Ομιλία του βουλευτή Ιωαννίνων του ΣΥΡΙΖΑ κατά τη συζήτηση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομικών «Κύρωση του Κρατικού Προϋπολογισμού οικονομικού έτους 2017»

Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, κυρίες και κύριοι Υπουργοί, δεν είναι συνηθισμένοι καιροί αυτοί που ζούμε τούτην την περίοδο. Αισθανόμαστε τα γυρίσματα της ιστορίας, ανησυχούμε, αγωνιούμε μήπως ξαναγυρίσουμε στο φάσμα της σκοτεινής Ευρώπης, γιατί τα μηνύματα όσα κι εάν είναι σύνθετα, έχουν φαιά χρώματα. Εθνικισμοί, ρατσισμός, ξενοφοβία, λιτότητα, ανισότητα, πόλεμοι, περιβαλλοντικές καταστροφές είναι δίπλα μας, κοντά μας, σε έναν πλανήτη που μοιάζει τόσο μικρός κι εμείς ελάχιστοι.
Γι’ αυτό και είναι πρωταρχικό μας καθήκον, των δημοκρατικών και προοδευτικών ανθρώπων και ιδιαίτερα της πολύχρωμης Αριστεράς, με όπλο τις αξίες μας, την αλληλεγγύη και τη δικαιοσύνη, τη δημοκρατία και την ελευθερία, να δώσουμε συνεχή κι αποφασιστική μάχη για να μην μπει η ανθρωπότητα σε καταστροφικά σπιράλ. Σ’ αυτόν τον κόσμο, τον μικρό, τον μέγα δεν επιτρέπεται να λησμονούμε ότι πολλές φορές δώσαμε, δίνουμε και θα δίνουμε μάχες ακόμα και απέναντι σε υπέρτερες δυνάμεις με μοναδικά όπλα το δίκαιο και την αποφασιστικότητά μας. Σ’ αυτόν τον δρόμο, σε δύσκολες συνθήκες, με πολλά εμπρός και πίσω, χτίζουμε με κόπο την ελπίδα για μας και τις επόμενες γενιές.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, σ’ αυτό το φόντο συζητάμε τον Προϋπολογισμό του 2017 και ουσιαστικά συζητάμε εφ’ όλης της ύλης για το πού βρισκόμαστε και το πού πάμε, ακόμα περισσότερο στο φόντο των δυσκολιών, της επιτροπείας, της πολύχρονης λιτότητας που έχει τραυματίσει βαριά τη χώρα μας, η οποία έχει ζήσει επτά πολέμους και επτά πτωχεύσεις, χώρια τους εμφυλίους.
Τη στιγμή της δύσκολης Β΄ Αξιολόγησης, αλλά και τη στιγμή της ωρίμανσης κρίσιμων συνθηκών για την έξοδο από την κρίση, εμείς, η Αριστερά οφείλουμε τώρα και πάντα να μην ξεχνάμε την κοινωνική πλειοψηφία, τους ανθρώπους που υποφέρουν από ταξικές και φυλετικές διακρίσεις, όχι επειδή αυτό είναι μοιραίο και φυσικό φαινόμενο, αλλά κάτι που προκύπτει κατά βάση ως αποτέλεσμα του καπιταλισμού.
Αυτή τη στιγμή οφείλουμε να απολογηθούμε καθαρά γι’ αυτά που κάναμε και δεν κάνουμε, γι’ αυτά που προγραμματίζουμε και ονειρευόμαστε, γιατί μπορούμε ακόμα να ονειρευόμαστε.
Απολογούμαστε, λοιπόν, γιατί εξασφαλίσαμε την πρόσβαση στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε πάνω από δυόμισι εκατομμύρια ανασφάλιστους.
Απολογούμαστε γιατί δώσαμε πάνω από 250 εκατομμύρια ευρώ το 2016 στην αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης και εξασφαλίζουμε Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης για πάνω από διακόσιες πενήντα χιλιάδες οικογένειες που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, με ταυτόχρονη πρόσβαση και σε άλλες κοινωνικές παροχές και στις δυνατότητες εισόδου στα προγράμματα απασχόλησης.
