Συνέντευξη της  εκπροσώπου τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ (Π. Τσίμας)

• Η εικόνα που δόθηκε χθες είναι ότι μια εποχή τελειώνει, μια εποχή αρχίζει, τελειώνει η εποχή της διαπραγμάτευσης, αρχίζει η εποχή της διακυβέρνησης. Πήρε λίγο καιρό ε….

Πήρε καιρό. Καταλαβαίνετε όμως ότι σε αυτή τη διαδικασία της διαπραγμάτευσης δεν ήμασταν μόνοι μας, είχαμε απέναντί μας διαφορετικά συμφέροντα, αντιτιθέμενα συμφέροντα μεταξύ των θεσμών . Εμείς έπρεπε να υπερασπιστούμε τα συμφέροντα της χώρας με έναν τέτοιο τρόπο ώστε πραγματικά να μπαίνουν οι βάσεις και για την ελάφρυνση του χρέους και για την αναπτυξιακή προοπτική.

Αλλά έχετε δίκιο και έχουν δίκιο και οι ακροατές αν αυτό που περιμένουν από εμάς την επόμενη μέρα του κλεισίματος της αξιολόγησης είναι ακόμα περισσότερη δουλειά και ακόμα μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα, έτσι ώστε οι πολίτες να δουν μέσα στην καθημερινότητά τη βελτίωση της ζωής τους.

• Καταλαβαίνω τη διαπραγμάτευση δεν την κάνει κανείς μόνος του,  έχει απέναντι κι άλλους, απλώς η δικιά μου αίσθηση, προφανώς δεν συμφωνείτε εσείς, είναι ότι η κυβέρνηση ασχολήθηκε υπερβολικά με τη διαπραγμάτευση, τράβηξε υπερβολικά τη διαπραγμάτευση, και πέρυσι και φέτος, με αποτέλεσμα να πώς να πω.. να πληρώσει η χώρα ένα πολύ πιο ακριβό τίμημα απ΄ αυτό που θα μπορούσε να είχε πληρώσει αν την τέλειωνε τη διαπραγμάτευση λίγο νωρίτερα και μπαίναμε στη φάση την επόμενη λίγο νωρίτερα…

Αυτό είναι μια κατηγορία η οποία μας είχε αποδοθεί και στο πρώτο επτάμηνο της διακυβέρνησης….

• Αδίκως;..

Αδίκως, γιατί όλη την πορεία της διαπραγμάτευσης, αν τη δούμε μήνα-μήνα, μέρα με τη μέρα, Eurogroup  με το Eurogroup, αυτό που βλέπαμε είναι αφ΄ ενός να στέκεται το ΔΝΤ απέναντι στους ευρωπαίους, με τον καθένα να προσπαθεί να αποκομίσει τα δικά του οφέλη και να περάσει τα δικά του πράγματα. Πολλές φορές η Ελλάδα βρέθηκε αντιμέτωπη με συγκρουόμενα συμφέροντα των δανειστών. Από την άλλη πλευρά να μην ξεχνάμε και το πώς είχαν γίνει οι «διαπραγματεύσεις» όλα τα προηγούμενα χρόνια. Εξαρτάται και για το τι συμφωνία μιλάμε κάθε φορά. Η ελληνική κυβέρνηση προσπάθησε να τηρήσει τις κόκκινες γραμμές και κατάφερε πράγματα τα οποία οι προηγούμενοι δεν τα είχαν καταφέρει, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον οδικό χάρτη για την ελάφρυνση του χρέους. Τα πράγματα τα οποία κερδήθηκαν…

• Σας ικανοποιεί αυτή η λύση που δόθηκε; Θέλω να πω ότι η λύση αυτή παραπέμπει σε μια μεγαλύτερη συζήτηση που θα γίνει τον Δεκέμβρη του 2016 και μετά θα γίνει το 2018….

Υπάρχουν όμως συμφωνημένα ήδη κάποια βήματα, υπάρχουν συμφωνημένα μέτρα και υπάρχει ένας συμφωνημένος οδικός χάρτης για την ελάφρυνση του χρέους. Εννοείται ότι η διαπραγμάτευση συνεχίζεται και η κάθε πλευρά πάλι θέλει να προσπαθήσει να αποκομίσει τα μεγαλύτερα δυνατά οφέλη, έχουν συμβεί όμως πράγματα που, αν είχαν κερδηθεί τα χρόνια της κρίσης από το 2011 μέχρι το 2015, θα είχαμε εξοικονομήσει έως και 100 δις ευρώ. Αυτό δείχνει το πόσο λάθος έκαναν –δεν ξέρω αν το λάθος είναι η κατάλληλη λέξη- και τι κόστος είχε μια πολιτική η οποία θεωρούσε το χρέος βιώσιμο από την πλευρά των προηγούμενων ελληνικών κυβερνήσεων..

