ΣΥΡΙΖΑ Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς


Επικοινωνία / Contact RSS Twitter Facebook YouTube Instagram

15/09/2015

Λουτσιάνα Καστελίνα: Είμαι με τον Τσίπρα στη μάχη για την Ευρώπη

Λουτσιάνα Καστελίνα: Είμαι με τον Τσίπρα στη μάχη για την Ευρώπη



Αυτά που συνέβησαν στην ελληνική κοινωνία και οι πολιτικές αλλαγές που πυροδοτήθηκαν μέχρι τη δημοκρατική αντεπίθεση του ΣΥΡΙΖΑ αποτελούν τρέχοντα γεγονότα...

Βρισκόμαστε μπροστά στο πλήρες μετα-κοινοβουλευτικό και μετα-δημοκρατικό μοντέλο, που ευχόταν η Τριμερής πριν από σαράντα χρόνια, με το τέλος της μετατρεψιμότητας του δολαρίου, που αποτέλεσε το πρώτο σημάδι της επικής κρίσης που ζούμε μέχρι σήμερα. Υπάρχει πολλή δημοκρατία, το σύστημα δεν μπορεί να την υπομείνει, διεκήρυτταν τότε οι εκπρόσωποι της Δύσης, συμβουλεύοντας να μην αφήνουμε τα οικονομικά θέματα στα χέρια των ανίκανων κοινοβουλίων, γιατί ήταν πολύ λεπτά και περίπλοκα.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτέλεσε τον πρόδρομο αυτού του μοντέλου, καλώντας τις εθνικές κυβερνήσεις των κρατών - μελών να ακολουθήσουν ανάλογη πορεία. Αυτή του Ματέο Ρέντζι αποτελεί τον καλύτερο μαθητή.

Ήταν αναπόφευκτο ένα γεγονός που προκάλεσε τόσο σημαντικά κοινωνικά δράματα να άνοιγε μια έντονη συζήτηση στη στρατηγική που έπρεπε να ακολουθηθεί για να καταστεί λιγότερο βαρύς ο εκβιασμός ο οποίος ασκήθηκε στη χώρα και ταυτόχρονα με το ξεκάθαρο εγχείρημα να απελευθερωθεί από μια «επικίνδυνη» κυβέρνηση, όπως αυτή του Τσίπρα, να βγει από το ευρώ και θανάσιμα από την Ευρωπαϊκή Ένωση ή να υπομείνει τον συμβιβασμό και να αναζητήσει να τον διαχειριστεί για να ανακτήσει μια ισορροπία δυνάμεων που θα καθιστούσε εφικτή μια εναλλακτική λύση...

Ομολογώ ότι αντιμετωπίζω μια δυσκολία να μπω στη συζήτηση που υπάρχει στην Ελλάδα, γιατί αντιλαμβάνομαι τις ανησυχίες όποιου σκέφτηκε τα τελευταία χρόνια ότι ο δρόμος θα ήταν πιο εύκολος και αντίθετα βρίσκεται σήμερα απέναντι σε πολύ σκληρές επιλογές. Καταλαβαίνω τον πόνο αυτού που ζει σε πρώτο πρόσωπο τις αντιπαραθέσεις στον ΣΥΡΙΖΑ, του οποίου η ενότητα αποτέλεσε και για εμάς ένα παράδειγμα και μια ελπίδα.

Από τη μια πλευρά και την άλλη είναι όλοι σύντροφοι που εκτιμώ, πάρα πολλούς τους γνωρίζω από καιρό και για τους οποίους νοιώθω μεγάλη στοργή. Αλλά ακριβώς γιατί η υπόθεση δεν είναι μόνο ελληνική μα ευρωπαϊκή, και αφορά και εμάς τους μη Έλληνες, δεν μπορώ να αποφύγω να κάνω μια κριτική, να δώσω μια γνώμη, που λαμβάνει υπόψη της το γεγονός ότι, για να κρίνω, με ανησυχεί το πώς θα αναδιοργανώσουμε τις δυνάμεις ενός μετώπου της Αριστεράς που θα είναι σε θέση να πολεμήσει για μια διαφορετική Ευρωπαϊκή Ένωση.

