ΣΥΡΙΖΑ Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς


Επικοινωνία / Contact RSS Twitter Facebook YouTube Instagram

22/12/2017

Φ. Βάκη: Από μία συντηρητική ανάγνωση της διαταραχής προχωράμε σε μία σύγχρονη ανθρωποκεντρική θεώρηση

Φ. Βάκη: Από μία συντηρητική ανάγνωση της διαταραχής προχωράμε σε μία σύγχρονη ανθρωποκεντρική θεώρηση



Ομιλία της κοινοβουλευτικής εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ κατά τη συζήτηση και ψήφιση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, «Μέτρα θεραπείας ατόμων που απαλλάσσονται από την ποινή λόγω ψυχικής ή διανοητικής διαταραχής και άλλες διατάξεις», την Πέμπτη (21/12)

.

«Με το παρόν νομοσχέδιο χαράσσεται μια διαχωριστική γραμμή με το παρελθόν, όπου ο μοναδικός στόχος του σωφρονιστικού συστήματος ήταν η απομόνωση του ψυχικώς πάσχοντος από την κοινωνία και η υπέρμετρη έμφαση στον εγκλεισμό, με ταυτόχρονη αδιαφορία για την ψυχική ή διανοητική ασθένειά του. Αλλάζουμε, με άλλα λόγια, μοντέλο αναφοράς και από μία συντηρητική ανάγνωση της διαταραχής, προσκολλημένη στον εγκλεισμό, προχωράμε σε μία σύγχρονη ανθρωποκεντρική θεώρηση για την αντιμετώπιση των ατόμων, τα οποία απαλλάσσονται από την ποινή και για τα οποία επιλέγονται κατάλληλα μέτρα θεραπείας».

