16/04/2015

Η ομιλία της κοινοβουλευτικής εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ, Όλγας Γεροβασίλη κατά τη συζήτηση επί της αρχής του σχεδίου νόμου: «Μεταρρυθμίσεις ποινικών διατάξεων, κατάργηση των καταστημάτων κράτησης Γ τύπου και άλλες διατάξεις»

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

τις τελευταίες μέρες εντείνονται οι επικοινωνιακές πιέσεις στην κυβέρνηση, προκειμένου να υποχωρήσει στους δανειστές και να αποδεχθεί υφεσιακά μέτρα.

Οι πιέσεις ασκούνται από το εξωτερικό, κυρίως μέσω εντεταλμένων αρθρογράφων και αντιστοίχως από αυτούς που στην Ελλάδα έχουν αναλάβει το ρόλο του μεταφραστή τους.

Αυτό, μαζί με μια συνταγή δήθεν πανικού, ανομίας, ακυβερνησίας κ.λπ., έρχεται για να αποδομήσει την Κυβέρνηση.

Να το πούμε άλλη μια φορά: η κυβέρνηση ήρθε για να μείνει.

Ήρθε για να μείνει, χωρίς να υπερβεί τις «κόκκινες» γραμμές της, όσο και αν ακούγεται αυτό πρωτότυπο.

Η κυβέρνηση νομοθετεί.

Νομοθετεί για όλα όσα δεσμεύτηκε στον ελληνικό λαό.

Νομοθετεί χωρίς να εκβιάζεται, χωρίς να ετεροκαθορίζεται ούτε από κραυγές ούτε από επεισόδια-καταλήψεις κ.λπ.

Νομοθετεί με στρατηγική και με γρήγορο ρυθμό –απευθύνεται προς τον κ. Βενιζέλο αυτό, που είχε μια απορία.

Έτσι και το παρόν νομοσχέδιο είναι ένα σπουδαίο νομοθέτημα που υλοποιεί τις προεκλογικές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ και τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης.

Ο στόχος του νομοσχεδίου είναι να αντιμετωπιστεί η ασφυκτική, απάνθρωπη κατάσταση στα κατ’ ευφημισμόν ονομαζόμενα σωφρονιστικά καταστήματα κράτησης, στην καθομιλουμένη «κολαστήρια».

Μια κατάσταση που δημιουργήθηκε και εξαιτίας του υπερπληθυσμού, της έλλειψης υποδομών και προσωπικού.

Ταυτόχρονα, το νομοσχέδιο θέτει τις βάσεις για τα επόμενα βήματα της κυβέρνησης, αναφορικά με μια σειρά προβλημάτων που αντιμετωπίζει το σωφρονιστικό και ποινικό μας σύστημα.

Κυρίες και κύριοι βουλευτές,

δυστυχώς, οι συνάδελφοι, κυρίως της Νέας Δημοκρατίας, αντί να συνεισφέρουν στο διάλογο που διεξάγεται στη Βουλή, επέλεξαν για άλλη μια φορά τον εύκολο δρόμο.

Ο εισηγητής της Νέας Δημοκρατίας, ήταν ο καλύτερος διαφημιστής απ’ όλους για όσους δημιουργούν τα μπάχαλα.

Αναλώθηκαν σε άσφαιρες –θα μου επιτρέψετε να πω- επιθέσεις στον αρμόδιο Υπουργό, τον κ. Παρασκευόπουλο και την κυβέρνηση με αφορμή το νομοσχέδιο.

Και τι δεν ακούσαμε αυτές τις μέρες και στην Επιτροπή αλλά και σήμερα εδώ;

Ότι «ο Υπουργός συναλλάσσεται με τρομοκράτες», ότι «η χώρα θα γεμίσει κακοποιούς», ότι «κάνουμε ρουσφέτια στους τρομοκράτες».

Ο κ. Κικίλιας απευθυνόμενος στον Υπουργό, μη σεβόμενος ούτε το πρόσωπο ούτε το θεσμό, είπε ότι θα μείνει στην ιστορία «ως Υπουργός καθ’ υπόδειξιν τρομοκρατών και κουκουλοφόρων».

Σήμερα, αυτά τα ανασκεύασε λίγο, ωστόσο τα έχει πει.

Και ξέρετε γιατί τα είπε;

Για να φτιάξει το πλάνο για το δελτίο ειδήσεων, μιας δήθεν θυελλώδους συνεδρίασης.