Απολογούμαστε γιατί μετά από έξι χρόνια, νέο ανθρώπινο δυναμικό, χιλιάδες άνθρωποι, ιατρικό, νοσηλευτικό κι άλλο προσωπικό, επιχειρεί να στηρίξει ένα σύστημα υγείας που το προλάβαμε πριν την ανήκεστο βλάβη, ενώ ταυτόχρονα σχεδιάζουμε το 2017 τη μεγάλη στροφή στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας.
Απολογούμαστε γιατί ολοκληρώνουμε με δεκάδες εκατομμύρια ευρώ λιγότερα –για την ακρίβεια, 764 εκατομμύρια ευρώ λιγότερα- μετά την επαναδιαπραγμάτευση τους μεγάλους οδικούς άξονες της χώρας και βάζουμε μπροστά, επιτέλους, την υλοποίηση ενός σιδηροδρομικού δικτύου που το αξίζει ο τόπος μας.


Απολογούμαστε γιατί ψηφίσαμε τον νόμο για την ιθαγένεια και δώσαμε ίσα δικαιώματα στη συμβίωση ανθρώπων ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου, αρκούμενοι στην ταυτότητα «άνθρωποι».
Απολογούμαστε γιατί δώσαμε για πρώτη φορά ατομικό αφορολόγητο στους αγρότες, απαλλάσσοντας την πλειοψηφία τους από φορολογικές επιβαρύνσεις και εθνική σύνταξη 384 ευρώ, σώζοντας από τον μηδενισμό μέσα σε λίγα χρόνια την αγροτική σύνταξη.
Απολογούμαστε γιατί κλείσαμε το πρόγραμμα ΕΣΠΑ 2007-2013 με πλήρη σχεδόν απορροφητικότητα, πρωτιά στην Ευρώπη.
Προκηρύσσουμε ως το τέλος του χρόνου τα προγράμματα, σε ποσοστό πάνω από 50%, του 2014-2020, γιατί έχουμε για το 2017 ένα πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων στο ύψος των 5,75 δισεκατομμυρίων ευρώ, το μεγαλύτερο μετά από το 2010. Απορροφούμε για την πρώτη χρονιά το 7%, ενώ τα ποσοστά απορρόφησης, ακόμα και στα χρόνια των «παχέων αγελάδων», έφταναν στα επίπεδα του 1,5%-2%.
Απολογούμαστε γιατί κρατήσαμε τον ΑΔΜΗΕ υπό δημόσιο έλεγχο και τα δίκτυα υπό δημόσιο έλεγχο.
Απολογούμαστε γιατί αυξήσαμε κατά 99% τις ξένες επενδύσεις, σε σύγκριση με τα δύο προηγούμενα χρόνια, καθώς και γιατί έχουμε θετικό πρόσημο 12,6% στις επενδύσεις παγίων κεφαλαιακών αγαθών και 10,2% στις εξαγωγές στο τρίτο τρίμηνο.
Απολογούμαστε γιατί επιχειρήσαμε μια φορολογική και ασφαλιστική μεταρρύθμιση που προσδιορίζει μια πιο προοδευτική και δίκαιη κατανομή των φόρων στα φυσικά πρόσωπα, με στόχο την αναδιανομή, και θέτει κανόνες ισονομίας στο ασφαλιστικό σύστημα με όρους προσαρμογής για τους αγρότες και τους νέους επιστήμονες, έστω και όχι επαρκής, επιχειρώντας ταυτόχρονα μια δομική αλλαγή, με βάση την καθιέρωση της εθνικής σύνταξης που προσαρμόζεται στην πορεία της οικονομίας με ρήτρα ανάπτυξης.
Απολογούμαστε γιατί αυξήσαμε υπερβολικά τους ελέγχους στη λίστα Λαγκάρντ και εισπράξαμε 37 εκατομμύρια ευρώ περίπου, γιατί στείλαμε τη λίστα Μπόργιανς, χωρίς να την ξεχάσουμε σε συρτάρια, αμέσως στις αρμόδιες αρχές.
Ταυτόχρονα, διασφαλίσαμε τον μηχανισμό διασταύρωσης φορολογικών δηλώσεων και κινήσεων λογαριασμών που θα χτυπήσει αποφασιστικά τη φοροδιαφυγή.
