ΣΥΡΙΖΑ Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς


Επικοινωνία / Contact RSS Twitter Facebook YouTube Instagram

09/05/2018

Κ. Δουζίνας: Τα ομόφυλα ζευγάρια δεν είναι λιγότερο ικανά από τα ετερόφυλα να μεγαλώνουν παιδιά - βίντεο

Κ. Δουζίνας: Τα ομόφυλα ζευγάρια δεν είναι λιγότερο ικανά από τα ετερόφυλα να μεγαλώνουν παιδιά - βίντεο



.

Από τα πρακτικά της βουλής

«Είναι δυνατόν μια ωραία μέρα η ανθρωπότητα να αποφασίσει δημοκρατικά ότι ένα μέρος της πρέπει να εξολοθρευτεί». Αυτό έγραφε η Χάνα Άρεντ, η μεγάλη φιλόσοφος, στο βιβλίο της «Απαρχές του Ολοκληρωτισμού» το 1951. Όταν το έγραψε αυτό η Άρεντ, αυτό στο οποίο αναφερόταν είχε συμβεί, διότι είχαν εξολοθρευτεί οι Εβραίοι, οι γκέι, οι ομοφυλόφιλοι, οι Ρομά, οι κομμουνιστές. Όχι για το τι έκαναν ή για το τι πίστευαν, εκτός από τους κομμουνιστές, αλλά για το ποιοι ήταν, για το πού είχαν γεννηθεί, πώς είχαν γεννηθεί, σε ποια φυλή είχαν γεννηθεί ή με ποια σεξουαλική επιθυμία.
Αναγκάστηκα να τα πω αυτά διότι σήμερα στη Βουλή ακούστηκαν πράγματα στα οποία θα πρέπει να απαντήσουμε εμείς και ως Βουλευτές και σαν δάσκαλοι, άνθρωποι με μια διδακτική διδασκαλία. Έχουμε και τους μαθητές εκεί επάνω. Αν δεν απαντήσουμε σε αυτή τη λογική και τη ρητορική του μίσους, της μισαλλοδοξίας, της εχθρότητας απέναντι στους συνανθρώπους μας, νομίζω ότι δεν εκτελούμε το καθήκον μας.
Και μίλησαν πολλοί για ανθρώπινα δικαιώματα. Χρησιμοποίησαν και τη λογική του τι λέει το δικαστήριο του Στρασβούργου κι αυτό θα μας οδηγήσει αναγκαστικά εκεί. Υπάρχει, λοιπόν, μια κοινοτυπία. Ξέρετε εγώ έχω δουλέψει πολλά χρόνια με αυτά τα πράγματα. «Τα ανθρώπινα δικαιώματα ανήκουν στους ανθρώπους ακριβώς επειδή είναι άνθρωποι». Είναι ένα κλισέ και όπως όλα τα κλισέ είναι μισή αλήθεια. Τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν δίνονται επειδή είμαστε άνθρωποι. Η ανθρωπότητα από μόνη της δεν μας δίνει τίποτα. Αποκτήσαμε δικαιώματα και διεκδικούμε και διατηρούμε τα δικαιώματα επειδή αγωνιζόμαστε, επειδή αγωνίστηκαν διάφορες κατηγορίες ανθρώπων.
Και όταν μιλάμε για πράγματα, όπως είναι η φυλή, το χρώμα, όπως μιλάμε για τη σεξουαλική επιθυμία, δηλαδή για το τι είμαι εγώ ως άνθρωπος, αυτά δεν είναι δικαιώματα. Αυτό είναι που έρχεται πριν από τα δικαιώματα. Έρχεται στον ορισμό του τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος.

