.

Ολόκληρη η ομιλία από τα πρακτικά της βουλής

Αξιότιμοι κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα ήθελα να εκφράσω την ικανοποίησή μας για τη συζήτηση που γίνεται για την ανάκτηση της ιστορικής μνήμης -έστω και εν μέρει- της Νέας Δημοκρατίας. Θυμηθήκατε σήμερα τον Κύριλλο και τον Μεθόδιο, θυμηθήκατε τον Καπετάν Κώττα και τον Παύλο Μελά, παρότι δεν είχατε γεννηθεί τότε.
(Γέλωτες από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)
(Θόρυβος από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
Σιγά-σιγά θα θυμηθείτε και άλλους, θα θυμηθείτε τον Γρηγόρη Λαμπράκη, θα θυμηθείτε τον Τσαρουχά, θα θυμηθείτε όσους έλεγαν ότι σε δέκα χρόνια δεν θα θυμάται κανείς τίποτα για το όνομα «Μακεδονία». Μου φαίνεται ότι είχε το ίδιο επώνυμο με τον Πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας αυτός που το έλεγε.
Μετά την έκφραση της δικής μας ικανοποίησης απέναντί σας, να πούμε ότι ζούμε πραγματικά κρίσιμες και ιστορικές στιγμές. Ζούμε σε ένα ρευστό διεθνές περιβάλλον και οικονομικά και γεωπολιτικά, σε μια Ευρώπη που δεν έχει βρει συγκεκριμένη κατεύθυνση, με πολλές εστίες πολέμου και εντάσεων στην περιοχή μας.
Για λίγα λεπτά θα έλεγα να αφήσουμε την πρόταση δυσπιστίας, να αφήσουμε τις σκοπιμότητες που έχει, να απομειωθεί δηλαδή η επιτυχία της ιστορικής συμφωνίας της χώρας μας με την πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, να αφήσουμε τη σκοπιμότητα να απομειωθεί η τελευταία ψηφοφορία πριν από λίγες ώρες για τα προαπαιτούμενα, για τη λήξη του προγράμματος, για την ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας που τα κόμματα που στηρίζουν την πρόταση δυσπιστίας έδωσαν στους δανειστές, να αφήσουμε την επικράτηση της ακροδεξιάς στη Νέα Δημοκρατία, να αφήσουμε στην άκρη τις ακροδεξιές των δύο χωρών που χτυπάνε τη συμφωνία, να αφήσουμε τη σκοπιμότητα ότι θέλατε να δημιουργήσετε πρόβλημα στην Κυβέρνηση σε σχέση με τους ΑΝΕΛ, αλλά δημιουργήσατε πρόβλημα στους δικούς σας συμμάχους μέσα στο Κοινοβούλιο, απ’ ό,τι διαβάζετε. Ας τα αφήσουμε όλα αυτά για λίγα λεπτά και να δούμε μια οραματική εικόνα για τη γειτονιά μας, για τα Βαλκάνια, δηλαδή τι θα θέλαμε όλοι να έχουμε στην περιοχή που έχει βασανιστεί από αντιθέσεις, πολέμους και ψυχροπολεμικές κατευθύνσεις για εκατοντάδες χρόνια.
Πιστεύω, λοιπόν, ότι θα ήταν θεμιτό απ’ όλους να θέλαμε στις βαλκανικές χώρες να έχουν δημιουργηθεί ή να προσπαθούμε όλοι να δημιουργήσουμε τις συνθήκες των χωρών της κεντρικής Ευρώπης, δηλαδή να περνάς από τη μία χώρα στην άλλη χωρίς να αντιλαμβάνεσαι πού είναι τα σύνορα, να υπάρχουν συνεργασίες, κοινές παραγωγικές δράσεις, καθημερινές μετακινήσεις, λίγα έξοδα για τους εξοπλισμούς, να μην υπάρχουν απομονωμένες περιοχές στα σύνορα χωρών, ό,τι δηλαδή βλέπουμε όταν πηγαίνουμε στις χώρες της κεντρικής Ευρώπης. Κι εκεί υπάρχουν αντιθέσεις και αντιπάθειες και ιστορικές συγκρούσεις.
