Συνέντευξη του γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ στην εφημερίδα «Αυγή της Κυριακής» και τον Νίκο Παπαδημητρίου

Ποιο είναι το μεγάλο στοίχημα για τον ΣΥΡΙΖΑ και τη νέα Πολιτική Γραμματεία, στην αρχή μιας νέας κυβερνητικής θητείας, αλλά και λίγους μήνες πριν το Συνέδριο;

Έχουμε μια δύσκολη δουλειά μπροστά μας σε δύο παράλληλα επίπεδα. Από τη μία με κάθε τρόπο θα πρέπει να τιμήσουμε την εμπιστοσύνη του κόσμου στο ΣΥΡΙΖΑ για τρίτη φορά μέσα σ' ένα χρόνο και μάλιστα στις συγκεκριμένες συνθήκες. Καλείται το κόμμα μας να είναι ο αυθεντικός εκφραστής των κοινωνικών αναγκών προς την κυβέρνηση. Τα λαϊκά κοινωνικά στρώματα και τη νεολαία, που έχουν μέχρι σήμερα τεθεί στο περιθώριο της κοινωνικής και πολιτικής ζωής λόγω της εξαθλίωσής τους, οφείλουμε να τα εκπροσωπήσουμε φέρνοντας τα στην επιφάνεια της πολιτικής και παραγωγικής διαδικασίας. Με το βλέμμα στραμμένο στην κοινωνία λοιπόν θα πρέπει να προχωρήσουμε στη γρήγορη, αλλά προσεκτική ανασυγκρότηση του κόμματός μας. Μέσα από ανοιχτές, δημοκρατικές, πολιτικές διαδικασίες το κόμμα μας θα πρέπει να συναντηθεί και οργανωτικά με την εκλογική του βάση. Δεν είναι εύκολη δουλειά, αλλά προϋπόθεση για την υλοποίηση του σχεδίου μετασχηματισμού του παραγωγικού και κοινωνικού μοντέλου της ελληνικής κοινωνίας. Κάτι που φιλοδοξούμε να εκφραστεί πανηγυρικά στο συνέδριό μας, το οποίο η καινούρια Πολιτική Γραμματεία αναλαμβάνει να προετοιμάσει και να οργανώσει.

Στην προηγούμενη συνέντευξή σας στην "Αυγή", τον περασμένο Ιούνιο, σημειώνατε ότι το κόμμα δεν θα πρέπει να είναι ούτε προϊσταμένη αρχή, αλλά ούτε και παρατηρητής της κυβέρνησης. Ισχύει η δήλωση;

Μέχρι κεραίας. Μπήκαμε σε μια περίοδο που πρέπει να σφραγιστεί από την αμφίδρομη εμπιστοσύνη κόμματος - κυβέρνησης. Αυτό απαιτεί καθαρές κουβέντες και καθαρές σχέσεις. Δεν είναι στις προθέσεις του κόμματος να παίξει το ρόλο του κομισάριου που θα επιβάλει την γραμμή στην άσκηση της κυβερνητικής πολιτικής. Δεν επιθυμούμε να ασκούμε προληπτικό έλεγχο κομματικής νομιμότητας στις κυβερνητικές πράξεις. Σε καμία περίπτωση όμως δεν θα είμαστε απλοί παρατηρητές της κυβερνητικής λειτουργίας. Η φωνή του κόμματος θα ακούγεται και μάλιστα όπου χρειάζεται δυνατά, για να ακούγεται δυνατά η φωνή της κοινωνίας. Όπως είπε και ο Αλέξης Τσίπρας, το κόμμα θα πρέπει να είναι η άγρυπνη αριστερή συνείδηση της κυβέρνησης. Αυτά τα καθήκοντα θα τα ασκήσουμε στο ακέραιο.

Κόμμα των μελών, και όχι των... καπετανάτων: κάποιοι θα πουν, εύκολα λέγεται, δύσκολα γίνεται. Με ποια μέτρα και πολιτικές θα γίνει εφικτός ο στόχος αυτός;

Έχουμε μπει στην εποχή των μεγάλων απαιτήσεων. Για να πετύχει το πολύ δύσκολο εγχείρημα που αναλάβαμε χρειάζεται η ενεργοποίηση όλων των δυνάμεων με αίσθημα ευθύνης. Θα πρέπει όλοι εμείς, τα στελέχη του κόμματος, να είμαστε πολύ προσεκτικοί σε κάθε πράξη μας, σε κάθε τοποθέτησή μας και δράση μας. Δεν απευθυνόμαστε στο εσωτερικό των γραφείων μας, αλλά έχουμε μπει στο μεγεθυντικό φακό των μελών μας και της κοινωνίας. Ένα κόμμα για να είναι των μελών του, πρέπει πρώτα απ' όλα να σέβεται τα μέλη του και να μην τα αντιμετωπίζει ως εκλογικό μηχανισμό. Θα πρέπει να δοθεί ο χώρος της δημοκρατικής έκφρασης των μελών ώστε κάθε θέση και κάθε άποψη σε όλες τις συνελεύσεις μας να καταγράφεται, να μας προβληματίζει και να μην προσπερνιέται. Θα πρέπει να δημιουργήσουμε εκείνες τις λειτουργίες για τη διαρκή και συστηματική εμπλοκή των μελών μας στην κομματική ζωή. Ταυτόχρονα όμως κάθε μέλος του ΣΥΡΙΖΑ - ειδικά σε αυτή τη συγκυρία – θα πρέπει να έχει συναίσθηση ότι αυτή η ιδιότητα είναι βαριά, έχει ευθύνη, απαιτεί στράτευση και δουλειά, μακριά από προσωπικές σκοπιμότητες.

