Σημεία της συνέντευξης της εκπροσώπου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ στο ραδιόφωνο του ΑLPHA  (Γιάννα Παπαδάκου)

Για το πόθεν έσχες του κ. Μητσοτάκη

Νομίζω ότι έχουν προκύψει πολλά ερωτήματα τα οποία αυξάνονται, τόσο σε νομικό όσο και σε πολιτικό και ηθικό επίπεδο. Δηλαδή, από τη μία πλευρά ο κ. Μητσοτάκης,  από το 2004  μέχρι το 2015, όφειλε να συμπεριλαμβάνει τα περιουσιακά στοιχεία και της συζύγου του. Ανεξαρτήτως των ετών που τελούσαν σε διάσταση, το βέβαιο είναι ότι τουλάχιστον το 2016, από τη στιγμή δηλαδή που ανέλαβε τα καθήκοντά του ως αρχηγός πολιτικού κόμματος, εντός 90 ημερών ο κ. Μητσοτάκης είχε αυτοτελή νομική υποχρέωση να καταθέσει πόθεν έσχες, που θα συμπεριελάμβανε και τα περιουσιακά στοιχεία της συζύγου του. Αυτό ήταν το χθεσινό στοιχείο που βγήκε στην επιφάνεια ύστερα από την ανακοίνωση του Γραφείου του Πρωθυπουργού,  και για το οποίο δεν πήραμε καμία απολύτως απάντηση.

Η ΝΔ κάνει τα πάντα τις τελευταίες μέρες για να ρίξει λάσπη για το ταξίδι του πρωθυπουργού στο Παρίσι, έχει επιτεθεί στη δημόσια τηλεόραση λέγοντας τι πρέπει να προβάλει και τι όχι, απειλώντας με εμπάργκο και άλλες τέτοιες αστειότητες. Έχει κάνει τα πάντα, εκτός από το προφανές. Δηλαδή να δημοσιοποιηθεί το πόθεν έσχες του κ. Μητσοτάκη, συμπεριλαμβάνοντας τα περιουσιακά στοιχεία της συζύγου του. Τι πιο αυτονόητο και τι πιο προφανές από κάποιον μάλιστα που δεν είναι ένα απλό πολιτικό πρόσωπο, δεν είναι ένας απλός βουλευτής. Είναι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ο οποίος διεκδικεί την πρωθυπουργία της χώρας.

Για το ταξίδι στο Παρίσι

Νομίζω ότι δόθηκαν απαντήσεις. Προσπάθησαν μέσα και από αστείες ανακοινώσεις της Ν.Δ. αλλά και αστειότητες προεξάρχοντος του κ. Γεωργιάδη να χρησιμοποιήσουν ως αντιπερισπασμό αυτό το ταξίδι. Στην αρχή έλεγαν ότι δεν υπήρχαν συναντήσεις κι ότι είχαν πάει για διακοπές, μετά ήθελαν αποδείξεις για τις συναντήσεις. Όταν  ζητήθηκαν οι απαντήσεις, αυτές δόθηκαν. Και υπήρξαν και δημοσιεύματα του γαλλικού Τύπου και δηλώσεις και από την πλευρά της L’ Oreal και από την πλευρά της Ρότσιλντ, όπου έγινε σαφές και για τις συναντήσεις και για το περιεχόμενο αυτών.

Για τη διαπραγμάτευση και τη στάση του ΔΝΤ

Ο διχασμός στους κόλπους του ΔΝΤ, που εκφράστηκε με τον πλέον εύγλωττο τρόπο μετά τη συνεδρίασή του, δείχνει με τον πιο σαφή τρόπο ότι η καθυστέρηση στην αξιολόγηση δεν οφείλεται σε καμία περίπτωση σε καθυστερήσεις και σε ολιγωρίες της ελληνικής κυβέρνησης, όπως μας κατηγορούν συγκεκριμένοι κύκλοι εντός της χώρας, συμπεριλαμβανομένης της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά οφείλεται σε βαθιές αντιθέσεις που υπάρχουν στο τρίγωνο Βρυξελλών, Βερολίνου  και Ουάσιγκτον. 

Κανέναν δεν συμφέρει να εμπλακεί το ελληνικό πρόγραμμα σε προεκλογικές συζητήσεις.  Συμφέρει όλες τις πλευρές  να υπάρχει μια κατάληξή η οποία θα δίνει ένα σήμα σταθερότητας και προοπτικής για όλη την Ευρώπη. Γιατί είναι μια περίοδος που η Ευρώπη αντιμετωπίζει πολλαπλές αβεβαιότητες και δεν θέλει να προστεθεί άλλη μια εστία αβεβαιότητας στις υπάρχουσες.

Σίγουρα, δεν μπορούμε να αποδεχτούμε τις παράλογες απαιτήσεις του ΔΝΤ, το οποίο έχει μείνει στις ίδιες λάθος προβλέψεις και στις ίδιες λάθος εκτιμήσεις που έκανε το προηγούμενο διάστημα, αγνοώντας πλήρως τη σημαντική υπεραπόδοση στους στόχους που πέτυχε η ελληνική κυβέρνηση, εξ ου και η  έντονη αντίδραση του Ντάισελμπλουμ, ως προς αυτό το σημείο.