Κι όπως ξέρουμε στην ιστορία μας, παρότι η λογική της ανθρωπότητας έχει εισαγάγει μια λογική καθολικότητας, ισότητας κ.λπ., πολιτικά η έννοια της ανθρωπότητας έχει χρησιμοποιηθεί και ακόμα χρησιμοποιείται ακριβώς για να χωρίσει τους ανθρώπους σ’ αυτούς που είναι πλήρεις, σε άλλους που είναι λίγοι και σε άλλους που δεν είναι καθόλου, σε εκείνους που δεν μιλάνε τη γλώσσα μας, που δεν μοιράζονται τη θρησκεία μας, που ανήκουν στη λάθος τάξη, στο λάθος χρώμα, στη λάθος σεξουαλικότητα, έχουν μείνει και μένουν ακόμη έξω από τον ορισμό της ανθρωπότητας.
Ήθελα να τελειώσω αυτήν την εισαγωγική παρατήρηση λέγοντας ότι δεν είναι, λοιπόν, η ανθρωπότητα που μας δίνει τα δικαιώματα, αλλά ακριβώς οι αγώνες μας και αυτά τα δικαιώματα που έχουμε κερδίσει και συνεχίζουμε να κερδίζουμε -γιατί τα χάνουμε κιόλας- είναι αυτά που μας κάνουν περισσότερο ή λιγότερο ανθρώπους.
Και όσον αφορά αυτά που ακούστηκαν σήμερα στη Βουλή, αν λεγόντουσαν σε οποιοδήποτε άλλο κράτος, θα είχαν οδηγήσει σε διώξεις και είναι όνειδος να ακούμε τέτοια πράγματα στη Βουλή των Ελλήνων.
Όμως, να έρθω τώρα στο θέμα, το οποίο συζητάμε και να πω τις τέσσερις μεγάλες αντιρρήσεις που ακούσαμε, δυστυχώς και από την Αξιωματική Αντιπολίτευση, γύρω από το θέμα της αναδοχής και της τεκνοθεσίας των ομόφυλων ζευγαριών.
Να ξεκινήσω μ’ ένα πρώτο αρνητικό επιχείρημα. Για τα ιδρύματα και τον ιδρυματισμό ακούστηκαν πολλά. Όμως, όποιος τα έχει ψάξει λιγάκι ξέρει, επίσης, ότι ενώ όλη η ευρωπαϊκή βιβλιογραφία λέει ότι τα παιδιά πρέπει να μένουν στα ιδρύματα για ένα μέσο όρο έξι μηνών, εδώ μένουν για ένα μέσο όρο έξι χρόνων. Και δεν ήταν μόνο αυτά. Στα διάφορα εκκλησιαστικά ιδρύματα, σε ιδρύματα ιδιωτικού δικαίου κ.λπ. -έχουμε συγκεκριμένα στοιχεία- είχαμε επιβολή στα ανήλικα παιδιά ακραίας συμπεριφοράς, όπως απαγόρευση στα κορίτσια να φορούν παντελόνια, επιβολή αυστηρής νηστείας, απαγόρευση συμμετοχής σε εκδρομές. Είχαμε, δηλαδή, την πιο σκληρή βιοπολιτική, έναν τρόπο για να φτιάχνονται άνθρωποι, συνειδήσεις και συμπεριφορές της πλήρους υπακοής, του να μην μπορεί να σκέφτονται από μόνοι τους.
Αυτό λοιπόν, είναι το αρνητικό επιχείρημα: Προτιμάς αυτό ή προτιμάς να πάρει μια οικογένεια, οποιουδήποτε είδους οικογένεια, τα παιδιά αυτά και να τα πάει στο σπίτι και να τους δείξει την αγάπη;
