Τοποθέτηση Θοδωρή Δρίτσα, βουλευτή Α' Πειραιά και Νησιών και Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου ΣΥΡΙΖΑ κατά τη σημερινή (7/12/2014) συζήτηση στην ολομέλεια της Βουλής του σχεδίου κρατικού προϋπολογισμού έτους 2015

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, είναι άλλο να ασκείται κριτική σε μια πολιτική άποψη και άλλο να ασκείται κριτική στην καρικατούρα που κατασκευάζει κάποιος γι’ αυτήν την άποψη και εν συνεχεία να την απορρίψει. Νομίζω, κυρία Βούλτεψη, ότι αυτό κάνατε μόλις πριν και δεν είστε η μόνη. Αυτή είναι η κυβερνητική στάση και οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί τής Κυβέρνησης. Σ’ αυτό επιδίδονται συστηματικά. Είναι ένα ακόμα δείγμα της ανευθυνότητας και της επικινδυνότητας αυτής της Κυβέρνησης. Είναι μια Κυβέρνηση ανάλγητη –και οι μέρες το δείχνουν-, υποταγμένη και επικίνδυνη.

Χθες –και όχι μόνο, αλλά και όλες αυτές τις μέρες- είχαμε φαινόμενα προκλητής έντασης. Προειδοποιούμε ότι σας παρακολουθούμε σ’ αυτήν τη συστηματική δημιουργία τεχνητής έντασης και δεν πρόκειται εμείς να γίνουμε τα θύματά της. Δεν πρόκειται να αποδεχτούμε στημένα επεισόδια -είχαμε και χθες φαινόμενα τέτοια- αλλά εν πάση περιπτώσει δεν πρόκειται και να μείνουμε απαθείς σε μία ακόμα τέτοια επικίνδυνη διολίσθηση.

Οι ειρηνικές κινητοποιήσεις δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων σε όλη την Ελλάδα αγνοήθηκαν και απειλήθηκαν. Έγινε προσπάθεια ακόμα και σ’ αυτές τις κινητοποιήσεις να δημιουργηθούν εντάσεις, αλλά έπεσαν στο κενό. Αυτό που θέλει η Κυβέρνηση να δείχνει ως πρόσωπο είναι τη βία και την καταστολή με πολλή υποκρισία.

Χθες ο Παναγιώτης Λαφαζάνης σας έθιξε ένα πολύ σοβαρό ζήτημα. Σας έθεσε το ερώτημα αναφορικά με την υπόθεση Νίκου Ρωμανού, αν υπακούει στο δόγμα «το κράτος δεν εκβιάζεται». Και εύστοχα σας είπε ότι, αν πραγματικά πιστεύετε σε αυτό, να το πείτε στην τρόικα. Μην το λέτε τόσο ανερυθρίαστα στο Νίκο Ρωμανό.  Αν διακατέχεστε στην υπόθεση Ρωμανού από το «σύνδρομο Ιαβέρη», να ξέρετε τουλάχιστον ότι ο Ιαβέρης ως τραγικό πρόσωπο έφτασε στο όριο της αυτογνωσίας με τη γνωστή κατάληξη. Έπεσε στο Σηκουάνα και υπέβαλε στον εαυτό του την εξαφάνιση για να μείνει στην ιστορία η μετάνοιά του.

Επιτέλους, δεν μπορείτε να είστε τόσο επικίνδυνοι, τόσο ανάλγητοι και τόσο ελαφρόμυαλοι.  Προσπαθήστε να δείτε την ευθύνη της αυτογνωσίας που σας επιβάλλει η κρισιμότητα των στιγμών. Και η αρχαία ελληνική τραγωδία έχει πολλά δείγματα και ο δυτικός πολιτισμός επίσης πάρα πολλά.

Το κράτος δικαίου δεν είναι απλώς το δίκαιο κράτος. Είναι το κράτος που αναγνωρίζει ότι κάθε κράτος -και το πιο δημοκρατικό- έχει μια ενδογενή βία και έναν ενδογενή αυταρχισμό. Το κράτος δικαίου, λοιπόν, αυτοπεριορίζει αυτόν τον ενδογενή αυταρχισμό και εκεί επιδεικνύεται σε κάθε τέτοια περίπτωση, όπως η περίπτωση του Νίκου Ρωμανού, αν όντως και ποιος υπερασπίζεται ο κράτος δικαίου.

