.

Ολόκληρη η ομιλία από τα πρακτικά της βουλής

Κυρίες και κύριοι Υπουργοί, συναδέλφισσες και συνάδελφοι, καλεί η Αξιωματική Αντιπολίτευση το Κοινοβούλιο να υπερψηφίσει την πρόταση δυσπιστίας κατά την Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, για να πέσει το στυλό από τα χέρια αυτών που πάνε να υπογράψουν τη συμφωνία με την πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας.
Το γεγονός ότι αν υπερψηφιστεί η πρόταση δυσπιστίας ταυτόχρονα πέφτει το στυλό και από τα χέρια αυτών που θα κλείσουν την τελευταία αξιολόγηση και θα συμφωνήσουν ρυθμίσεις για το χρέος, αυτών που θα συνεχίσουν να μειώνουν την ανεργία αυξάνοντας τις θέσεις πλήρους απασχόλησης και να εξασφαλίζουν τη δυνατότητα στους εργαζόμενους να διαπραγματευτούν και να κερδίσουν σημαντική αύξηση του κατώτερου μισθού, αυτών που θα ανοίξουν νέες θέσεις σε βρεφονηπιακούς σταθμούς, θα συνεχίσουν να λειτουργούν κέντρα, κοινότητες και προγράμματα ένταξης, αυτών που θα διοργανώσουν την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας και θα συνεχίσουν να στηρίζουν το ΕΣΥ, αυτών που θα αναδιοργανώσουν τις παραγωγικές διαδικασίες και τις συνεταιριστικές δομές στην ύπαιθρο, αυτών που θα συνεχίσουν τη στήριξη της υγειούς επιχειρηματικότητας παράλληλα με την κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία και με στόχο τη δίκαιη ανάπτυξη δεν πτοεί τους υπερπατριώτες.
Αντίθετα η πιθανότητα να μην πέσουν τα στυλό από τα χέρια αυτών που θα στείλουν στον εισαγγελέα τις υποθέσεις που διερευνήθηκαν σε αυτήν τη Βουλή μάλλον τους τρομάζει περισσότερο από όλους τους αλυτρωτισμούς της υφηλίου.
Γιατί, αλήθεια, να πέσει το στυλό από τα χέρια αυτών που θα υπογράψουν τη συμφωνία, που εξασφαλίζει ότι η πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας για τους διεθνείς οργανισμούς και για εμάς, αλλά Δημοκρατία της Μακεδονίας σκέτο για πάνω από εκατόν σαράντα χώρες θα μετονομαστεί σε Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας έναντι όλων;
Όσοι αντιτίθενται στη συμφωνία γιατί η Μακεδονία είναι μία, η δική μας, ξεχνούν ότι στη σύγχρονη διπλωματία και στο διεθνές δίκαιο από τον 19ο αιώνα κανείς με τον όρο Μακεδονία δεν αναφέρεται ούτε στο βασίλειο του Φιλίππου και του Αλεξάνδρου γύρω από τον Αλιάκμονα και τον Αξιό ούτε στο βυζαντινό θέμα από την Αδριανούπολη μέχρι το Δυρράχιο, αλλά, όπως προσδιορίστηκε στο Συνέδριο του Βερολίνου το 1878, στο πολύ συγκεκριμένα οριοθετημένο διοικητικά κομμάτι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που απάρτιζαν οι τρεις περιφέρειες-βιλαέτια Θεσσαλονίκης, Μοναστηρίου και Κοσόβου.
Αυτό το κομμάτι γης μοιράστηκαν το 1913 με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου στο τέλος των Βαλκανικών Πολέμων, παίρνοντας η Ελλάδα το μεγαλύτερο μέρος, η Σερβία και η Βουλγαρία μικρότερα και 1% η Αλβανία, πράγμα που μπορούμε να το γνωρίζουμε μόνο μετά από μέτρηση μιας σαφώς προσδιορισμένης περιοχής, με τα μέσα των αρχών του 20ου αιώνα και όχι χάρη στους βηματιστές του Μεγαλέξανδρου, όπως γράφτηκε στο διαδίκτυο από ευφάνταστους ημιμαθείς.
Για ελληνική Μακεδονία, βουλγαρική Μακεδονία και σερβική Μακεδονία μιλούσαν οι σχολικές γεωγραφίες στην Ελλάδα της δεκαετίας του 1950 και του 1960, προφανώς γιατί η ορολογία αυτή δεν έθιγε τον πατριωτισμό κανενός, ενώ ο όρος Ομόσπονδη Σοσιαλιστική Δημοκρατία, για παράδειγμα, έθιγε τον αντικομμουνισμό πολλών.