Το δεύτερο επιχείρημα που ακούσαμε -και το άκουσα, και δυστυχώς στεναχωρήθηκα, και από την κυρία Παπαρήγα- είναι ότι υπάρχει –λέει- μια αμφισβήτηση στην επιστήμη. Υπάρχουν, λέει, επιχειρήματα και από εδώ και από εκεί. Ακούσαμε κάτι από το Τέξας, ακούσαμε κάτι που λέει ο ένας, ο άλλος κ.λπ.
Κοιτάξτε να δείτε. Αυτό το επιχείρημα είναι τελειωμένο και θα σας πω γιατί είναι τελειωμένο. Το 2013 είχαμε μια μεγάλη υπόθεση στο Ανώτατο Δικαστήριο, στο Supreme Court, των Ηνωμένων Πολιτειών, την υπόθεση Windsor εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών. Ήταν μια υπόθεση που συζήτησε το θέμα του γάμου μεταξύ ομοφύλων ζευγαριών. Εκεί, λοιπόν, έγινε ένα amicus curiae. Και επειδή δεν ξέρετε πιθανόν, αυτό σημαίνει «φίλος του δικαστηρίου». Δηλαδή, στην Αμερική δικαιούνται εταιρείες, σύλλογοι, άνθρωποι που ξέρουν για κάποιο θέμα και που ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν σε μια δικαστική απόφαση, που θα έχει αποτελέσματα και επιρροή σε πάρα πολύ κόσμο, να καταθέσουν μια έκθεση. Και αυτό το amicus curiae, την έκθεση, την κατέθεσαν οι εξής: Η Αμερικανική Ψυχολογική Εταιρεία, η Αμερικανική Ακαδημία των Παιδιάτρων, η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία, η Αμερικανική Ψυχοαναλυτική Εταιρεία και η Εθνική Εταιρεία Κοινωνικών Λειτουργών. Είναι οι μεγαλύτερες εταιρείες στον κόσμο.
Και τι λέει αυτό; Και το καταθέτω εδώ στα Πρακτικά, διότι αυτό απαντάει τα πάντα. Κοιτάνε όλες τις έρευνες που είχαν υπάρξει μέχρι το 2014, τις μαζεύουν και βάζουν αυτήν την έκθεση στο δικαστήριο γι’ αυτό το θέμα.
(Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής κ. Κωνσταντίνος Δουζίνας καταθέτει για τα Πρακτικά το προαναφερθέν έγγραφο, το οποίο βρίσκεται στο Αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
Και τι λέει; Ο ισχυρισμός ότι η νομική αναγνώριση του γάμου ομοφύλων ζευγαριών υποσκάπτει τον θεσμό του γάμου και βλάπτει τα παιδιά τους αντίκειται στα επιστημονικά δεδομένα. Η επιστημονική τεκμηρίωση υποστηρίζει το συμπέρασμα ότι η ομοφυλοφιλία αποτελεί φυσιολογική έκφραση της ανθρώπινης σεξουαλικότητας και δεν επιλέγεται. Υποστηρίζουν ότι τα ομόφυλα ζευγάρια δημιουργούν σταθερές και αφοσιωμένες σχέσεις, που είναι ισοδύναμες με αυτές των ετερόφυλων ζευγαριών.

