Οι γερμανικές εκλογές ανέδειξαν ως αδιαμφισβήτητο νικητή την κα Μέρκελ. Δεν είναι όμως εύκολο να ισχυριστεί κανείς ότι την ίδια αποδοχή είχε και η πολιτική της.

Οι μεν σύμμαχοι της οι Ελεύθεροι Δημοκράτες, το ποιο νεοφιλελεύθερο πολιτικό κόμμα καταποντίστηκε και την ίδια ώρα γεννήθηκε ένα νέο συντηρητικό κόμμα με κύριο πολιτικό του χαρακτηριστικό την αποχώρηση της Γερμανίας από το Ευρώ.

Και τα δύο αυτά δεδομένα είναι αποτελέσματα της πολιτικής που ακολούθησε μέχρι τις εκλογές η κα Μέρκελ.

Η κα Μέρκελ σε όλη την προεκλογική της εκστρατεία προσπάθησε να πείσει τον Γερμανικό λαό και το κατάφερε, ότι η Ευρωπαϊκή κρίση δεν συνδέεται με τις πολιτικές που ακολούθησε και ότι η Γερμανία κρατήθηκε μακριά από την κρίση που συγκλονίζει το μεγαλύτερο αριθμό των κρατών μελών της Ε.Ε.

Ο Γερμανικός Λαός δεν διαφωτίστηκε και σε κάθε περίπτωση δεν πείστηκε, ότι η πολιτική της Γερμανίας είναι από τις πρωταρχικές αιτίες της ευρωπαϊκής κρίσης.

Δεν υπάρχει κανείς όμως έξω από την Γερμανία που να μην έχει εμπεδώσει αυτήν την αλήθεια.

Τα ερωτήματα  λοιπόν που θα είναι εξαιρετικά επείγοντα  είναι:

Θα συνεχίσει την πολιτική του νεοφιλελευθερισμού που οδήγησε τους ποιο αυθεντικούς εκπροσώπους του εκτός Γερμανικής Βουλής;

Θα συνεχίσει να μην αποδέχεται τις ευθύνες της για την Ευρωπαϊκή κρίση ενισχύοντας τον ευρωσκεπτικισμό στην Γερμανία;

Αν ναι, ποιοι θα είναι οι επόμενοι σύμμαχοι της σε αυτή την πολιτική;

Τα δεδομένα δείχνουν ότι οι Σοσιαλιστές είναι ο ποιο πρόσφορος σύμμαχος.

Δεν θέλουμε να προτρέξουμε αλλά τα μέχρι σήμερα πολιτικά δεδομένα λένε ότι σε μια μεγάλη συμμαχία Συντηρητικών-Σοσιαλιστών ο Μερκελισμός θα είναι κυρίαρχος.

Το ερώτημα λοιπόν δεν είναι μόνο προς την κα Μέρκελ, είναι και προς τους Σοσιαλιστές. Τι θα κάνουν; Έχουν το ανάστημα να αναμετρηθούν με τον νεοφιλελευθερισμό η θα αποτελέσουν τον πρόθυμο κομπάρσο στο έργο που διαιωνίζει την στασιμότητα και διευρύνει την ανεργία στην Ευρώπη;

Σε κάθε περίπτωση μεγάλο μέρος της ευθύνης θα πέσει στους ώμους της Γερμανικής Αριστεράς.

Η ευθύνη αυτή έχει ένα πρόταγμα και το έχουν συνειδητοποιήσει οι Γερμανοί σύντροφοι και προβάλλεται πλέον ως το κεντρικό δίλημμα.

Ένα νέο πολιτικό σχέδιο της Αριστεράς για την δημοκρατική ανασυγκρότηση της Ευρώπης. Για την Ευρώπη της Αλληλεγγύης, Οικονομικής και κοινωνικής σύγκλισης. 

Ή το νεοφιλελεύθερο σχέδιο του ανταγωνισμού, της λιτότητας, της ανεργίας και του κοινωνικού αυτοματισμού που φέρνει σε σύγκρουση ανάμεσα σε λαϊκές κοινωνικές ομάδες και ανάμεσα στους λαούς της Ευρώπης.

Για την Γραμματεία του Τμήματος Ευρωπαϊκής Πολιτικής

Ο Συντονιστής

Στέλιος Παππάς