Oμιλία του βουλευτή Θεσπρωτίας στο Ν/Σ του Υπ. Εργασίας

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δυστυχώς, τα χρόνια της κρίσης έχουμε συνηθίσει να έρχονται σε αυτήν εδώ την Αίθουσα νομοσχέδια γραμμένα από τα πιο νοσηρά νεοφιλελεύθερα μυαλά, τα οποία πετσόκοβαν τα εργασιακά δικαιώματα και εξαθλίωναν εκατομμύρια εργαζόμενους. Θεωρώ ότι το παρόν σχέδιο νόμου, όμως, σε αντίθεση με αυτά τα νομοσχέδια, έρχεται να προστατεύσει και να ενισχύσει το εργασιακό περιβάλλον σε μια στιγμή που η ελληνική οικονομία έχει αρχίσει να βρίσκει τον βηματισμό της.
Δεν λύνει όλα τα προβλήματα, αλλά κάνει σημαντικές παρεμβάσεις που αφορούν μεγάλες κοινωνικές ομάδες και αυτό είναι ένα δείγμα της δίκαιης ανάπτυξης για την οποία μιλάει η Κυβέρνησή μας και ο Πρωθυπουργός.
Γιατί για να πιάσει τόπο η ανάκαμψη των οικονομικών δεικτών, η οποία είναι ορατή και μας δίνει αισιοδοξία, χρειάζεται ένα πλαίσιο το οποίο θα διοχετεύει δίκαια της ωφέλειες οι οποίες προκύπτουν από την επιστροφή της χώρας στην κανονικότητα. Και σε αυτό το σημείο θέλω να τονίσω ότι δεν θριαμβολογούμε για τα θετικά αποτελέσματα των οικονομικών δεικτών, αλλά είμαστε αισιόδοξοι γιατί βλέπουμε μπροστά μας μια θετική προοπτική για την κοινωνία.
Ποια κατάσταση αφήσατε όμως; Αφήσατε τη χώρα με καταγεγραμμένη ανεργία 27%, πλήρη αποδιάρθρωση της αγοράς εργασίας προς όφελος των μεγάλων εργοδοτών.
Απαξιώσατε ουσιαστικότατα το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας με τα αναθεωρημένα οργανογράμματα του Προεδρικού Διατάγματος του 2014. Και στη Θεσπρωτία -στη δική μου περιοχή- το κατήργησαν εκεί πέρα το παράρτημα, προκειμένου να μην υπάρχει έλεγχος των παραβάσεων, στη λογική του μικρού και ευέλικτου κράτους, ώστε να ξεσαλώνει η εργοδοτική αυθαιρεσία. Αυτή είναι η λογική σας.
Κατά 40% -και δεν ντρέπεστε που έρχεστε εδώ και μας εγκαλείτε- μειώσατε σε ένα βράδυ το 2012 τους μισθούς στον δημόσιο τομέα, καθορίσατε με Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου τον κατώτατο μισθό από τα 751 στα 586 και καταργήσατε και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και τη μετενέργεια. Και έρχεστε εδώ πέρα και «κουνάτε το δάχτυλο» στη σημερινή Κυβέρνηση!
Χιλιάδες νέοι έφυγαν στο εξωτερικό, εξαιτίας των πολιτικών που ασκήσατε, ενώ μια μεγάλη μάζα νέων επιστημόνων τέθηκε στο περιθώριο μη μπορώντας καν να βγάλει άδεια ασκήσεως επαγγέλματος για να διεκδικήσει μια θέση, καθώς έπρεπε κάποιος ως άνεργος με μηδενικό εισόδημα -άκουσον, άκουσον!- να πληρώνει εισφορές.
Γι’ αυτό, καλό θα ήταν, κυρίες και κύριοι της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, αλλά και κύριοι από την ελάσσονα Αντιπολίτευση, που βρίσκεστε στην ίδια γραμμή, στη γραμμή ΔΝΤ, αν όχι να ζητήσετε μια συγγνώμη από τον ελληνικό λαό, πράγμα που ποτέ δεν κάνατε, να είστε τουλάχιστον πιο μαζεμένοι στις τοποθετήσεις σας.
Επιτρέψτε μου να κάνω κι ένα μικρό πολιτικό σχόλιο. Ακούω τους συναδέλφους της αυτοαποκαλούμενης Κεντροαριστεράς να κάνουν ακραία νεοφιλελεύθερες τοποθετήσεις, όπως ότι η καταβολή των εισφορών ανάλογα με το εισόδημα δεν συνιστά κοινωνική δικαιοσύνη αλλά επιβράβευση της ήσσονος προσπάθειας, ότι το 27% ανεργία του Σαμαρά ήταν λιγότερο από το 21,5% το σημερινό. Μάλλον είναι στατιστική τύπου ΣΚΑΪ!