Ήμασταν παρόντες. Δεν υπήρξε καμία θύελλα.

Καμία κουβέντα, όμως, για την «ταμπακιέρα», καμία κουβέντα για το νομοσχέδιο.

Ξέρετε, όμως, η τακτική της έντασης δεν είναι ούτε αθώα ούτε τυχαία.

Η Νέα Δημοκρατία, σε συνεργασία με κάποια μέσα μαζικής ενημέρωσης, ακολουθεί την τακτική της έντασης, προκειμένου να πλήξει το κύρος της κυβέρνησης, μένοντας πιστή στη θεωρία της «αριστερής παρένθεσης».

Πρόκειται για μια εκστρατεία τρομοϋστερίας στον άξονα φόβος-ανομία-τρομοκρατία, ντυμένη φυσικά με τη δέουσα ξενοφοβία και όσο χρειάζεται από Grexit.

Ζήσαμε μια πασχαλινή ακροδεξιά συγχορδία που ξεπέρασε τα όρια της προπαγάνδας.

Προπαγάνδα φθηνή.

Είναι πολύ φθηνή προπαγάνδα να δείχνεις πλάνο στην τηλεόραση με δεκαπέντε άτομα που είναι ακάλυπτα τα πρόσωπά τους, στο προαύλιο της Βουλής, και η λεζάντα από κάτω να γράφει: «κουκουλοφόροι εισβάλλουν στη Βουλή».

Δηλαδή, μας λένε ότι αυτό που βλέπουμε δεν είναι αλήθεια.

«Αλήθεια είναι αυτό που σας λέμε εμείς», δηλαδή, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

η ατζέντα του φόβου και της ανασφάλειας ηττήθηκε στις εκλογές της 25^ης Ιανουαρίου.

Σήμερα, με το νομοσχέδιο που καταθέτει η κυβέρνηση αρχίζουν τα βήματα επαναφοράς στην πραγματικότητα και στην κανονικότητα.

Είναι ένα νομοσχέδιο που προσαρμόζει τη νομοθεσία στις συνταγματικές επιταγές, που βασίζεται στις αρχές της ισότητας και της αναλογικότητας, που λαμβάνει υπόψη το σύνολο των διεθνών κειμένων από τα οποία απορρέουν οι υποχρεώσεις της χώρας μας.

Οι συνάδελφοι της Αντιπολίτευσης υποστήριξαν ότι με την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ΄ υποσκάπτεται το αίσθημα ασφάλειας των πολιτών.

Το ΠΑΣΟΚ δεν έχει αποφασίσει ακόμα. Θα μας πει αργότερα αν είναι έτσι ή αλλιώς.

Μα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οι φυλακές τύπου Γ΄ καθόλου δεν έγιναν για να εμπεδωθεί το αίσθημα ασφάλειας στον ελληνικό λαό, διότι έτσι κι αλλιώς δεν ήταν ασφαλείς.

Αντίθετα, ήταν μια ιδεολογική και πολιτική επιλογή της προηγούμενης κυβέρνησης, ένα προαπαιτούμενο που δεν τέθηκε από καμία τρόικα.

Η δημιουργία φυλακών τύπου Γ΄, μεταξύ άλλων πολιτικών πρωτοβουλιών της τότε κυβέρνησης, υπηρέτησε το δόγμα της «μηδενικής ανοχής», ενώ ταυτόχρονα προσπάθησε να κινητοποιήσει συντηρητικά αντανακλαστικά ενός τμήματος της κοινωνίας.

Την ίδια στιγμή, τόσο οι θεωρητικοί του ποινικού δικαίου όσο και οι εφαρμοστές του δικαίου, τείνουν να συμφωνήσουν ότι αυτές οι φυλακές αποτελούν μια φυλακή μέσα στη φυλακή.

Το προηγούμενο νομοθετικό καθεστώς εισήγαγε δυσμενείς και αδικαιολόγητες διακρίσεις.

Το καθεστώς αυστηροποίησης των συνθηκών κράτησης έγινε επιλεκτικά και συχνά με υποκειμενικά κριτήρια που αφορούσαν το πρόσωπο των κρατουμένων.

Οι κρατούμενοι στη φυλακή Δομοκού αντιμετώπισαν μια ποινή, πέραν της ποινής που τους επέβαλε το δικαστήριο.

Μια ποινή χωρίς δικαστήριο, δηλαδή μια δεύτερη τιμωρία με στόχο τον ευτελισμό της ύπαρξης τους.

