Ομιλία της Βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Β' Αθήνας, Χαράς Καφαντάρη, στη χθεσινή συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής επί του σ/ν «Συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις, ενσωμάτωση στο ελληνικό δίκαιο της Οδηγίας 2012/27/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 25ης Οκτωβρίου 2012, «για την Ενεργειακή Απόδοση, την τροποποίηση των Οδηγιών 2009/125/ΕΚ και 2010/30/ΕΕ και την κατάργηση των Οδηγιών 2004/8/ΕΚ και 2006/32/ΕΚ», όπως τροποποιήθηκε από την Οδηγία 2013/12/ΕΕ του Συμβουλίου της 13ης Μαΐου 2013 «για την προσαρμογή της Οδηγίας 2012/27/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για την Ενεργειακή Απόδοση, λόγω της προσχώρησης της Δημοκρατίας της Κροατίας» και άλλες διατάξεις»..

Μετά τον χειμαρρώδη προλαλήσαντα συνάδελφο, εγώ δεν θα τοποθετηθώ επί γενικού πολιτικού, θα υπενθυμίσω όμως, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, ότι με το ν.4336/2015, τον Αύγουστο δηλαδή, ψηφίστηκε η συμφωνία με τους εταίρους και αυτά τα οποία καλούμαστε σήμερα να ψηφίσουμε μέσα από το πολυνομοσχέδιο που συζητάμε, ουσιαστικά έχουν ψηφιστεί ως προαπαιτούμενα από πολύ μεγάλο μέρος της Αντιπολίτευσης. Γι’ αυτό το λόγο και εγώ θεωρώ ότι η στάση κομματιού της Αντιπολίτευσης, η οποία ακολουθείται κατά το χρονικό διάστημα της συζήτησης του πολυνομοσχεδίου, είναι υποκριτική και δεν τιμά την ψήφο την οποία έδωσαν τον Αύγουστο, όταν με μεγάλη πλειοψηφία ψηφίστηκε ο ν. 4336. Στη δύσκολη φάση στην οποία βρίσκεται η χώρα μας -γιατί όντως βρίσκεται- δεν έχει ανάγκη μόνο από μια ισχυρή και διεκδικητική Κυβέρνηση, πράγμα που έχει φυσικά, η οποία συνεχώς διαπραγματεύεται και το θέμα των «κόκκινων» δανείων είναι μια ένδειξη αυτού που είπα, αλλά έχει εξίσου ανάγκη από μια υπεύθυνη Αντιπολίτευση, κυρίως θα έλεγα υπεύθυνη Αξιωματική Αντιπολίτευση, η οποία, ξεπερνώντας τα εσωτερικά και εσωκομματικά της προβλήματα, πρέπει να προτείνει και να συμβάλλει υπεύθυνα με προτάσεις, ώστε η χώρα μας να σταθεί πάλι στα πόδια της και να οδηγηθεί στη δημιουργική ανηφόρα του μέλλοντος. Πρέπει να πάψει, λοιπόν, να λαϊκίζει και να αφήσει στην άκρη όλες τις ιδεοληπτικές εμμονές της. Έρχομαι τώρα στο νομοσχέδιο. Με το εν λόγω νομοσχέδιο περί ενεργειακής απόδοσης, την ενσωμάτωση της Οδηγίας 27/2012, υλοποιούμε μια υποχρέωση της χώρας μας, ώστε πρώτα απ’ όλα να μην επιβάλλονται πρόστιμα λόγω μη εφαρμογής και ενσωμάτωσης, αλλά το κυριότερο και πολύ σημαντικό είναι ότι επενδύουμε στο μεγάλο κομμάτι που λέγεται «εξοικονόμηση ενέργειας». Μεταξύ των άλλων, λοιπόν, προβλέπεται η ενεργειακή αναβάθμιση με την ενσωμάτωση της Ευρωπαϊκής Οδηγίας και πρόκειται ουσιαστικά για μια υποχρεωτική διαδικασία, μιας και είμαστε μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θα ήθελα εδώ να τονίσω ότι η τακτική που ακολουθήθηκε από τις προηγούμενες κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ κατά κόρον το προηγούμενο