Λέω Ένωση και όχι μόνο Ευρώπη, γιατί πιστεύω ότι θα αποτελούσε καταστροφή εάν ο καθένας μας αποφάσιζε να φύγει, χάνοντας με αυτό τον τρόπο το κοινό πεδίο του αγώνα, το πλαίσιο μέσα στο οποίο, όσο δύσκολο και να είναι, πρέπει να πολεμήσουμε. Έχοντας στο μυαλό μας κυρίως ότι εάν υπάρχει, την περίοδο της παγκοσμιοποίησης, μια ελπίδα να διατηρήσουμε κάποιο πολιτικό έλεγχο για την τύχη των κοινωνιών μας, θα πρέπει να συνεχίσουμε να επικεντρώνουμε τη δράση μας σε μια μακρο-περιφερειακή διάρθρωση του κόσμου, στο επίπεδο του οποίου δεν μπορούμε να σκεφθούμε ότι μπορεί να οικοδομηθεί μια δημοκρατική τάξη.

Η κάθε χώρα, εάν πάρουμε την Ευρώπη, και ακόμη περισσότερο οι μικρές χώρες, θα καταλήξουν σαν καρυδότσουφλα που επιπλέουν στο έλεος των άγριων νόμων της αγοράς. Η Γερμανία ίσως θα μπορούσε να αντέξει την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά ούτε η Ελλάδα ούτε η Ιταλία, με οποιοδήποτε κόστος. Το κόστος μιας εξόδου θα ήταν πολύ πιο ακριβό.

Δεν πρέπει να χάσουμε την Ευρώπη, γιατί, όπως έγραψε και ο Μπαλιμπάρ, η Ευρώπη οδηγήθηκε στην ιστορία της από τα κοινωνικά κινήματα, από τους σκληρούς ταξικούς αγώνες που πραγματοποιήθηκαν, σε ένα επίπεδο θεσμικής αναγνώρισης των κοινωνικών δικαιωμάτων ως καθολικών δικαιωμάτων που δεν έχει προηγούμενο. Δεν είναι τυχαίο ότι το πράγμα που έχουμε πιο κοινό στην Ευρώπη είναι ειδικά ο συνδικαλισμός μας, που δεν αποτελεί απλό παράγοντα της τιμής της εργατικής δύναμης, αλλά φορέα μιας ηθικής που έχει διεισδύσει στην κοινή λογική. Είναι αλήθεια ότι αυτή η κληρονομιά απειλείται σοβαρά, μα γι' αυτό πρέπει να προσπαθήσουμε να μην αφήσουμε να μας την πάρουν οριστικά.

Για όλους αυτούς τους λόγους είμαι σύμφωνη με τη δύσκολη επιλογή του Τσίπρα. Γιατί η πρόκλησή του με θέτει, ως ιταλική και ευρωπαϊκή Αριστερά, μέσα στη μάχη. Που είναι καλό πράγμα για εμάς τους μη Έλληνες, μα πιστεύω επίσης για τους Έλληνες. Αν και έχω πλήρη συνείδηση ότι όλα αυτά που έχουμε κάνει μέχρι σήμερα είναι πολύ λίγο και αυτό που καταφέραμε να επιβάλουμε στις κυβερνήσεις μας τίποτα.

* Ολόκληρη η εισαγωγή της Λ. Καστελίνα στο ηλεκτρονικό βιβλίο «Ελλάδα - Ευρώπη, είναι εφικτή η αλλαγή; Πέντε χρόνια ανάμεσα στις κρίσεις και τις αλλαγές» θα δημοσιευτεί στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας. Ευχαριστούμε τη Λ. Καστελίνα που παραχώρησε στην «Αυγή» το κείμενο.



Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία πλοήγησης και να αναλύουμε την επισκεψιμότητα της ιστοσελίδας μας. Με την παραμονή σας στην ιστοσελίδα, αποδέχεστε τη χρήση cookies όπως αυτή περιγράφεται στην Πολιτική Cookies ΟΚ