Ομιλία Όλγας Γεροβασίλη, Βουλευτή Άρτας & Κοινοβουλευτικής Εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ, στη συζήτηση στην επιτροπή δημόσιας διοίκησης, δημόσιας τάξης και δικαιοσύνης του σχεδίου νόμου «τροποποίηση κώδικα ελληνικής ιθαγενείας και άλλες διατάξεις»

Σε συνέχεια με τον κ. Συρμαλένιο θα ήθελα να συμφωνήσω, ότι ένα από τα μεγαλύτερα ζητήματα είναι το θέμα των καθυστερήσεων και το ότι δεν υπάρχουν δομές, οι οποίες γρήγορα να εξυπηρετούν κόσμο ανά την Ελλάδα. Το συγκεκριμένο θέμα το αντιμετωπίζουμε και στην Ήπειρο.

Σήμερα, λοιπόν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, συζητάμε το νομοσχέδιο για την ιθαγένεια, που δεν είναι μια εκπλήρωση προεκλογικών δεσμεύσεων του ΣΥΡΙΖΑ απλά, αλλά είναι μια ηθική και πολιτική υποχρέωση της Κυβέρνησης της Αριστεράς.

Η απόδοση της ιθαγένειας είναι μια αυτονόητη υποχρέωση της ελληνικής πολιτείας και, δυστυχώς, αυτή η αυτονόητη υποχρέωση μπήκε σε συμπληγάδες και πολιτικών σκοπιμοτήτων και πολιτικής συγκυρίας, χωρίς να λαμβάνεται φυσικά καθόλου υπ' όψιν, ότι θίγονται ζωές ανθρώπων και μάλιστα παιδιών, που είτε γεννήθηκαν εδώ είτε ήρθαν σε μικρή – νηπιακή ηλικία στη χώρα μας.

Παιδιά που σε πολλές περιπτώσεις δεν γνωρίζουν άλλον τόπο σαν πατρίδα παρά μόνο την Ελλάδα, που αισθάνονται δική τους τη γειτονιά, δική τους την πλατεία και δικό τους το σχολείο.

Ξέρετε βέβαια, ότι πολλοί από εμάς, επειδή θεωρούμε αυτονόητη την ιθαγένεια, δεν μπορούμε εύκολα να φανταστούμε ή να σκέφτομαι πόσο διαφορετικά και προβληματικά είναι να ζει ένας άνθρωπος, ένα άτομο χωρίς την ιθαγένεια. Σαφώς ζει εντελώς διαφορετικά από εμάς. Δεν ζει φυσιολογικά. Δεν μπορεί να έχει απλά πράγματα, όπως π.χ. αστυνομική ταυτότητα, τραπεζικό λογαριασμό, να μπει σε ένα αεροπλάνο, δηλαδή, πράγματα που θεωρούνται σε εμάς δεδομένα.

Με αυτόν τον μηχανισμό κάποιες δεκάδες χιλιάδες παιδιά για την ελληνική πολιτεία έχουν παραμείνει αόρατα και, βεβαίως, με συγκεκριμένες ευθύνες γι' αυτό, τις οποίες θα πρέπει να τις δούμε και να κάνουμε και μια μικρή αναδρομή.

Κυρίως, για να δούμε πού οδηγείται μια κοινωνία, σε ποια αδιέξοδα, όταν κυριαρχούν ξενόφοβες αντιλήψεις, αλόγιστος κοντόφθαλμος υπέρ πατριωτισμός, που φυσικά συνοδεύεται με τις απαραίτητες ρατσιστικές κραυγές.

Ο ν. 3838/2010 ήταν ένα νομοθέτημα σε προοδευτική κατεύθυνση, που ο ΣΥΡΙΖΑ τον στήριξε παρόλο που δεν έλυνε και το πρόβλημα συνολικά.

Από την εφαρμογή τώρα αυτού του νόμου μέχρι σήμερα, δηλαδή, μέχρι τη στιγμή της αναστολής του κάτι λιγότερο από δύο χρόνια, αιτήθηκαν την ιθαγένεια, περίπου, 40.000 άτομα και την απέκτησαν 13.500. Αυτό ήταν το φοβερό νούμερο που επικαλέστηκαν τότε.

Αυτό το νούμερο, κατά την άποψη κάποιων, θα αλλοίωνε τη σύνθεση των σχολείων και του στρατού και εν γένει θα αλλοίωνε τη σύνθεση της ελληνικής κοινωνίας.

Ακόμα και αν όλοι όσοι ζήτησαν την ιθαγένεια, δηλαδή, περίπου 40.000 άτομα την είχαν πάρει και πάλι το νούμερο θα ήταν εξαιρετικά μικρό σε σχέση και με τα δεδομένα στην υπόλοιπη Ευρώπη.

Τότε πάγωσε ο νόμος αυτός με προσωπική εντολή του Πρωθυπουργού πριν δημοσιευτεί η ακυρωτική απόφαση του Σ.τ.Ε.. Δύο μήνες, λοιπόν, πριν τη δημοσίευση της απόφασης και ενώ τα χαρτιά εκατοντάδων παιδιών ήταν έτοιμα πάγωσε η όλη διαδικασία αφήνοντας μετέωρα και τα παιδιά και τις οικογένειες.

