βίντεο

Γιάννης  Αμανατίδης:   Η συγκυβέρνηση είναι μια διαλυμένη στρατιά με φοβισμένους ηγήτορες.

Οιηματίες Οιδίποδες αρνούνται να δουν την τραγική ειρωνεία που παραμονεύει στο τέλος.  

ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Η  Κυβέρνηση έχει στήσει τις τελευταίες μέρες ένα σκηνικό «μάχης» που δίνει.

Ωστόσο, εάν μπορούσαμε να μεταφέρουμε εικονικά τη Συγκυβέρνηση σε αυτό το πεδίο μάχης, θα αντικρίζαμε μια διαλυμένη στρατιά με φοβισμένους ηγήτορες. Χωρίς καν να δώσουν τη μάχη είναι έτοιμοι να υπογράψουν οποιαδήποτε συνθηκολόγηση, άνευ ορίων και άνευ όρων. Εκλιπαρούν για μια συνθηκολόγηση, που δεν θα σώζει κανέναν άλλο, εκτός από τους ίδιους.

Στη σημερινή συζήτηση ξαναβλέπουμε το ίδιο έργο σε επανάληψη. Μόνο τα πρόσωπα εναλλάσσονται στη σκηνή, ερμηνεύοντας όμως τους ίδιους ρόλους.

Οιηματίες Οιδίποδες αρνούνται να δουν την τραγική ειρωνεία που παραμονεύει στο τέλος. Με αλαζονεία κραυγάζουν απειλές στο εσωτερικό και ψελλίζουν για έλεος στην αλλοδαπή προστάτιδά τους.

ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ ΟΛΕΘΡΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΑΠΟΨΙΛΩΣΗ

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, επιτρέψτε μου πριν αναφερθώ στα προβλήματα της παιδείας, να αναφέρω δύο μεγάλα προβλήματα με τα οποία πρέπει να ασχοληθούμε: Το ένα είναι ο δημογραφικός όλεθρος της χώρας μας και το άλλο  η αποψίλωση από το νέο επιστημονικό δυναμικό και το πιο παραγωγικό κομμάτι, τη νεολαία μας.

Οι δημογραφικές τάσεις στην Ελλάδα έχουν λάβει απότομη στροφή προς τα κάτω. Οι πολιτικές λιτότητας που φαινομενικά σχεδιάστηκαν για να βοηθήσουν την Ελλάδα να σταθεί και πάλι στα πόδια της έχουν δημιουργήσει έναν δημογραφικό όλεθρο.

Χάρη στην νοοτροπία των περικοπών ως αυτοσκοπό, το κράτος, αντί να παρέχει κίνητρα στα ζευγάρια να αποκτήσουν παιδιά, φαίνεται να τα αποθαρρύνει, κόβοντας βασικές υπηρεσίες υγείας για ανασφάλιστες εγκύους και παιδιά.

Μάλιστα, φτάσαμε σε σημείο τα παιδιά να θεωρούνται «τεκμήριο» και να φορολογούνται! Διακόσια χρόνια μετά την απελευθέρωσή μας, φαίνεται ότι οι κυβερνώντες ζήλεψαν το οθωμανικό δίκαιο. Γιατί μόνο οι Οθωμανοί φορολογούσαν τους Έλληνες υποτελείς επειδή τεκνοποιούσαν.

Χρέη, λοιπόν, που δεν λαμβάνουν υπόψη τη μείωση του πληθυσμού δεν μπορούν ποτέ να πληρωθούν. Καμία νομισματική πολιτική, καμία φορολογική πολιτική, καμία χρηματοοικονομική τεχνική, καμία διάσωση δεν μπορεί να αναστρέψει τις τάσεις, εάν υπάρχει μείωση του πληθυσμού ακολουθεί απομόχλευση, γιατί υπάρχουν λιγότερα μελλοντικά εισοδήματα για να γίνει η μόχλευση.

