“Από τη στιγμή που το μεταναστευτικό ζήτημα δεν αποτελεί πλέον κύρια είδηση της επικαιρότητας, η Ευρώπη δεν ενδιαφέρεται”, δηλώνει μεταξύ των άλλων, ο Στέλιος Κούλογλου, σε συνέντευξή του στην γαλλική Humanité TV.
 
"Η Ελλάδα πληρώνει. Το φτωχό κι αποδυναμωμένο από τη λιτότητα και το χρέος ελληνικό κράτος πληρώνει για τη φιλοξενία των προσφύγων. Αυτό όμως δε μπορεί να διαρκέσει για πολύ. Η ακροδεξιά και οι νεοναζί επωφελούνται αυτής της κατάστασης. Στα ελληνικά νησιά γενικά, οι άνθρωποι ακόμη υποδέχονται θετικά τους μετανάστες, αλλά για παράδειγμα σε ένα από αυτά, στη Λέρο, σημειώθηκαν πρόσφατα από «αγνώστους» επιθέσεις εναντίον μεταναστών. Ποιοι είναι οι «άγνωστοι»; Οι νεοναζί και οι ακροδεξιοί. Πρέπει λοιπόν η Ελλάδα να λάβει βοήθεια. Πρέπει οι προσπάθειες που κάνει για να προσφέρει φιλοξενία σύμφωνα με τις ανθρωπιστικές προδιαγραφές και με σεβασμό απέναντι στους μετανάστες, να τύχουν υποστήριξης”. 
 
Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρθηκε αναλυτικά στις διαπραγματεύσεις της ελληνικής κυβέρνησης με τους δανειστές, εν όψει του κλεισίματος της αξιολόγησης. 
 
"Το καλοκαίρι του 2015, σε συνέχεια της διαπραγμάτευσης που πραγματοποιήθηκε, υπογράφηκε μια συμφωνία, ένα νέο μνημόνιο. Ό, τι συμφωνήθηκε στο πλαίσιο του μνημονίου αυτού, τηρήθηκε στο ακέραιο από την ελληνική κυβέρνηση. Ζήτησαν όμως νέα μέτρα, που θα χρειαστεί να εφαρμόσει μια επόμενη κυβέρνηση ακόμη κι αν εκλεγεί βάσει ενός άλλου προγράμματος, όπως μείωση συντάξεων και νέους φόρους ακόμη και για τους φτωχότερους. Μέτρα δηλαδή που θα έχουν ως αποτέλεσμα περαιτέρω οικονομική  ύφεση. Η κυβέρνηση διαπραγματεύτηκε πολύ για μήνες και μήνες κι αυτό που πέτυχε να κερδίσει είναι να μπορέσει να εφαρμόσει κάποια αντίμετρα  Δηλαδή, αν τα κυρίως μέτρα εφαρμοστούν σωστά και υπάρξουν και πρωτογενή πλεονάσματα, θα είμαστε σε θέση να υιοθετήσουμε και κάποια άλλα για την κοινωνική προστασία των οικονομικά πιο ευαίσθητων. Αυτό όμως υπό τον όρο ότι η οικονομία θα πάει καλά”. 
 
“Το 93% των δόσεων επιστρέφει στους δανειστές”, πρόσθεσε ο Στ. Κούλογλου, μιλώντας για τη δόση του δανείου που θα απελευθερωθεί με το κλείσιμο της αξιολόγησης. “Με άλλα λόγια τα χρήματα βγαίνουν από τη μία τσέπη και μπαίνουν στην άλλη. Πρακτικά, δε φτάνουν ποτέ στην Ελλάδα, είναι προορισμένα για τους δανειστές. Είναι τρομερό κι επιπλέον, η λιτότητα που επιβάλλεται δημιουργεί περισσότερη ύφεση κι αυτή με τη σειρά της την ανάγκη για περισσότερα χρήματα. Είναι λοιπόν ένας φαύλος κύκλος, ναι, αλλά κι η κυβέρνηση τι να κάνει; Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε γιατί ο συσχετισμός των δυνάμεων είναι απολύτως αρνητικός. Το ΔΝΤ και το Βερολίνο είναι σαν δύο τέρατα που μάχονται μεταξύ τους, γιατί για διαφορετικούς λόγους το καθένα προτιμά μια άλλη λύση και τελικά αυτός που πληρώνει το τίμημα είναι ο πιο αδύναμος, που είναι η Ελλάδα”