ΣΥΡΙΖΑ Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς


Επικοινωνία / Contact RSS Twitter Facebook YouTube Instagram

14/05/2018

Ν. Ξυδάκης: Τα πλεονάσματα πρέπει να αναθεωρηθούν εφόσον γίνει ρύθμιση του χρέους

Ν. Ξυδάκης: Τα πλεονάσματα πρέπει να αναθεωρηθούν εφόσον γίνει ρύθμιση του χρέους



Συνέντευξη του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ στην Εφημερίδα των Συντακτών και το Δημήτρη Τερζή

Η κυβέρνηση μιλά για καθαρή έξοδο από τη μνημονιακή εποχή. Ποιοι είναι κατά την άποψή σας οι τομείς στους οποίους θα πρέπει να δοθεί προτεραιότητα μετά τον Αύγουστο και οι οποίοι θα σηματοδοτήσουν την αφετηρία της μεταμνημονιακής εποχής;

Η μεταμνημονιακή εποχή δεν θα είναι σπαρμένη με ρόδα. Κάθε άλλο. Θα απαιτηθούν μεγάλες ικανότητες, σθένος, τόλμη. Και άνθρωποι: πρόσωπα και συλλογικότητες. Μετά τον Αύγουστο θα ανακτηθεί ασφαλώς ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας, αλλά η ιστορική πρόκληση δεν περιορίζεται στο πώς θα επανελέγξουμε τα δημοσιονομικά˙ οι προκλήσεις είναι πολλαπλές: να σχεδιάσουμε και να εφαρμόσουμε ένα βιώσιμο παραγωγικό μοντέλο, να επανεκκινήσουμε το κράτος προς την αποτελεσματικότητα και τη δικαιοσύνη, να εμπνεύσουμε νέα πίστη προς τη δημοκρατία, να θωρακίσουμε τη χώρα έναντι των γεωπολιτικών αναταράξεων.

Ουδέποτε στο πρόσφατο παρελθόν η χώρα μας είχε αντιμετωπίσει ιστορικές προκλήσεις τόσο πολυφυείς και τέτοιας έντασης -εξαιρώντας τον Εμφύλιο, τη δικτατορία και τον πόλεμο του 1974, που είχαν όμως άλλα χαρακτηριστικά. Ολα αυτά προϋποθέτουν αυτοπεποίθηση, δηλαδή αυτογνωσία˙ μετριοπάθεια και τόλμη μαζί. Να παραμερίσουμε τυφλοεγωισμούς και εξουσιολαγνεία, πώς θα είμαστε νομάρχες σε ένα χρεοκοπημένο προτεκτοράτο, και να δεσμευτούμε στα μείζονα: στην εθνική ασφάλεια και στην ανασυγκρότηση της οικονομίας.

Δεν είναι εύκολο, είναι ένα πρωτόγνωρο πεδίο δοκιμασιών για τις ηγετικές ελίτ, που φάνηκαν ανεπαρκείς και αιφνιδιασμένες κατά τη διάρκεια της κρίσης και εγκληματικά αμέριμνες πριν από αυτήν.

Είστε υπέρ των εκλογών το φθινόπωρο του 2018 οπότε η κυβέρνηση θα έχει φρέσκια πίσω της την επιτυχία της εξόδου ή τάσσεσθε με την επίσημη γραμμή που μιλάει για εκλογές ένα χρόνο αργότερα;

Στην Ελλάδα συχνά ο εκλογικός κύκλος έχει προσαρμοστεί με οδηγό έναν τακτικό υπολογισμό κάποτε και λόγω πολιτικού αδιεξόδου. Σχεδόν πάντα με επίκληση μιας υπέρτερης εθνικής ανάγκης…

Σπανίως ολοκληρώνεται μια κυβερνητική θητεία. Ιδανικά θα επιθυμούσα να ολοκληρώνεται ο εκλογικός κύκλος και να εξαντλούνται οι δυνατότητες σχηματισμού κυβέρνησης από την εκλεγμένη Βουλή. Ωστόσο δεν είναι αυτή η πολιτική παράδοση στη χώρα.

Η έξοδος από το Μνημόνιο και η ρύθμιση του χρέους ολοκληρώνει έναν ιστορικό κύκλο, κατά την οκταετή διάρκεια του οποίου μετασχηματίστηκαν βίαια και η οικονομία και η πολιτική γεωγραφία.

Εχουν διαμορφωθεί νέοι, εύθραυστοι κοινωνικοί σχηματισμοί, με καινοφανείς ανάγκες και προσδοκίες. Η παρούσα κυβέρνηση είναι η μακροβιότερη της μνημονιακής περιόδου και η μόνη που φέρνει εις πέρας τη λαϊκή εντολή για έξοδο από την επιτροπεία. Από κει και πέρα την πρωτοβουλία των κινήσεων έχει πάντα ο πρωθυπουργός, που γνωρίζει όλα τα δεδομένα και μπορεί να εκτιμήσει πληρέστερα τις συνθήκες.