διάστημα, ήταν καθυστερήσεις γενικότερα στην ενσωμάτωση ευρωπαϊκών οδηγιών στην ελληνική νομοθεσία, θάβοντας ουσιαστικά τα νομοσχέδια και μη εισάγοντας τα έγκαιρα στη Βουλή και αυτό δεν εξυπηρετούσε καθόλου τη χώρα, παρά μικροκομματικούς πιθανόν σκοπούς. Η προηγούμενη συγκυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ, αυτό το έκανε -θα έλεγα- επάγγελμα, με συνέπεια πολλές φορές επιβολή προστίμων στη χώρα μας. Θα ήθελα εδώ να αναφέρω ότι σύμφωνα με την κλιματική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ως γνωστόν, οι στόχοι για το 2020 είναι 20, 20, 20. Είκοσι για τη μείωση εκπομπών αερίων θερμοκηπίου, 20 για τη διείσδυση των ΑΠΕ, 20 για την εξοικονόμηση ενέργειας. Οι στόχοι αυτοί για το 2030 έχουν γίνει 40%, 27% και 30% αντίστοιχα. Από τους τεθέντες με τις κλιματικές πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης στόχους, η εκπλήρωση του στόχου για τη μείωση εκπομπών αερίων θερμοκηπίου, κατά 20%, μέχρι το 2020, φαίνεται να πλησιάζει, αφού σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή Περιβάλλοντος η ύφεση, η μείωση της κατανάλωσης, η στασιμότητα στη χαλυβουργία, τα δημόσια έργα και την οικοδομή βοήθησαν στο πιάσιμο αυτού του στόχου, με μείωση κατά 19,2% έως το τέλος του 2013. Η διείσδυση, όμως, των ΑΠΕ έχει αρκετό χρόνο να διανύσει –έχουμε μόνο 12% διείσδυση ΑΠΕ- η δε εξοικονόμηση ενέργειας και η αύξηση της ενεργειακής αποδοτικότητας βρίσκεται στο ναδίρ, αφού υπολογίζεται μόνο στο 4% σε επίπεδο των είκοσι οκτώ της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μια αναφορά μόνο: Τέλη Νοέμβρη, αρχές Δεκέμβρη έχουμε στο Παρίσι το μεγάλο γεγονός της Παγκόσμιας Συνδιάσκεψης για την κλιματική αλλαγή όπου θα πρέπει να εκπονηθεί μια νομικά δεσμευτική συνθήκη, καινούργιο πρωτόκολλο που θα αντικαταστήσει το Πρωτόκολλο του Κιότο και πρέπει αυτό το θέμα να το κάνει κυρίαρχο και η Βουλή των Ελλήνων. Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, θα έλεγα, ότι εισάγεται –συγκεκριμένα μιλάω για το πολυνομοσχέδιο- η υποχρέωση της πολιτείας να μετατρέπει σε ενεργειακά κτήρια τουλάχιστον το 3% του συνολικού εμβαδού δημοσίων κτηρίων κατ’ έτος με ωφέλιμη επιφάνεια πάνω από διακόσια πενήντα τετραγωνικά μέτρα. Το θέμα εδώ βέβαια είναι τα κονδύλια και οι δημόσιες επενδύσεις. Η προηγούμενη συγκυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ τα είχε φορτώσει όλα στο ΕΣΠΑ από το οποίο, όμως, δεν απορροφήθηκαν πολλά κονδύλια, ελάχιστα απορροφήθηκαν γι’ αυτό το λόγο. Πώς είναι δυνατόν να προχωρήσει ένα τέτοιο θέμα που ναι μεν θα προσφέρει και εξοικονόμηση χρημάτων, λόγω μείωσης της καταναλωμένης ενέργειας και θα έχει πολλαπλά οφέλη, λόγω της σχετικής αύξησης απασχόλησης και λόγω των δημοσίων έργων; Πώς θα γινόταν αυτό χωρίς δημόσιες επενδύσεις; Σε υποβοήθηση της διάταξης αυτής είχε αναρτηθεί και υπάρχει κατάλογος ογδόντα δύο κτηρίων του δημοσίου. Όλα τα παραπάνω ανήκουν στην Κεντρική Κυβέρνηση. Στην Οδηγία βέβαια δεν