Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κύριε Πρόεδρε, δεν μπορώ πριν ξεκινήσω την τοποθέτησή μου -που θεωρώ ότι είναι σημαντική η διαδικασία η οποία ξεκίνησε και το χρέος το οποίο έχουμε έναντι σε όλους και στον ελληνικό λαό είναι βαρύ και πολύ σοβαρό- να μην κάνω μία τοποθέτηση για κάτι το οποίο ακούστηκε για το ασφαλιστικό, ειδικά από τον κ. Λοβέρδο.

Έχοντας δουλέψει χρόνια στον τραπεζικό χώρο σε στελεχιακές θέσεις, θα έλεγα, στο θέμα του ασφαλιστικού, το οποίο πιστεύω θα το δούμε και στην πορεία της διαδικασίας της Επιτροπής μας, μέσα από τις διαδικασίες οι οποίες ακολουθήθηκαν οι κερδισμένες ήταν οι τράπεζες. Κερδισμένες ήταν οι τράπεζες και μέσω των συγχωνεύσεων, αγοροπωλησιών να το πω πιο απλά, εις βάρος των ασφαλιστικών ταμείων των εργαζομένων. Και, βέβαια, επειδή αναφέρθηκε και στο θέμα του νόμου του κ. Γιαννίτση και επειδή εγώ τότε ήμουν μάχιμη στο χώρο των τραπεζών, θυμάμαι πάρα πολύ καλά ότι οι τράπεζες ήταν οι κερδισμένες, ήταν αυτές οι οποίες δεν απέδιδαν αυτά που όφειλαν στα ασφαλιστικά ταμεία και βέβαια ένας λόγος, πέρα από τα γενικότερα που αφορούν το ασφαλιστικό σύστημα, είναι και αυτό, δηλαδή οι υποχρεώσεις των εργοδοτών. Αλλά έχουμε καιρό να τα πούμε και για τους μνημονιακούς νόμους που αφορούν το ασφαλιστικό βέβαια. Και νομίζω ότι και ο κ. Λοβέρδος ήταν μέσα σε αυτήν τη διαδικασία.

Τώρα έρχομαι στο θέμα το οποίο συζητάμε σήμερα. Έρχομαι να τοποθετηθώ στο θέμα που αφορά το μνημόνιο και την Εξεταστική Επιτροπή για τα μνημόνια. Θα ήθελα να πω καταρχάς ότι ο στόχος είναι να δούμε βέβαια τις πολιτικές που μας οδήγησαν σε αυτές τις πολιτικές των μνημονίων, δηλαδή τι έγινε και φτάσαμε σε αυτό σημείο, μπήκαμε στη διαδικασία των μνημονίων και όλα αυτά. Να δούμε, βέβαια, και πιθανά φυσικά πρόσωπα, αν υπάρχουν, σε σχέση με ευθύνες τις οποίες έχουν. Και βέβαια γιατί έφτασε η χώρα μας σε αυτήν την ανθρωπιστική καταστροφή η οποία περιγράφηκε από πολλούς συναδέλφους. Έφτασε βέβαια στο σημείο και η Ευρώπη πλέον να απομακρυνθεί από τις θεμελιώδεις αρχές τις, δηλαδή την αλληλεγγύη, την κοινωνική συνοχή, τη δημοκρατία και σε μία χώρα μικρή, όπως η Ελλάδα, να συμβεί αυτό το μοναδικό: 26% μείωση του ΑΕΠ σε μια πενταετία, σε περίοδο μη πολέμου.

Από την άλλη μεριά, όμως, θα έλεγα ότι στην Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ μία συγκεκριμένη αναπτυξιακή πολιτική, δεν υπήρξε αναπτυξιακός σχεδιασμός βασισμένος στις εγχώριες πλουτοπαραγωγικές πηγές. Είχαμε το εύκολο αναπτυξιακό μοντέλο των επιδοτήσεων, της αποβιομηχάνισης, της απαξίωσης της πρωτογενούς παραγωγής, των εισαγωγών, με ένα δημόσιο τομέα ο οποίος τελικά λειτουργούσε κύρια σε όφελος ιδιωτών με κομματισμό, αναξιοκρατία, αδιαφάνεια και όχι σε όφελος της κοινωνίας.

Αυτό το μοντέλο ανάπτυξης που βασίστηκε στον υπερδανεισμό με πλήρη φοροδιαφυγή εχόντων, με υπερκατανάλωση, χωρίς σχεδιασμό και στρατηγική, αλλά και με ευκαιριακές πολιτικές ευθύνεται και για το σήμερα σημαντικά.

