Μιλώντας σήμερα στον ρ/σ «Αθήνα 9.84» (Β. Πάικο), ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Δημήτρης Παπαδημούλης, επεσήμανε τα εξής:

Υπάρχουν δυσκολίες και δεν το κρύψαμε ποτέ, ωστόσο τα πολύ δύσκολα είναι πίσω μας. Το στοίχημα για την κυβέρνηση Τσίπρα είναι: Επενδύσεις, ανάπτυξη, μείωση της ανεργίας. Για το 2017 και το 2018 οι προβλέψεις παραμένουν θετικές -και μετά το Brexit- για ανάπτυξη της τάξης του 3%. Αυτό που χρειάζεται τώρα είναι δουλειά, ειλικρίνεια στην αναγνώριση των δυσκολιών και αποτέλεσμα, που να φαίνεται στη διοίκηση, την οικονομία και την καθημερινότητα των πολιτών.

Πρέπει να εφαρμόσουμε όσα έχουμε συμφωνήσει χωρίς καθυστερήσεις και να διαμορφώσουμε ένα εθνικό μέτωπο προσπάθειας για να αντιμετωπίσουμε χρόνιες παθογένειες

Για να μειωθεί η φορολογική επιβάρυνση όσων πληρώνουν φόρους, πρέπει να αυξηθεί η φοροεισπρακτική ικανότητα του κράτους. Θα είναι κοινωνική πρόκληση και αποτυχία για την κυβέρνηση, αν σε μια χρονιά που τα ακριβά τουριστικά νησιά βουλιάζουν στον τουρισμό, μειωθούν τα έσοδα από ΦΠΑ. Η πρόοδος που έχει σημειωθεί μέχρι τώρα σε αυτόν τον τομέα είναι μικρή. Χρειάζεται τρομακτική προσπάθεια για τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας της διοίκησης, εκεί όπου έχουμε τις μεγαλύτερες παθογένειες, όπως η φοροδιαφυγή και το λαθρεμπόριο.

Οι πολίτες, βλέποντας πόσο δύσκολο και ασταθές είναι το διεθνές περιβάλλον, καταλαβαίνουν ότι αυτό που μπορεί να κάνει μια κυβέρνηση –ακόμα κι αν έχει τις καλύτερες προθέσεις- είναι να σταματήσει την κατηφόρα και να αρχίσει να επουλώνει τις πληγές. Για να το πετύχουμε αυτό, πρέπει να εφαρμόσουμε όσα έχουμε συμφωνήσει χωρίς καθυστερήσεις και να διαμορφώσουμε ένα εθνικό μέτωπο προσπάθειας για να αντιμετωπίσουμε χρόνιες παθογένειες. Και επίσης, αναφορικά με την ελάφρυνση χρέους και τα πρωτογενή πλεονάσματα μετά το 2018, χρειάζεται να δημιουργηθεί ένα εθνικό μέτωπο με την ευρύτερη δυνατή πολιτική και κοινωνική στήριξη μέσα στην Ελλάδα, ώστε να πετύχουμε κάτι καλύτερο.

Οι αυτοδυναμίες και οι μονοκομματικές κυβερνήσεις χρεοκόπησαν τη χώρα

Νομίζω ότι η καθιέρωση της αναλογικής δεν θα προκαλέσει ακυβερνησία –όπως κραυγάζουν στη ΝΔ-, αλλά θα επιταχύνει την ωρίμανση του ελληνικού πολιτικού συστήματος, ώστε να περάσουμε οριστικά στην εποχή των κυβερνήσεων συνεργασίας. Επίσης, σε όλες τις δημοσκοπήσεις, η πλειοψηφία του ελληνικού λαού θέλει την απλή αναλογική, γιατί έχει αντιληφθεί ότι οι αυτοδυναμίες και οι μονοκομματικές κυβερνήσεις χρεοκόπησαν τη χώρα.

Επιπλέον, δεν νιώθω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι απομονωμένος στο συγκεκριμένο θέμα. Αντιθέτως, οι μόνοι που ζητούν να παραμείνει το σύστημα ως έχει είναι η ΝΔ. Κατά τα άλλα, πιστεύω ότι υπάρχει μια ικανή πλειοψηφία να περάσει την αλλαγή του εκλογικού νόμου στην ελληνική νομοθεσία. Για τους 200 είναι δύσκολο, όχι όμως ανέφικτο.

Η μεγάλη πλειοψηφία των κρατών-μελών της ΕΕ, που ως κοινωνίες τα έχουν καταφέρει πολύ καλύτερα από την Ελλάδα, έχουν εδώ και δεκαετίες απλή αναλογική και πολυκομματικές κυβερνήσεις συνεργασίας

Η επιθετικότητα του Σταύρου Θεοδωράκη εναντίον της απλής αναλογικής επιταχύνει την πτωτική πορεία του κόμματός του και το σπρώχνει στην «αγκαλιά» του Μητσοτάκη. Δυσκολεύομαι να σκεφτώ πώς βουλευτές του Ποταμιού, προερχόμενοι από την Αριστερά, που αγωνίστηκαν δεκαετίες για την απλή αναλογική, όπως ο Σπύρος Λυκούδης, θα καταψηφίσουν μια τέτοια διάταξη στη Βουλή.