Κι αναρωτιέμαι: Ο λόγος που μερικοί από εσάς δεν είστε στη Νέα Δημοκρατία είναι ότι ο κ. Μητσοτάκης δεν έχει χώρο στα ψηφοδέλτιά του ή ότι δεν σας αρέσουν οι στιλιστικές του επιλογές; Γιατί πραγματικά άλλη διαφορά δεν μπορώ να διακρίνω.
Δυστυχώς, τα «σκαλιά» που κατέβηκε η ελληνική οικονομία μέχρι το 2015 είναι πολλά και για να επιστρέψουμε θέλει δουλειά. Αυτές οι πληγές δυστυχώς δεν κλείνουν εύκολα.
Με το παρόν σχέδιο νόμου έχουμε ένα πλέγμα διατάξεων το οποίο αφορά την αδήλωτη, την υποδηλωμένη και την απλήρωτη εργασία και επιμέρους διατάξεις για την επέκταση εργασιακών δικαιωμάτων σε ομάδες οι οποίες δεν τα απολάμβαναν όπως θα έπρεπε.
Μπορεί σε κάποια σημεία να έχει έναν τιμωρητικό - κατασταλτικό χαρακτήρα, αλλά εντέλει είναι δίκαιο για τον υγιή εργοδότη, που σέβεται την εργατική νομοθεσία, ο οποίος μέχρι σήμερα πιάνεται κορόιδο από τους ανταγωνιστές του που παρανομούν, αποκτώντας ανταγωνιστικό πλεονέκτημα όταν φερ’ ειπείν δεν πληρώνουν υπερωρίες, ένσημα ή εισφορές.
Πίσω από αυτές τις διατάξεις που φέρνει το νομοσχέδιο δεν κρύβονται ιδεοληψίες μια αριστερής διακυβέρνησης, που θέτουν σε κίνδυνο το πρόγραμμα, ούτε ένας αριστερός «φερετζές», όπως συνήθως ακούγεται από τους κύκλους σας. Πίσω από το νομοσχέδιο κρύβεται η δύσκολη καθημερινότητα χιλιάδων νέων ανθρώπων και εργαζομένων. Δουλεύει πολύ αυτή η νεολαία. Πληρώνεται λίγο και μιλά καθόλου. Κρύβεται η καθημερινή αγωνία ανθρώπων που δίνουν καθημερινά αγώνα να τα βγάλουν πέρα και πρέπει πλέον να πάψουν να νιώθουν απροστάτευτοι απέναντι στον κάθε εργοδότη που εκμεταλλεύεται την εργασία τους.
Αλήθεια, έχετε απαντήσεις στα παρακάτω ερωτήματα; Πόσο κοστίζουν για εσάς μερικές παραπάνω απλήρωτες ώρες; Τι αξία έχει να γυρίζεις στο σπίτι σου και στην οικογένειά σου, στη σχέση σου, στη γυναίκα σου, τρεις ώρες αργότερα; Τι αξία έχει για εσάς;
Να ξέρετε κάτι, εξαιρετικά σοβαρό. Δεν δουλεύουμε για χόμπι. Δεν θέλουμε να χαρίζουμε όχι μία ώρα αλλά ούτε πέντε λεπτά. Ούτε πέντε λεπτά! Με την ψήφιση αυτού του νομοσχεδίου βάζουμε ένα λιθαράκι ώστε να επαναφέρουμε την αξιοπρέπεια στην εργασία.
Κάποια σημαντικά σημεία του νομοσχεδίου είναι τα εξής. Πρώτον, στον εργοδότη ο οποίος παραβαίνει τις διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας θα επιβάλλεται με αυτοματοποιημένο τρόπο, ένα point system, δηλαδή, προσωρινή ή και οριστική διακοπή της λειτουργίας της επιχείρησης. Πλέον, τέρμα στις παρεμβάσεις του κομματικού κράτους που φτιάξατε ώστε να τιμωρείτε αντιπάλους και να απαλλάσσετε φίλους!
Δεύτερον, ο εργοδότης υποχρεώνεται πλέον να καταχωρεί ηλεκτρονικά στο σύστημα ΕΡΓΑΝΗ τη νόμιμη υπερωριακή απασχόληση πριν την έναρξή της. Δεν μπορεί συνεχώς ο εργαζόμενος να υπακούει στο «κάθισε δύο ωρίτσες παραπάνω» και, μάλιστα, απλήρωτες και να γίνεται «λάστιχο».