Βέβαια, πέραν των άλλων που αναφέρθηκαν σε σχέση με τις επιπτώσεις των μνημονιακών πολιτικών, δηλαδή την ανθρωπιστική κρίση και όλα αυτά, δεν μπορώ να μην πω και τις σοβαρές επιδράσεις που είχαν οι μνημονιακές πολιτικές στο περιβάλλον και στην ποιότητα ζωής. Μιλάμε για την πλήρη αντιστροφή του ορισμού της βιώσιμης ανάπτυξης και ουσιαστικά για ένα πρότυπο που τελικά θα καταστρέψει περισσότερο πλούτο από ό,τι θα δημιουργήσει, επιχειρώντας να μεταφέρει στις επόμενες γενιές, μέσω της υποβάθμισης του περιβάλλοντος, ένα μέρος από τις επιπτώσεις της κρίσης.

Σε σχέση με την Εξεταστική, τώρα, θα ξεκινήσω με ένα θέμα που αφορά την πρώτη περίοδο, από το 2009 μέχρι τον Μάιο του 2010, για αυτό το κομμάτι. Δεκαπέντε μέρες μετά την ανάληψη της εξουσίας από το ΠΑΣΟΚ, στις 20 Οκτωβρίου, ο κ. Παπακωνσταντίνου σε μια κρίση ειλικρίνειας ανακοινώνει πως το έλλειμμα είναι 12,5% του ΑΕΠ. Να πω εδώ ότι η εκτίμηση της κυβέρνησης Καραμανλή για το πρώτο εξάμηνο ήταν ότι θα είναι γύρω στο 3,7%, ενώ την ίδια περίοδο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ανέφερε ότι θα είναι περίπου 6%. Δύο μέρες μετά από την ανακοίνωση ότι το έλλειμμα ήταν 12,5% του ΑΕΠ τα επιτόκια δανεισμού εκτινάσσονται, τα spreads από 130,4 μονάδες πάνε στο 172,3. Δύο μέρες μετά ο οίκος Fitch υποβαθμίζει την Ελλάδα από την κατηγορία Α σε Α-. Στην Ευρώπη ξεκινά θόρυβος για την αξιοπιστία των «greek statistics» και η Στατιστική Υπηρεσία μετατρέπεται σε ανεξάρτητη αρχή, έχουμε την ΕΛΣΤΑΤ, η οποία δίνει στατιστικά στοιχεία στην ευρωπαϊκή κεντρική υπηρεσία Eurostat. Το επόμενο διάστημα, για έναν περίεργο λόγο, η Ελλάδα, χωρίς να υπάρχει τέτοια ανάγκη, ανακοινώνει άλλες δυο φορές έλλειμμα για να καταλήξει πως είναι 15,8% του ΑΕΠ. Κάθε ανακοίνωση πρόβλεψης ανεβάζει τα spreads και κάνει ακριβότερο τον δανεισμό.

Τι θέλω να πω με αυτά; Το θέμα λοιπόν της διερεύνησης, μιας και είμαστε Εξεταστική Επιτροπή του χρέους και του ρόλου της EΛΣΤΑΤ, είναι το πρώτο θέμα το οποίο πρέπει να δει η Επιτροπή μας. Βέβαια, υπάρχουν και δημοσιογραφικές πηγές εκείνης της εποχής που αναφέρουν ότι μέλη της ΕΛΣΤΑΤ διαφωνούν με το έλλειμμα. Η φόρμα της Eurostat ζητά στην Ελλάδα πράγματα που άλλες χώρες δεν βάζουν, παραδείγματος χάριν η Ολλανδία. Για να φουσκωθεί το έλλειμμα στην Ελλάδα μπαίνουν οι ΔΕΚΟ, μπαίνει φαρμακευτική δαπάνη 2 δισεκατομμύρια και μετά έξοδα νοσοκομείων άλλα 4 δισεκατομμύρια και όλα αυτά για να φουσκωθεί το έλλειμμα. Αυτά είναι με βάση δημοσιογραφικές πληροφορίες. Άρα, απαιτείται αυτή τη στιγμή το κομμάτι αυτό να διερευνηθεί σε βάθος. Γι’ αυτό νομίζω ότι έχει προταθεί κι από άλλους και το λέω κι εγώ να κληθεί ο κ. Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ, ο κ. Κοντοπυράκης και φυσικά κι ο κ. Παπακωνσταντίνου.

Άλλα ζητήματα προς διερεύνηση είναι τα ακόλουθα. Θα ήθελα απλώς να αναφέρω, αν και δεν είναι στην περίοδο που εξετάζουμε, αλλά έχουν μία χρονική συνέχεια -όλα έχουν μία συνέχεια- ακόμα και δήλωση την οποία είχε κάνει ο κ. Σημίτης στις 18 Οκτωβρίου του 2008, συνάδελφοι και συναδέλφισσες. Είχε πει τότε «Αποτελεί κοινό μυστικό στους κύκλους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ότι η Ελλάδα δεν προσαρμόζεται στις επιταγές της ΟΝΕ και ότι οι όποιες νουθεσίες δεν αρκούν. Πιστεύουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση ότι καλό θα ήταν να αναγκαστεί να προσφύγει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για να εξασφαλίσει τον απαραίτητο δανεισμό». Αυτό ελέχθη το 2008.

