ΣΥΡΙΖΑ Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς


Επικοινωνία / Contact RSS Twitter Facebook YouTube Instagram

15/05/2018

Φ. Βάκη: Πλήρης σεβασμός των ανθρώπινων δικαιωμάτων σε κάθε πολιτική διαχείρισης του προσφυγικού και του μεταναστευτικού - βίντεο

Φ. Βάκη: Πλήρης σεβασμός των ανθρώπινων δικαιωμάτων σε κάθε πολιτική διαχείρισης του προσφυγικού και του μεταναστευτικού - βίντεο



Ομιλία της κοινοβουλευτικής εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ στην Ολομέλεια της Βουλής, την Τρίτη 15 Μαΐου 2018, κατά τη συζήτηση και ψήφιση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Μεταναστατευτικής Πολιτικής, «Προσαρμογή της Ελληνικής Νομοθεσίας προς τις διατάξεις της Οδηγίας 2013/33/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 26ης Ιουνίου 2013, σχετικά με τις απαιτήσεις για την υποδοχή των αιτούντων διεθνή προστασία (αναδιατύπωση, L180/96/29.6.2013 και άλλες διατάξεις. Τροποποίηση του ν. 4251/2014 (Α΄ 80) για την προσαρμογή της ελληνικής νομοθεσίας στην Οδηγία 2014/66/ΕΕ της 15ης Μαΐου 2014 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου σχετικά με τις προϋποθέσεις εισόδου και διαμονής υπηκόων τρίτων χωρών στο πλαίσιο ενδοεταιρικής μετάθεσης. Τροποποίηση διαδικασιών ασύλου και άλλες διατάξεις».

.

«Το πνεύμα από το οποίο οφείλει να εμφορείται κάθε πολιτική διαχείρισης του προσφυγικού και του μεταναστευτικού οφείλει να είναι ο πλήρης σεβασμός των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Με την ελπίδα και τον ευσεβή πόθο να μην επαληθευτεί ο ισχυρισμός της Hannah Αrendt την επαύριο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, όταν έγραφε ότι: “η αντίληψη περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που βασιζόταν στην υποτιθέμενη ύπαρξη ενός ανθρώπινου όντος ως τέτοιου, κατέρρευσε, την ίδια στιγμή που αυτοί που φανερά πίστευαν σ’ αυτό τέθηκαν για πρώτη φορά αντιμέτωποι με ανθρώπους που είχαν, πράγματι, χάσει όλες τις άλλες ιδιότητες και συγκεκριμένες σχέσεις – εκτός από το ότι ήταν ακόμα άνθρωποι”.
Και αν οι διεθνείς πρακτικές και οι εφαρμοσμένες πολιτικές, δυστυχώς, έχουν αποστερήσει τους αιτούντες άσυλο και προστασία βασικών δικαιωμάτων, εμείς ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον να μην τους στερήσουμε την αξιοπρέπειά τους».

