Από χθες τη νύχτα είμαστε πάλι όλοι Παριζιάνοι. Όχι μόνο για να συμπαρασταθούμε στους συγγενείς, στους φίλους, στους συμπατριώτες των αθώων Γάλλων που δολοφονήθηκαν άγρια από τους τυφλωμένους φανατικούς του Ισλαμικού Κράτους. Αλλά για να κρατήσουμε αναμμένο το φως που καίει εδώ και αιώνες στην Πόλη του Φωτός. Κι αυτό το φως μας θυμίζει ότι η ελευθερία δεν είναι το αντίθετο της ασφάλειας. Ότι ο φόβος δεν πρέπει να νικήσει τη ανθρωπιά, ούτε να θρέψει το μίσος. Οι δεκάδες νεκροί Γάλλοι του Παρισιού, οι χιλιάδες πνιγμένοι πρόσφυγες της Μεσογείου, οι 40 και πλέον νεκροί της προχθεσινής επίθεσης στον Λίβανο είναι θύματα της ίδιας αδιέξοδης πολιτικής που έχει σπείρει τον πόλεμο και το χάος στη Συρία, στη Μέση Ανατολή, στην Αφρική κι έχει οπλίσει τους τζιχαντιστές. Η Ευρώπη έχει την ευκαιρία και την ιστορική υποχρέωση με πραγματική συλλογικότητα να αλλάξει αυτή την κατάσταση. Βοηθώντας να αποκατασταθεί η ειρήνη στις εστίες πολέμου. Επουλώνοντας τις βαθιές πληγές της αποικιοκρατίας που έχουν προκαλέσει οι ηγεσίες της σε πολλές χώρες της Ασίας και της Αφρικής. Αγκαλιάζοντας τους πρόσφυγες, που είναι κι αυτοί θύματα των τζιχαντιστών. Απαντώντας στην επίθεση του τρόμου με περισσότερη ελευθερία, δημοκρατία και ανθρωπιά. Αλλιώς, θα μπει στο στόμα της τρέλας που οδήγησε στους πιο φονικούς παγκόσμιους πολέμους στην ιστορία της ανθρωπότητας.