Βόρεια Μακεδονία, λοιπόν, συμφωνούν οι δύο Κυβερνήσεις να λέγεται η γειτονική χώρα, γεωγραφικός προσδιορισμός που την ξεχωρίζει από τη δική μας, την ελληνική Μακεδονία, όπως ξεχωρίζουν όχι μόνο η Βόρεια από τη Νότια Κορέα, αλλά και η Καρινθία από την Άνω Καρινθία, το Νότιο Τιρόλο από το Δυτικό και το Ανατολικό Τιρόλο και η Μογγολία από την εσωτερική Μογγολία.
Και επειδή αυτή η χώρα, όπως και κάθε χώρα, έχει πολίτες όχι άλαλους ούτε αμνησιακούς, συμφωνούν οι δύο Κυβερνήσεις ότι η εθνικότητα-ιθαγένεια σημαίνει το ίδιο εδώ και πολλά χρόνια. Το ίδιο σημαίνει και η υπηκοότητα, μόνο που υπηκόους έχουν οι βασιλιάδες. Και η γλώσσα αυτών των πολιτών θα έχουν όνομα που αντιστοιχεί στο όνομα της χώρας τους και δεν θα συγχέεται με τη δική μας χώρα και τη δική μας ιστορία.
Και μια και μιλάμε για ιστορία, έχει κανείς αντίρρηση ότι πρέπει να διδάσκεται και στις δύο χώρες με τον ίδιο σεβασμό στην αλήθεια; Ή αγνοεί κανείς ότι οι επιτροπές για τη διαμόρφωση σχολικών βιβλίων ιστορίας κοινής αποδοχής με άλλες χώρες έχουν φτιαχτεί και στη χώρα μας και αλλού πολλές φορές με βάση είτε διακριτικές συμφωνίες είτε οδηγίες διεθνών οργανισμών;
Όσο για την άποψη ότι σε μία διαπραγμάτευση μόλις βρεθεί καλοπροαίρετος συνομιλητής οι απαιτήσεις μας πρέπει να ανεβαίνουν –ακούστηκε-, δεν ξέρω αν κάνει το πνεύμα του Μακιαβέλλι να είναι περήφανο για τους επιγόνους του ή να ντρέπεται για τις κακές απομιμήσεις.
Πρόκειται, λοιπόν, για μία καλή συμφωνία που διαπνέεται από αμοιβαίο σεβασμό στα δικαιώματα των δύο λαών και από την οποία βγαίνουν κερδισμένες οι δύο χώρες, ενώ διευκολύνονται σημαντικά οι οικονομικές δραστηριότητες της Βόρειας Ελλάδας. Γι’ αυτό και επαινείται από τους σοβαρότερους αναλυτές του παγκόσμιου Τύπου.
Όσον αφορά την αντιιμπεριαλιστική ένσταση για τα παράπλευρα οφέλη που θα κερδίσει το ΝΑΤΟ από τη συμφωνία, κοιτάξτε, και η Ναυμαχία του Ναυαρίνου πραγματοποιήθηκε από τρεις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της εποχής, γιατί τους ήταν χρήσιμο ένα προτεκτοράτο, μέσα από το οποίο θα διείσδυαν στην Ανατολική Μεσόγειο και την Οθωμανική Αυτοκρατορία γενικότερα.
Δεν πιστεύω κάποιο μέλος του Κοινοβουλίου να υποστηρίζει ότι η Ναυμαχία δεν έπρεπε να είχε γίνει, η ελληνική επανάσταση δεν έπρεπε να είχε υποστηριχθεί με αυτόν τον τρόπο και το πρώτο, έστω αδύναμο και εξαρτημένο, ελληνικό κράτος δεν έπρεπε να είχε ιδρυθεί. Και δεν χρειάζεται να έχει ξεσκονίσει τον μαρξισμό-λενινισμό, για να το κατανοήσει κανείς αυτό. Κοινός νους χρειάζεται.
Κάθε ευφυές μέλος του Κοινοβουλίου, λοιπόν, που θα συμμετάσχει σήμερα το βράδυ στην ψηφοφορία, αντιλαμβάνεται ότι δεν ισχύει κανένας από τους λόγους που επικαλείται η Αξιωματική Αντιπολίτευση στην πρόταση δυσπιστίας της. Απομένει στον καθένα και στην κάθε μία να κάνει πράξη αυτό που αντιλαμβάνεται, καταψηφίζοντας την εν λόγω πρόταση.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)