Ολόκληρη η ομιλία:
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ήταν πολλά τα επίδικα σήμερα. Θα μου επιτρέψετε, ωστόσο, να ξεκινήσω και από κάποιες εξαιρετικές διατάξεις του νομοσχεδίου που συζητούμε, τις οποίες νομίζω αδίκησε η συζήτηση για την τροπολογία και μετά θα μπω και στα επίδικα.
Τον μακρύ λοιπόν 18ο αιώνα, τον αιώνα του Διαφωτισμού, ο Τσέζαρε Μπεκαρία είχε υπογραμμίσει ότι το σωφρονιστικό σύστημα σκοπό δεν έχει την εκδικητικότητα αλλά τον σωφρονισμό. Δύο αιώνες αργότερα, ο Μισέλ Φουκώ, στο Επιτήρηση και τιμωρία, είχε ισχυριστεί ότι η φυλακή, όταν λειτουργεί σαν μια αποθήκη ψυχών και ως κολαστήριο, αναπαράγει το έγκλημα αντί να το εξαλείφει.
Σήμερα, λοιπόν, συζητούμε ένα νομοσχέδιο, το οποίο εγγράφεται σε μία συνέχεια. Σε μία συνέχεια προοδευτικών μεταρρυθμίσεων που ξεκίνησε το 2015 στο σωφρονιστικό μας σύστημα και οι οποίες έχουν ως κοινό τους παρονομαστή μία ισχυρή, ανθρωποκεντρική θεώρηση του δικαίου, αλλά και μία ευκρινώς προοδευτική οπτική γωνία της σωφρονιστικής πολιτικής. Οι παρεμβάσεις που έχουν πραγματοποιηθεί από το 2015 μέχρι σήμερα στο σωφρονιστικό σύστημα από την κυβέρνηση, έχουν συμβάλλει καθοριστικά στην απομάκρυνση από προηγούμενες λογικές κολαστηρίου, από λογικές φυσικής ή διανοητικής εξόντωσης μέσω της ποινής ή από λογικές φυλακής μέσα στη φυλακή, όπως ήταν τα λευκά κελιά, στα οποία είχατε αποδώσει τον εύσχημο όρο, φυλακές τύπου Γ΄.
Σε συνέχεια, λοιπόν, αυτής της προοδευτικής ανασυγκρότησης της σωφρονιστικής πολιτικής, το παρόν νομοσχέδιο έρχεται να ρυθμίσει τα κρίσιμα ζητήματα που άπτονται της μεταχείρισης των ατόμων που απαλλάσσονται από την ποινή λόγω ψυχικής ή διανοητικής διαταραχής. Με το παρόν νομοσχέδιο χαράσσεται μια διαχωριστική γραμμή με το παρελθόν, όπου ο μοναδικός στόχος του σωφρονιστικού συστήματος ήταν η απομόνωση του ψυχικώς πάσχοντος από την κοινωνία και η υπέρμετρη έμφαση στον εγκλεισμό, με ταυτόχρονη αδιαφορία για την ψυχική ή διανοητική ασθένειά του. Αλλάζουμε, με άλλα λόγια, μοντέλο αναφοράς και από μία συντηρητική ανάγνωση της διαταραχής, προσκολλημένη στον εγκλεισμό, προχωράμε σε μία σύγχρονη ανθρωποκεντρική θεώρηση για την αντιμετώπιση των ατόμων, τα οποία απαλλάσσονται από την ποινή και για τα οποία επιλέγονται κατάλληλα μέτρα θεραπείας.
Ακούσαμε τους συναδέλφους της αξιωματικής αντιπολίτευσης να εκφράζουν αντιρρήσεις στις προοδευτικές αυτές διατάξεις του νομοσχεδίου, προβάλλοντας με τον γνωστό υπερβολικό της τρόπο φοβίες περί διασάλευσης της δημόσιας ασφάλειας και κινδυνολογώντας για εγκληματίες που ενδέχεται να πλημμυρίσουν την κοινωνία με το παρόν νομοσχέδιο. Η αποστροφή της αξιωματικής αντιπολίτευσης για τις προοδευτικές αλλαγές του νομοσχεδίου έγινε ακόμα πιο εμφανής στις διατάξεις για το συναινετικό διαζύγιο. Διαφωνεί η αντιπολίτευση με τις προβλέψεις για συναινετικό διαζύγιο ενώπιον συμβολαιογράφου, με την παρουσία δικηγόρων, υποστηρίζοντας ότι με τη διαδικασία αυτή ο γάμος εξισώνεται με το σύμφωνο συμβίωσης. Είναι μια συντηρητική αντίληψη, υπέρμετρα συντηρητική, αυτή που υποστηρίζει και την προσκόλληση σε μια δικαστική και πολλές φορές τραυματική εμπειρία, ακόμα και για το συναινετικό διαζύγιο. Ας λάβουμε υπόψη μας και τις ευρωπαϊκές πρακτικές και ας λάβουμε υπόψη μας βήματα προόδου που έχουν γίνει και που οφείλει να ενσωματώσει και ο δικός μας Αστικός Κώδικας.
Προχωρώ τώρα -και κλείνω με αυτό, δεν θέλω να κάνω κατάχρηση χρόνου- στο επίμαχο θέμα μας που είναι η περίφημη τροπολογία για τους πλειστηριασμούς. Κοιτάξτε, ακούστηκαν πολλές κριτικές και εκ δεξιών και εξ αριστερών. Ας ξεκινήσω από τη κριτική εκ δεξιών. Κροκοδείλια δάκρυα, υπερβολική ευαισθησία, για νομοθέτηση για τη προστασία της πρώτης κατοικίας. Από ποιους συνάδελφοι; Από εσάς; Από τα κόμματα τα οποία κυβέρνησαν και που είχαν στείλει 45 χιλιάδες ανθρώπους στη διαθεσιμότητα, είχαν απολύσει 15 χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους, είχαν πάει τον κατώτατο μισθό των νέων στα 400 ευρώ ή έπαιρναν αφειδώς τα δάνεια χωρίς καμία εγγύηση; Κοιτάξτε, οι ευαισθησίες αυτές, για τη λαϊκή κατοικία δεν συνάδουν ούτε με τις απολύσεις ούτε με τις εξωχώριες εταιρίες, ούτε με τις αδήλωτες καταθέσεις.