Ολόκληρη η ομιλία:
Πριν εισέλθω στην ομιλία μου που αφορά το νομοσχέδιο, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι επιτρέψτε μου δύο λόγια για τα γεγονότα στη Γάζα. Καταδικάζουμε απερίφραστα τη δολοφονική επίθεση του στρατού του ισραηλινού κράτους κατά των διαδηλωτών στη Λωρίδα της Γάζας, που έχει ως αποτέλεσμα τον θάνατο δεκάδων ανθρώπων, τον τραυματισμό χιλιάδων, μεταξύ των οποίων παιδιά, ηλικιωμένοι, άτομα με αναπηρία. Είναι ένα περιστατικό που θα γραφτεί, σίγουρα, με μελανά και ανεξίτηλα χρώματα στην παγκόσμια ιστορία και πολιτισμό. Προφανώς, αυτή τη στιγμή χρειάζεται η απονομή της διεθνούς δικαιοσύνης και αυτοσυγκράτηση. Μόνο που η αυτοσυγκράτηση θα πρέπει να απευθύνεται στο ισραηλινό κράτος. Ενώπιον ενός τόσο δυσανάλογου πλήγματος, η έκκληση δεν μπορεί να τηρεί τακτική ίσων αποστάσεων. Φαντάζομαι, λοιπόν, ότι θα πρέπει να βγει ένα ψήφισμα και από τη Βουλή των Ελλήνων για ένα τέτοιο γεγονός.
Εισέρχομαι τώρα στο νομοσχέδιο που συζητούμε. To 2016 στο Ελληνικό, ένα ανθρώπινο ποτάμι προσφύγων διαμαρτυρόταν γράφοντας σε μικρά πανό από χαρτόνι «είμαστε άνθρωποι». Οι διαρκώς αυξανόμενες προσφυγικές ροές και η ευρωπαϊκή πολιτική διαχείρισής τους, που απομακρύνεται από τις ανθρωπιστικές αρχές, παρωδούν την αντίληψη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τη μήτρα που τα γέννησε: την Ευρώπη των Φώτων, του κράτους Δικαίου και της Δημοκρατίας. Αν τον 18ο αιώνα τα ανθρώπινα δικαιώματα εδράζονταν στην αφηρημένη έννοια της μίας και ενιαίας φύσης που εγγυάται τα ίσα δικαιώματα σε όλους χωρίς αστερίσκους, τον 20ο αιώνα τον ρόλο του εγγυητή των δικαιωμάτων επιτελεί η «ανθρωπότητα». Την τελευταία βεβηλώνουν καθημερινά και ανερυθρίαστα τόσο οι αυξημένες ροές προσφύγων, που θα σταματήσουν μόνο αν εξαλειφθεί η αιτία που τις δημιουργεί, δηλαδή οι πόλεμοι με μεγάλες «παράπλευρες απώλειες» την ειρήνη και τη σταθερότητα, όσο και η πολιτική κλειστών συνόρων που υιοθετεί η Ευρώπη. Η καθημερινή δυσπραγία που επέβαλλαν τα άρθρα πίστεως των τεχνοκρατικών ιερατείων της λιτότητας γεννά δυσανεξία στον «ξένο», τον πρόσφυγα, τον μετανάστη, που αντιμετωπίζεται ως ο αποδιοπομπαίος τράγος, στον οποίο προβάλλονται όλα τα δεινά της κρίσης, και συνεπώς εξοβελιστέος και ανεπιθύμητος. Οι εμπρησμοί προσφυγικών καταυλισμών, τείχη που ορθώνονται, εκκωφαντικές αρνήσεις στον αριθμό προσφύγων που αναλογούν σε ευρωπαϊκές χώρες, προθέσεις να κατάσχονται ακόμη και τα τιμαλφή απέλπιδων ανθρώπων και ο βυθός της Μεσογείου ένα απέραντο κοιμητήριο, είναι συμπτώματα μιας δημοκρατίας αναιμικής, καχεκτικής και οι ανθρωποθυσίες στο βωμό της Ακροδεξιάς που κραδαίνει απειλητικά τον ρατσισμό και τη βία.
