ΣΥΡΙΖΑ Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς


Επικοινωνία / Contact RSS Twitter Facebook YouTube Instagram

10/01/2018

Ν. Ξυδάκης: Κοιτάμε τη «μεγάλη εικόνα», σε μια Ευρώπη που μεταβάλλεται πολιτικά προς το χειρότερο

Ν. Ξυδάκης: Κοιτάμε τη «μεγάλη εικόνα», σε μια Ευρώπη που μεταβάλλεται πολιτικά προς το χειρότερο



Στην τηλεόραση της Βουλής και την εκπομπή «Πρωινή Ανάγνωση» συνομίλησε με την Κέλλυ Κοντογεώργη ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Ξυδάκης. Από τη δημοσιογράφο τέθηκαν τα παρακάτω ζητήματα:

Ολοκλήρωση της τρίτης αξιολόγησης

Έχουμε πολλά ενθαρρυντικά μηνύματα. Για παράδειγμα, δείτε πώς καταγράφουν οι διεθνείς αγορές την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας. Έχουμε καθοδικό ρεκόρ στα επιτόκια των ομολόγων του ελληνικού κράτους, πράγμα που μας δίνει ελπίδες ότι ανοίγει ο δρόμος και για την έκδοση ομολογιακού δανείου από την Ελλάδα. Εν όψει δε του οριστικού κλεισίματος της τρίτης αξιολόγησης αναμένεται, σύμφωνα και με όσα γράφει ο διεθνής τύπος, μία αναβάθμιση της χώρας από τους οίκους αξιολόγησης. Όλο αυτό είναι ένα εξαιρετικά ευνοϊκό περιβάλλον για τα μακροοικονομικά μεγέθη της Ελλάδας και η μέριμνα της κυβέρνησης είναι πώς αυτά τα καλά σημάδια θα μεταφερθούν και θα μεταφραστούν σε βελτιώσεις στην καθημερινή ζωή.

Τρόπος κήρυξης απεργιών

Είναι ασύμμετρος ο θόρυβος ως προς την ουσία της μεταρρύθμισης. Ασφαλώς η γνώμη μου είναι ότι επιβάλλεται από τους δανειστές ως ένα μέτρο συμβολικής πειθάρχησης και στο πλαίσιο μιας διαρκούς προσπάθειας επιβολής των όρων του κεφαλαίου στην εργασία. Το κατανοούμε το πλαίσιο.

Όμως, η ίδια η ουσία της μεταρρύθμισης δεν συνιστά αποφασιστικό πλήγμα. Δεν απαγορεύει τίποτε, δίνει ένα πιο συγκεκριμένο περιεχόμενο και αυξάνει τον αριθμό επί των εγγεγραμμένων και επί των ταμειακώς τακτοποιημένων μελών ενός σωματείου για τη λήψη απόφασης. Ζητείται να συγκροτείται η απαρτία της συνέλευσης από το 50% αυτών που έχουν πληρώσει τη συνδρομή τους, των ταμειακά ενήμερων. Από κει πέρα η απόφαση είναι πλειοψηφικά επί των παρόντων.

Δεν υπάρχει λοιπόν κανένα ζήτημα «κατάργησης της απεργίας». Τα δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια όργανα, οι ενώσεις σωματείων, οι ομοσπονδίες και συνομοσπονδίες διατηρούν ακέραιο το δικαίωμα και η διαδικασία μένει ως έχει. Είναι ελάχιστες οι επιδράσεις τυπικά, πλην όμως δέχομαι ότι συμβολικώςακούγεται άσχημο, να σου επιβάλλει δηλαδή ένας ξένος εσωτερική νομοθεσία.

