Παρέμβαση του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ στη διαρκή επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων για το σχέδιο νόμου «Συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις Δημοσίου και λοιπές ασφαλιστικές διατάξεις, ενίσχυση της προστασίας εργαζομένων, δικαιώματα των ατόμων με αναπηρίες και άλλες διατάξεις»

Στη Διαρκή Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων συζητήθηκε το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Εργασίας με τίτλο «Συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις Δημοσίου και λοιπές ασφαλιστικές διατάξεις, ενίσχυση της προστασίας εργαζομένων, δικαιώματα των ατόμων με αναπηρίες και άλλες διατάξεις».

Ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Ξυδάκης έκανε την ακόλουθη παρέμβαση:

Έχω δύο αιτήματα και υπενθυμίσεις προς την υπουργό και τον υφυπουργό για θέματα που  άπτονται του νομοσχεδίου.

Το πρώτο αφορά την απασχόληση των αναπήρων συνταξιούχων. Στο νομοσχέδιο υπάρχει μία πρόνοια αξιέπαινη για τους λαμβάνοντες αναπηρική σύνταξη και πάσχοντες από ψυχικά νοσήματα ώστε να μπορούν να απασχολούνται χωρίς να τους γίνεται η περικοπή της σύνταξης κατά 60%. Είχα απευθύνει ερώτημα στο Υπουργείο Εργασίας και είχα λάβει τις διαβεβαιώσεις του κ. Πετρόπουλου σχετικά με τους αναπήρους με πάνω από 67% αναπηρία, οι οποίοι σε περιπτώσεις ευκαιριακής απασχόλησης, ακόμη και όταν δεν είναι ακριβώς απασχόληση (όπως π.χ. όταν γράφουν ένα βιβλίο και συνάπτουν συμβόλαιο για τα πνευματικά τους δικαιώματα, το οποίο δεν είναι καν εισόδημα από εργασία αλλά περιουσιακό στοιχείο), υφίστανται αυτή τη βάναυση περικοπή του 60%.

Ουσιαστικά οι επιλογές τους είναι είτε να εκχωρήσουν τα δικαιώματα τους στον εκδότη είτε να χάσουν τη σύνταξή τους. Είχα λάβει τη διαβεβαίωση από τον Υφυπουργό κ. Πετρόπουλο ότι έχει ληφθεί πρόνοια και ότι θα γίνει ρύθμιση. Βλέπω τώρα στο νομοσχέδιο ότι γίνεται μία ρύθμιση για τους πάσχοντες από ψυχικά νοσήματα. Θα έκανα την έκκληση να συμπεριληφθούν στο ίδιο πνεύμα, σε αυτή τη διάταξη, οι άνθρωποι που έχουν πάνω από 67% αναπηρία όπως οι πάσχοντες από τετραπληγία, οι μεταμοσχευμένοι ή οι τυφλοί, ούτως ώστε να μπορούν και αυτοί να ωφεληθούν από την ευεργετική πρόνοια αυτού του νόμου.

Υπενθυμίζω -αν είναι καλή η νομική μου ανάγνωση- ότι στον νόμο 3996/ 2011 υπήρχε διάταξη με την οποία είχαν εξαιρεθεί αυτοί οι βαριά ανάπηροι από την μείωση της σύνταξης, στην περίπτωση που είχαν κάποιο περιστασιακό εισόδημα. Ο νόμος του 2016, ο λεγόμενος «νόμος Κατρούγκαλου», πήγε λοιπόν πίσω στο συγκεκριμένο ζήτημα. Εφόσον γίνεται άνοιγμα πάλι για μία ευεργετική πρόνοια υπέρ των βαρέως αναπήρων να διευρυνθεί αυτή η εννοιολόγηση και να περιληφθούν άνθρωποι οι οποίοι πρώτον θα έχουν ένα κοινωνικό και ψυχικό ευεργέτημα από μία μικρή εργασία και δεύτερον θα απαλλαγούν από τη βάναυση περικοπή κατά 60% της σύνταξής τους η οποία τους καταδικάζει.