Λένε όσοι εναντιώνονται στην κατάργηση των φυλακών τύπου Γ΄ ότι θα είμαστε η μόνη χώρα χωρίς φυλακές υψίστης ασφαλείας.

Αυτό εν μέρει αποτελεί γεγονός.

Αυτό το μέτρο, όμως, εφαρμόστηκε το 1990.

Σήμερα, είκοσι πέντε χρόνια μετά, ο τρόπος αυτός κράτησης απομυθοποιήθηκε, με τους διεθνείς οργανισμούς να ζητούν την κατάργησή του, γιατί απεδείχθη ότι αυξάνει τις περιπτώσεις υποτροπής, περιπτώσεις αυτοκτονιών, καταπατά διεθνείς συμβάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Γι’ αυτό, δεν είμαστε η μόνη χώρα που δεν θα έχει τέτοιου τύπου φυλακές, είμαστε η μόνη χώρα που καταργεί το μέτρο που σήμερα καλούνται όλες οι υπόλοιπες να καταργήσουν, όσες έχουν.

Μας κατηγόρησε ο Εισηγητής της Νέας Δημοκρατίας ότι το νομοσχέδιο αυτό είναι ρουσφέτι.

Αυτό το ακούσαμε και από το ΠΑΣΟΚ.

Να σας θυμίσω τι είναι ρουσφέτι;

Δημοσίευμα χθεσινό του Press Project: ρουσφέτια με επιστήμη, ρουσφέτια με μαθηματικό μοντέλο διανομής των θέσεων, κλπ, των ρουσφετιών μεταξύ της Νέας Δημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ τότε.

Χρειάστηκε και μαθηματικός τύπος!

Αυτό θα πει ρουσφέτι και θα έπρεπε να μην αναφέρεστε στη λέξη.

Βεβαίως, το είπε και ο κ. Κικίλιας.

Μάλλον δεν έχει προσέξει ούτε τις θέσεις μας ούτε παρακολουθεί τις τοποθετήσεις μας στη Βουλή.

Εμείς, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, για τα θέματα αυτά έχουμε τοποθετηθεί στο δημόσιο διάλογο ευθέως, με σαφήνεια και καθαρότητα.

Άλλοι μιλούσαν πίσω από κλειστές πόρτες, άλλοι καταγράφονταν από κάμερες.

Κανένα ρουσφέτι, λοιπόν, σε κανέναν, αλλά προσήλωση στις θέσεις και στις αρχές μας.

Αυτές τις θέσεις τις επικρότησαν οι Έλληνες πολίτες και μας έδωσαν την πλειοψηφία στις εκλογές στις 25 Ιανουαρίου.

Μας έδωσαν και μια εντολή μαζί, να μείνουμε προσηλωμένοι στα θεμελιώδη δικαιώματα και στις εγγυήσεις του κράτους Δικαίου.

Από τον πλούτο του νομοσχεδίου, τη συζήτηση κυρίως από πλευράς της Νέας Δημοκρατίας έχει μονοπωλήσει ένα θέμα: ο Σάββας Ξηρός.

Επιχειρείται, κύριοι συνάδελφοι, σε σύμπνοια με μέρος των συστημικών μέσων ενημέρωσης να γίνει η αποδόμηση του νομοσχεδίου, λέγοντάς το «νομοσχέδιο για τον Σάββα Ξηρό».

Στη συζήτηση με τους φορείς που έγινε στη Βουλή, οι 14 από τους 16 φορείς που παρευρέθηκαν για να μιλήσουν γι’ αυτό, ακύρωσαν με τις τοποθετήσεις τους την τρομολαγνική προπαγάνδα.

Αυτό το νομοσχέδιο, λοιπόν, στην πραγματικότητα, μεταξύ άλλων πολλών ρυθμίσεων, προβλέπει διαβαθμισμένη υπό όρους απόλυση ασθενών κρατουμένων.

Δεν μιλάμε για απελευθέρωση, αλλά για αντικατάσταση της απάνθρωπης και εξευτελιστικής κράτησης με όρους περιορισμένης ελευθερίας.

Όταν πρόκειται δε για κρατούμενους με ισόβια κάθειρξη και αναπηρία πάνω από 80%, η αντικατάσταση του εγκλεισμού γίνεται υποχρεωτικά με τον κατ’ οίκον περιορισμό τους.