Υπάρχει κάτι πιο σοβαρό στο οποίο δεν έχει δοθεί η πρέπουσα προσοχή. Αυτό το οποίο προωθείται ως δήθεν αποπολιτικοποίηση της δημόσιας διοίκησης. Για παράδειγμα οι επιλογές των γενικών γραμματέων υπουργείων, με αξιολογήσεις και βιογραφικά. Είναι προβληματικό διότι ο γενικός γραμματέας είναι ένα πολιτικό πρόσωπο, είναι ο κορυφαίος μετακλητός υπάλληλος σε ένα υπουργείο. Είναι θέμα αντιπροσώπευσης. Σε αυτό είμαι πάρα πολύ επιφυλακτικός. Δεν μπορεί να λαμβάνει πολιτικές αποφάσεις ένα πρόσωπο που δεν έχει πολιτική νομιμοποίηση. Η ουσία της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας είναι ότι κάποιος εκλέγεται, είναι αιρετός μεταφέρει μία εντολή και είναι ανά πάσα στιγμή ανακλητός. Ένας υπηρεσιακός Γενικός Γραμματέας ορίζεται άπαξ και δεν είναι ανακλητός. Από ποιον ελέγχεται για την ποιότητα της δουλειάς του;

Πάρτε το πρόσφατο παράδειγμα των απαιτήσεων που ηγέρθησαν κατά του δημοτικού ραδιοσταθμού του δήμου Αθηναίων, τον 984. Υπεύθυνη ήταν η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων η οποία διορίζεται άπαξ από τη Βουλή και έκτοτε δεν ελέγχεται πολιτικά από κανέναν. Το πολιτικό πρόβλημα έπρεπε να το λύσει αυτή η ανεξάρτητη αρχή. Έχει την αναγκαία πολιτική νομιμοποίηση; Είναι μεγάλη συζήτηση αυτή για τις ανεξάρτητες αρχές, πλην εκείνων που προβλέπονται από το Σύνταγμα. Υπάρχουν ανεξάρτητες αρχές οι οποίες κινούνται σε μία γκρίζα ζώνη πολιτικής νομιμοποίησης. Η εύρυθμη και διαφανής λειτουργία τους εξαρτάται από την προσωπική στάση, την ηθική υπόσταση και τον δημοκρατικό ζήλο του επικεφαλής και αυτών που τον πλαισιώνουν. Από κει πέρα δεν έχουμε άλλους μηχανισμούς.

Στο Κοινοβούλιο υπάρχει άμεση ανακλητότητα και διαρκής έλεγχος, κοινοβουλευτικός και δημόσιος. Είμαστε όλοι σε ένα μεγεθυντικό φακό. Μεγεθύνονται οι αδυναμίες, τα λάθη και καλώς. Πρέπει να ελέγχεσαι διαρκώς και να είσαι ανακλητός. Αυτή την έννοια έχει και η μετακλητότητα του πολιτικού προσωπικού στη δημόσια διοίκηση.

Αυτές είναι οι μεγάλες αλλαγές που επιβάλλουν στη χώρα μας οι θεσμοί, σε ένα πλαίσιο «πολιτικής μηχανικής» ενώ δεν έχουν επιβληθεί σε καμία άλλη χώρα της ΕΕ. Σε αυτά θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί τα χρόνια που έρχονται καθότι επιβάλλεται ένας τεράστιος όγκος νομοθετικού έργου και θα πρέπει το Κοινοβούλιο, τα κόμματα, η κοινωνία των πολιτών να επαγρυπνά και να δει ποια πράγματα δεν θα μπορέσουν να λειτουργήσουν επί τα βελτίω για λογαριασμό της Δημοκρατίας και να απαλειφθούν.

Κριτική ότι οι προηγούμενες κυβερνήσεις αρνήθηκαν να φέρουν τα προαπαιτούμενα ενώ «αυτή η κυβέρνηση τα δέχεται όλα»

Η ελληνική ιστορική περιπέτεια αρχίζει στο τέλος του 2009 και ως φαίνεται θα ολοκληρωθεί σε ένα πρώτο βαθμό το καλοκαίρι του 2018. Είναι πάρα πολλά χρόνια.

Ο κ. Παπαθεοδώρου (σ.σ. που διατύπωσε το παραπάνω) και πολλοί άλλοι έχουν εύκολες απαντήσεις για το τι δεν έκαναν στο πρώτο και στο δεύτερο πρόγραμμα. Ήταν βλέπετε πιο εύκολο να πετσοκόψουν τα εισοδήματα και να κατρακυλήσει η Ελλάδα μέσω της εσωτερικής υποτίμησης στη βαθύτερη ύφεση της σύγχρονης ιστορίας και στην εκρηκτική ανεργία παρά να λάβουν μέτρα διαρθρωτικά δομικά τα οποία θα ανασκεύαζαν τις κακοδαιμονίες και την πελατειακή δομή και αδράνεια και θα μας πήγαιναν σε έναν άλλο δρόμο.

