Για άλλη μια φορά το θέμα του μνημείου του λόφου Καστά στην Αμφίπολη χρησιμοποιείται για τη πρόκληση εύκολου αντιπολιτευτικού θορύβου και τη δημιουργία εντυπώσεων. Όσο, όμως, καταλαγιάζει ο κουρνιαχτός των δηλώσεων Δημάρχου, Περιφερειάρχη, βουλευτών-τριών της αντιπολίτευσης κλπ και αναγκαστικά έρχονται στο φως τα ουσιαστικά στοιχεία της υπόθεσης, η εικόνα που διαμορφώνεται κάθε άλλο παρά την κυβέρνηση εκθέτει:
 Το έργο, όπως και άλλα 4 στην ίδια Περιφέρεια, επιλέχθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού για ένταξη στο ΕΣΠΑ Κεντρικής Μακεδονίας και, συνεπώς, στάλθηκε στη διαχειριστική αρχή της Περιφέρειας το απαραίτητο Τεχνικό Δελτίο. Ως επόμενο βήμα, όπως αναφέρεται ρητά  στη νομοθεσία, η διαχειριστική αρχή «δύναται να ζητήσει σε οποιοδήποτε στάδιο της αξιολόγησης την υποβολή συμπληρωματικών στοιχείων και διευκρινήσεων», προβλέπεται μάλιστα και ειδικό έντυπο που απευθύνεται προς «δικαιούχους». Αντί για αυτό όμως, το Τεχνικό Δελτίο επιστράφηκε στο ΥΠΠΟ για να «επανακατατεθεί…. σωστό», σύμφωνα με τη δήλωση του Περιφερειάρχη, ο  οποίος μεγαλόψυχα υποσχέθηκε στην ίδια δήλωση, ότι τα ευρωπαϊκά κονδύλια που προορίζονται από το ΕΣΠΑ της ΠΚΜ για το μνημείο της Αμφίπολης, θα παραμείνουν δεσμευμένα και δεν θα διατεθούν πουθενά αλλού.
Αποσιωπάται έντεχνα το γεγονός ότι, ο χειρισμός που επιλέχθηκε από την Περιφέρεια,  της απόρριψης δηλαδή του Τεχνικού Δελτίου αντί για την προβλεπόμενη υποβολή αιτήματος προς το Υπουργείο για συμπληρωματικά στοιχεία και διευκρινίσεις, οδηγεί στην επανάληψη όλης της διαδικασίας από την αρχή. Αποσιωπάται εξίσου ότι ως συνέπεια αυτού του χειρισμού, θα επέλθει σημαντική καθυστέρηση στη χρηματοδότηση του έργου. Αναμενόμενο, διότι μόλις οι πολίτες-ισσες συνειδητοποιήσουν την πραγματική αλληλουχία των γεγονότων, θα αντιληφθούν πόσο έωλες είναι οι κραυγές περί «γονατογραφήματος» και «Βατερλώ», περί «προσωπικών εμμονών» και «κινδύνων για το πολιτιστικό απόθεμα της χώρας», περί «ανωριμότητας» και «κάζου». Θα αποδειχτεί ότι η ένδεια αντιπολιτευτικής επιχειρηματολογίας που να εδράζεται στην πραγματικότητα οδηγεί κάποιους στην επικοινωνιακή αξιοποίηση οποιασδήποτε καταστροφολογικής φούσκας, που σύντομα διαλύεται αφήνοντας εκτεθειμένους μόνο τους ίδιους, για ακόμα μια φορά.