Δημοσιογράφοι και ΟΑΕΕ

Μια δεύτερη πρόταση που ήθελα θέλω να κάνω στην Υπουργό και στην πολιτική ηγεσία του Υπουργείου αφορά μία μεγάλη εκκρεμότητα δημοσιογράφων οι οποίοι επί σειρά ετών ήταν ασφαλισμένοι ως μισθωτοί αλλά ταυτόχρονα είχαν και μπλοκάκι για να μπορούν να είναι νόμιμοι και να κόβουν δελτίο παροχής υπηρεσιών σε δευτερεύουσες εργασίες. Σε όλη την δεκαετία του ‘90 και στη δεκαετία του 2000 υπήρχε μία ασάφεια εκεί. Σύμφωνα με το νόμο Σιούφα κάθε ασφαλισμένος είχε δικαίωμα να διαλέξει το κύριο ταμείο ασφάλισης και να μην έχει να πληρώνει πλήρεις εισφορές σε δύο ταμεία. Αυτό έγινε κατά εξακολούθηση.

Τώρα όμως, μετά από 15 και 20 χρόνια, ασφαλισμένοι προ του 1993 πάνε να κάνουν ασφαλιστική εκκαθάριση και ο νυν ΟΑΕΕ-πρώην ΤΕΒΕ τους ζητάει εισφορές σε βάθος δεκαετίας και δεκαπενταετίας. Υπάρχουν εργαζόμενοι οι οποίοι για τα 15 αυτά χρόνια καλούνται να πληρώσουν έως και 75.000 € αναδρομικές εισφορές. Πρόκειται περί ενός κυκεώνα. Οι εξαιρέσεις δε που είχαν λάβει τότε περί μη υπαγωγής στον ΟΑΕΕ έχουν χαθεί στα αρχεία της υπηρεσίας και δεν τις βρίσκει κανένας. Η ΕΣΗΕΑ επί χρόνια διαβεβαίωνε τους δημοσιογράφους ότι δεν είναι υποχρεωμένοι να πληρώνουν δεύτερο πλήρες ταμείο. Ο Υφυπουργός κ. Πετρόπουλος είναι γνώστης του θέματος αυτού και υπήρξε μία διαβεβαίωση από το υπουργείο προ μηνών -το Φεβρουάριο- ότι θα υπάρξει ρύθμιση.

Αν μείνει το πράγμα όπως έχει οι μεν εργαζόμενοι θα εξοντωθούν, το δε κράτος δεν πρόκειται να λάβει τίποτα. Υπάρχει μία ενδιάμεση δίκαιη λύση την οποία νομίζω κάποιοι εργαζόμενοι θα τη δεχτούν με ικανοποίηση, όση ικανοποίηση έχεις όταν πληρώνεις αναδρομικά. Να πληρώσουν για τα διαστήματα στα οποία είχε διακοπεί η μισθωτή τους σχέση και είχαν μόνο το μπλοκάκι. Αν δηλαδή σε μία 15ετία έχει κάποιος διαπιστωμένα σπαστά δύο ή τρία χρόνια, να κληθεί να πληρώσει αναδρομικά τις εισφορές του. Διαφορετικά αν ζητάμε αναδρομικά, μετά από 15 χρόνια, από κάποιον που ήταν σίγουρος και όλοι τον διαβεβαίωναν ότι δεν οφείλει, να πληρώνει τώρα μία δεύτερη πλήρη εισφορά 50 και 60 και 75 χιλιάδες ευρώ, τότε εξοντώνουμε τον εργαζόμενο και το κράτος δεν πρόκειται να λάβει τίποτα. Οι δε προσφυγές στα δευτεροβάθμια διοικητικά όργανα και στις τοπικές επιτροπές μόνο βάρος στη διοίκηση θα φέρουν και κανένα έσοδο.