Τούτων λεχθέντων, εκτιμώ ότι η ημερομηνία των εκλογών δεν απασχολεί τον πολύ κόσμο˙ τον απασχολεί η εργασία του, η ανακούφιση της καθημερινότητάς του, η ανάταξη του νοικοκυριού του.

Πώς σχολιάζετε τις φωνές μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίες προειδοποιούν ότι τα υψηλά πλεονάσματα σημαίνουν απλώς παράταση της αυστηρής λιτότητας και πως αν συνεχιστεί αυτή η οικονομική πολιτική, τα αποτελέσματά της θα είναι άσχημα για την κυβέρνηση στις επόμενες εκλογές;

Πρέπει να δούμε τι δημοσιονομικό χώρο θα έχουμε μετά τη λήξη του προγράμματος. Υπάρχουν τα μη παραμετρικά μέτρα που δεν επιτρέπουν τον ακριβή υπολογισμό του πλεονάσματος.

Και το 2016 και το 2017 είχε συμβεί αυτό, γι’ αυτό είχαμε τη γνωστή υπέρβαση του στόχου. Το υψηλό πλεόνασμα βέβαια υπεραντλεί ρευστότητα από την αγορά και πιέζει την οικονομία.

Τα πλεονάσματα πρέπει να αναθεωρηθούν εφόσον επιτευχθεί ρύθμιση του χρέους. Πάντως το ότι επί δύο έτη τηρούμε -με το παραπάνω- αυτά που έχουμε συμφωνήσει, δείχνει ότι μπορούμε να είμαστε συνεπείς. Είναι ένα πολιτικό όπλο αυτό στη διαπραγμάτευση για άρση της επιτροπείας.

Η κυβέρνηση κατηγορεί ευθέως τη Ν.Δ. για πλήρη ταύτιση με τον εφοπλιστή Βαγγέλη Μαρινάκη, ενώ τον ίδιο τον έχει χαρακτηρίσει «καθοδηγητή» της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Πώς σχολιάζετε όλη αυτή την ένταση το τελευταίο διάστημα και πώς κρίνετε τη στάση που κρατούν οι εμπλεκόμενοι, συμπεριλαμβανομένου του Κινήματος Αλλαγής;

Σε όλη τη μεταπολεμική περίοδο οι ολιγάρχες κατόρθωσαν να ελέγχουν, συχνά σε μεγάλο βαθμό, τις κεφαλαιακές ροές από τις τράπεζες, να πλουτίζουν ως προμηθευτές του Δημοσίου, να επηρεάζουν την κοινή γνώμη μέσω δικών τους ή φιλικών ΜΜΕ και να χειραγωγούν πολιτικές ελίτ. Είναι ένα από τα γενεσιουργά αίτια της πολιτικής καχεξίας της δημοκρατίας μας και της πολύμορφης επώδυνης χρεοκοπίας.

Στο παρελθόν πολιτικοί ηγέτες ήρθαν αντιμέτωποι με τέτοιους ολιγάρχες, άλλοτε συγκρουόμενοι υπογείως, άλλοτε φανερά κατονομάζοντας τζάκια και νταβατζήδες και άλλοτε συμβιβαζόμενοι.

Οι νεοφυείς ολιγάρχες είναι πιο βιαστικοί και άπληστοι, πιστεύουν ότι δεν χρειάζονται καν προσχήματα. Οπλα τους είναι οι ποδοσφαιρικοί «λαοί», τα μίντια, η υπόγεια πατρωνία παραγόντων του πολιτικού, εκκλησιαστικού και δημοσιογραφικού χώρου.

Περιφρονούν την καθολική ισχύ των δημοκρατικών αξιών και ποντάρουν στον εκφοβισμό διά του χρήματος, σε μια αδιαμεσολάβητη σχέση με χειραγωγημένους οπαδούς και στην κόπωση των πολιτών από τη Μεγάλη Υφεση και την ατολμία των πολιτικών ηγετών.

Τις ζημιές όμως από τα σκάνδαλα διαφθοράς, από την πατρωνία και το δύσοσμο πολιτικό χρήμα, τις πληρώνουν η δημοκρατία και η κοινωνία.

Εξ ου και είναι τεράστια η ιστορική ευθύνη όλων των πολιτικών προσώπων και δυνάμεων να αντιταχθούν χωρίς συμψηφισμούς.

Ως δημοσιογράφος έχετε σαφή άποψη για τον χώρο των ΜΜΕ. Θεωρείτε ότι η κυβέρνηση «αδικείται» από μερίδα του Τύπου και αν ναι, αυτό γίνεται καλοπροαίρετα ή εξυπηρετεί συγκεκριμένο σχέδιο και συμφέροντα;

Κάθε εξουσία πρέπει να κρίνεται από τον Τύπο. Αυστηρά. Αρα και κάθε κυβέρνηση. Η «αδικία» δεν βρίσκεται στο ποσόν της κριτικής, αλλά στη μεροληψία ή την κακοβουλία της κριτικής, στην απόκρυψη ή διαστρέβλωση γεγονότων, ιδίως αν πηγάζουν από υπόγειες διαδρομές και πλέγματα διαπλοκής. Τέτοια χρήση των ΜΜΕ συνιστά απειλή για τη δημοκρατία, όχι μόνο για την εκάστοτε κυβέρνηση.