Μην ξεχνάμε ότι από τέτοιες αντίστοιχες λογικές, λογικές Ιαβέρη, λογικές του κράτους που δεν εκβιάζεται, οπλίστηκε το χέρι του Κορκονέα, που δολοφόνησε τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο. Μην παριστάνετε τους αφελείς και τους ανέπαφους με την πραγματικότητα της σύγχρονης ελληνικής τραγωδίας.

Από εκεί και πέρα μην παριστάνετε τους μετανοιωμένους για κάποιες προηγούμενες ιστορικές περιόδους που υπηρετήσατε ένα πολιτικό και οικονομικό σύστημα με όλες τις συνέπειες που μας έφερε και στην κρίση. Το ίδιο κάνετε και τώρα. Τότε ήσασταν τα στηρίγματα και οι πολιτικοί εκπρόσωποι μιας φαύλης και άδικης ευμάρειας, τώρα διεκδικείτε να γίνετε και επιμένετε να είστε οι πολιτικοί εκπρόσωποι επίσης μιας φαύλης ακόμα πιο άδικης στέρησης και φτώχειας. Αυτή είναι η διαφορά, η φαυλότητα και η αδικία και τότε υπήρχε και τώρα υπάρχει και αναπαράγεται. Αναπαράγεται κυρίως από τις ανισότητες των φτωχών και των πλουσίων.

Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο εισηγητής μας στην εισηγητική του τοποθέτηση, παρουσίασε πώς αυτά τα δόγματα, που υλοποιείτε στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, οι μνημονιακές πολιτικές, εμπεριέχουν αυτήν την αδικία. Η αδικία γεννά φαυλότητα. Είναι ενδογενείς μηχανισμοί αυτοί. Δεν είναι ο καλός αριστερός και ο κακός δεξιός. Τα υπηρετείτε αυτά και πάνω σε αυτά στηρίζεστε και αναπαράγετε την εξουσία σας, γιατί πρέπει να συναλλαγείτε με τα ιερά τέρατα της κερδοσκοπίας μέσα από την ίδια σας την πολιτική.

Αυτό κάνετε, λοιπόν, και γι’ αυτό οδηγείτε σε φτώχεια εκατομμύρια συμπολίτες μας και την ίδια στιγμή η πενταετία των μνημονιακών πολιτικών έχει αυξήσει τις περιουσίες της μικρής μειοψηφίας των Ελλήνων. Αυξήθηκαν οι κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες.

Πώς θα απολογηθείτε γι’ αυτό και πώς θα το δικαιολογήσετε;

Κυρία Πρόεδρε, σας παρακαλώ πολύ, θα ήθελα λίγο χρόνο ακόμα.

Πρωτογενή πλεονάσματα, λοιπόν, στηριγμένα στο αίμα και στο δάκρυ, γι’ αυτό είναι εικονικά και γι’ αυτό είναι και τραγικά. Αποκαλύφθηκε χθες με το διάλογο που έγινε του κ. Σταϊκούρα, του Ευκλείδη Τσακαλώτου και του Βασίλη Χατζηλάμπρου, ότι το Μεσοπρόθεσμο προβλέπει για το 2018 38% των δαπανών επί του προϋπολογισμού.

Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Καταστροφή! Κοινωνική καταστροφή! Μπορούμε να κάτσουμε κάτω να το συζητήσουμε. Αυτά τα έχετε υπογράψει και τα υπηρετείτε και θα τα επιδεινώσετε ακόμα περισσότερο με τις νέες συμφωνίες που ετοιμάζεστε μόλις μπορέσετε να ξεφύγετε από την πίεση αυτών των ημερών, γιατί ήδη τα έχετε συμφωνήσει.

Βίκτορ Ουγκό, Συνταγματική Συνέλευση 10 Νοεμβρίου του 1848: «Η κρίση ξεπερνιέται όχι κόβοντας τα κονδύλια για την κουλτούρα» -σε αυτήν αναφέρθηκε τότε ο Βίκτορ Ουγκό- «αλλά διπλασιάζοντάς τα».