Αν το έκαναν θα χανόντουσαν όλα τα ερείσματα και όλη αυτή η αρχιτεκτονική του πελατειακού κράτους και του μονοπωλίου της εξουσίας από δύο μεγάλα κόμματα. Έχουμε μία ανατροπή του πολιτικού συστήματος εκ των ένδον. Υπήρξε τεράστια ολιγωρία και εγκληματική αδιαφορία και εγκληματική αμέλεια. Δεν θα βάλω τη διαφθορά ως αποφασιστικό παράγοντα. Η ιστορία θα το κρίνει όλο αυτό. Δεν υποστηρίζω ότι όλα είναι καλώς καμωμένα ούτε από το ΣΥΡΙΖΑ. Θα μπορούσαν να γίνουν καλύτερα τα πράγματα και θα μπορούσαμε να έχουμε κερδίσει ενδεχομένως και μερικά άλλα.

Όλη αυτή η ασυνέπεια όμως και η ασυμμετρία στις πολιτικές πράξεις που ασκήθηκαν στη διάρκεια της μνημονιακής επιτροπείας από τις προηγούμενες κυβερνήσεις δεν βοηθάνε τα πρώην στελέχη τους να σηκώνουν συνέχεια το δάχτυλο και να κατηγορούν, « εμείς δεν κόψαμε αυτά και εσείς κόψατε τα άλλα». Τα θεμελιώδη μεγέθη τα οποία βύθισαν τον ελληνικό λαό στην ανέχεια και την απαισιοδοξία συνέβησαν τα δύο πρώτα χρόνια της μνημονιακής υποταγής.

Ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί

Είναι δίκαιος και θεμιτός ο φόβος κάθε ανθρώπου ο οποίος βρέθηκε σε αδυναμία να εξυπηρετήσει το δάνειο για το σπίτι του. Αλλά μέχρι στιγμής δεν έχουμε τέτοιες ενδείξεις. Αυτό το λέω όχι γιατί πιστεύω τους τραπεζίτες ότι δεν θα πειράξουν τα μικρά σπίτια– ενδεχομένως κατά το πακετάρισμα που θα κάνουν των τιτλοποιημένων δανείων για να απαλείψουν τα βιβλία τους και να πουλήσουν σε άλλους μπορεί να συμβεί και αυτό. Θα πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση και αν δούμε ότι λαμβάνει έκταση το φαινόμενο να δώσουμε νομοθετική κάλυψη.

Ωστόσο τα στοιχεία και από το ’16 και το ’17 από τους πλειστηριασμούς που εκτελέστηκαν, τουλάχιστον από αυτά που ξέρουμε από την Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων, αφορούν μεγάλες απαιτήσεις και μεγάλα δάνεια. Δεν πήγε να γίνει πλειστηριασμός σε μία κατοικία των 100 ή των 300 χιλιάδων. Είναι δάνεια 7 ή 8 εκατομμυρίων και ο πλειστηριασμός ξεκινούσε από 2 εκατομμύρια

Από κει και πέρα, όποιος ανησυχεί και έχει προτάσεις τις διατυπώνει δημοσίως. Αν είναι βουλευτής έχει το βήμα του κοινοβουλίου αν είναι υπουργός έχει το βήμα του υπουργικού συμβουλίου και αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη των λόγων του, των προτάσεων, των σχεδιασμών του. Είναι σημειολογικό αντάρτικο εκείνο στο οποίο κάποιοι βγάζουν την ουρά τους από τα δυσάρεστα μέτρα που περιλαμβάνει το μνημόνιο.