Άρα, τι θα θέλαμε να κάνουμε; Θα θέλαμε σε όλη τη Βόρεια Ελλάδα να ολοκληρώσουμε τους κάθετους άξονες στην Εγνατία που συνδέουν τη Βόρεια Ελλάδα με τις γειτονικές μας χώρες, δηλαδή να ολοκληρώσουμε τον κάθετο άξονα στη Ροδόπη, τον κάθετο άξονα στον Έβρο, να ξεκινάμε τον τρίτο κάθετο άξονα της Θράκης στην Ξάνθη, να κάνουμε τον δρόμο Δράμας-Αμφίπολης, εκεί που είχατε ανακαλύψει τον Μέγα Αλέξανδρο, για να λέμε και για την ιστορική σας μνήμη.
Θα θέλαμε, επίσης, να αναβαθμίζουμε τον δρόμο από τη Θεσσαλονίκη προς τη Βουλγαρία, προς τον Προμαχώνα, προς τη FYROM, να έχουμε τελειώσει τον δρόμο στην Κρυσταλλοπηγή, στην Καστοριά. Λέμε τι θα θέλαμε οραματικά. Θα θέλαμε να συνεχίζουμε τον δρόμο από τα Γιάννενα στην Κακαβιά. Θα θέλαμε να προετοιμάζουμε τον δρόμο από την Ηγουμενίτσα στη Σαγιάδα.
Θα θέλαμε σε αυτήν την οραματική εικόνα μια Βόρεια Ελλάδα που τα σύνορά της δεν θα ήταν οι εσχατιές της χώρας, αλλά θα ήταν η αρχή της ενδοχώρας των Βαλκανίων. Θα θέλαμε η μισή Βόρεια Ελλάδα να μην είχε καταντήσει, όπως και κατά τις προηγούμενες δεκαετίες, ερειπωμένη περιοχή με χωριά φαντάσματα, δυσπρόσιτα, εγκαταλειμμένα. Θα θέλαμε τον Οκτώβριο του 2018 να τελειώνει η σιδηροδρομική σύνδεση Θεσσαλονίκη-Ειδομένη ηλεκτροκίνηση. Να συνδέεται η Θεσσαλονίκη με την Αθήνα με ηλεκτροκίνηση. Να συνδέεται με τη FYROM, τη Σερβία, και την κεντρική Ευρώπη. Θα θέλαμε να γίνεται η γραμμή Θεσσαλονίκη-Βέροια-Φλώρινα, να προετοιμαζόταν για υλοποίηση η Θεσσαλονίκη-Προμαχώνα, που είναι ο δεύτερος άξονας, να γίνει η σιδηροδρομική σύνδεση του λιμανιού και η οδική σήμανση του Λιμανιού της Θεσσαλονίκης.
Θα θέλαμε να προετοιμάζεται η ηλεκτροκίνηση Θεσσαλονίκης-Βέροιας-Έδεσσας και η σύνδεση Γιαννιτσών και Αριδαίας. Θα θέλαμε να υπάρχει συμφωνία και να υλοποιείται για το Θεσσαλονίκη-Φλώρινα-Κρυσταλλοπηγή και Πόγραδετς. Θα θέλαμε να υπάρχει άξονας στα δυτικά Βαλκάνια μέσω του Interreg. Θα θέλαμε να μιλούσαμε με τις χώρες Αλβανία-FYROM-Βουλγαρία σε μια τετραμερή, για παράδειγμα στη Θεσσαλονίκη που πιθανά να γινόταν πριν έναν μήνα, για υλοποίηση κοινών συστημάτων παρακολούθησης των οδικών δικτύων, για διαλειτουργικότητα, για δίκτυο υδατοδρομίων, για συνεργασία και παροχή τεχνογνωσίας και ευρωπαϊκής νομοθεσίας για να ενταχθούν οι άνθρωποι, να κάναμε κοινά συνέδρια το φθινόπωρο για τις συνδυασμένες μεταφορές, όπως και να έχουμε τηλεπικοινωνιακές συνδέσεις και να υλοποιούσαμε τις συνδέσεις με οπτικές ίνες.