Θυμάμαι, ότι τότε ο κ. Αθανασίου χαρακτηριστικά είπε «η ιθαγένεια δεν είναι δικαίωμα κανενός, αλλά είναι στην ευχέρεια του κράτους να τη χορηγεί σε ανθρώπους που πληρούν τις απαραίτητες προϋποθέσεις».

Για αυτά τα παιδιά, λοιπόν, που έμειναν ξεκρέμαστα εκείνη τη στιγμή, υπάρχει πρόβλεψη στο παρόν νομοσχέδιο να εξεταστούν κατά προτεραιότητα οι αιτήσεις τους και, μάλιστα, χωρίς να καταβληθεί εκ νέου το παράβολο.

Δυόμισι χρόνια μετά την ακυρωτική απόφαση η Κυβέρνηση και η αρμόδια Υπουργός καταθέτουν ένα νομοσχέδιο που εκπληρώνει μια από τις βασικές προεκλογικές εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ στο τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αποκαθιστώντας ισονομία και ισοπολιτεία και αναγνωρίζοντας ως Έλληνες πολίτες αυτούς και αυτές που αποτελούν χρόνια τώρα οργανικό μέρος της ελληνικής κοινωνίας.

Σύμφωνα με τις διατάξεις του νομοσχεδίου, την ελληνική ιθαγένεια δικαιούται τα παιδιά που γεννιούνται στη χώρα από γονείς, ο ένας εκ τον οποίον ζει νόμιμα στη χώρα πέντε χρόνια, πριν τη γέννηση του παιδιού και το δικαίωμα θεμελιώνεται, όταν το παιδί γράφεται στην Α΄ Δημοτικού και όλες αυτές οι άλλες διατάξεις που αναφέρθηκαν, όταν δεν είναι πέντε χρόνια, τότε θεμελιώνεται το δικαίωμα μια δεκαετία από την έναρξη της νόμιμης διαμονής του.

Προβλέπονται, βέβαια και μεταβατικές διατάξεις, που εξασφαλίζουν την πρόσβαση στην ελληνική ιθαγένεια και σε όσα άτομα πληρούν τις προϋποθέσεις του νόμου και έχουν ενηλικιωθεί στην Ελλάδα.

Δεν θα αναφερθώ στο υπόλοιπο νομοσχέδιο, θα αναφερθούμε και στη συζήτηση κατά άρθρων, γιατί το νομοσχέδιο δεν αφορά μόνο την ιθαγένεια, περιλαμβάνει και σημαντικές τροποποιήσεις του Μεταναστευτικού Κώδικα, στις οποίες αναφέρθηκαν αρκετοί πριν από εμένα, για να μην πλατειάζω.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θέλω να πω και στον κ. Γεωργαντά, ότι το νομοσχέδιο αυτό στέλνει μηνύματα και έχετε δίκιο. Στέλνει μηνύματα, τα οποία για μας είναι εξαιρετικά σημαντικά και αυτή είναι η βασική μας ιδεολογική διαφορά.

Θέλουμε να το στείλουμε το μήνυμα, θεωρώντας ότι είναι στην κατεύθυνση, πρώτον να αναγνωρίσουμε την καινούργια πραγματικότητα που δημιουργείται, να είμαστε ανθρώπινοι, να σεβόμαστε τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα δικαιώματα παιδιών, ειδικά που γεννιούνται σε αυτή τη χώρα. Ξέρετε, γιατί θέλουμε να είναι από παιδιά;

Γιατί στη παιδική ηλικία διαμορφώνεται και η κοινωνική συνείδηση και, βεβαίως, και η εθνική ταυτότητα.

Επομένως, με το νομοσχέδιο αυτό λήγει η ομηρία παιδιών, που έμειναν αόρατα για την πολιτεία.

Η απόδοση πλήρων πολιτικών δικαιωμάτων σε μετανάστες δεύτερης γενιάς, αποτελεί Λυδία λίθο για την ενίσχυση και της κοινωνικής συνοχής και την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα.

Γιατί μια κοινωνία δεν μπορεί να ονομάζεται δημοκρατική, όταν δεν έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις, όλοι όσοι αποτελούν μέρος αυτής της κοινωνίας.

Είμαστε ιδιαίτερα υπερήφανοι γι’ αυτό το νομοσχέδιο, γιατί μέσα σε όσα δύσκολα καθημερινά μας κατακλύζουν και φυσικά αφορούν την κρίσιμη στιγμή, που βρίσκεται η χώρα εν μέσω των σκληρών, τελικών διαπραγματεύσεων, η Κυβέρνηση αυτή νομοθετεί.

Νομοθετεί με γνώμονα και με την ιστορική μνήμη και τον πολιτισμό μας και την παιδεία μας, γιατί μόνο έτσι θα υπάρξει θεμελιωμένη βάση κοινωνικής ύπαρξης, αλλά και ελπίδα για την αυριανή μέρα.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, για αυτή την αυριανή μέρα παλεύουμε όλοι και ο Πρωθυπουργός και η Κυβέρνηση και ο καθένας από εμάς και αυτή η αυριανή μέρα, δεν θέλουμε να έχει αφήσει κανέναν απέξω.