Και έρχομαι στην εξ αριστερών κριτική. Τι δεν ακούσαμε; Ότι κάνουμε το Ιδιώνυμο, ότι ποινικοποιούμε τα πάντα, κλπ. Να τα βάλουμε λίγο με μια νηφαλιότητα σε μία σειρά τα πράγματα. Ούτε κανένα Ιδιώνυμο είναι, ούτε κανείς θέλει να τιμωρήσει τη διαμαρτυρία, ούτε κανείς θέλει να ποινικοποιήσει τις αντιστάσεις. Προσωπικά και σε ό, τι με αφορά δεν υπήρξα ποτέ υπέρμαχος της προστασίας των πάντων από τους πλειστηριασμούς και θα πρέπει να μην υπάρχουν οι σκόπιμες συγχύσεις, να γίνεται μία διάκριση. Οι πλειστηριασμοί υπήρχαν και πριν την κρίση και πριν τα μνημόνια, εδώ και πάρα πολλούς αιώνες υπάρχουν. Υπάρχουν πλειστηριασμοί που αφορούν ιδιωτικές υποθέσεις, διαφορές μεταξύ ιδιωτών. Μπορούν, για παράδειγμα, να εξαιρεθούν οι ιδιώτης από χρέη; Υπάρχουν οι στρατηγικοί κακοπληρωτές, όλοι αυτοί οι επιτήδειοι «ημέτεροι» των προηγούμενων κυβερνήσεων, οι οποίοι αποτελούσαν το μοντέλο του ζάμπλουτου επιχειρηματία με την πτωχευμένη επιχείρηση. Όλη αυτή η εμβληματική φούσκα της ψευδεπίγραφης ευωχίας και ευμάρειας που εδραζόταν στα υπερχρέη στο εσωτερικό και τα υπερκέρδη, τα οποία διέφευγαν μέσα από τις λείες και στιλπνές οδούς στους παραδείσους του εξωτερικού. Τα θαλασσοδάνεια έναντι, όπως μας είχε πει και πέρσι ο γνωστός εκδότης, αέρα κοπανιστού. Σαράντα δισ. ευρώ έχουν δαπανηθεί για τις τράπεζες, για την ανακεφαλαιοποίησή τους, είτε από τον κρατικό προϋπολογισμό είτε από τα δάνεια. Και ξέρετε, όταν οι τράπεζες δεν είναι ανακεφαλαιοποιημένες, γιατί κάποιοι επιτήδειοι έπαιρναν τα θαλασσοδάνεια έναντι αέρα κοπανιστού κ.ο.κ., αυτό σημαίνει ότι δεν θα μπορεί να πάρει δάνειο ο συνεπής δανειολήπτης, δεν θα μπορεί να στηριχτεί μία μικρομεσαία επιχείρηση, ένας έντιμος επιχειρηματίας. Δεν μπορούμε, λοιπόν, να συγχέουμε όλα αυτά, να τα βάζουμε μαζί.
Όσον αφορά την τροπολογία, νομικός δεν είμαι, άκουσα με μεγάλη προσοχή και τον Υπουργό αλλά και άλλους συναδέλφους, εκλεκτούς συνάδελφους που είναι έγκριτοι νομικοί, οι οποίοι ούτε λίγο ούτε πολύ είπαν το αυτονόητο: Δεν είχαμε μέχρι τώρα ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, γίνονταν με άλλο μοντέλο. Επομένως ό, τι ισχύει από τον Ποινικό Κώδικα στα Ειρηνοδικεία μεταφέρεται στα γραφεία των συμβολαιογράφων. Ήταν γιατί μας το ζήτησε η τρόικα και οι δανειστές μετ’ επιτάσεως; Οι συμβολαιογράφοι το ζήτησαν για να προστατευτούν στη δουλειά τους. Είναι κάποιο συνωμοτικό σχέδιο για να πάμε εμείς, οι κακοί μεταλλαγμένοι νεοφιλελεύθεροι –και τι δεν ακούσαμε- να πάρουμε τα σπίτια του κοσμάκη; Προφανώς και όχι. Θεωρώ ότι το ζήτημα της πρώτης κατοικίας πρέπει να μας απασχολήσει, αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι. Οι συμβολαιογράφοι θα πρέπει να κάνουν τη δουλειά τους χωρίς να απειλούνται. Το ζήτημα της πρώτης κατοικίας είναι ένα μείζον θέμα και θα πρέπει να προστατευτεί πάση θυσία.
Στις 31/12/2014 έληγε και το τελευταίο δίχτυ προστασίας. Καταφέραμε κάτι. Τι καταφέραμε: Το νόμο Κατσέλη τροποποιημένο επί τα βελτίω, τα νόμο Κατσέλη – Σταθάκη, όπως τον αποκαλούμε, ο οποίος αφορά και δάνεια όχι μόνο στις τράπεζες, αλλά και στο Δημόσιο και τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Για τους ανθρώπους, τους επιχειρηματίες που έχουν βάλει υποθήκη για επιχειρηματικά δάνεια την κατοικία τους, υπάρχει ο εξωδικαστικός μηχανισμός ρύθμισης οφειλών. Ρώτησε ο κ. Παφίλης νομίζω πριν, «και αυτοί που δεν έχουν υπαχθεί στο νόμο Κατσέλη;» -όπου ειρήσθω εν παρόδω η προθεσμία υποβολής είναι έως τις 31 Δεκεμβρίου 2018- «τι θα κάνουν;». Εγώ, λοιπόν, θα πω ότι ναι, είναι ικανή συνθήκη προστασίας αυτός ο νόμος, δεν είναι αναγκαία. Και πρέπει να γίνουν κι άλλα βήματα, να νομοθετήσουμε ακόμα πιο αυστηρά για την προστασία της πρώτης κατοικίας. Και νομίζω ότι αυτό θα πρέπει να μας απασχολήσει.
Δεν είναι, λοιπόν, ούτε ότι τιμωρούμε τη διαμαρτυρία ούτε ότι ποινικοποιούμε αντιστάσεις και κινήματα. Είναι ένα αίτημα των συμβολαιογράφων να μεταφερθεί ό, τι ισχύει στα Ειρηνοδικεία στα γραφεία τους για να κάνουν τη δουλειά τους. Επί δικαίων και αδίκων; Προφανώς όχι. Επαναλαμβάνω, μέλημά μας, γνώμονας της πολιτικής μας, σε αυτό το δύσκολο πλαίσιο, θα πρέπει να είναι η προστασία της λαϊκής πρώτης κατοικίας, κάτι που επιτυγχάνει σε μεγάλο βαθμό ο ισχύον νόμος.
Σας ευχαριστώ πολύ.

 



Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία πλοήγησης και να αναλύουμε την επισκεψιμότητα της ιστοσελίδας μας. Με την παραμονή σας στην ιστοσελίδα, αποδέχεστε τη χρήση cookies όπως αυτή περιγράφεται στην Πολιτική Cookies ΟΚ