Επίσης, είναι προς διερεύνηση οι δηλώσεις τις οποίες έκανε ο Στρος-Καν και ο κ. Προβόπουλος για την επίσπευση των εκλογών από τον Γιώργο Παπανδρέου κατά έξι μήνες. Ελέχθη εδώ, το θυμάστε, το «λεφτά υπάρχουν» κ.λπ. Προς διερεύνηση είναι και οι τρεις μήνες δανειακής αδράνειας της κυβέρνησης Παπανδρέου. Είναι προς διερεύνηση εντολή από τον κ. Βενιζέλο να παραιτηθούν τα μέλη της ΕΛΣΤΑΤ πλην του κ. Γεωργίου, τα μέλη δηλαδή που διαφωνούσαν με τη διόγκωση του ελλείμματος. Ένα θέμα είναι αυτό. Επίσης, προς διερεύνηση είναι, παραπέρα, οι δανειακοί όροι που υπογράφθηκαν το 2010, που οδήγησαν στην εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας, η οποία ισχύει μέχρι σήμερα.

Κλείνοντας, όμως, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, ήθελα να καταθέσω εδώ στην Επιτροπή ένα πρακτικό –και να τοποθετηθώ γι’ αυτό-, το οποίο αφορά τη συνεδρίαση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στις 9 Μαΐου 2010, που θα εξέταζε το αίτημα της Ελλάδας για να μπει στο μηχανισμό στήριξης.

Η εφημερίδα «The Wall Street Journal» στις 31 Ιανουαρίου 2014 έγραψε σχετικό άρθρο και επισυνάπτει στα αγγλικά κείμενο –ο καθένας νομίζω ότι μπορεί να βρει τρόπο να το διαβάσει, εγώ θα το δώσω στη Γραμματεία της Επιτροπής μας- όπου επισημαίνεται σχετικά με το εμπιστευτικό απόσπασμα της Συνόδου του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ότι ορισμένα μέλη του προσωπικού του ΔΝΤ, σχεδόν το ένα τρίτο των εκτελεστικών διευθυντών του Διοικητικού Συμβουλίου είχε εγείρει αντιρρήσεις για το σχεδιασμό της διάσωσης. Κάποιοι είπαν ότι η αναδιάρθρωση του χρέους απαιτείτο, για να εξασφαλιστεί η επιτυχία του προγράμματος. Όμως, επειδή οι ΗΠΑ, η Γερμανία, η Γαλλία και άλλες μεγάλες χώρες που χρηματοδοτούν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο φοβόντουσαν ότι η αναδιάρθρωση του χρέους θα χτυπήσει τις τράπεζές τους και θα προκαλούσε εκτεταμένη «μόλυνση», επέβαλαν το σχετικό πρόγραμμα. «Το ελληνικό σχέδιο διάσωσης δεν ήταν πρόγραμμα για την Ελλάδα, αλλά για την ίδια την ζώνη του ευρώ», δήλωσε ένας από τους συμμετέχοντες στη συνεδρίαση του 2010 σε πρόσφατη συνέντευξή του.

Εδώ, επίσης, θα ήθελα να πω ότι αναφέρεται μέσα ο υψηλός κίνδυνος του προγράμματος όσον αφορά τη βιωσιμότητά του, διότι δεν περιελάμβανε μέσα την αναδιάρθρωση του χρέους. Αρκετοί εκπρόσωποι χωρών –από την Αργεντινή, τη Βραζιλία, την Ινδία, τη Ρωσία, την Ελβετία- διαμαρτυρήθηκαν ότι λείπει αυτό το σημείο από το πρόγραμμα, που έπρεπε να συμπεριληφθεί, δηλαδή η αναδιάρθρωση και μετά προσφυγή στο ΔΝΤ.

Από εκεί και πέρα, όμως, θα ήθελα να πω ότι αναφέρεται μέσα στο κείμενο –και θα το δείτε- ότι ο εκπρόσωπος της Αργεντινής είπε ότι επαναλαμβάνονται τα ίδια λάθη που είχαν γίνει και στην κρίση της Αργεντινής και κλείνοντας, ενώ το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο χαρακτηρίζει απαραίτητη την αναδιάρθρωση του χρέους, αναφέρεται σε αυτή τη συνεδρίαση το εξής: «Απεκλείσθη το γεγονός από την ελληνική αρχή».

Αυτά, λοιπόν, θεωρώ ότι είναι ζητήματα σοβαρά και μέσα στο πλαίσιο του πώς πήγαμε στα μνημόνια και στην προσφυγή σε δανεισμό πρέπει όλα αυτά να εξεταστούν. Έχουμε, βέβαια, έξι μήνες μπροστά μας.

Αυτά ήθελα να πω, κύριε Πρόεδρε, και σας δίνω και το σχετικό έγγραφο του ΔΝΤ.

https://www.youtube.com/watch?v=nFatrTZCaxU