Και οι τάσεις; Τι συμπεράσματα έχουν βγει από τη λειτουργία του εντός του ΣΥΡΙΖΑ ιδίως τον τελευταίο χρόνο; Τι θα προτείνετε να αλλάξει στον τρόπο δράσης τους;

Η μόνη δημοκρατική δικλείδα είναι το ίδιο μας το καταστατικό. Εκεί περιγράφεται με σαφήνεια η λειτουργία των τάσεων μέσα στο δημοκρατικό και πλουραλιστικό κομματικό οργανισμό μας. Ανοιχτά ιδεολογικά ρεύματα που προφανώς θα έχουν το δικαίωμα της επεξεργασίας, της έκφρασης θέσεων στη διαμόρφωση του πολιτικού πλαισίου. Αυτό είναι τελείως άλλο από τη λειτουργία κόμματος μέσα στο κόμμα, με ξεχωριστές δομές, ξεχωριστή λειτουργία και ελάχιστη κομματική δέσμευση. Όλοι βγάλαμε συμπεράσματα από την προηγούμενη περίοδο. Σε κάθε περίπτωση οι ίδιες οι εξελίξεις δεν δικαίωσαν και όσους είχαν επιλέξει τη συγκεκριμένη πρακτική.

Το κάλεσμα για επιστροφή συντρόφων που απομακρύνθηκαν, ποιους αφορά;

Η περίοδος μέχρι το Συνέδριο θα δώσει τη δυνατότητα σε όλους μας να διαμορφώσουμε τη νέα στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ επί της συγκυρίας αλλά και τα οραματικά στοιχεία εκείνα που θα εμπνέουν την κοινωνία και κυρίως τη νέα γενιά. Αριστερά χωρίς όραμα δεν μπορεί να υπάρξει. Όποιος και όποια αισθάνεται ότι τον αφορά η υπόθεση της διαμόρφωσης του ΣΥΡΙΖΑ ως το μεγάλο δημοκρατικό, αριστερό κόμμα των λαϊκών αναγκών και ταυτόχρονα της λειτουργίας του ως παράδειγμα για την Αριστερά του 21ου αιώνα είναι καλοδεχούμενος, αναγκαίος και χρήσιμος.

Ποια πρέπει να είναι τα βασικά πολιτικά χαρακτηριστικά του ΣΥΡΙΖΑ μετά το συνέδριο;

Ένα κόμμα ανοιχτό στην κοινωνία και τη δυναμική της, δημοκρατικό, παράδειγμα συλλογικού αριστερού ήθους. Πολιτικά και οργανωτικά μάχιμο για τη διαμόρφωση της ηγεμονίας στο μεγάλο και διαρκή αγώνα για τον κοινωνικό μετασχηματισμό, που προσπαθεί να αλλάξει τους συσχετισμούς σε ευρωπαϊκό επίπεδο και να δημιουργήσει ρήγματα στη νεοφιλελεύθερη συναίνεση.

Η συζήτησή μας γίνεται, ωστόσο, μέσα σε μια συγκεκριμένη συγκυρία. Πόσο εύκολο είναι για ένα κόμμα της Αριστεράς να απευθύνεται στους πολίτες εν μέσω του πολυνομοσχεδίου; Τι λέει σε αυτούς;

Την αλήθεια. Είναι και απελευθερωτική και επαναστατική. Ο κόσμος γνωρίζει ποιους ψήφισε, γιατί τους ψήφισε και σε ποια δύσκολη συγκυρία. Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου όλα τα δεδομένα ήταν πάνω στο τραπέζι. Και οι πολίτες εμπιστεύτηκαν το ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζοντας ότι τα πράγματα είναι σκληρά και δύσκολα, γιατί έχουν επίγνωση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η μόνη αξιόπιστη πολιτική δύναμη που θα κάνει τα πάντα μέσα σε αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο της επιτροπείας να προστατεύσει τα λαϊκά στρώματα, να δουλέψει σκληρά, να βρει τους παράλληλους τρόπους για να απαλύνει τις πληγές και κυρίως να ανοίξει τον δρόμο για ένα νέο οικονομικό παραγωγικό μοντέλο που θα αντιστρέφει την πορεία των κοινωνικών αδικιών, των ανισοτήτων και της παραγωγικής καταστροφής. Μια ανάπτυξη όμως που θα έχει κοινωνικό πρόσημο, που θα αναδιανέμει προς όφελος των χαμηλών στρωμάτων τον παραγόμενο πλούτο. Με αυτή την σχέση ειλικρίνειας θα πορευτούμε όλους αυτούς τους κρίσιμους μήνες που έχουμε μπροστά μας.

Ως εκπαιδευτικός πως προσεγγίζετε τις "πληγές" της δημόσιας εκπαίδευσης; Τι προηγείται; Ο διάλογος που έχει εξαγγείλει η κυβέρνηση ή το νομοσχέδιο που έχει προετοιμαστεί κατά το προηγούμενο 7μηνο;

Ως άνθρωπος της εκπαίδευσης στην πράξη θα μπορούσα να μιλάω για ώρες για τις συσσωρευμένες παθογένειες. Σε κάθε περίπτωση χρειάζεται σοβαρός διάλογος, ανοιχτός και δημοκρατικός, μέσα στους φορείς της εκπαίδευσης, αλλά και στην κοινωνία. Το νομοσχέδιο που έχει επεξεργαστεί το προηγούμενο διάστημα μπορεί να αποτελέσει τη βάση αυτού του αναγκαίου διαλόγου. Το βέβαιο είναι ότι αυτή η κυβέρνηση πρέπει και θα αφήσει το αποτύπωμά της σε μια μεγάλη δημοκρατική μεταρρύθμιση με ριζοσπαστικές τομές στη δημόσια εκπαίδευση.