Πάντως πρέπει να ξεχωρίσουμε τους δημοσιογράφους από τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ: τα συμφέροντα και οι πρακτικές τους δεν ταυτίζονται.

Οι εξαιρέσεις είναι ορατές, μα ευτυχώς ολιγάριθμες, ακόμη και τώρα που οι όροι επαγγελματικής επιβίωσης είναι εξαιρετικά δυσμενείς για τους δημοσιογράφους.

Εκτιμώ ότι τα παντοδύναμα ΜΜΕ έδειξαν τα κίτρινα δόντια τους το 1965 και το 1989 και άγγιξαν τα όριά τους στις αρχές της δεκαετίας του 2000.

Μετά το 2004 η επιρροή τους ελαττώνεται, στα δε χρόνια της Μεγάλης Υφεσης τα «εργαλειακά» ΜΜΕ εξασθένησαν οικονομικά και χρεοκόπησαν ηθικά.

Πάντως αν ανατρέξουμε τη Μεταπολίτευση, μετά τον Ανδρέα Παπανδρέου του 1989-91, δεν θυμάμαι άλλον πρωθυπουργό να έχει υποστεί τόση κακοπιστία και τόσες μιντιακές επιθέσεις όσες ο Αλέξης Τσίπρας.

Λόγω καταγωγής φαντάζομαι ότι γνωρίζετε καλά τις ιδιαιτερότητες και τις ανάγκες των νησιών μας. Πώς είδατε τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού στα δύο πρόσφατα αναπτυξιακά συνέδρια στο νότιο και στο βόρειο Αιγαίο; Πιστεύετε ότι υπάρχουν και άλλα πράγματα που πρέπει να γίνουν και αν ναι, ποια είναι αυτά;

Το Σύνταγμα μας υποχρεώνει να μη νομοθετούμε οριζόντια, αλλά να λαμβάνουμε υπόψη τη νησιωτικότητα. Αλλά και αυτό είναι μια γενίκευση, αφού τα νησιά δεν είναι όμοια.

Είναι τελείως διαφορετική λ.χ. η Κάσος και η Ανάφη από τη Ρόδο και τη Μύκονο˙ μπορεί να έχουν κάποια κοινά προβλήματα, αλλά επίσης αντιμετωπίζουν διαφορετικούς κινδύνους. Ενα παράδειγμα: η άλωση των παραλιών από επιχειρηματίες, η αποκοπή των Ελλήνων πολιτών, όταν πηγαίνουν για μπάνιο, από το καλύτερο τμήμα ενός δημόσιου χώρου. Με επίκαιρη ερώτησή μου και συνεχείς παρεμβάσεις έχω ζητήσει ήδη από τον Οκτώβριο να νομοθετηθούν μερικά απλά μέτρα προς υπεράσπιση του πολίτη.

Λ.χ., να οριστεί εύλογο ανώτατο όριο της παραλίας προς παραχώρηση, ας πούμε 20-30%, να αναρτάται σε πινακίδα επιτόπου αλλά και στην ιστοσελίδα του δήμου σκαρίφημα με το τμήμα του παράλιου χώρου που έχει παραχωρηθεί, μαζί με τηλέφωνο αρμοδίου, για να καλεί ο πολίτης αν παρακωλύεται. Και, ει δυνατόν, η καταχρηστική και κακόβουλη κατάληψη δημόσιου χώρου να μετατραπεί σε αυτόφωρο αδίκημα.

Το υπουργείο Οικονομικών, που έχει την πρωτοβουλία της νομοθέτησης με άλλα τέσσερα συναρμόδια υπουργεία, έχει απαντήσει θετικά και αναμένω. Θα επιμείνω, γιατί έχει μεγάλη σημασία η κυβέρνηση της Αριστεράς να προστατέψει τον δημόσιο χώρο.

Θυμίζω ότι τη δεκαετία του ’80 η κυβέρνηση Α. Παπανδρέου απέδωσε τις παραλίες στα μπάνια του λαού, ενώ ο Αλέξης Τσίπρας, επικεφαλής της Ανοιχτής Πόλης το 2006, έριξε μαζί με πολίτες και αυτοδιοικητικούς τους φράχτες στις παραλίες της Αττικής.

 



Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία πλοήγησης και να αναλύουμε την επισκεψιμότητα της ιστοσελίδας μας. Με την παραμονή σας στην ιστοσελίδα, αποδέχεστε τη χρήση cookies όπως αυτή περιγράφεται στην Πολιτική Cookies ΟΚ