Τον κίνδυνο να μπει η Ευρώπη σε μια επικίνδυνη ατραπό περιορισμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με πρόσχημα την καταπολέμηση της τρομοκρατίας επεσήμανε η βουλευτής Β΄ Αθηνών του ΣΥΡΙΖΑ και Αντιπρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης Αννέτα Καββαδία κατά την παρέμβασή της στη συζήτηση για την αντιμετώπιση της τρομοκρατικής απειλής στην Ευρώπη, η οποία πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο των εργασιών της Ολομέλειας στο Στρασβούργο.
Αναφερόμενη στα μέτρα έκτακτης ανάγκης που έλαβε η Γαλλία μετά τις επιθέσεις της 13ης Νοεμβρίου, η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ υπογράμμισε ότι η γαλλική παρέκκλιση από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου προκαλεί ανησυχία και προβληματισμό και εγκυμονεί κινδύνους, ιδίως σε ένα περιβάλλον γενικευμένης κρίσης και απαξίωσης των υπερεθνικών ευρωπαϊκών θεσμών. «Ελλοχεύει ο κίνδυνος μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης, εξ ορισμού κάτι αφύσικο και προσωρινό, να εξελιχθεί σε μόνιμη και σχεδόν φυσιολογική κατάσταση, ενσωματωμένη μάλιστα, στη νομοθεσία, η οποία θα περιορίζει δραστικά τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ελευθερίες υπό τη συνεχή απειλή της τρομοκρατίας και υπό το κράτος του φόβου, ιδίως αν λάβουμε υπόψη μας ότι ήδη προωθείται συνταγματική αναθεώρηση για τη δυνατότητα εγκαθίδρυσης «πολιτικού καθεστώτος κρίσης», το οποίο θα επεκτείνει την κατάσταση έκτακτης ανάγκης ακόμα και επ’ αόριστον. Εξίσου υπαρκτός είναι και ο κίνδυνος κατάχρησης των μέτρων έκτακτης ανάγκης για την καταστολή δραστηριοτήτων και για τη δίωξη ατόμων που δεν έχουν την παραμικρή σχέση με την τρομοκρατία.
Για την αποτροπή των παραπάνω κινδύνων απαιτείται εγρήγορση και επιφυλακή από τα κράτη και τους θεσμούς του Συμβουλίου της Ευρώπης, από τον ευρωπαϊκό νομικό κόσμο και από τους ευαισθητοποιημένους πολίτες. Η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου είναι το θεμέλιο του υπερεθνικού συστήματος προστασίας  των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των δημοκρατικών ελευθεριών στην Ευρώπη και, σε συνδυασμό με την πλούσια νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, αποτελεί την πληρέστερη αποτύπωση των βασικών αξιών του κοινού ευρωπαϊκού νομικού πολιτισμού, τις οποίες καλούμαστε να υπερασπιστούμε.
Φυσικά, κάθε κράτος έχει το κυριαρχικό δικαίωμα να εξετάσει, να αποφασίσει και να εφαρμόσει εκείνα τα μέτρα που είναι αναγκαία για την ασφάλεια των πολιτών του. Αυτό που πρέπει να εξετάσουμε είναι πώς η θεμιτή και επιβεβλημένη άμυνα θα είναι συμβατή με τις αξίες του ευρωπαϊκού νομικού πολιτισμού. Και εκεί ακριβώς ο ρόλος του Συμβουλίου της Ευρώπης, του οργανισμού που γεννήθηκε με κύρια αποστολή την προστασία της δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του κράτους δικαίου στην Ευρώπη, είναι καίριας σημασίας. Λέμε και σωστά πως οι τρομοκράτες δεν θα καταφέρουν να αλλοιώσουν τις αξίες και τον τρόπο ζωής μας, όπως επιδιώκουν. Ωστόσο, πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι αυτές οι αξίες μπορεί να απειληθούν από τη δημιουργία μιας κατάστασης, όπου υπό τη μόνιμη απειλή της τρομοκρατίας οι ελευθερίες θα περιορίζονται και ο φόβος θα κυβερνά.
Τελικά, όμως, η μη εξεύρεση μιας ειρηνικής λύσης στο συριακό πόλεμο είναι η κύρια αιτία της διαιώνισης και της διόγκωσης του προβλήματος και η πηγή τόσο της προσφυγικής κρίσης όσο και της έξαρσης της τρομοκρατικής απειλής. Η Συρία είναι πεδίο αντιπαράθεσης των μεγάλων δυνάμεων της εποχής μας, οι οποίες στο μαρτυρικό σώμα αυτής της χώρας παίζουν το πανάρχαιο παιχνίδι της ισχύος δια αντιπροσώπων. Η ειρήνευση της Συρίας, το μείζον ζητούμενο και η πρώτη προτεραιότητα αυτή τη στιγμή, αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε πραγματικά και την τρομοκρατία και την προσφυγική κρίση, δεν μπορεί παρά να είναι το αντικείμενο μιας διπλωματικής συνεννόησης μεταξύ αυτών των μεγάλων δυνάμεων. Σε καθαρά ευρωπαϊκό επίπεδο, το Συμβούλιο της Ευρώπης, στο οποίο συμμετέχουν όλες οι άμεσα εμπλεκόμενες δυνάμεις (Γαλλία και Βρετανία από την πλευρά της Δύσης, Ρωσία και φυσικά Τουρκία) μπορεί να είναι ένα πρώτο πεδίο ζυμώσεων, διαβουλεύσεων και συνθέσεων που θα ενισχύσουν αυτή τη διαδικασία».