Τέλος, ενώ την ώρα αυτή η Συγκυβέρνηση προσπαθεί να σωθεί, χιλιάδες άνεργοι νέοι αναζητούν εργασία σε όλη την Ευρώπη, αποψιλώνοντας την πατρίδα μας από το παραγωγικό δυναμικό της. Και δεν είναι οι μόνοι: Χιλιάδες απόφοιτοι των ελληνικών πανεπιστημίων εντάσσονται σε αυτή την αναζήτηση. Το εκπαιδευτικό μας σύστημα μετατρέπεται σε στρατόπεδο παραγωγής προσωπικού για τις εύρωστες οικονομίες του Βορρά.

Η διαρροή επιστημόνων, η κατάρρευση της γονιμότητας και οι περικοπές στις υποδομές και στις επενδύσεις των ζωτικών αγαθών της εκπαίδευσης και της υγείας νομίζω ότι καταδεικνύουν το πόσο έωλος είναι ο ισχυρισμός ότι το φάρμακο της λιτότητας θα βοηθήσει τελικά την Ελλάδα και τα άλλα κράτη του Νότου να ανακάμψουν μεσοπρόθεσμα ή έστω και μακροπρόθεσμα, εάν θέλετε.

 Εάν τα πράγματα συνεχίσουν αυτή την πορεία, οι χώρες του Νότου, τα Βαλκάνια και ένα μεγάλο μέρος της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης θα μετατραπούν από κυρίαρχα κράτη σε εκκενούμενες ζώνες, που θα αδειάζουν από τη διπλή πίεση της μετανάστευσης και της υπογεννητικότητας.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΔΑΠΑΝΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ

Βέβαια, η χώρα μας έχει το υψηλότερο ποσοστό μείωσης των κοινωνικών δαπανών μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ, κατακτώντας μια ακόμη θλιβερή πρωτιά: Σύμφωνα με τα στοιχεία, οι δαπάνες για το κοινωνικό κράτος υποχώρησαν κατά σχεδόν δύο ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ μέσα σε δύο χρόνια, από το 2012, καταγράφοντας την ταχύτερη μείωση δαπανών από όλες τις χώρες που εξετάστηκαν.

Με τον προϋπολογισμό που κατατέθηκε, το 2015 οι δαπάνες των Υπουργείων Υγείας, Εργασίας και Παιδείας μειώνονται κατά 1,1 δισεκατομμύριο σε σχέση με φέτος. Τα αγαθά αυτά μπαίνουν για μια ακόμη φορά στην προκρούστεια κλίνη των πολιτικών του μνημονίου.

Στο Υπουργείο Παιδείας η μείωση κατά 5,2%, δηλαδή κατά 265 εκατομμύρια το 2015 σε σχέση με το 2014, οδηγεί στη διάλυση όλες τις εκπαιδευτικές δομές.

Αυτές οι μειώσεις, λοιπόν, είναι που έχουν σαν συνέπεια τις καταργήσεις των σχολείων, την υποβάθμιση και κατάργηση υποστηρικτικών δομών, όπως η ενισχυτική διδασκαλία και οι βιβλιοθήκες. Επίσης, έχουν σαν συνέπεια την κατάργηση τομέων και ειδικοτήτων, διαθεσιμότητες, απολύσεις, μηδενικούς διορισμούς και εκπαιδευτικά κενά σε όλη τη χρονιά, μεγέθυνση τμημάτων και μεγάλες περικοπές των μισθών μέχρι και 45% και περισσότερο.

Το Υπουργείο Παιδείας μάς λέει συνέχεια ότι θα κάνει μεταρρυθμίσεις. Στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση προχειρότητα και βιασύνη χαρακτηρίζει την πρότασή του, που θα εφαρμοστεί στα σχολεία από τη νέα σχολική χρονιά, καθώς είναι αδύνατο μέσα σε έξι μήνες να γίνει η αξιολόγηση των παλαιών αναλυτικών προγραμμάτων και των σχολικών εγχειριδίων, η αναμόρφωση των παλαιών ή η συγγραφή νέων προγραμμάτων και κατόπιν η συγγραφή νέων σχολικών. Το πιο πιθανό είναι ότι το Υπουργείο θα προχωρήσει σε αποσπασματικές παρεμβάσεις και μόνο στα υπάρχοντα αναλυτικά προγράμματα με σκοπό την περικοπή της ύλης.