Θα θέλαμε, λοιπόν, σε αυτήν την οραματική κατάσταση η Θεσσαλονίκη να είναι οικονομικό, παραγωγικό και πολιτιστικό κέντρο των Βαλκανίων, να έχει πάρκα αντί για στρατόπεδα, να έχει εμπορευματικό κέντρο, να συνδέεται με την Αθήνα, να έχει σιδηροδρομικές υποδομές, να έχει ιστορική μνήμη και μουσείο ολοκαυτώματος, να έχει συνδέσεις με την κεντρική Ευρώπη, να έχει μετρό για να μπορεί να παίξει αυτόν τον ρόλο και αστικές συγκοινωνίες, ό,τι δηλαδή παλέψετε εσείς όλα αυτά τα χρόνια να μην υπάρχει.
Αυτή, λοιπόν, είναι μια οραματική εικόνα για να ζήσουν τα παιδιά μας σε μια χώρα που δεν θα έχει ανασφάλεια, που θα έχει ανάπτυξη, που θα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην περιοχή, που οι γειτονικές χώρες και οι γειτονικοί λαοί θα έχουν συμφέρον να βαθαίνουν και να διατηρούν τη συνεργασία, την ειρήνη και τη φιλία μαζί μας.
Αυτή είναι η δική μας πολιτική, αυτά που κάνουμε τρία χρόνια. Είναι ο δικός μας πατριωτισμός. Υπάρχει και ο άλλος. Να έχουμε κλειστά σύνορα, να έχουμε μονοπάτια που συνδέουν τη χώρα μας, να μη συνδέονται τα λιμάνια, τα σιδηροδρομικά δίκτυα, ούτε καν με την Εγνατία, να διοργανώνουμε ομιλίες με κληρικούς, με πρώην στρατιωτικούς, με άλογα, με χλαμύδες -σκεφτείτε τι θα λέγαμε αν αυτά τα έκαναν στην Κωνσταντινούπολη-, να τραμπουκίζονται δήμαρχοι και πολιτικοί που δεν συμφωνούν, να ξεχνάμε τις δολοφονίες και το παρακράτος της Θεσσαλονίκης γιατί δεν είχαμε γεννηθεί τότε.
Υπάρχει και ο δικός σας πατριωτισμός, αυτό που προτείνετε, δηλαδή να διατηρείται η αντίθεση και οι διενέξεις με τους γειτονικούς λαούς, ώστε κάποιοι να συνεχίσουν τη δοκιμασμένη συνταγή της ακροδεξιάς, τον από Βορρά κίνδυνο.

Να επανέλθουμε στον κομμουνιστικό κίνδυνο που μας απειλεί, στην εμφυλιοπολεμική λογική που χώρισε τον ελληνικό λαό σε πατριώτες και μειοδότες, στους Κοτζαμάνηδες, σε όλα αυτά που έχει ζήσει η Ελλάδα και τα Βαλκάνια για δεκαετίες, σε αυτά που απομονώνουν, απαξιώνουν, ξεχνούν τη μισή Βόρειο Ελλάδα, τις μπάρες λίγα χιλιόμετρα έξω από την Ξάνθη λίγα χρόνια πριν που σπούδαζα εγώ και πολλά άλλα.
Έναν δήθεν πατριωτισμό που συντηρούσε και ευνοούσε συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα, που συντηρούσε παλαιοκομματικούς μηχανισμούς, συντηρούσε παρακρατικούς μηχανισμούς και ανακύκλωνε συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα.
Και άντε η Νέα Δημοκρατία έχει την ακροδεξιά πλευρά, έχει επικρατήσει, με γεια της, με χαρά της. Οι άλλοι οι μεταρρυθμιστές, που τη στηρίζουν και στηρίζουν και την πρόταση δυσπιστίας; Είναι πραγματικά λυπηρό.
Εμείς, αγαπητοί συνάδελφοι, τον πατριωτισμό μας δεν τον βάζουμε στο πολιτικό παιχνίδι που θέλετε. Εμείς τον πατριωτισμό μας τον τιμάμε και με αγώνες και με ιστορικές συμφωνίες και με οικοδόμηση της ειρήνης, των συνεργασιών, της ιστορίας της χώρας μας, του προοδευτικού κόσμου και της Αριστεράς. Και αυτήν την πολιτική τη χειροκροτά όλος ο προοδευτικός κόσμος σε όλη την Ευρώπη, σε όλον τον πλανήτη, τη χειροκροτά γιατί τιμά την ιστορία μας, τιμά όσους έχασαν τη ζωή τους για τη χώρα, την ειρήνη και το μέλλον των παιδιών μας.
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)