χαρακτήρα της συγκεκριμένης ρύθμισης και της ανάγκης επιτάχυνσης της σχετικής διαδικασίας επʼ ωφελεία των συμφερόντων του ελληνικού δημοσίου, αντικαθίσταται το εδάφιο βʼ της παραγράφου 5 του άρθρου 30 του ν. 4151/2013.

Ερχόσαστε να αντικαταστήσετε, λοιπόν, άρθρο ψηφισμένο, νομοθετημένο -νομοθετική ρύθμιση- και απαλείφεται ως παρέλκουσα και αλυσιτελής η προβλεπόμενη υποχρέωση υποβολής της υπόψιν τροποποίησης για έλεγχο νομιμότητας στο Ελεγκτικό Συνέδριο.

Γιατί το κάνετε αυτό;Εδώ ο έλεγχος της Βουλής είναι πράγματι ελλιπής και ανεπαρκής με ένα δίωρο συζήτησης. Εμείς δεν έχουμε τη χρονική δυνατότητα -και φαντάζομαι όλοι οι συνάδελφοι- να διαβάσουμε επιμελώς και να ρωτήσουμε, να μάθουμε για τη σύμβαση.

Επίσης, δεν επιτρέπετε στο Ελεγκτικό Συνέδριο να κάνει τον έλεγχο νομιμότητας επί συμβάσεων του δημοσίου, τον οποίο κατά το Σύνταγμα επιβάλλεται να κάνει, και ειδικά συμβάσεων στις Ένοπλες Δυνάμεις. Γιατί; Τι φοβάστε από το Ελεγκτικό Συνέδριο;

Θα μας δώσετε απάντηση και όχι αυτό που λέτε εδώ «παρέλκουσα και αλυσιτελής». Τι πάει να πει παρέλκουσα; Γιατί είναι παρέλκουσα και αλυσιτελής; 

Επίσης -και τελειώνω με αυτό, κύριε Πρόεδρε- εξασφαλίστηκε, όπως σας είπε και ο συνάδελφος, ο κ. Δρίτσας, στην πολύ εμπεριστατωμένη τοποθέτησή του, η σύμφωνη γνώμη του Ανωτάτου Ναυτικού Συμβουλίου για τη σύμβαση; Δεν χρειαζόταν; Εξασφαλίστηκε η γνώμη της Κεντρικής Γνωμοδοτικής Επιτροπής της ΓΔΑΕΕ, της Επιτροπής Παραλαβής του Πολεμικού Ναυτικού, του Συμβουλίου Αρχηγών Γενικών Επιτελείων; Γιατί δεν εξασφαλίστηκε;

Γιατί πρέπει να αναθέσετε σε ιδιωτική εταιρεία τον έλεγχο της πορείας της σύμβασης;

Γιατί σε ιδιωτική εταιρεία; Δεν θα έπρεπε –αν θέλετε να πληρώσετε λεφτά, να τα πληρώσετε, αλλοίμονο, δεν είναι αυτό το μείζον πρόβλημα- τον πρώτο λόγο για την καλή εκτέλεση της πορείας του έργου να τον είχε το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού; Είναι σύμφωνο το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού με αυτή τη σύμβαση;

Τέλος, δίνετε εγγυήσεις του δημοσίου. Δεν πρέπει ο ανάδοχος του έργου να δώσει εγγυητική επιστολή για την καλή εκτέλεση του έργου, όταν μάλιστα έχουμε προηγούμενα καθυστερήσεων και όχι μόνο καθυστερήσεων; Δεν έπρεπε και δεν όφειλε αυτός να μπορεί να αποζημιώσει το δημόσιο; Να το αποζημιώσει πραγματικά και όχι εικονικά.

Αντί αυτού εσείς δίνετε εγγυητική επιστολή, η οποία μπορεί να εκπέσει διότι ο ανάδοχος δεν θα εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του προς τρίτους. Και θα έρθει το δημόσιο και θα πληρώσει και από πάνω. Γιατί το κάνετε αυτό; Αυτά είναι σειρά από ερωτήματα τα οποία χρήζουν συγκεκριμένης απάντησης.

Τελειώνω με αυτό που είπε ο κ. Γεωργιάδης: Ψηφίζετε «παρών». Άμα ψηφίζαμε όλοι «παρών» τι θα γινόταν; Αυτό που θα γινόταν είναι ότι θα παίρνατε πίσω την συμφωνία και θα διαμορφώνατε μία άλλη καλύτερη και θα τη φέρνατε υπό κανονικές διαδικασίες να τη συζητήσουμε. Αυτό θα γινόταν.

Εν πάση περιπτώσει, αν θέλουμε να έχουν προοπτική τα ναυπηγεία, κατά τη γνώμη μας αυτό δεν πρόκειται να γίνει παραδίδοντάς τα σε ιδιωτικά συμφέροντα, τα οποία περιμένουν μόνο την παραγγελία του Πολεμικού Ναυτικού για να επιβιώσουν και αν επιβιώσουν και πώς να επιβιώσουν κ.λπ.

Τα ναυπηγεία αυτή τη στιγμή εδώ που έχουν φτάσει μόνο με ένα δημόσιο φορέα, με δημόσιο έλεγχο θα μπορέσουν να ξανασταθούν στα πόδια τους και να ανοίξουν καινούρια προοπτική. Και φυσικά φοβάμαι ότι χρειάζεται και μια άλλη κυβέρνηση.»

-ΘΟΔΩΡΗΣ ΔΡΙΤΣΑΣ : «Χαριστική και ετεροβαρής είναι η σύμβαση, όταν δεν εξασφαλίζει εγγυήσεις σαφείς και ισχυρές υπέρ του δημοσίου και υπέρ των εργαζομένων. Τότε είναι χαριστική και ετεροβαρής.