• Εντάξει, ας αφήσουμε τη συζήτηση, γιατί πραγματικά η διαπραγμάτευση ήταν πάντα δύσκολη, και για τους προηγούμενους ήταν δύσκολη, τώρα πια και πολλοί που θεωρούσαν ότι ήταν ευκολότερη, τώρα…

Θυμάστε όμως κι εσείς υπουργούς της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ να λένε ότι «αν δεν υπήρχε το μνημόνιο θα έπρεπε να το εφεύρουμε» ή ότι «δεν θα μας πάρει η τρόικα τη δόξα για τις απολύσεις» κ.ο.κ. Ακολουθήθηκε μια πολιτική η οποία είχε και το περιτύλιγμα του success story  και ότι μέσα από τις οριζόντιες μειώσεις σε μισθούς, σε συντάξεις, σε κόψιμο δαπανών θα έρθει η ανάπτυξη που δεν ήρθε ποτέ..

• Αυτό είναι κοινός τόπος ότι δια της λιτότητας δεν έρχεται η ανάπτυξη, όντως κάποιοι το έλεγαν ανάποδα, δεν εννοώ τους δικούς μας, εννοώ τους έξω, οι οποίοι τώρα πια το καταλαβαίνουν κι αυτοί ή ελπίζω να το καταλαβαίνουν, αλλά θέλω να πω τι νόημα έχει να την κάνουμε αυτή τη συζήτηση για το παρελθόν, το μνημόνιο είναι εδώ μέχρι το 2018, μετά να δούμε τι θα γίνει.. Τώρα σε ότι αφορά αυτή την καινούργια εικόνα.. υπάρχει μια γενική αίσθηση ότι το κρίσιμο από δω και πέρα είναι οι επενδύσεις που μπορούν να φέρουν μια ανάκαμψη της οικονομίας, να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας.. επενδύσεις τέτοιες η εσωτερική αποταμίευση, όπως ξέρετε, δεν μπορεί να δημιουργήσει γιατί δεν υπάρχει εσωτερική αποταμίευση, άρα πρέπει να έρθουν χρήματα απέξω, να έρθουν επενδυτές απέξω. Το ερώτημα είναι ο νέος αναπτυξιακός νόμος και γενικότερα η συμπεριφορά της κυβέρνησης από δω και πέρα θα βοηθήσει σ΄ αυτή την κατεύθυνση;

Κατ΄ αρχήν με την ολοκλήρωση της αξιολόγησης ανοίγουν οι προοπτικές για την ανάπτυξη ακριβώς επειδή κλείνει η αβεβαιότητα στην οποία βρίσκεται η χώρα τα τελευταία χρόνια…

• Ναι, μακάρι να κλείσει…

… Δηλαδή κάποιος ξέρει ότι θα έρθει και θα επενδύσει στην Ελλάδα και ότι η Ελλάδα είναι πλέον μια χώρα στην οποία υπάρχει οικονομική σταθερότητα δεν υπάρχουν κίνδυνοι έτσι ώστε ο επενδυτής να φοβάται ότι θα χάσει τα χρήματα που θα επενδύσει. Το δεύτερο όμως στοιχείο το οποίο πρέπει να έχουμε στο νου μας για την ανάπτυξη είναι και το πώς τα οφέλη απ΄ αυτή την ανάπτυξη θα κατανεμηθούν δίκαια…

• Εγώ συμφωνώ, αλλά ας την κάνουμε πρώτα και μετά την μοιράζουμε…

.. Γιατί ανάπτυξη είχαμε και το 2004 με τους Ολυμπιακούς Αγώνες.. Οπότε το πρώτο στοιχείο είναι σίγουρα η δημιουργία θέσεων εργασίας, η καταπολέμηση της ανεργίας, οι επενδύσεις και η ανάπτυξη. Το δεύτερο στοιχείο, το οποίο πρέπει να είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το πρώτο, αλλιώς θα έχουμε κάνει μια τρύπα στο νερό, είναι και το πώς θα προστατευθούν οι ασθενείς πολίτες αλλά και το πώς θα υπάρξει κοινωνική δικαιοσύνη και αναδιανομή στον πλούτο που θα παραχθεί.

• Σ΄ αυτό συμφωνώ, αλλά πρέπει πρώτα να την αποκτήσουμε πριν σκεφτούμε πώς να την μοιράσουμε.. Και το συγκεκριμένο μου ερώτημα είναι –το παίρνω από το κύριο άρθρο της σημερινής Καθημερινής, στο σχόλιο στην πρώτη σελίδα- θυμίζει ότι ο κ. Τσίπρας είχε δεχθεί πριν λίγο καιρό κάποιους επενδυτές ξένους οι οποίοι ενδιαφέρονταν να επενδύσουν στα ακίνητα στην Ελλάδα, τους έδωσε κάποιες διαβεβαιώσεις, τους προσκάλεσε να έρθουν να επενδύσουν στην Ελλάδα και από τότε μέχρι σήμερα άλλαξε τους κανόνες του παιχνιδιού, δηλαδή άλλαξε τη φορολογία των ακινήτων. Εάν συνεχίσουμε σ΄ αυτό, δηλαδή καλούμε κάποιους ανθρώπους να έρθουν να κάνουν μια δουλειά με τους όρους που εμείς θα τους θέσουμε στην Ελλάδα, αλλά στη διαδρομή αλλάζουμε συνεχώς τους κανόνες του παιχνιδιού, αλλάζουμε τους όρους κάτω από τους οποίους αυτοί θα δραστηριοποιηθούν οικονομικά στη χώρα μας, όπως καταλαβαίνετε αυτό δεν πάει πολύ μακριά…