Το καλοκαίρι του ‘15 ετέθη αυτό το δίλημμα και κάποιοι από μας το απάντησαν λαμβάνοντας το ιστορικό βάρος και την ευθύνη. Κανείς δεν είναι υπερήφανος που υποφέρουν οι συμπολίτες του αλλά μπορεί να έχει ήσυχη τη συνείδησή του ότι κάνει ό,τι είναι δυνατόν. Είναι μία ιστορική περιπέτεια. Ελπίζω από το καλοκαίρι- ήδη από αυτούς τους επόμενους μήνες-ι να μπορούμε να μιλήσουμε για καλύτερες προοπτικές.

«Διάσταση απόψεων» ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ στις διαπραγματεύσεις για όνομα ΠΓΔΜ

Δεν βλέπω να υπάρχει διάσταση. Υπάρχει μία ενιαία κυβέρνηση. Η κυβέρνηση διαπραγματεύεται, θα καταλήξει σε μία πρόταση και θα τη θέσει στην κρίση του κοινοβουλίου. Δίνουμε υπερβολική σημασία στις θεμιτές απόψεις μεμονωμένων πολιτικών προσώπων.

Πρέπει αντίθετα να δούμε τη μεγάλη εικόνα. Η μεγάλη εικόνα φαίνεται από τη χθεσινή συζήτηση στο νομοσχέδιο για τη σαρία. Έκλεισε ένα άθλιο κεφάλαιο το οποίο σφράγισε τον κάκιστο χειρισμό εκ μέρους του ελληνικού κράτους εις βάρος μιας ομάδας Ελλήνων πολιτών. Και έκλεισε ένα κεφάλαιο του ψυχρού πολέμου.

Το 2018, η συζήτηση για την ονομασία της γειτονικής δημοκρατίας είναι πάλι μία καθυστερημένη έκφραση αυτού του τέλους του ψυχρού πολέμου. Οι χώρες, τα σύνορα, όλα αυτά είναι παγιωμένα ήδη από το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και επαναβεβαιωμένα με κάποιες διευθετήσεις στο χώρο της πρώην Γιουγκοσλαβίας από το τέλος του ψυχρού πολέμου. Από το ‘89 έως το ‘92 ετέθησαν και ελύθησαν οριστικά. Κανείς δεν απειλεί κανέναν, κανείς δεν δέχεται να συζητήσει μεταβολές. Το 2018 συζητάμε για το συμβολισμό και την δυναμική που εμπεριέχει αυτός ο συμβολισμός της ονομασίας. Δεν τίθενται στο τραπέζι ούτε σύνορα ούτε εδάφη.

Τώρα ονομάζουμε τη γειτονική μας χώρα ΠΓΔΜ, δηλαδή Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας. Ήδη εμπεριέχει το ΠΓΔΜ τον όρο Μακεδονία. Πρέπει να συζητήσουμε κάτι το οποίο θα ικανοποιεί τους γείτονες, θα ικανοποιεί και μας. Δεν μπορεί μονομερώς να ικανοποιηθεί ο ένας σε μία σχέση γειτονίας.

Να βλέπουμε πάντα τη μεγάλη εικόνα. Η μεγάλη εικόνα απαιτεί, σε μία Ευρώπη η οποία μεταβάλλεται πολιτικά προς το χειρότερο με στοιχεία φυγοκεντρισμού ενίοτε και ρευστοποίησης, να παίζει η Ελλάδα στην γειτονιά της έναν σοβαρό πρωταγωνιστικό ρόλο ως εγγυητής της ασφάλειας, της ειρήνης, της ανάπτυξης και της καλής γειτονίας. Αν υπάρχει ένα αγκάθι θα πρέπει και εμείς και η άλλη πλευρά να κάνουμε συμβιβασμό. Το πλαίσιο το οποίο ετέθη στη Σύνοδο του Βουκουρεστίου ήταν σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό erga omnes. Aυτοί που συνομολόγησαν το συγκεκριμένο πλαίσιο πρέπει να το υποστηρίξουν και πάλι.

Τα ζητήματα των Βαλκανίων και της διάλυσης της οθωμανικής αυτοκρατορίας ετέθησαν από τις αρχές του 20ου αιώνα. Τώρα είμαστε στις αρχές του 21ου. Πρέπει να γνωρίζουμε την ιστορία πρέπει να αντλούμε τα συμπεράσματα και τα διδάγματα μας αλλά πρέπει να κινούμεθα και προς τα μπροστά. Γιατί είναι ιστορία εν τω γεννάσθαι. Παίρνουμε ιστορικές αποφάσεις.