Αυτός είναι οδηγός επίκαιρος και σήμερα. Αυτή είναι η τεράστια διαφορά και δεν έχει να κάνει με τίποτα με το θλιβερό εκχυδαϊσμό που επιχειρείτε ότι δήθεν ο ΣΥΡΙΖΑ τάζει λαγούς με πετραχήλια σε εκλογικούς πελάτες. Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά πώς ξεπερνιέται η κρίση επ’ ωφελεία της κοινωνίας και σε πραγματική βάση. Δύσκολα και με οδύνες προφανώς, αλλά επ’ ωφελεία της κοινωνίας και όχι των ολίγων. Βίκτορ Ουγκό, 1848.

Επιτέλους ξυπνήστε! Δεν γεννήθηκε τώρα η ιστορία στον τόπο μας και στην Ευρώπη. Είναι κατακτήσεις αυτές και σοφίες και εσείς μιλάτε για μεταμοντέρνες δήθεν αναπτυξιακές προοπτικές.

Και ήρθε ο κ. Βαρβιτσιώτης να μας αμφισβητήσει την πολύ βασική θέση –συνδέεται με όσα είπα προηγούμενα- για το τι σημαίνουν δημόσιες επενδύσεις. Και μας είπε για το θαύμα της COSCO.

Πράγματι, το Λιμάνι του Πειραιά είναι το μεγάλο «φιλέτο». Εμείς ακριβώς αυτό έχουμε στηρίξει με την πολιτική μας, ότι είναι πυλώνας της αναπτυξιακής πορείας της χώρας μας, πύλη εισόδου στην Ευρώπη, σύμβαση αποικιοκρατικού χαρακτήρα με πρόσθετα προνόμια και χαριστικές ρυθμίσεις, που τώρα με το φιλικό διακανονισμό γίνονται ακόμα περισσότερο. Γιατί; Γιατί η COSCO, κρατική κινέζικη εταιρεία, διαβλέπει υψηλή κυκλοφορία –πού νομίζετε κυρίως;- σε μία δημόσια επένδυση του ΟΣΕ, δεκαεπτά χιλιόμετρα σιδηροδρομικής γραμμής, από το Θριάσιο μέχρι το Ικόνιο, που χάρη σε αυτήν την μικρή –και ακόμα και μέσα στην κρίση ικανή να την δώσει το ελληνικό κράτος- δημόσια επένδυση μειώνεται ο χρόνος μεταφοράς εμπορευμάτων από την Ελλάδα στην Ευρώπη κατά οκτώ ημέρες σε σχέση με τη θαλάσσια διαδρομή ή τη σιδηροδρομική και αποκτά η χώρα μας ένα τεράστιο συγκριτικό πλεονέκτημα που θα το επωφεληθεί η COSCO. Αυτό σημαίνει «δημόσιες επενδύσεις».

Πάση θυσία έρχεται ο ΟΛΠ και λέει για την κρουαζιέρα. Τα είπε πάλι ο κ. Βαρβιτσιώτης με την ελαφράδα του, με την υπερφίαλη προσέγγισή του.

Κρουαζιέρα! Οι μεγάλες προβλήτες για τα γιγαντιαία υπερωκεάνια, πάλι «δημόσια επένδυση».

Τα ίδια θα πούμε και για τη φαρμακευτική δαπάνη και για τις ασφαλιστικές εισφορές και για όλα τα άλλα.

Μέσα από αυτήν την ιστορία, οι πρόθυμοι, για να δώσουν άλλοθι στη συνέχιση αυτή της πολιτικής, να αφήσουν τα κόλπα. Ή θα πάρουμε θέση στο ποια πολιτική μπορεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση ή αυτά τα παιχνίδια ότι –δήθεν- η χώρα χρειάζεται συναίνεση, για ποιον και για τι και σε ποια βάση, είναι για αφελείς. Και αφελείς σε αυτή τη χώρα δεν υπάρχουν πια.

Υπάρχει μια ακόμα τεράστια διαφορά: Είστε κόμματα του κράτους. Το έχετε αποδείξει και το διεκδικείτε ακόμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κόμμα της κοινωνίας και αυτό είναι, ακριβώς, πιο πολύ από κάθε τι άλλο που σας τρομάζει.

Σας ευχαριστώ.