Τρίτον, γίνεται υποχρεωτική η ηλεκτρονική αναγγελία της οικειοθελούς αποχώρησης εργαζομένου, πιστοποιώντας ότι ο εργαζόμενος έχει συμφωνήσει. Προστατεύονται έτσι οι εργαζόμενοι από την ψευδή αναγγελία εκ μέρους του εργοδότη οικειοθελούς αποχώρησης, να τους απολύουν, δηλαδή, τη νύχτα χωρίς να δίνουν αποζημίωση.
Τέταρτον, αποκλείονται από την πρόσβαση στο δημόσιο χρήμα και τις δημόσιες συμβάσεις επιχειρήσεις οι οποίες παραβαίνουν συστηματικά την εργατική νομοθεσία.
Τέρμα στους παρασιτικούς επιχειρηματίες με εγγυημένα κέρδη από το κράτος και εργαζόμενους σκλάβους. Τέτοια φαινόμενα τα γνωρίζουμε όλοι στις περιφέρειές μας και σε όλη τη χώρα και αφορούν χιλιάδες εργαζόμενους σε εργολαβικές εταιρείες καθαρισμού, σεκιούριτι και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς.
Πέμπτον, υποχρεώνεται ο εργοδότης που εκτελεί οικοδομική εργασία ή τεχνικό έργο να αναγγέλλει ηλεκτρονικά το απασχολούμενο προσωπικό πριν από την έναρξη κάθε ημερήσιας απασχόλησης, καθώς στον κλάδο της οικοδομής έχουμε μεγάλη παραβατικότητα.
Υπάρχει κάτι πολύ σημαντικό στο οποίο θα ήθελα να σταθώ, ως πάγιο αίτημα των ανθρώπων της νέας γενιάς, της γενιάς μου. Αποσυνδέεται επιτέλους η επαγγελματική ιδιότητα από την ασφάλιση. Ένας νέος επιστήμονας που μόλις πήρε πτυχίο, ένας μηχανικός, ένας δικηγόρος, δεν γραφόταν στο ΤΕΕ ή στον δικηγορικό σύλλογο, γιατί αυτόματα έπρεπε να γραφτεί και στο ταμείο, πληρώνοντας εισφορές από το μηδενικό του εισόδημα ή από αυτό των γονιών του. Επίσης, δεν μπορούσε να ξεκινήσει να εργάζεται στον κλάδο του, γιατί δεν είχε άδεια ασκήσεως επαγγέλματος. Πλέον, θα μπορεί να παίρνει άδεια ασκήσεως επαγγέλματος και όταν βρει δουλειά, θα υποχρεούται να πληρώνει εισφορές.
Υπάρχουν, τέλος, κρίσιμες παρεμβάσεις για την προστασία της μητρότητας και των ευάλωτων εργαζομένων, ενώ παράλληλά θεσπίζονται θετικές ρυθμίσεις για τα άτομα με αναπηρία και την ισότιμη ένταξή τους στην κοινωνία.
Κλείνοντας, θα πω ότι έχουμε επίγνωση για το πού βρισκόμαστε. Εργαζόμαστε για την απαλλαγή από τη στενή επιτροπεία και τις περιοριστικές πολιτικές. Αυτά που κάνουμε είναι αυτά που μπορούμε, όχι αυτά που θα θέλαμε και ο κόσμος το καταλαβαίνει. Την κατεύθυνση, όμως, για την επόμενη μέρα, την ημέρα εξόδου από τη στενή επιτροπεία, πρέπει να την ορίσουμε σήμερα και δείχνουμε καθημερινά τη μέριμνά μας, αξιοποιώντας κάθε χαραμάδα προς όφελος των εργαζομένων, αλλά και των ασθενέστερων στρωμάτων.
Είναι, όμως, και χρέος των εργαζομένων -και θέλω από αυτό το Βήμα να απευθυνθώ σ’ αυτούς- να αξιοποιήσουν τα υπάρχοντα εργαλεία προστασίας μέσα από τα σωματεία τους, με συναδελφική αλληλεγγύη, να ριζοσπαστικοποιήσουν τις συντεχνιακές ηγεσίες τους και να διεκδικήσουν περισσότερα δικαιώματα. Να μην ξεχνάμε ότι από το 2019 θα κληθούν να παλέψουν για τις νέες συλλογικές συμβάσεις για τις οποίες δώσαμε μάχη. Πρέπει οι δυνάμεις της εργασίας να μπορούν δίνουν τη μάχη με καλύτερους όρους και γι’ αυτό προσπαθούμε.
Σας ευχαριστώ.