Εφόσον καταλήξουμε σε μία σοβαρή και εφικτό να υποστηριχθεί πρόταση με τους γείτονες, ο καθένας θα πάει στο κοινοβούλιο του και θα τη θέσει στην κρίση του. Θα υπάρξουν και αντιρρήσεις, θα υπάρξουν διαφοροποιήσεις. Αυτή είναι Δημοκρατία όμως… Και το μεγαλείο και η δύναμη της. Δεν μπορούμε εκ των προτέρων να εξασφαλίσουμε συναίνεση για να κάνουμε το διπλωματικό χειρισμό. Τώρα τίθεται το πλαίσιο. Γίνεται ένας διπλωματικός χειρισμός.

Στη Μεγάλη Βρετανία σε μεγάλα θέματα της συμβίωσης της Βρετανίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση ετίθετο ερωτήματα στην κρίση της Βουλής των κοινοτήτων στο κοινοβούλιο. Τα έθετε μία συντηρητική κυβέρνηση και υπήρχαν μεγάλα τμήματα των συντηρητικών βουλευτών τα οποία τα καταψήφισαν και τα υπερψήφισαν οι εργατικοί. Αυτό δηλαδή δεν είναι η ουσία της Δημοκρατίας; Οι βουλευτές ψηφίζουν κατά κρίση και συνείδηση, δεν είναι πρόβατα.Έχουμε υπηρετήσει αυτή τη μνημονιακή υπαγωγή και τα μαρτύρια που πέρασε ο ελληνικός λαός. Προσπαθούμε να βγούμε από αυτό. Έχει τελειώσει αυτή η ιστορία. Να ψηφίσουμε με ευθύνη και γνώση.

Συνεδρίαση της συνόδου της εκκλησίας για διαπραγματεύσεις με ΠΓΔΜ

Δεν έχει κανένας Μητροπολίτης δυνατότητα και λόγο, να χαράσσει τους άξονες της εξωτερικής πολιτικής της Ελληνικής Δημοκρατίας. Δεν εξελέγη για αυτό. Εξελέγη από σύνοδο. Δεν είναι λαϊκοκληρικές οι συνελεύσεις αλλά ακόμη και να ήταν, ο Μητροπολίτης έχει εκλεγεί για το ποιμαντικό και το εκκλησιαστικό του έργο.

Μπορεί να διατυπώσει μία ευχή και να γίνει εισακουστή αλλά δεν μπορεί να βγάζει ένα εκκλησιαστικό όργανο ή ένας Μητροπολίτης φετφά για τα θέματα της εξωτερικής πολιτικής, της αμυντικής πολιτικής, της παιδείας ή του οικογενειακού δικαίου. Δεν είναι δυνατόν στη Δημοκρατία πρόσωπα και θεσμοί που δεν έχουν πολιτική νομιμοποίηση, που δεν έχουν αιρετότητα, ανακλητότητα και ειδική εντολή για χειρισμό πολιτικών θεμάτων να αξιώνουν να επηρεάζουν τις εξελίξεις.

Να ακούγεται μία γνώμη είναι δεκτό. Αυτό είναι Δημοκρατία. Ένα άρθρο σε μια εφημερίδα, μια συζήτηση σε κάποια εκπομπή, όλα αυτά είναι σεβαστά. Όπως σεβαστός είναι ο κόσμιος, πολιτισμένος τρόπος που θα εκφράσεις μια γνώμη, μια ευχή. Αλλά να γίνεται λόμπι; Τα θυμόμαστε τα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό, τις μεγαλειώδες εξέδρες. Είναι πράξεις ασύμβατες με τη δημοκρατική κουλτούρα και την ορθή λειτουργία της Δημοκρατίας.

 



Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία πλοήγησης και να αναλύουμε την επισκεψιμότητα της ιστοσελίδας μας. Με την παραμονή σας στην ιστοσελίδα, αποδέχεστε τη χρήση cookies όπως αυτή περιγράφεται στην Πολιτική Cookies ΟΚ