Απολογούμαστε γιατί επιχειρήσαμε να βάλουμε σε συνθήκες νομιμότητας το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο -παρά τις παραλείψεις και τα προβλήματα-, σε ακραία σύγκρουση με κατεστημένα συμφέροντα στον χώρο της ενημέρωσης. Συμβάλλαμε αποφασιστικά στη συγκρότηση του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης με πλήρη και νόμιμη σύνθεση που οφείλει σύντομα να επαναφέρει τη δημοκρατική νομιμότητα στη ζούγκλα των καναλιών.
Απολογούμαστε γιατί πήραμε την πρωτοβουλία να συγκροτήσουμε την Επιτροπή για τη διερεύνηση των δανείων κομμάτων και μέσων μαζικής ενημέρωσης και να αποκαλύψουμε πως κάποιοι έπαιρναν δάνεια με αέρα και πως τα κραταιά κόμματα του χθες -Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ- έχουν μπροστά τους πάνω από εκατό χρόνια για να ξεπληρώσουν δάνεια πάνω από 400 εκατομμύρια ευρώ.
Απολογούμαστε γιατί δεν πυροβολήσαμε τους πρόσφυγες, τους κατατρεγμένους των πολέμων και των παγκόσμιων ανταγωνισμών. Ναι, με παραλείψεις και προβλήματα, αλλά τους δεχθήκαμε, κόντρα στα αντανακλαστικά της ξενοφοβίας και του ρατσισμού που κάποιοι τελευταία τα πυροδοτούν, σώζοντας τις αξίες της αλληλεγγύης και της ανθρωπιάς.
Απολογούμαστε γιατί, ακολουθώντας μια πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, φέραμε στη χώρα παγκόσμιους ηγέτες. Επίσης, παρά τις προκλήσεις, ακολουθούμε σταθερά μια πολιτική υπεράσπισης της ειρήνης και της συνεργασίας στην ευρύτερη περιοχή που είναι γεμάτη εντάσεις, υπερασπιζόμενοι τα κυριαρχικά μας δικαιώματα μακριά από εθνικισμούς.
Απολογούμαστε γιατί άνοιξαν τα σχολειά στην ώρα τους, γιατί μπαίνει νέο δυναμικό στα πανεπιστήμια, νέα μέλη ΔΕΠ, γιατί δίνουμε ιδιαίτερο βάρος στην ειδική εκπαίδευση, γιατί δίνουμε χιλιάδες υποτροφίες, γιατί αυξάνουμε σημαντικά τα κονδύλια για την έρευνα, γιατί ιδρύσαμε το Ελληνικό Ίδρυμα Έρευνας και Τεχνολογίας και γιατί διοχετεύουμε πόρους 240 εκατομμυρίων ευρώ για τους νέους επιστήμονες.
Όμως, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, θέλουμε να απολογηθούμε και γιατί δίνουμε στο 60% των συνταξιούχων, περίπου, που έχουν σύνταξη κάτω από 850 ευρώ, αυτό που μπορούμε και έχουμε απόλυτη υποχρέωση να κάνουμε, δηλαδή ένα πρόσθετο ποσό από 300 ευρώ έως 830 ευρώ.
Ακόμη θέλουμε να απολογηθούμε και γιατί αναστέλλουμε στα νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου που έχουν χτυπηθεί από την προσφυγική κρίση την αύξηση του ΦΠΑ. Για όλα τα παραπάνω και πολλά για άλλα απολογούμαστε και αναλαμβάνουμε την ευθύνη.
Ταυτόχρονα, αναλαμβάνουμε την ευθύνη και για πολλά που δεν αναφέραμε, πολλά που δεν μπορέσαμε αποτελεσματικά να διεκδικήσουμε και κυρίως για όσα ο απλός κόσμος αισθάνεται ότι υφίσταται άδικα, για όσα ο απλός κόσμος μας καταλογίζει. Και μην έχουμε αμφιβολία, είναι πολλά αυτά, είναι σημαντικά, είναι κατά βάση στα πλαίσια του επώδυνου συμβιβασμού του καλοκαιριού του 2015. Όμως, είναι και πολλά άλλα που είναι –και το τονίζω αυτό- αποκλειστικά δικιά μας ευθύνη.