Η ανάθεση μεγάλου μέρους της ευθύνης για τη χρηματοδότηση της λειτουργίας τους, τους προσανατολισμούς κάθε εκπαιδευτικού ιδρύματος στο εκπαιδευτικό προσωπικό, τους εκπαιδευόμενους, τους γονείς, την τοπική κοινωνία και τους παραγωγικούς φορείς είναι φανερό ότι καλλιεργεί την τάση των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων να υποχωρήσουν στις απαιτήσεις των «πελατών», αφού η συντήρηση και η ανάπτυξή τους εξαρτώνται άμεσα από τη «ζήτηση» των εκπαιδευτικών προϊόντων τους.

Οι μετανεωτερικές αντιλήψεις για την εκπαίδευση συγκλίνουν στην αντίληψη ότι οι μεταρρυθμίσεις στα σχολεία χρειάζεται να ανταποκρίνονται στην αγορά εργασίας και άρα συγκλίνουν σε πρακτικές όμορες της νεοφιλελεύθερης αντίληψης για την εκπαίδευση. Και η Κυβέρνηση προσπαθεί να χτίσει το νέο μεταμοντέρνο σχολείο της αγοράς στα ερείπια του δημόσιου μαζικού δωρεάν σχολείου, που δημιουργεί με τη συστηματική μείωση κάθε χρόνο της δημόσιας χρηματοδότησης για την εκπαίδευση.

Οι προτάσεις μας έχουν ακουστεί -δεν θα τις επαναλάβω- και επικεντρώνονται στην κατάργηση των μνημονιακών νόμων που αφορούν την παιδεία και τη θέσπιση ενός μεταβατικού δημοκρατικού θεσμικού πλαισίου λειτουργίας όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης.

Κύριε Πρόεδρε, κλείνοντας, θα ήθελα να πω ότι η διαδικασία για μια μεγάλη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, την οποία θέλουμε να κάνουμε, έχει έναν στόχο: Την καθολικότητα του δικαιώματος στη μόρφωση σε ένα δημόσιο ποιοτικό εκπαιδευτικό σύστημα, με δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή και εκπαίδευση και ενιαία δωδεκάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση για όλα τα παιδιά. Ικανή και αναγκαία συνθήκη είναι ο πραγματικός και όχι προσχηματικός διάλογος με όλους τους εκπαιδευτικούς, τους μαθητές, φοιτητές και γονείς για την αναγέννηση της παιδείας του τόπου μας.

Κύριε Πρόεδρε, από το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κράτους σάς καταθέτω τα στοιχεία τα οποία δείχνουν ότι η χώρα μας βρίσκεται τελευταία στους δείκτες της κοινωνικής δικαιοσύνης που έχουν σχέση με την πρόσβαση στην εκπαίδευση, αγορά εργασίας, κοινωνική συνοχή και αποφυγή διακρίσεων, ισότητα γενεών, βελτίωση στην υγεία, πρόληψη της φτώχιας. Βέβαια, αυτό είδε ίσως ο κύριος Υπουργός και έβαλε το κοινωνικό σχολείο. Όμως στο κοινωνικό σχολείο οι γονείς ξέρουν ποια διατροφή χρειάζονται τα παιδιά τους. Το πρόβλημα είναι ότι δεν μπορούν να την έχουν.

Θέλω να κλείσω, κύριε Πρόεδρε, με αυτούς τους στίχους, που είναι επίκαιροι, αυτό στο οποίο θα δώσουμε κι εμείς σημασία σαν ΣΥΡΙΖΑ.

 «Και όταν θα ‘ρθουν οι καιροί που θα ‘χει σβήσει το κερί στην καταιγίδα, υπερασπίσου το παιδί, γιατί αν γλυτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα».