Οι τελευταίες δηλώσεις του γερμανού υπουργού Οικονομικών συνιστούν  κατηγορηματική δήλωση εκ μέρους του πως και δεν επίκειται κούρεμα του ελληνικού χρέους και ένα νέο μνημόνιο είναι στα σκαριά συνοδευόμενο, όπως πάντα, με νέα μέτρα. Όλες οι προηγούμενες δηλώσεις του πρωθυπουργού πως πλησιάζουμε στην έξοδο από το βαθύ τούνελ της ύφεσης ηχούν ως ανέκδοτο.

Η στρατηγική των απανωτών πακέτων «βοήθειας»  που ισοπεδώνουν  την κοινωνία, διαλύουν την οικονομία και  δεν επιτυγχάνουν ούτε τους διακηρυγμένους στόχους τους, παραμένει  η σταθερή ταξική επιλογή των δανειστών και των εγχώριων εκπροσώπων τους. Αυτή η πολιτική που σπρώχνει καθημερινά χιλιάδες εργαζόμενους, νέους και νέες, μικρούς και μεσαίους επιχειρηματίες και αυτοαπασχολούμενους στην κοινωνική χωματερή αποδίδει όπως φαίνεται δεκάδες δισεκατομμύρια για τις τράπεζες των δανειστών μας. Κορυφαίο παράδειγμα η αποπληρωμή του τελευταίου ομολόγου που κατείχε η ΕΚΤ στο ακέραιο αξίας 2 δις ευρώ, ενώ είχε αγοραστεί στη δευτερογενή αγορά μόνο 500 χιλιάδες ευρώ. Με δύο λόγια, κερδοσκοπία σε βάρος της χώρας μας σε όλο της το μεγαλείο.

Την ίδια στιγμή, η τελευταία είδηση από τις Βρυξέλλες ότι θα μετατραπούν σε δάνεια οι κοινοτικοί πόροι των διαρθρωτικών ταμείων ισοδυναμεί με την πλήρη αφαίμαξη της ελληνικής οικονομίας.

Για όλα αυτά, βεβαίως, δεν ακούσαμε τίποτα από τον κρυπτόμενο πρωθυπουργό  και τους υπουργούς του στις τελευταίες συναντήσεις που είχαν με τον κ. Άσμουσεν. Όπως, επίσης, δεν βρέθηκε ούτε μια λέξη από την ελληνική πλευρά για να σχολιαστεί η τελευταία έκθεση του ΔΝΤ, όπου για δεύτερη φορά ομολογεί τις δικές του ευθύνες στην εκπόνηση ενός προγράμματος σκληρής λιτότητας, όπως αυτό της Ελλάδας.

Η υποταγή, η αφωνία και οι άσφαιρες επικοινωνιακές επιθέσεις εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ είναι ό,τι έχει απομείνει στην κυβέρνηση.

Τα διλήμματα πλέον είναι σαφή: μνημόνιο ή δημοκρατία, μνημόνιο ή κοινωνική δικαιοσύνη, μνημόνιο ή μια νέα πορεία για την Ευρώπη και τους λαούς της.