Σε ό,τι αφορά στο ΠΑΣΟΚ, η Φώφη Γεννηματά μέχρι χθες έλεγε ότι θα το ψηφίσει. Ωστόσο, μετά από πίεση Βενιζέλου, ο οποίος είναι ό,τι πιο «αντι-ΣΥΡΙΖΑ» υπάρχει μέσα στο ΠΑΣΟΚ, την «σπρώχνει» να πει όχι σε κάτι που πρότεινε ο Βενιζέλος. Πιστεύω λοιπόν ότι η στάση στη Δημοκρατική Συμπαράταξη, υπό την πίεση Βενιζέλου, Λοβέρδου και του ακραίου «αντι-ΣΥΡΙΖΑ» κομματιού, εντείνει τα προβλήματα αναξιοπιστίας αυτού του κόμματος. Και αν δεν πάρουμε 200 ώστε η αναλογική να ισχύσει στις επόμενες εκλογές, οι επόμενες εκλογές που θα γίνουν το 2019 θα έχουν πάλι το δίλημμα «κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ ή με ΝΔ» και όντας τόσο αναξιόπιστα τα κόμματα του κέντρου, θα συνθλιβούν.

Για το δε ΚΚΕ, αν οι προτάσεις για την κατάργηση του μπόνους των 50 ευρώ και ψήφο στα 17 έρθουν ως τροποποιήσεις της ισχύουσας νομοθεσίας και όχι ως νέο νομοσχέδιο, αφήνουν ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο να πουν ναι και δεν βλέπω να έχει κανέναν λόγο να μην το κάνει αυτό η κυβέρνηση.

Τα θέματα του εκλογικού νόμου δεν είναι αυτά που απασχολούν πρωτίστως τους πολίτες. Αλλά έχει ιδιαίτερη αξία να σκεφτούμε μόνο ότι η μεγάλη πλειοψηφία των κρατών-μελών της ΕΕ, που ως κοινωνίες τα έχουν καταφέρει πολύ καλύτερα από την Ελλάδα, έχουν εδώ και δεκαετίες απλή αναλογική και πολυκομματικές κυβερνήσεις συνεργασίας.

Αυτή η Ευρώπη δεν αρέσει και πρέπει να αλλάξει για να γίνει και πάλι ελκυστική στους πολίτες της. Είναι η ώρα των μεγάλων πρωτοβουλιών

Έχει τροφοδοτηθεί μια κινητικότητα και μια έντονη συζήτηση μέσα στην Ευρώπη μετά την αρνητική εξέλιξη του Brexit. Πιστεύω ότι τα πράγματα θα εξελιχθούν με αργούς ρυθμούς, γιατί έτσι δουλεύει η Ευρώπη, και νομίζω ότι τη μεγαλύτερη ζημιά θα την υποστεί η Βρετανία. Η Ελλάδα ίσως –κατά έναν παράδοξο τρόπο- είναι η πιο προστατευμένη από όλη αυτή τη συζήτηση, γιατί έχουμε εξασφαλισμένη χρηματοδότηση μέχρι τον Αύγουστο του 2018. Για την ευρωπαϊκή πολιτική όμως, μέσα σε αυτές τις δυσκολίες, έχει σημασία να έχουμε τις ευρύτερες δυνατές συμμαχίες. Σημειώνω ότι ο Γκάμπριελ κινήθηκε σε άλλη κατεύθυνση από αυτή του Σόιμπλε. Επομένως, για την Ελλάδα το κρίσιμο θέμα είναι να αποτελέσει μέρος μιας ευρύτερης συμμαχίας, η οποία θα δώσει ένα καθαρό μήνυμα. Ότι αν δεν θέλουμε νέο «ξήλωμα», πρέπει η Ευρώπη να αλλάξει γιατί διαφορετικά θα βουλιάξει.

Αυτή η Ευρώπη δεν αρέσει και πρέπει να αλλάξει για να γίνει και πάλι ελκυστική στους πολίτες της. Είναι η ώρα των μεγάλων πρωτοβουλιών. Η Ελλάδα δεν μπορεί να είναι ο πρωταγωνιστής αυτής της προσπάθειας, μπορεί όμως να είναι μέρος μιας ευρύτερης συμμαχίας. Αυτή τη στιγμή τα ερείσματα και οι συμμαχίες μας είναι περισσότερα και ισχυρότερα από ό,τι πριν από έναν χρόνο. Δεν είμαστε ούτε μόνοι, ούτε απομονωμένοι.