Αφήνω στην άκρη τα τραύματα των δυνάμεων της Αντιπολίτευσης που καθηλωμένα στην εμπειρία του τέλους του 2014 και της αρχής του 2015, όπου δήθεν η χώρα απογειωνόταν, βρέθηκαν ξαφνικά οι «ξυπόλυτοι» στην εξουσία, «τα παιδιά που τους έλεγαν αλήτες».
Και παρά τις προσπάθειες να πέσουμε -η «παρένθεση» που έλεγαν αυτοί- εμείς επιμένουμε, όχι για τις καρέκλες, αλλά για να αφήσουμε αποτύπωμα με ιστορικό βάρος, αποτύπωμα αξιοπρέπειας, δικαιοσύνης, αποτύπωμα Αριστεράς. Ε, αυτό δεν μπορούν να το χωνέψουν ούτε οι ντόπιοι ούτε οι ξένοι. Και αυτό το ξέρουμε καλά.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, ένα πράγμα –και να το θυμόμαστε- δεν πρόκειται να μας συγχωρέσουν οι απλοί άνθρωποι, αλλά ούτε και η ιστορία, αλλά και δεν πρόκειται να συγχωρέσουμε ποτέ εμείς στους εαυτούς μας. Αυτό που δεν πρόκειται να μας συγχωρέσουν είναι αν μπούμε στο κάδρο του συστήματος, αν παίξουμε παιχνίδια συναλλαγών, αν περάσουμε το κατώφλι. Και καταλαβαίνουμε ποιο κατώφλι. Και είμαστε αποφασισμένοι να μην το επιτρέψουμε αν και όποτε συμβεί αυτό, γιατί τότε θα είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι. Να έχουμε τα μάτια μας δεκατέσσερα!
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, χθες ο Υπουργός Οικονομικών έκανε μια ειλικρινή ενημέρωση στη Βουλή των Ελλήνων σχετικά με τη διαπραγμάτευση και ζήτησε να πάρουν όλες οι δυνάμεις θέση ανοιχτά και καθαρά στη δημόσια σφαίρα.
Υποστηρίζουν τις προσπάθειες για την επαναφορά του κοινοτικού κεκτημένου στην επαναφορά των εργασιακών δικαιωμάτων, στην επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων με επεκτασιμότητα και επιλογή της ευνοϊκότερης ρύθμισης για τους εργαζομένους; Ναι ή όχι; Υποστηρίζουν τις προσπάθειες να μπει τέλος στη λιτότητα και ειδικότερα την πρόταση της ελληνικής Κυβέρνησης για τα πρωτογενή πλεονάσματα μετά το 2018, που προβλέπει το 1% από το 3,5% να πάει στην ανάπτυξη και την ενίσχυση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων; Ναι ή όχι;
Και τέλος, διαβάζω τη σελίδα 55 από τον Προϋπολογισμό που εγκρίθηκε και από το Eurogroup: «Λόγω της υπέρβασης του στόχου, θα εξεταστεί άμεσα η δυνατότητα εφάπαξ διάθεσης μέρους της υπέρβασης σε δράσεις για την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής και προστασίας». Και ρωτάω το εξής: Θα υπερασπιστούμε μέσα σε αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο το ελάχιστο, όποια εξήγηση και ερμηνεία και αν δίνει κανείς; Θα υπερασπιστούμε δηλαδή το δικαίωμά μας, το δικαίωμα της όποιας ελληνικής κυβέρνησης να κατανέμει την υπέρβαση των στόχων, δηλαδή τα χρήματα που περισσεύουν στην ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής, όπως κι αν την αντιλαμβάνονται οι διάφορες πολιτικές δυνάμεις; Ναι ή όχι;
Και κλείνω, κύριε Πρόεδρε. «Είμαστε πολίτες.», λέει ο Χάουαρντ Ζιν, Αμερικάνος ιστορικός και ακτιβιστής, ο οποίος δεν ζει τώρα «Δεν πρέπει να βλέπουμε τον κόσμο με τα μάτια των πολιτικών και να λέμε πρέπει να συμβιβαστούμε, πρέπει να το κάνουμε αυτό για πολιτικούς λόγους». Όχι, πρέπει να λέμε θαρρετά την άποψή μας. Εμείς είμαστε εδώ, είμαστε αποφασισμένοι και επιμένουμε!
Σας ευχαριστώ πολύ.