Εδώ και δύο χρόνια ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και ο Όλι Ρεν επιβάλλουν ακραία λιτότητα στον ευρωπαϊκό Νότο, ισχυριζόμενοι ότι η οικονομική ανάπτυξη επιτυγχάνεται μέσω περιοριστικής δημοσιονομικής πολιτικής. Για να υποστηρίξουν αυτή τη θέση επικαλούνται συχνά μια μελέτη που εκπονήθηκε το 2010 από τους καθηγητές του Χάρβαρντ Κάρμεν Ράινχαρτ και Κένεθ Ρογκόφ, σύμφωνα με την οποία, οικονομίες με χρέος άνω του 90% του ΑΕΠ παρουσιάζουν μέσο πραγματικό ρυθμό ανάπτυξης -0.1%. 

Εντούτοις, πρόσφατη μελέτη του έτερου διάσημου πανεπιστημίου της Βοστόνης, του ΜΙΤ, η οποία βασίζεται στα ίδια στοιχεία, βρίσκει ότι ο μέσος ρυθμός ανάπτυξης των χωρών αυτών είναι 2.2%. Οι οικονομολόγοι του ΜΙΤ επισημαίνουν μάλιστα ότι η διαφορά οφείλεται σε λάθη κωδικοποίησης και στατιστικής μεθοδολογίας καθώς και σε επιλεκτικό αποκλεισμό στοιχείων από την έκθεση Ράινχαρτ–Ρογκόφ!

Μετά και τον λανθασμένο υπολογισμό του δημοσιονομικού πολλαπλασιαστή (όπου το ΔΝΤ παραδέχθηκε ότι η επίπτωση των περικοπών στο ΑΕΠ είναι τριπλάσια από αυτήν που  υπολόγιζε), η μελέτη του ΜΙΤ διαψεύδει εκ νέου τους διαμορφωτές της ευρωπαϊκής οικονομικής πολιτικής, που διατείνονται ότι η λιτότητα είναι προαπαιτούμενο για την ανάπτυξη.

Η πολιτική αυτή συνεχίζει να εφαρμόζεται απαρέγκλιτα, παρʼ ότι έχει πλέον αποδομηθεί, όχι μόνο στην πράξη αλλά και στη θεωρία. Το ζήτημα όμως δεν είναι ακαδημαϊκό. Η ανεπάρκεια και η ανευθυνότητα της ευρωπαϊκής πολιτικής ηγεσίας έχουν προκαλέσει κοινωνικό ολοκαύτωμα που πλήττει δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους σε όλη την Ευρώπη, στο όνομα μάλιστα της ανάπτυξης.

Μετά και τη μελέτη του ΜΙΤ, που αποκαλύπτει τα σαθρά θεμέλια της επιχειρηματολογίας τους, οφείλουν να αναγνωρίσουν επιτέλους τα ολέθρια λάθη τους και να υποβάλουν τις παραιτήσεις τους.