Και μέσα από τον αναπτυξιακό νόμο αυτό που θέλει και το αρμόδιο υπουργείο να καταδείξει είναι ότι θα υπάρχει σταθερότητα στο οικονομικό περιβάλλον, έτσι ώστε και οι επενδυτές να ξέρουν πραγματικά ότι δεν θα αλλάξουν οι όροι. Αλλά την ίδια στιγμή θα πρέπει να ξέρουμε ότι το κάθε έννομο κράτος βάζει και όρους που έχουν να κάνουν και με την προστασία των εργασιακών σχέσεων σίγουρα, με την προστασία του περιβάλλοντος, έχει να κάνει βέβαια και με το πώς καταμεριστούν τα οφέλη και στις τοπικές κοινωνίες.  Και νομίζω ότι οι επενδυτές, σε αντίθεση με αυτά που υποστήριζαν οι προηγούμενοι από εμάς, ότι δηλαδή μέσα από τη μείωση του κόστους εργασίας και μέσα από συνθήκες εργασιακής γαλέρας θα προσελκυθούν  επενδυτές, πρέπει να πάμε σε ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης και σε ένα νέο παραγωγικό μοντέλο όπου θα εκμεταλλευτούμε τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, ένα νέο επιστημονικό δυναμικό του οποίου τα προσόντα αναγνωρίζονται σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Οπότε θα πρέπει να επενδύσουμε σ΄ αυτό, θα πρέπει να επενδύσουμε  σίγουρα στα πλεονεκτήματα της χώρας και όχι με εργαλεία τα οποία υποβαθμίζουν τους εργαζόμενους της χώρας και υποβαθμίζουν τις ίδιες τις αναπτυξιακές προοπτικές για τη χώρα.

• Τώρα για τα του οίκου σας, εκκρεμεί ένα συνέδριο… Θα γίνει τον Σεπτέμβριο; Έχετε καταλήξει πότε και πώς;…

Θα γίνει στα τέλη Σεπτεμβρίου. Καταρχήν θέλουμε να είναι όσο το δυνατόν πιο ανοιχτές στην κοινωνία οι διαδικασίες του συνεδρίου. Δεν θέλουμε ένα συνέδριο…

• Με στόχο τι;…

Με δύο στόχους. Ο ένας στόχος είναι ακριβώς το κόμμα να ανοιχτεί στην κοινωνία, στις πιο υγιείς δυνάμεις της, στους πολίτες που ψήφισαν και εμπιστεύτηκαν τον ΣΥΡΙΖΑ στις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις. Και το δεύτερο στοιχείο είναι το πώς θα μπορέσει το σύγχρονο ευρωπαϊκό κόμμα της αριστεράς που είναι ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα , να ανταποκριθεί στις προκλήσεις τόσο τις ευρωπαϊκές όσο και τις εθνικές. Είναι πρωτόγνωρο αυτό που ζούμε, δηλαδή μια αριστερή κυβέρνηση να ηγείται σε μια χώρα της Ευρώπης. Οπότε θα πρέπει να δούμε σε τι καινούργια εργαλεία θα μπορέσουμε να βασιστούμε για να είμαστε πιο αποτελεσματικοί..

• Όλα αυτά θα ήταν ευκολότερα εάν γίνονταν σε μια εποχή που θα ήσαστε στην κυβέρνηση και θα μπορούσατε να εφαρμόσετε μια πιο δημοφιλή πολιτική απ΄ αυτήν που ασκείτε τώρα, είστε υποχρεωμένοι να ασκείτε…

Εντάξει, η Αριστερά όμως είναι για τα δύσκολα, δεν είναι μόνο για τα εύκολα. Αλλιώς θα μπορούσαμε να μείνουμε στην αντιπολίτευση και απλώς να καταγγέλλουμε. Αυτή τη στιγμή δοκιμαζόμαστε, κρινόμαστε. Σε άλλα κρινόμαστε θετικά, σε άλλα κρινόμαστε αρνητικά και αυτά τα αρνητικά θέλουμε να βελτιώσουμε. Και σίγουρα δεν είναι μια χαμένη υπόθεση η Αριστερά στην κυβέρνηση.