Πριν από δύο χρόνια, η εξουθενωμένη από τα μνημόνια Ελλάδα έγινε το εργαστήρι ηθικών και πολιτικών συναισθημάτων της φιλοξενίας, της αλληλεγγύης και της ανθρωπιάς, αγκαλιάζοντας και συντρέχοντας τους ξεριζωμένους με πανό στα λιμάνια που έγραφαν «καλώς τους», με ένα κουτί γάλα από το υστέρημα, με την ένταξη προσφυγόπουλων στην εκπαίδευση. Ο φούρναρης της Κω και η κυρά της Λέσβου έγιναν συνώνυμα μιας κοινωνίας ανοικτής, ανεκτικής, αλληλέγγυας και δημοκρατικής. Το δυσανάλογο βάρος, ωστόσο, που επωμίστηκε η χώρα μας, ο εγκλωβισμός χιλιάδων απελπισμένων στα νησιά του Αιγαίου και η άρνηση ευρωπαϊκών χωρών να επιμεριστούν οι ευθύνες, δοκίμασαν αντοχές, υποδαύλισαν ρατσιστικά αντανακλαστικά και έφεραν στο προσκήνιο ξανά τα νεοναζιστικά τάγματα εφόδου, που εφορμούν στις επικράτειες της απελπισίας, εξαντλώντας τη βαρβαρότητά τους σε ανθρώπους ανυπεράσπιστους, όπως συνέβη πρόσφατα στην πλατεία Σαπφούς της Μυτιλήνης.
Συζητούμε, λοιπόν, σήμερα στην Ολομέλεια της ενσωμάτωσης Οδηγίας σχετικής με τις απαιτήσεις για την υποδοχή των αιτούντων διεθνή προστασία. Η επί τα βελτίω ενσωμάτωση στην ελληνική έννομη τάξη, μολονότι ικανή, δεν μπορεί -όσο και να το επιθυμεί- να είναι αναγκαία συνθήκη επίλυσης του προβλήματος. Συνιστά, θα έλεγα, μάλλον μια «σολομώντεια λύση», που αποπειράται να εξισορροπήσει ανάμεσα στις επιταγές μιας Ευρώπης αλλά και της εγχώριας αξιωματικής αντιπολίτευσης, που σε λίγο θα εγκαλούν, υπόρρητα πάντα, τη συνθήκη της Γενεύης ως «πολιτική ανοικτών συνόρων» και της βούλησης της κυβέρνησης όχι απλώς να κάνει διαχείριση του πόνου των ξεριζωμένων αλλά να τον απαλύνει, αν όχι να τον εξαλείψει.
Μολονότι το προσφυγικό και το μεταναστευτικό ζήτημα δεν θα έπρεπε να αποτελεί πεδίο απόσπασης πολιτικής υπεραξίας, η διαχείρισή του, εντούτοις, καταδεικνύει τις διαχωριστικές γραμμές Δεξιάς-Αριστεράς. Αν για την πρώτη οι μετανάστες και οι πρόσφυγες αντιμετωπίζονται ενίοτε ως παρίες και παρείσακτοι, για την τελευταία είναι φορείς δικαιωμάτων αναφαίρετων και συνάνθρωποι, στους οποίους πρέπει να διασφαλιστεί αξιοπρεπής διαβίωση και ένταξη στον κοινωνικό ιστό. Επιλεκτική η ευαισθησία της αντιπολίτευσης για τους όντως πιεσμένους κατοίκους των νησιών του Αιγαίου οι οποίοι αξιώνουν την άρση του γεωγραφικού περιορισμού στα νησιά, όχι όμως για χιλιάδες εξαθλιωμένους που ο εγκλωβισμός τους προβλεπόταν ρητά ήδη στη συμφωνία μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και Τουρκίας. Δηλαδή ολοφυρμοί για τους κατοίκους των νησιών και κραυγές την ίδια στιγμή να μην αρθεί ο γεωγραφικός περιορισμός. Αυτό είναι ένα από τα οξύμωρα ή τους παραλογισμούς με τους οποίους μας έχει εξοικειώσει προσφάτως ο αντιπολιτευτικός λόγος.
Η γενναία ενίσχυση των διοικητικών υπηρεσιών και η συνακόλουθη σύντμηση του χρόνου εξέτασης των αιτημάτων ασύλου, χωρίς να είναι πρόχειρη και αποσπασματική, αμβλύνει τις δυσμενείς συνέπειες της μη άρσης του γεωγραφικού περιορισμού και προοιωνίζεται μια αξιοπρεπέστερη διαβίωση στα κέντρα παραμονής. Θετικές οι διατάξεις που αφορούν τη διατήρηση του ορισμού των ευάλωτων ομάδων, των ασυνόδευτων ανηλίκων, των οποίων η μέριμνα περνά πλέον στην αρμοδιότητα της Γενικής Διεύθυνσης Κοινωνικής Αλληλεγγύης του Υπουργείου Εργασίας. Ας υπογραμμιστούν και οι θετικές διατάξεις που αφορούν την άμεση πρόσβαση σε ενημερωτικό υλικό αλλά κυρίως στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, στην οποία πλέον συμπεριλαμβάνεται και η ψυχιατρική περίθαλψη, και στην εκπαίδευση ακόμη ακόμα και για νέους που έχουν υπερβεί τα 18 έτη. Σημαντική, επιπλέον, και η πρόβλεψη για εκπαιδευτικές δράσεις εντός των Μονάδων και των Κέντρων Φιλοξενίας.
