Μιλώντας σήμερα στο ραδιοφωνικό σταθμό Alpha 98,9 (Γ.Παπαδάκου), ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, Δ. Παπαδημούλης δήλωσε, μεταξύ άλλων, τα εξής:

Στην Κύπρο κορυφώνεται μια δύσκολη αναδιαπραγμάτευση σε πολλαπλά επίπεδα. Ωστόσο, αυτός ο δρόμος, με όλες του τις δυσκολίες είναι σαφώς προτιμότερος από τον αδιέξοξο και καταστροφικό δρόμο του «ναι σε όλα», που ακολουθούμε εδώ στην Ελλάδα τρία χρόνια τώρα. Είναι ελληνικό πατριωτικό καθήκον να συμπαρασταθούμε έμπρακτα στην Κύπρο αυτήν την ώρα, η οποία έχει μπροστά της τρία δύσκολα στοιχήματα: το πρώτο είναι να μη βουλιάξει σε μία καταστροφική ύφεση και λιτότητα με τη λύση που θα δοθεί, δεύτερον να εξυγιάνει με έναν ομαλό τρόπο το τραπεζικό της σύστημα, το οποίο έχει κι αυτό τις αμαρτίες του και τρίτον να μην επιτρέψει να βάλουν χέρι στους φυσικούς της πόρους και ειδικά στο φυσικό αέριο, υποθηκεύοντας προκαταβολικά τους πόρους αυτούς και κάθε έννοια ανεξαρτησίας. Είναι πράγματι δύσκολο να διαπραγματεύεσαι στριμωγμένος σαν.. σάντουιτς ανάμεσα σε Ρωσία και Γερμανία και στην μεταξύ τους αντιπαράθεση.

Δεν πρέπει να παριστάνουμε τους ξερόλες
Το ενοχλητικό πάντως στην όλη υπόθεση είναι να μιλούν από άμβωνος για τέτοια θέματα πολιτικοί που εφαρμόζουν στην Ελλάδα την μνημονιακή καταστροφική γραμμή που έχει οδηγήσει σε 1,5 εκατομμύριο ανέργους, 25% ύφεση και συνεχή αδιέξοδα που επιτείνονται. Εμείς από την Αθήνα δεν θα πρέπει με ευκολία να παριστάνουμε τους ξερόλες. Διότι διεξάγεται μία σκληρή, πολυεπίπεδη αναδιαπραγμάτευση από την οποία δεν έχουν μόνο οι Κύπριοι να χάσουν, έχει να χάσει και η Ευρωζώνη. Η μικρή Κύπρος, με το 0,2% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ, αποτελεί συστημικό κίνδυνο. Αυτό ασφαλώς είναι ένα μήνυμα και για την Aθήνα: ήρθε η ώρα, επιτέλους, να πει και κάποιος εκ μέρους της Ελλάδας «δεν πάει άλλο, χρειάζεται άλλη πολιτική».

Μπορεί να επιτευχθεί μία καλύτερη λύση από το αρχικό καταστροφικό πακέτο

Χθες, σε συνέντευξη τύπου παρουσιάσαμε τις προτάσεις μας για το πως πρέπει να αντιμετωπιστεί το ζήτημα της Κύπρου. Η αίσθησή μου είναι, ότι ένα πρώτο κέρδος, χωρίς να υποτιμώ τις δυσκολίες της διαπραγμάτευσης, είναι ότι δεν άνοιξαν οι ουρανοί να σπέρνουν φωτιά, όπως έλεγαν οι οπαδοί του Μεσαίωνα. Αυτό που γίνεται αυτήν την ώρα είναι αναδιαπραγμάτευση.  Αν η  ηγεσία Αναστασιάδη -πράγμα για το οποίο έχω τις επιφυλάξεις μου, γιατί αρχικά ήταν υπέρ του «ναι»- επιδείξει σθένος, εξυπνάδα και ικανή διαπραγματευτική γραμμή, αξιοποιώντας και τις εντολές των κομμάτων της αντιπολίτευσης, τότε μπορεί να επιτευχθεί  μία λύση η οποία να είναι καλύτερη από το αρχικό καταστροφικό πακέτο. Αυτό ας περιμένουμε να το δούμε.

Δυόμιση χρόνια μετά, ούτε ένα ευρώ στο δημόσιο ταμείο από τη λίστα Λαγκάρντ

Αυτό που εξοργίζει σε σχέση με τη λίστα Λαγκάρντ είναι ότι έχουν περάσει σχεδόν δυόμιση χρόνια από τότε που ξεκίνησε η υπόθεση κι ακόμη στο δημόσιο ταμείο δεν έχει μπει ούτε ένα ευρώ. Δεν έχουν ολοκληρωθεί ούτε οι διασταυρώσεις και οι έλεγχοι και πριν δυο μέρες το ΣΔΟΕ ανακοίνωσε ότι δίνει και νέα παράταση σε ό,τι αφορά τη διαδικασία των ελέγχων και των διασταυρώσεων. Αυτό είναι εικόνα μπανανίας. Δείχνει ένα κράτος όπου σε πολιτικό επίπεδο δεν υπάρχει πολιτική βούληση και σε διοικητικό, δεν υπάρχει δομή, οργάνωση,  σχέδιο. Ούτε το ίδιο το ΣΔΟΕ, ούτε το υπουργείο Οικονομικών έχουν φέρει έστω ένα ευρώ στα ταμεία από τη συγκεκριμένη λίστα. Αυτό δε, που το κάνει χειρότερο είναι ότι έχουμε μηδενικά έσοδα και από την άλλη μεγάλη λίστα με τα 54.000 ονόματα που έβγαλαν χρήματα στο εξωτερικό. Θα ήθελα ο κ. Στουρνάρας, αντί να εμφανίζεται μνημονιακότερος του Μνημονίου να δίνει κάθε εβδομάδα το φύλλο αγώνα: πόσα λεφτά μπήκαν στο ταμείο κι αν μπήκε κανένας κλέφτης φυλακή.