Δεν φοβόμαστε τα φαντάσματα, κύριε συνάδελφε, αλλά αυτή η σύμβαση η αρχική είναι και αυτή σύμβαση Σμπώκου-Τσοχατζόπουλου. Δεν θα πάω εκεί. Θα πάω στο συμπέρασμα ότι πρέπει τουλάχιστον τώρα να ισχυροποιήσουμε τις εγγυήσεις, ό,τι μπορούμε σε τέτοιου είδους συμβάσεις –που άλλωστε έχει αποδειχθεί το ετεροβαρές στην πράξη- να προλάβουμε. Και λέμε ότι αυτό που έρχεται, πέραν ότι δεν δίνεται η δυνατότητα στη Βουλή και στα κόμματα να ψάξουν σε βάθος, δεν το εξασφαλίζει.

Το Ελεγκτικό Συνέδριο δεν ήταν υποχρεωτικό, όταν έγινε η αρχική Σύμβαση. Δεν ίσχυε τότε ο νόμος που ισχύει από ένα σημείο και μετά και γιʼ αυτό δεν πέρασε η αρχική Σύμβαση από το Ελεγκτικό Συνέδριο. Οι δε δύο περιπτώσεις που το Ελεγκτικό Συνέδριο έστειλε πίσω δεν είχαν οικονομικό περιεχόμενο.

Γιʼ αυτό είπα στην πρωτολογία μου ότι όταν η αιτιολογική έκθεση λέει ότι «απαλείφεται» η υποχρέωση αυτή που η τροπολογία ένα μήνα πριν –που ψηφίσατε- την περιείχε ως όρο, απαλείφεται ως «παρέλκουσα ή αλυσιτελής», ότι πρόκειται για τεχνάσματα που μόνο η ευφυΐα του Μολιέρου ή της Commedia dellʼ arte μπορεί να φανταστεί.

Πού δεν κατοχυρώνονται και δεν υπάρχουν εγγυήσεις για το δημόσιο; Έχει στα χέρια του το δημόσιο 42 εκατομμύρια ευρώ ισχύουσα εγγυητική επιστολή. Τι έχει αυτή τη στιγμή μπροστά του με αυτή τη Σύμβαση; Έχει 25,4 εκατομμύρια που έδωσε τον Απρίλιο το κράτος, το Υπουργείο, 35 εκατομμύρια σε εγγυήσεις χάριν τρίτων για να μπορέσει να λειτουργήσει -κι αν λειτουργήσουν καλά έχει καλώς, αν όμως δεν ανταποκριθούν, είναι επισφαλείς- συν 20 εκατομμύρια ακόμα που θα καταβάλουν για την ολοκλήρωση του έργου μέχρι το 2016. Αναλαμβάνει ρίσκο το κράτος 80 εκατομμύρια, αν δεν πάει καλά η εγγυητική, 42 εκατομμύρια ευρώ εγγυητική επιστολή έχει στα χέρια του. Είναι αυτό ετεροβαρές ή δεν είναι;

Κύριε Υπουργέ, αποσαφηνίστε το: Όλα τα στοιχεία λένε ότι το μεν έργο συνολικά είναι περίπου ολοκληρωμένο μόνο κατά 40% και κάτι και 81% είναι οι πληρωμές που έχουν γίνει εμπροσθοβαρώς. Είναι και το εμπροσθοβαρές ετεροβαρές ή όχι;

Αυτό σας το είπε και ο κ. Λαφαζάνης. Από την ίδια τη σύμβαση προκύπτει. Πώς είναι δυνατό να έχουμε ακόμα μόνο λίγο, 5% της τορπιλακάτου 5 και να χρειάζονται άλλοι εννιά μήνες; Πώς είναι δυνατό να έχουμε μόνο 19% για τους υπόλοιπους και να χρειάζονται είκοσι τέσσερις μήνες για την 6 και τριάντα τέσσερις μήνες για την 7;

Εν πάση περιπτώσει, μπορεί να κάνουμε λάθος, αλλά αυτά θα ήταν δυνατόν με εγγύηση και σαφήνεια να μας τα πει η αιτιολογική έκθεση, να περιγραφούν και να γίνει κανονική συζήτηση.

Αναφέρθηκε και από το συνάδελφο των Ανεξάρτητων Ελλήνων ότι αυτή η τροπολογία ασχολείται μʼ όλα τα άλλα εκτός από την εργασιακή ασφάλεια και από τα δικαιώματα των εργαζομένων. Πουθενά δεν υπάρχει τέτοια πρόβλεψη και τέτοια ρύθμιση.

Ως εκ τούτου εμείς το «παρών» δεν το λέμε για να αποφύγουμε τίποτα. Το λέμε γιατί είναι ακριβώς μία στάση ευθύνης. Θέλουμε το Πολεμικό Ναυτικό να πάρει τις τορπιλακάτους. Θέλουμε η ναυπηγική βιομηχανία να αντέξει και θέλουμε τα συγκεκριμένα ναυπηγεία της Ελευσίνα να αντέξουν. Θέλουμε οι θέσεις εργασίας να κατοχυρωθούν. Ξέρουμε ότι όλα είναι σε μία επισφάλεια, αλλά δεν θα δεχτούμε τόσο επιπόλαια να πάρουμε την ευθύνη μίας σύμβασης η οποία συνεχίζει και ανακυκλώνει στα περισσότερα σημεία της την ίδια ετεροβαρή σχέση ελληνικού κράτους και επιχειρηματιών.»