Αναφέρθηκα, λοιπόν, σε μια θετική ενσωμάτωση στο κανονιστικό μας πλαίσιο, που, όμως, συνιστά αναγκαία, αλλά όχι ικανή, συνθήκη επίλυσης του προβλήματος. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ας είμαστε ειλικρινείς. Η λύση περνά μέσα από την Ευρώπη και δεν φαίνεται ορατή με βάση τους ισχύοντες συσχετισμούς της. Με πρωτοβουλία της παρούσας κυβέρνησης και του Έλληνα πρωθυπουργού συστάθηκε η συμμαχία των χωρών του Νότου ως μοχλός πίεσης της άρσης του νεοφιλελεύθερου δόγματος της λιτότητας και της ανοικοδόμησης μιας Ευρώπης της δημοκρατίας και του κοινωνικού κράτους. Ας δημιουργηθεί μια συμμαχία των χωρών του Νότου εναντίον μιας άλλης λιτότητας: της λιτότητας της δημοκρατίας, της λιτότητας του σεβασμού του διεθνούς δικαίου και της λιτότητας στην αλληλεγγύη. Ας διαμορφωθεί ένα μέτωπο που θα πιέσει την Ε.Ε. επιτέλους να αναλάβει τις ευθύνες, που της αναλογούν στην κατανομή των ευθυνών για το προσφυγικό και μεταναστευτικό ζήτημα.
Δυσβάστακτος ο φόρος αίματος που καταβάλλει η ανθρωπότητα στα σύνθετα γεωπολιτικά παιχνίδια της Μέσης Ανατολής. Στη Γάζα, αυτή τη στιγμή, παιδιά νεκρά κάτω των 16 ετών. Η παγκοσμιοποίηση σάλπισε πανηγυρικά την ελεύθερη και απρόσκοπτη διακίνηση των εμπορευμάτων και του κεφαλαίου και έκλεισε δρόμους στους πλάνητες και παρίες, που ξερίζωσε από τις εστίες τους για να τους ρίξει βορά στους διακινητές ή να τους ξεφορτωθεί ως σκάρτο εμπόρευμα. Εκατομμύρια απάτριδων, ανέστιων, άνθρωποι χωρίς δικαιώματα, άνθρωποι χωρίς ιδιότητες, κάποιοι σχεδόν απολεσθέντα αντικείμενα, χαμένοι σε σκλαβοπάζαρα ή έρμαια δουλεμπόρων.
Το πνεύμα από το οποίο οφείλει να εμφορείται κάθε πολιτική διαχείρισης του προσφυγικού και του μεταναστευτικού οφείλει να είναι ο πλήρης σεβασμός των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Με την ελπίδα και τον ευσεβή πόθο να μην επαληθευτεί ο ισχυρισμός της Hannah Αrendt την επαύριο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, όταν έγραφε ότι: «η αντίληψη περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που βασιζόταν στην υποτιθέμενη ύπαρξη ενός ανθρώπινου όντος ως τέτοιου, κατέρρευσε, την ίδια στιγμή που αυτοί που φανερά πίστευαν σ’ αυτό τέθηκαν για πρώτη φορά αντιμέτωποι με ανθρώπους που είχαν, πράγματι, χάσει όλες τις άλλες ιδιότητες και συγκεκριμένες σχέσεις – εκτός από το ότι ήταν ακόμα άνθρωποι».
Και αν οι διεθνείς πρακτικές και οι εφαρμοσμένες πολιτικές, δυστυχώς, έχουν αποστερήσει τους αιτούντες άσυλο και προστασία βασικών δικαιωμάτων, εμείς ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον να μην τους στερήσουμε την αξιοπρέπειά τους.



Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία πλοήγησης και να αναλύουμε την επισκεψιμότητα της ιστοσελίδας μας. Με την παραμονή σας στην ιστοσελίδα, αποδέχεστε τη χρήση cookies όπως αυτή περιγράφεται στην Πολιτική Cookies ΟΚ