Τα ομόφυλα ζευγάρια δεν είναι λιγότερο ικανά από τα ετερόφυλα να μεγαλώνουν παιδιά, γιατί αυτά είναι εξίσου ψυχικά υγιή και κοινωνικά προσαρμοσμένα με αυτά των ετερόφυλων ζευγαριών. Αυτό ήταν το δεύτερο συμπέρασμα. Όποιος πει ότι λέει άλλα η επιστήμη, λέει ψέματα. Αυτές είναι οι μεγαλύτερες εταιρείες στον κόσμο.
(Στο σημείο αυτό χτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Τρίτο πραγματικό γεγονός είναι ότι αυτή τη στιγμή υπάρχουν τέτοια παιδιά. Υπάρχουν παιδιά που έχουν μεγαλώσει και που μεγαλώνουν είτε με έναν γονέα, σε μονογονεϊκές οικογένειες ομοφυλοφίλων είτε σε οικογένειες με δύο ομόφυλους γονείς, μέσα από διάφορες διαδικασίες που τις ξέρουμε.
Είχαμε το «Ουράνιο Τόξο» την Κυριακή. Είναι πραγματικό. Τι μιλάτε; Γιατί επιτίθεστε σε αυτά τα παιδιά, για να τους κάνετε να αισθανθούν κατώτεροι;
Και να πω και κάτι τελευταίο που το ακούσαμε αυτές τις ημέρες, δυστυχώς, από τη Νέα Δημοκρατία. Το διαβάζω από την «Καθημερινή»: «Η αναδοχή ή η τεκνοθεσία θα αποβεί εις βάρος των παιδιών, λόγω παραγώγου στίγματος, που μπορεί να οδηγήσει σε φαινόμενα bullying».
Την έκφραση «παράγωγο στίγμα», παρόλο που είμαι κοινωνικός επιστήμονας χρόνια, δεν την είχα ξανακούσει. Δεν ξέρω εδώ ποιος την έβγαλε, αλλά λέει το εξής: Ότι εάν παιδιά, που είναι είτε θετά είτε παιδιά μιας κατάστασης που φτιάχνει αυτός ο νόμος πάνε στο σχολείο, θα τους κάνουν bullying, θα τους ασκήσουν βία, ψυχολογική υποτίμηση και επίθεση. Θα το έλεγε το ίδιο για παιδιά ΑΜΕΑ, ανάπηρα, που έχουν κάποιο άλλο πρόβλημα υγείας; Όχι. Εδώ το λέει!
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Μάριος Γεωργιάδης): Κύριε συνάδελφε, σας παρακαλώ ολοκληρώστε.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΔΟΥΖΙΝΑΣ: Δηλαδή, τι λέει; Κανονικοποιεί, φυσικοποιεί την επίθεση, τη βία, λέει ότι είναι στην κοινωνία και τι να κάνουμε;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Μάριος Γεωργιάδης): Κύριε συνάδελφε, έχετε φτάσει στα εννέα λεπτά!
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΔΟΥΖΙΝΑΣ: Εάν είναι στην κοινωνία αυτή η βία, η επίθεση, το bullying, είμαστε υποχρεωμένοι να το σταματήσουμε. Δεν μπορούμε όμως να το δεχθούμε και να πούμε ότι αυτό είναι το επιχείρημα, γιατί τα παιδιά αυτά δεν πρέπει να έχουν τέτοιους γονείς.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Μάριος Γεωργιάδης): Κύριε συνάδελφε, με ακούσατε;
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΔΟΥΖΙΝΑΣ: Μισό λεπτό, κύριε Πρόεδρε.
Είμαι πολύ εκνευρισμένος με αυτά που ακούσαμε σήμερα εδώ. Αυτό το βήμα, το οποίο είναι κομμάτι του εκσυγχρονισμού του ελληνικού κράτους, του αστικού κράτους, το οποίο το κάνει μόνο αυτή η Κυβέρνηση βήμα-βήμα και φτιάχνει ένα ελληνικό, αστικό, κοινωνικό κράτος και βέβαια ταυτόχρονα βάζει μέσα και τα σπέρματα για να το ριζοσπαστικοποιήσει.
Από τη μία μεριά έχουμε αυτή τη λογική που είναι «βήμα-βήμα να προχωρήσουμε σε αυτή την κατεύθυνση» και από την άλλη έχουμε μία λογική και μία πολιτική από τη Νέα Δημοκρατία που σιγά-σιγά αποχωρίζεται από τα ευρωπαϊκά κεκτημένα και δεδομένα. Και αυτό είναι κάτι που κάνει μεγάλη ζημιά στην Ελλάδα. Διότι καλά λένε συνεχώς ότι ο Καραμανλής μας έβαλε στην Ευρωπαϊκή Ένωση κ.λπ. Εάν κοιτάξετε τις αποφάσεις και τις δηλώσεις της ηγεσίας της Νέας Δημοκρατίας τους τελευταίους τρεις-τέσσερις μήνες, έχουν φύγει σιγά-σιγά από την ευρωπαϊκή λογική.
Εμείς είμαστε και ευρωπαίοι και ριζοσπάστες με μέτρα σαν και αυτό.



Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία πλοήγησης και να αναλύουμε την επισκεψιμότητα της ιστοσελίδας μας. Με την παραμονή σας στην ιστοσελίδα, αποδέχεστε τη χρήση cookies όπως αυτή περιγράφεται στην Πολιτική Cookies ΟΚ