Είναι αυτό φωτογραφική διάταξη; Φυσικά και όχι.

Οι διατάξεις του νομοσχεδίου προφανώς δεν έχουν ούτε ονοματεπώνυμο, ούτε φωτογραφίζουν.

Επίσης, προφανώς κινούνται σε μια λογική που δεν φωτογραφίζει την εξαίρεσή τους.

Αυτό θα ήταν απαράδεκτο για το νομικό μας σύστημα.

Ο δε Ξηρός σήμερα είναι ανάπηρος με 98% με γνωμάτευση του ΙΚΑ.

Ελπίζω ότι, φυσικά, όλοι μας μπορούμε να αντιληφθούμε τι σημαίνει αναπηρία 98% -σας θυμίζω ότι το 100% είναι ο θάνατος- και πόσο επικίνδυνο μπορεί να είναι αυτό που υπολείπεται ως 2% της υγείας του Σάββα Ξηρού.

Κατά συνέπεια, μια τέτοια τιμωρία υπερβαίνει τα όρια της τιμωρίας και γίνεται σωματική τιμωρία.

Θυμίζω ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καταδίκασε δυο φορές την Ελλάδα για την υπόθεση του Σάββα Ξηρού: και τον Σεπτέμβριο του 2010 και τον Αύγουστο του 2011.

Στον αντίποδα, το ίδιο Δικαστήριο, τον Νοέμβριο του 2012, εξασφάλισε σε κρατούμενο καρκινοπαθή στο τελικό στάδιο το δικαίωμα να πεθάνει ελεύθερος κάνοντας δεκτό το κατ’ επείγον αίτημά του να αρθεί ολικά η κράτησή του.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

η τρομοκρατία στην Ελλάδα είχε πολλά αθώα θύματα.

Έσπειρε πολύ πόνο σε πολλές οικογένειες.

Μέλη των οικογενειών των θυμάτων βρίσκονται και σε αυτή την Αίθουσα -και το σεβόμαστε απολύτως- καταδικάζοντας τις πράξεις τρομοκρατίας και όλα όσα έχουν επιφέρει.

Κατά την ακρόαση φορέων ακούσαμε με ιδιαίτερη προσοχή τα όσα είχε να συνεισφέρει στο δημόσιο διάλογο μέσω του εκπροσώπου της η Οργάνωση Θυμάτων Τρομοκρατίας.

Ο εκπρόσωπος των οικογενειών τόνισε, όταν ρωτήθηκε για το προσωπικό του βίωμα, ότι προσπαθεί πάντα στις δημόσιες τοποθετήσεις του να προβάλει περισσότερο την ιδιότητά του ως Έλληνα πολίτη και όχι ως συγγενή με προσωπική φόρτιση.

Ας το κρατήσουμε αυτό.

Γιατί και εμείς εδώ, με την ιδιότητά μας ως δημόσια πρόσωπα και εκπρόσωποι του ελληνικού λαού, οφείλουμε να τοποθετηθούμε.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

τις προβλέψεις του νομοθετήματος που συζητάμε σήμερα δεν θα τις χαρακτήριζα ριζοσπαστικές.

Είναι, όμως, δραστικές και αντικατοπτρίζουν το μέγεθος της κρίσης που κλήθηκαν να θεραπεύσουν.

Η κρίση στις φυλακές υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια.

Τα στοιχεία μαρτυρούν από μόνα τους την κατάσταση.

Έχουν αναφερθεί και θα αναφερθούν από πολλούς συναδέλφους από όλες τις πλευρές, με κοινές διαπιστώσεις.

Παρ’ όλες τις νομοθετικές πρωτοβουλίες προηγουμένων κυβερνήσεων έλειπε μια αναλογική και συνταγματική προσέγγιση.

Δίνεται τώρα η δυνατότητα να αναπτυχθεί μια πολιτική άλλη, η στρατηγική πνοή για όλο το σύστημα ποινικής καταστολής, ώστε να αντιμετωπίσουμε κατάματα το πρόβλημα και όχι με απλή υποκριτική θλίψη.

Να σταματήσει ο κυνισμός, η εκδίκηση και να γίνει ένα βήμα προς την αξιοπρέπεια.

Γι’ αυτό, κυρίες και κύριοι, σας καλώ να υπερψηφίσετε αυτό το νομοσχέδιο και να συμβάλετε όλοι σ’ αυτή την προσπάθεια.

Σας ευχαριστώ.