Οι εικόνες των πνιγμένων μας στοιχειώνουν αυτές τις μέρες. Σήμερα διάβασα σε ένα σκίτσο τη φράση “κοιμηθείτε ήσυχοι, μην ανησυχείτε, δεν ερχόμαστε, πνιγήκαμε”. Είναι τρομακτικό! Συνειδητοποιούμε τι αντιπροσωπεύουν οι αριθμοί των χιλιάδων πνιγμένων; Σε αυτή την αίθουσα είμαστε σήμερα 100-200 άνθρωποι. Συνειδητοποιούμε τι σημαίνουν 700 νεκροί, παιδιά και μωρά ανάμεσά τους; Η δήμαρχος της Λαμπεντούζα έγραψε “Πόσο ακόμα πρέπει να μεγαλώσει το νεκροταφείο του νησιού μου; Εκείνο που με εξαγριώνει είναι ότι αυτό που συμβαίνει αρχίζει να μοιάζει φυσιολογικό, γίνεται φυσιολογικό”. Η απώλεια όλων αυτών των ζωών δεν έχει να κάνει μόνο με όσους χάθηκαν. Αφορά φυσικά και τις οικογένειές τους, τις κοινότητές τους, τις χώρες τους, αλλά αφορά κι όλους εμάς, μας απανθρωπίζει, καταρρακώνει την Ευρώπη, τις αξίες και τον πολιτισμό της, πράγματα για τα οποία ήμασταν περήφανοι.

Πρέπει να πενθήσουμε, αλλά και να αναλάβουμε τις ευθύνες μας, ως άνθρωποι και ως πολιτικοί. Από τον Απρίλιο του 2014 ως σήμερα, ο αριθμός των ανθρώπων που χάθηκαν στη Μεσόγειο έχει αυξηθεί από τους 96 στους 1.260. Πρέπει να εστιάσουμε αμέσως στη διάσωση και την προστασία της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα, εφαρμόζοντας προγράμματα όπως το ιταλικό Mare Nostrum. Αποτελεί τερατώδες ψέμα ότι το Mare Nostrum έδρασε σαν μαγνήτης της μετανάστευσης. Σύμφωνα με τo πιο πρόσφατo ενημερωτικό δελτίο της Διεθνούς Αμνηστίας, τον Απρίλιο του 2014, όταν το Mare Nostrum έτρεχε ακόμα, προσπάθησαν να περάσουν την κεντρική Μεσόγειο περίπου 20.000 άνθρωποι, ενώ τον Απρίλιο του 2015, με το Mare Nostrum πλέον ανενεργό, ήταν περισσότεροι: περίπου 21.000. Η πραγματικότητα είναι πως οι άνθρωποι ξεκινούν αυτό το πολύ επικίνδυνο ταξίδι εξαιτίας ακραίων παραγόντων που τους διώχνουν από τις χώρες τους, όπως ο πόλεμος, η βία, οι διώξεις ή η φτώχεια. Οι επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης σώζουν ανθρώπινες ζωές. Χιλιάδες ανθρώπινες ζωές. Πρέπει να αλλάξουμε την πολιτική ΕΥΡΩΠΗ – ΦΡΟΥΡΙΟ και τους μηχανισμούς της που προκαλούν αυτούς τους θανάτους και να βοηθήσουμε να δημιουργηθεί ένα μηχανισμός που να αναγνωρίζει ότι η πλειονότητα αυτών που προσπαθούν να μπουν στην Ευρώπη είναι πρόσφυγες και ότι αυτοί οι άνθρωποι χρειάζονται πολιτικές υποδοχής, στέγασης, εξέτασης των αιτημάτων ασύλου και ένταξης.

• Πρέπει να υιοθετήσουμε τις εκκλήσεις του Υπάτου Αρμοστή του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και των βασικότερων διεθνών οργανισμών που τονίζουν την επείγουσα ανάγκη οργάνωσης μιας ισχυρής επιχείρησης Έρευνας και Διάσωσης στη Μεσόγειο.
• Πρέπει να αναπτύξουμε έναν ενδοευρωπαϊκό μηχανισμό αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας ώστε να μην αναλαμβάνουν μόνο λίγες χώρες την κύρια ευθύνη περίθαλψης και φιλοξενίας των προσφύγων.
• Πρέπει να επανεξετάσουμε τον Κανονισμό του Δουβλίνου.

Είναι επείγουσα ανάγκη να προωθήσουμε μια κοινή ευρωπαϊκή πολιτική ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλληλεγγύης και δημοκρατίας, ενάντια στην ξενοφοβία, τον ρατσισμό και τον φασισμό. Εάν αποτύχουμε σε αυτό, θα έχουμε αποτύχει όλοι μαζί. Αν πετύχουμε, θα έχουμε πετύχει όλοι μαζί, όλη η Ευρώπη συνολικά.