είναι καθαρό αν στην υποχρέωση που επιβάλει η Οδηγία περιλαμβάνονται κτήρια, όπως σχολεία, νοσοκομεία, πολλά από τα οποία είναι και πάνω από τα εκατό έτη -αναφέρω ενδεικτικά τον «Ευαγγελισμό» και το «Οφθαλμιατρείο». Η πολιτική της προηγούμενης Κυβέρνησης ήταν σαφής: Όχι επιβολή κανονισμών ή κανονιστικών διατάξεων, ώστε να μην επιβαρυνθούν έστω κατάτι οι ιδιωτικές επιχειρήσεις και οι υποψήφιοι επενδυτές. Με βάση την επιλογή αυτή, το κόστος της ενεργειακής αναβάθμισης και της αύξησης της ενεργειακής απόδοσης σε όλους τους τομείς, κατοικίες και βιομηχανίες, βάρυνε το ελληνικό δημόσιο. Ορθή πολιτική θα ήταν η έκδοση κανονισμών ή στην ελάχιστη περίπτωση ένα μεικτό σύστημα με κανονισμούς και μέτρα επιβολής. Σύμφωνα με το νομοσχέδιο που συζητάμε, συστήνεται σε εταιρίες να αυξήσουν την ενεργειακή τους απόδοση με διάφορα μέτρα, όπως την αξιοποίηση της απορριπτόμενης θερμότητας, αύξηση της απόδοσης θερμικών μηχανών κ.λπ. Και ενώ είναι σχετικά εύκολο να πείσεις εταιρίες του δημοσίου -π.χ. ΔΕΗ, ΕΛΠΕ- να επενδύσουν σε τέτοιες καινοτόμες λύσεις, είναι σχεδόν απίθανο να πείσεις με ευχολόγια ιδιωτικές ενεργοβόρες βιομηχανίες να προβούν στη λήψη τέτοιων μέτρων. Αντίθετα, εξυπακούεται η ανάγκη έκδοσης κανονισμών. Όσον αφορά τον ιδιωτικό τομέα η ορθή πολιτική είναι ο συνδυασμός, όπως είπαμε, καθεστώτος επιβολής και μέτρων πολιτικής. Το σχέδιο νόμου επιβάλλει στους διανομείς ενέργειας και στις επιχειρήσεις λιανικής να εξοικονομούν και ποσό ενέργειας από τους πελάτες τους κάθε χρόνο. Στην ουσία τους παροτρύνει να ασχοληθούν πρακτικά με την εξοικονόμηση για να μειωθεί η απώλεια εσόδων λόγω της εξοικονόμησης. Έτσι θα μπορέσουμε να πετύχουμε στον σοβαρό κλάδο ενεργειακών υπηρεσιών στη χώρα μας. Θα ήθελα να πω ότι η βελτίωση της ενεργειακής απόδοσης συμβάλλει στη διασφάλιση του ενεργειακού εφοδιασμού της χώρας, στη μείωση της ενεργειακής εξάρτησης, στη μείωση του κόστους ενέργειας, στον περιορισμό εισαγωγών ενεργειακών πόρων. Τέλος, επειδή ο χρόνος είναι λίγος, θα έλεγα ότι το προς συζήτηση νομοσχέδιο περιλαμβάνει και μια διάταξη σημαντική για την επέκταση δικαιωμάτων έρευνας και διαχείρισης γεωθερμικού δυναμικού υψηλών θερμοκρασιών. Είναι μια διάταξη πολλά υποσχόμενη, αφού πρέπει επιτέλους να μελετηθούν και να αξιοποιηθούν τα γεωθερμικά πεδία υψηλής ενθαλπίας ή θερμοκρασίας, όπως αναφέρεται στο νομοσχέδιο. Τέτοια αναφέρονται στη σχετική αξιολογική μελέτη του ΙΓΜΕ του 2007 για τη Μήλο και για άλλα νησιά του Αιγαίου, βέβαια, πάντα κάτω από το πρίσμα της περιβαλλοντικής προστασίας τόσο του νησιωτικού όσο και του θαλάσσιου περιβάλλοντος με την παράλληλη εκμετάλλευση και ανάπτυξη άλλων αναπτυξιακών μορφών. Εδώ, θα ήθελα κλείνοντας να σημειώσω ότι η γεωθερμία αποτελεί μια αέναη μορφή Ανανεώσιμης Πηγής Ενέργειας, που είναι μοναδική με τη σημερινή τεχνολογία, η οποία επιτρέπει την ύπαρξη μονάδων βάσης για τη στήριξη των δικτύων. Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.