Καλό ταξίδι, Κίττυ Αρσένη…

Υπάρχουν άνθρωποι που  υπήρξαν αγωνιστές και καλλιτέχνες. Που εξορίστηκαν. Που διώχτηκαν από τις δουλειές τους  Που αναγκάστηκαν να κάνουν ό,τι να ʽναι για να επιβιώσουν, αλλά λίγοι, ελάχιστοι ταλαιπωρήθηκαν τόσο πολύ από τους βασανιστές τους και δεν μίλησαν όσο η Κίττυ Αρσένη … Και πρέπει να την τιμήσουμε τώρα που έχασε την μάχη  για τη ζωή της , τόσο  για όσα έκανε στον τομέα της τέχνης της, αλλά και για όσα δεν έκανε και θα μπορούσε να είχε κάνει αν δεν ήταν αριστερή. Για  τον χρόνο που έχασε αναγκασμένη να παλέψει  ενάντια στην δικτατορία, την ώρα που άλλοι συμβιβάζονταν.

 Ο θάνατος της Κίττυς Αρσένη, τώρα που τα πράγματα δυσκολεύουν και με τη δική μας «δημοκρατία» και βρισκόμαστε και θα βρισκόμαστε καθημερινά  μπροστά σε διλήμματα συνειδησιακά τεράστια για την υποστήριξή της, δίνει στους νεότερους   ένα παράδειγμα ανθρωπιάς, αξιοπρέπειας και αγωνιστικότητας,  τέτοιο που  μπορεί να χρησιμεύσει ως φάρος, ως μέγιστο σημείο αναφοράς.

Αν έχουμε δίλημμα για το τι πρέπει να κάνουμε σε κάποιον τομέα των αγώνων μας για την αποκατάσταση της δημοκρατίας,  θα μπορούμε να  φέρνουμε στο νου μας την Κίττυ Αρσένη και να αναρωτιόμαστε: «Τι θα έκανε σ΄ αυτό ή στο άλλο ζήτημα Εκείνη;» Και θα έχουμε το μέτρο του αριστερού φρονήματος και της αντιστασιακής ηθικής.

Καλό ταξίδι μεγάλη αγωνίστρια και θεατρίνα!

Φεύγεις σε μια πολύ  δύσκολη στιγμή για τη χώρα,  σαν να θες να μας πεις: «Δεν αντέχω να βλέπω να ξαναγυρίζουν οι μέρες που μου στέρησαν  χρόνια από τη ζωή μου. Κάντε κάτι εσείς. Καλή συνέχεια».